پاورپوینت کامل هنر اسلامی کرامت زن را حفظ می کند ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر اسلامی کرامت زن را حفظ می کند ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر اسلامی کرامت زن را حفظ می کند ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر اسلامی کرامت زن را حفظ می کند ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

بررسی جایگاه زن در هنر مدرن و هنر اسلامی

اشاره

مواجهه ی تمدن اسلامی- ایرانی با تمدن مدرن غربی پرسش ‎های متعددی فراروی اندیشمندان حاضر در گستره ی تمدنی اسلامی- ایرانی نهاد. از جمله این پرسش ‎ها جایگاه انسان و نقش آن در ساخت جامعه است. در این میان، هنر که بُعد معنوی تمدن ‎ها و جلوه ‎گر تحول های درونی آن ‎هاست، معیار مناسبی برای سنجش جایگاه و نقش انسان در آن تمدن ‎هاست.

این مقاله برآن است تا به مقوله ی جایگاه زن در هنر برآمده از مدرنیته و جایگاه زن در هنر اسلامی بپردازد و تفاوت ‎های موجود در این دو دیدگاه را بررسی کند. در هنر مدرن به دلایل مختلفی نظیر مؤلفه ‎های مدرنیته و روی کردهای متأثر از آن، زن نیز همانند سایر ارزش ‎های دیگر موجود در جامعه، جایگاه و نقشی متفاوت به خود می ‎گیرد و با توجه به گفتمان حاکم بر مدرنیته نهایتاً حالت شی ‎ءگونه و ابزارگونه به خود می ‎گیرد. در هنر اسلامی، که متأثر از روی کرد تعالی ‎گرا در دیدگاه اسلامی است و فلسفه ی اصلی آن تعالی و کمال است، زن نیز به سمت تکامل سوق می ‎یابد و از حالت ابزارگونه خارج می ‎شود. لازم به ذکر است که به طور کلی رابطه میان زن و هنر از سه منظر قابل طرح است: زن به مثابه ی خالق آثار هنری؛ زن به مثابه ی ناظر و مخاطب آثار هنری؛ و نهایتاً زن به عنوان موضوع و نماد در آثار هنری که در این مقاله به زن از منظر سوم یعنی به عنوان موضوع در آثار هنری مدرن و اسلامی پرداخته می ‎شود و این دو روی کرد به لحاظ مبانی مورد مقایسه قرار می ‎گیرد.

ابتدا با ارائه ی تحلیلی گفتمانی و تمدنی از دو حوزه ی تمدنی- اسلامی و مدرن تلاش می ‎شود تا مبانی فرانظری حاکم بر هنر تشریح شود و سپس بر اساس این بخش نظری به طور اجمالی به بررسی جایگاه زن در هنر مدرن و اسلامی پرداخته می ‎شود.

تحلیل گفتمانی هنراسلامی و هنر مدرن

میان هنر و بافت تمدنی رابطه ی مستقیمی وجود دارد و نمی ‎توان هنر را خارج از بافتی که در آن شکل گرفته است تفسیر کرد. به دیگر بیان، باید گفتمان و زمینه ‎ای که هنر در آن به عرصه ی ظهور رسیده است را موشکافی کرد تا بتوان به رموز نهفته در آن دست یافت؛ زیرا هنر ظهور و تجلی استعدادهای فطری و زیبایی طلب انسان است. به دیگر بیان، هنر مخلوق و محصول انسان است. از سویـی دیگر، فکـر و خیال هنرمند که منشأ اصلی خلق اثر هنری است نیز تحت تأثیر نوع جهان ‎بینی هنرمند و نگرش و روی کرد اوست و این جهان بینی بازتابی است از گفتمانی که در آن زیسته است(بلخاری، ۱۷۹-۱۷۱). به گفته ی «سیدحسین نصر» (۱۱-۱۴) هرتمدنی دارای یک ایده ی هدایت ‎گر است که تمامی ارکان و اجزای آن تمدن را مدیریت می ‎کند و برون دادهای مادی و معنوی آن تمدن بر اساس آن ایده ی هدایت ‎گر شکل می ‎گیرد. این ایده ی هدایت ‎گر ممکن است دینی، عرفانی و ملکوتی باشد یا عرفی و زمینی (سکولار)؛ و از سویی می ‎تواند در تجربه های تاریخی یک ملت که نهایتاً هویت آن فرد و جامعه را می ‎سازد ریشه داشته باشد. به دیگر بیان، این هویت تمدنی امری ثابت و ایستا نیست؛ بلکه عَصری و پویا است؛ یعنی بسته به تحول های درونی جامعه و تعامل آن با سایر جوامع و حوزه های تمدنی در دوره های مختلف دست خوش تغییر می ‎کند. به عنوان مثال، هنر اسلامی که شعر عرب جاهلی معرف آن بود پس از آشنایی با حوزه های تمدنی ایران و هند و روم، سایر شاخه ‎های هنری نظیر نگارگری، مینیاتور، سفال، خطاطی و… با جرح و تعدیل ‎هایی به آن افزوده شد؛ اما ایده ی هدایت ‎گر این هنر، شریعت اسلامی و مبانی هستی ‎شناختی و معرفت ‎شناختی آن بود. هستی ‎شناسی اسلامی که بر محوریت توحید شکل می ‎گیرد، در سوگیری ‎های هنر اسلامی دخالت تام و تمامی دارد و الهام های هنرمند مسلمان در راستای تحقق آن است.

