پاورپوینت کامل هنرمند سرمایه ی کشور است ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنرمند سرمایه ی کشور است ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنرمند سرمایه ی کشور است ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنرمند سرمایه ی کشور است ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

بررسی اقتصاد فرهنگی و جایگاه هنر در اقتصاد ایران

اگرچه دیرزمانی نیست که مبحث اقتصاد فرهنگ و هنر در ایران و جهان، محل تأمل و بحث و بررسی شده؛ اما به تحقیق می توان دریافت که چه تأثیری در تصمیم گیری های کلان مدیریتی در حوزه ی فرهنگ دارد. شاخص های اقتصادی و مؤلفه های مدیریتی که در این علم نهفته، اگرچه به ظاهر با روح خلاق و فعال اثر هنری همگون نیست، در باطن ابزاری است که هنر و هنرمند را به سمت زایش اقتصادی در عرصه ی فعالیت هنری می کشاند. این که فرهنگ و هنر در تاریخ خود، بارها مظلوم واقع شده نه به دلیل نادیده گرفته شدن در دوره های خاص؛ بلکه به دلیل بی توجهی به تلاش فکری هنرمند و فرد فرهنگی به مثابه ی تولیدکننده است؛ تولیدکننده ای که کالاهایش ماحصل تلاش و عرق ریزان روح و اندیشه ی اوست و مانند هرتولیدکننده ی دیگری نیازمند عرضه ی کالا و اخذ اعتبار اقتصادی است. از سوی دیگر، در ایران چندی است بازار این عرضه و تقاضا به شکلی ابتدایی پا گرفته و همین امر انگیزه های تازه ای برای هنرمندان ایجاد کرده است(هوشیارگر، ۱۰۶).

آن چه تحقیق ها نشان می دهد گواهی بر این است که خلق آثار هنری کار و مشاغل گوناگونی را برای جامعه ایجاد می کند که نمی توان آن را ندیده گرفت. هنر ایجاد شغل می کند، پس بر اقتصاد تأثیرگذار است. ساخت یک فیلم فعالیت های شغلی بسیاری را شامل می شود؛ ولی این که هنر صرفاً یک شغل است و به عنوان یک وسیله و ابزار برای امرار معاش استفاده می شود جای بحث و بررسی دارد. آن چه مورد سؤال دست اندرکاران هنر همیشه بوده است که آیا هنرمند، هنر را برای هنر خلق می کند یا این که آثار خود را وقف اقتصاد کرده و صرفاً می خواهد از عرضه ی آن بهره ی مالی ببرد؟ آیا این امکان برای خالق هنر وجود دارد که آثاری را برای دل خودش خلق کند و جهت بهره گیری مالی به نمایش نگذارد؟ باید دید تا چه حد مورد حمایت قرار می گیرد که بتواند جنبه ی مالی آن را فراموش کند.

در حال حاضر، مهم ترین مسئله ای که در بعد اقتصادی، جوامع با آن روبه رو هستند، مسئله ی اشتغال و اشتغال زایی است. مسئله ای که بررسی و تلاش را در این زمینه می طلبد و نیاز به برنامه ریزی و شاید پی ریزی را در طول زمان الزامی می سازد. از جمله مشکل و معضلی که باید بدان توجه کرد مسئله ی اشتغال زایی در حوزه ی هنری است که با توجه به افزایش چشم گیر علاقه مندان و دانش آموختگان در این حوزه در جامعه ی نوین، کاری بس سترگ بر دوش مسئولین و عاملین متحمل می گردد؛ چراکه برنامه ریزی ها و هماهنگی های لازم جهت شناساندن این حوزه ها به افراد درگیر در جامعه ی هنری، زمینه ای را برای شناساندن هنر در جامعه مشخص می کند و بسترهای لازم را برای ایجاد اشتغال هنرمندان در حوزه ی فرهنگی جامعه فراهم می سازد(رافائل، ۱۸۷).

