پاورپوینت کامل روش های تعلیم و تربیت ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش های تعلیم و تربیت ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش های تعلیم و تربیت ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش های تعلیم و تربیت ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

شالوده ی یک جامعه ی سالم، با تعلیم و تربیت درست شکل می گیرد. با تعلیم و تربیت صحیح می توان جامعه ای بالنده و پویا و صالح ساخت و در این میان والدین و مربیان نقشی سازنده و اساسی دارند.

بدون تردید، سعادت انسان، در تربیت صحیح با رعایت معیارها و ارزش های گران قدر و اصیل اسلامی، در دستیابی به حیات طیبه است.۱ از این رو ما درصدد چاره اندیشی برآمده، با ارائه ی ره آوردها و برنامه های تربیتی، برای خود و کودکان مان عزم گام برداشتن به سوی این هدف مقدس را داریم؛ برنامه ای که بین نیازهای جسم و جان، توازن و تعادل برقرار کند و نونهالان را برای زندگی فردا آماده تر سازد، به طوری که از شخصیتی والا برخوردار گردند و به منش ها و عادت ها و رفتارهایی که از سیره ی ائمه ی معصومین(ع) و الگوهای حقیقی بشری، نشأت گرفته است، آراسته گردند تا به این ترتیب زمینه ای آماده و مستعد برای تجلی ایمان و انتخاب و گزینشی خلاق فراهم گردد.

موضوع تعلیم و تربیت

موضوع تعلیم و تربیت، انسان است که از پیچیدگی روحی، لطافت عاطفی، دقت عقلی و ظرافت احساسی خاص برخوردار است. عدم آشنایی با روش ها و اصول علمی تعلیم و تربیت، ما را در سراشیبیِ دشواری ها و ناهنجاری های روانی به پیش خواهد برد. مع الاسف در خانواده ها تربیت فرزندان و کودکان، معلول خلق و خوی والدین و تابع عادت و عدم آگاهی آنان به مسائل اساسی تربیت است. در نتیجه ی این عدم توجه، اغلب کودکان از انضباط فردی و اجتماعی محروم بوده، در زندگی با آداب و اخلاق اسلامی بیگانه و فاقد اعتماد به نفس، شجاعت و عزم اراده اند.

پرداختن به خویشتن و احساس وظیفه نسبت به تربیت خود و خانواده ی خود، اساسی ترین وظیفه ی ماست، «یا ایها الذین آمنو قوا انفسکم و اهلیکم نارا. .. ۲؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، خود و خانواده ی خویش را از آتش جهنم نگه دارید.»

معلمان و مربیان در قبال حقوق افراد تحت تربیت خود، مسئولیتی بس بزرگ دارند و باید در راه شناخت و رعایت وظیفه ی خود نسبت به دانش آموزان سعی و تلاش نمایند، چرا که بدون شناخت و آگاهی، در پی ریزی و سازمان دهی شخصیت کودکان گام برداشتن گناهی است نابخشودنی که دیگر قابل جبران نیست.

مهم ترین وظیفه ی والدین و مربیان، شناخت کودکان و درک تحلیل حالات و رفتار آنان، مخصوصا رعایت صبر و بردباری و خویشتن داری در برخورد با آنان است زیرا به تجربه ثابت شده: والدینی که در رفتار با فرزندان شان از صبر و بردباری و حوصله ی کافی برخوردار هستند، بیشتر در فرزندشان نفوذ دارند و بیشتر مورد توجه آنان قرار می گیرند و آنان که در زندگی کم حوصله اند، نمی توانند با فرزندان خود ارتباطی صمیمانه و نزدیک برقرار نمایند.

والدین نباید همیشه انتظار داشته باشند که کودکان کارها را دقیق و بی اشکال به پایان برسانند.

باید همواره از انتقاد و اعتراض نسبت به اعمال و رفتار کودک خودداری و با تشویق و ستایش از زحمات و کارهای خوب و تکیه بر نقاط مثبت، او را هدایت و ارشاد کرد. معلمان و مربیان، مسئولیت دارند با طرح ارزش های والای اخلاقی در قالب قصه ها و داستان ها و سرگذشت زندگی بزرگان و ائمه ی معصومین(ع)، با زبانی ساده و دل نشین، روح و روان کودکان را با پاکی ها، صداقت ها، رشادت ها، کرامت ها، ایثارها و گذشت ها صیقل دهند. البته توفیق در این امر مهم، مستلزم برخورداری و آشنایی پدر و مادر، اعضای خانواده و اولیا و معلمان و رسانه های ارتباط جمعی با ارزش های اصیل و اخلاق و آداب و سنن اسلامی است.

این جاست که نظم و انضباط صحیح و برقراری هماهنگی و ارتباط بین این سه نهاد (خانه و مدرسه و رسانه ی ارتباط جمعی) در طول دوران تحصیل و تعلیم و تربیت از ضروریات است.