به همین نحو، هنر مدرن نیز محصول تحول های اروپاست که از رنسانس و عصر روشنگری آغاز شد و پس از گذراندن دوره ‎های مختلف به مدرنیته رسید و فرایند تکامل آن هم چنان در قالب ‎های جدیدی نظیر پساساختارگرایی و پست مدرنیسم ادامه دارد. مدرنیته در تمامی زمینه ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎ها – فرهنگی، اجتماعی، هنری و…- خواستار گذار از گذشته بود و به همین دلیل، این گفتمان توانست فلسفه، هنر، ادبیات، و تکنولوژی خاص خود را خلق کند (Abrams, 202)؛ زیرا مدرنیته، هویتی جدید و خاص به انسان مدرن در قلمرو اجتماعی عطا کرده که او را از انسان سنتی و پیشامدرن متمایز ساخت(امیدی و سبحانی، ۳۵۲). هنر مدرن، برآمده از گفتمان مدرنیته است و مؤلفه ‎ها و شاخصه‎های آن را متجلی می ‎کند. این مؤلفه ‎ها به طور خلاصه عبارت است از: سکولاریسم، خِردگرایی، اومانیسم، و فردگرایی. سکولاریسم، دین را از ساحت اجتماعی حذف کرد و به تعبیری طبق این مؤلفه خداوند از زمین رانده شد و به قول نیچه خدا مُرد و عقل انسان جایگزین وحی الهی شد و نتیجه ی این تحول اومانیسم بود که به انسان ماهیتی خداگونه داد و فرد را در نقطه ی کانونی هستی قرار داد. با اتخاذ چنین مبانی هستی ‎شناختی و معرفت ‎شناختی ‎ای بود که رفته ‎رفته نهیلیسم (پوچ گرایی) ‎و بی ‎اعتقادی به مبدأ و معاد پررنگ شد و همین امر سبب شد که همه چیز تنها به همین دنیا ختم شود و اصالت لذت و سودگردایی و در پی آن، مادی ‎گرایی جایگزین باور به پاداش ‎های آخروی شود.

در این فضا هنر مدرن، که بر آمده از مدرنیته ی غربی و مبتنی بر هستی شناسی سکولار است تحت تأثیر این گفتمان قرار گرفت و بدیهی است که هنرمندی که در این گفتمان زیسته و جهان ‎بینی و هویت خود را از این فضا اقتباس کرده، در آثار خود نیز این مؤلفه ‎ها را بازتاب می ‎دهد. در هردو روی کرد (اسلامی و مدرن) به مقوله ی هنر و تمامی زیر مجموعه ‎های آن زن جایگاه متفاوتی یافت و بر اساس ایده ی هدایت ‎گر تمدنی زن به عنوان یک موضوع در هنر جایگاه خاصی یافت که در بخش بعدی مقاله به آن پرداخته می ‎شود.

هنر اسلامی و جایگاه زن در آن

همان گونه که ذکر شد گفتمانی که هنر در آن شکل می ‎گیرد بر نوع نگاه هنرمند تأثیرگذار است. از این ‎رو در جوامعی که دین به عنوان یکی از منابع هویت بخش ایفای نقش می‎کند، هنر نیز تحت تأثیر آن قرار دارد و دین و هنر با یک دیگر در هم آمیخته هستند و ما شاهد مقوله ‎ای به نام هنردینی هستیم و در مقابل، در جوامعی نظیر جوامع غربی که گفتمان حاکم بر آن ها قائل به جدایی دین از عرصه ی اجتماعی است و جزء منابع هویت بخش آن جامعه به حساب نمی آید، تقابل میان هنر و دین را شاهد هستیم. در غرب، به خصوص از رنسانس به بعد، ما شاهد گسست دین از هنر هستیم و با هنر سکولار روبه ‎رو می ‎شویم. در واقع، با ظهور پدیده ی مدرنیته و ترویج مؤلفه ‎ها و کارکردهای آن این ایده به وجود آمد که دین و هنر هم از لحاظ بنیان ‎های اصلی و هم از لحاظ رویارویی با مقوله ‎های مختلف، با هم تفاوت دارند(بهشتی، ۲۵۲-۲۵۳).

در تعریف از هنر دینی می ‎توان این گونه گفت که هنر دینی، هنری است که در آن هنرمند بر مبنای نوع جهان ‎بینی و نگرش خود به مقوله ‎هایی نظیر انسان، طبیعت، و خدا و هم چنین با حرکت در قلمرو زیباشناسی و هنر اثر خویش را خلق می ‎کند(بهشتی، ۲۵۵). هنر دینی هنری است که می ‎تواند با مقوله ‎ای به نام زیبایی ارتباط پیدا کند و هم چنین می ‎تواند برداشتی را که فرد در رویارویی با مواردی که از نظر او والاست را در خودش منعکس کند و به آن معنا و مفهوم ببخشد(بهشتی، ۲۵۶). به تعبیری دیگر، می ‎توان گفت که رابطه ‎ای دوسویه بین دین و هنر وجود دارد؛ یعنی از طرفی دین می ‎تواند باعث رشد و تعالی هنر شود و از طرفی دیگر، هنر می ‎تواند ارزش ‎ها و مبانی دینی را بازتاب دهد. مبانی هستی ‎شناسی هنر اسلامی بر اساس منابع دینی تعیین می ‎شود و بایدها و نبایدهای حضور زن به عنوان موضوع هنر را در این چارچوبه مشخص می ‎کنند.

نخستین مسئله ‎ای که در هنر اسلامی در باب زن مطرح است مسئله ی تکریم زن به عنوان یک انسان است. خداوند در آیه ی ۷۰ سوره ی اسرا می ‎فرماید: «ما فرزندان آدم را کرامت بخشیدیم». این تکریم عمومیت دار