اما مهم ترین مسئله ای که افراد درگیر در حوزه ی هنر با آن روبه رو هستند مسئله ی نداشتن جایگاه این حوزه ها در جامعه و نداشتن آگاهی و علم و هم چنین نداشتن بینش و بی توجهی به استعدادها و توانایی هنرمندان در دورن جامعه است، که این امر، خود مانعی بزرگ بر سر راه پیش رفت و موفقیت هنرمندان است. باید دید ضعف جایگاه هنر در جامعه تا چه اندازه بر اقتصاد تأثیر گذاشته است؟ چه قدر هنرمند انگیزه ی کار و اشتغال را به لحاظ ضعف کاربردی نمودن هنرش در جامعه از دست داده است؟ آیا این ضعف در حوزه ی هنر، تحت تأثیر عواملی چون عدم حمایت دستگاه های ذی ربط است؟ چه راهکارهایی می تواند در این زمینه مؤثر باشد؟

یک هنرمند به دلیل نیاز مالی از هنرش برای امرار معاش استفاده می کند؛ ولی این بدان معنی نیست که او احساس درونی اش را فروخته است. موضوع تأثیر هنر بر روی اقتصاد و تأثیر اقتصاد بر روی هنر و هنرمند باید از جهت های مختلف مورد بررسی قرار گیرد. هنر چند درصد از درآمد را تأمین می کند و آیا اگر از هنر بهره برداری نشود اقتصاد یک مملکت فلج خواهد شد؟ حمایت های مالی که برای بارور شدن آثار هنری لازم است چه بودجه ای را در برمی گیرد؟ چه قدر سرمایه را یک سازمان در یک زمان باید متحمل شود برای این که گاهی وقت ها حتی چندین نسل بعد، از آن بهره ی مالی بگیرند؟ آیا امکان چنین سرمایه گذاری هایی وجود دارد که بهره گیری آن در نسل های بعدی باشد؟ از طرفی اگر بخواهیم دقیق تر با مسئله برخورد کنیم نیاز اقتصادی بخش هنری یک مملکت را باید در نظر بگیریم که آیا، هنرمندان اگر با تلاش بی وقفه، جای خالی برای خلق هنر باقی نگذارند تأمین خواهد شد؟ در این جا بی نیازی و نیاز مالی یک هنرمند را باید مدنظر قرار دهیم که تأثیر به سزایی روی خلق آثار هنری وی و در نتیجه، روی اقتصاد خواهد داشت.

اقتصاد و هنر در تمام دنیا درهم آمیخته و لازم و ملزوم یک دیگرند؛ اما زمانی هنر وجهه ی واقعی خودش را پیدا می کند که هنر، به عنوان هنر باشد نه برای اقتصاد؛ یعنی نهادهای ذی ربط بدون درنظرگرفتن بهره گیری مالی کوتاه مدت هنرمند را حمایت کنند. بررسی های مکرر در اقصی نقاط جهان نشانگر آن است که هرچه هنرمند بیش تر حمایت مالی شود، اصالت در ارائه ی هنر بیش تر به چشم می خورد. به گفته ی «سیمان بروس» اگر صنعت هنر از نوعی باشد که باعث به وجود آمدن تولیدهای فرهنگی و جذابیت ارائه در وسایل ارتباط جمعی جهانی باشد، پایه و اساس اقتصاد به شمار می آید. مثل ساخت تابلوهای تبلیغاتی در جاده ها و مخارجی که مردم متحمل می شوند، نهایتاً به موفقیت های اقتصادی ختم می شود و منافع اقتصادی آن، نقش خوبی به عنوان گردش کار و پول دارد و با افزون آن به اقتصاد درآمد جامعه بالا می رود(شریعت زاده جنیدی، ۱۳۵).

هنر، این سرمایه ای که خداوند در وجود فرزندان آدم به ودیعه گذاشته است به صورت نبوغ هنری تجلی می کند، در دوران طفولیت شناخته می شود، در دوران نوجوانی و جوانی به شکوفایی خود می رسد و در دوران میان سالی به بار می نشیند. هنر پایه گذار و زیربنای تکامل فرهنگ است و باعث رشد و شکوفایی جامعه می گردد و در صورت عدم حمایت کافی از هنر، فرهنگ آن جامعه به مخاطره می افتد. تجلی یک هنرمند فقط از راه آثارش نیست؛ بلکه تأثیری که بر جای می گذارد و نسبت هایی که به وی داده می شود نیز در این امر مؤثر است. مردان بزرگ، بعد از مرگ شان، برای بحث و جدل درباره ی خودشان به قدری مجال فراهم می آورند، که عمری در پی آن بوده اند. باید اذعان داشت که تمامی افراد بشر حداقل یک نوعی از هنر، را دارا هستند؛ ولی اصولاً لغت هنرمند به افرادی اطلاق می شود که خلاقیت را با هنر تلفیق نموده و به نحوی شایسته ی عرضه می کند تا مورد س