مسئولیت تربیت

پدر و مادر نسبت به تربیت فرزندان شان مسئولند. پیامبر اکرم(ص) فرمودند:

فرزندان خود را تربیت کنید، به راستی که شما درباره ی آن ها مورد سوال واقع خواهید شد.

امام سجاد(ع) نیز درباره ی حق فرزند می فرماید:

و اما حق فرزندت بر تو این است که بدانی وجود او از توست و اعمال نیک و بد او در این دنیا وابسته به توست. تو در برابر خوب تربیت کردن و راه نمایی کردن او به سوی پروردگارت و اطاعت وی مسئول هستی، پس عمل تو درباره ی او، همانند عمل کسی باشد که می داند در نیکی کردن به او، پاداشی و در کوتاهی نسبت به او، کیفر می بیند.۳

امام سجاد(ع) از خداوند می خواهند که:

مرا در تربیت فرزندانم یاری فرما.۴

خانه و مدرسه

مسئولیت تربیت فرزندان تنها به عهده ی پدر و مادر یا مدرسه نیست، بلکه مسئولیتی است مشترک بین مدرسه و والدین. زمانی فرزندان ما به اهداف عالی تربیتی و آموزشی دست خواهند یافت که هر دو نهاد (یعنی خانه و مدرسه). احساس مسئولیت کرده، نسبت به وظایف خود هماهنگ عمل کنند و در تربیت کودک روش های یک سانی را به کار گیرند.

اگر این هماهنگی بین خانه و مدرسه نباشد، کودک دچار سردرگمی می شود، دستورهای تربیتی مدرسه هر چند در سطح بالا باشد، یقینا بدون هم کاری و تأیید خانواده ها اثری ندارد.

خانواده ها می توانند با هماهنگ ساختن رفتار خود با برنامه ها و آموزش های مدرسه، نمونه ای عملی برای جهت دهی رشد فرزندان شان باشند. اگر این هماهنگی با مدرسه نباشد و والدین برنامه ای مخالف برنامه های تربیتی مدرسه در پیش گیرند، فرزندان آن ها دچار تضاد می شوند و در انتخاب راه صحیح سرگردان خواهند شد. مثلا مربی در مدرسه به دانش آموزان می گوید: «محمد موی سرش را کوتاه کند» ولی در خانه، مادر به سبب زیبایی موی او، با کوتاه کردن آن مخالفت می ورزد. در این جا دانش آموز سرگردان می شود و ممکن است در برابر بازخواست مجدد مربی مدرسه به دروغ متوسل گردد. اگر هر دو نهاد، به طور هماهنگ عمل کنند و در پی گیرهای مداوم مسائل تربیتی و درسی، هم کاری مستمری با هم داشته باشند، در اصلاح رفتارهای نابه هنجار و تقویت خصلت های نیک نوآموزان موفق خواهند شد.

هم والدین باید به طور مستمر از نحوه ی پیش رفت تحصیلی و اخلاقی دانش آموزان در مدرسه مطلع شوند و هم مربیان و معلمان باید از نحوه ی عمل کرد و رفتار دانش آموزان در خانه و خارج از مدرسه با اطلاع باشند.

هماهنگی در خانه قبل از مدرسه

مطالعات تربیتی نشان می دهد که سرزنش، خرده گیری دائمی، پرخاش و انتقاد شدید میان والدین، اثرات سویی بر روی کودکان به جای می گذارد، بنابراین در بسیاری موارد، این کودکان نیستند که دشوارند، بلکه والدین آن ها هستند که دشوارند.

شکاف در روابط پدر و مادر، سبب به هم خوردن نظم و انضباط خانه شده، کانون گرم خانواده را به میدان جنگ تبدیل می کند. گاه می شود که یکی از والدین، فرزندان را علیه دیگری تحریک می کند و چون کودک از تشخیص حقیقت عاجز است دچار اضطراب و دلهره شده در مقابل آنان و دیگران، راه تملق و چاپلوسی را در پیش می گیرد و گاهی نیز این ناهماهنگی موجبات انحراف و گریز از خانه و خانواده را فراهم می سازد.

روش های تربیتی

1. محبت

از اصیل ترین و مهم ترین احتیاجات روانی کودک، برخورداری از محبت است. کودکان باید احساس کنند که والدین با آنان صمیمی و مهربان هستند و آنان را یاری می کنند تا بعدها مسائل خود را با والدین در میان بگذارند. کودکانی که از محبت والدین محرومند، در خانه احساس ناامنی و نارضایتی کرده، افسرده و پژمرده می شوند.

برعکس، کودکانی که از محبت والدین سرشارند، احساس سکون و آرامش بیشتری می کنند و از روحیه ی شاد و اعتماد به نفس کافی برخوردارند. کودکان پیش از غذا، لباس، اسباب بازی و هوای آزاد، نیازمند آنند که مورد توجه و محبت والدین قرار گیرند. بعض