پاورپوینت کامل شیوه های پرورش فرزند را جدی بگیریم ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیوه های پرورش فرزند را جدی بگیریم ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیوه های پرورش فرزند را جدی بگیریم ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیوه های پرورش فرزند را جدی بگیریم ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

هر خانواده شیوه های تربیتی خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش به کار می گیرد. این شیوه ها متأثر از عوامل مختلفی از جمله عوامل فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و غیره است. مثلاً در قرن گذشته تا دهه ی سی(۱۹۳۰) شیوه ی تربیت کودک، متأثر از دیدگاه رفتارگرایی بود که نوزاد را شیئی فرض می کرد که می توان او را به صورت نظام مند شکل داد و شرطی کرد. در این دوره اعتقاد بر این بود که رفتار پسندیده ی اجتماعی، زمانی حاصل می شود که کودک در یک نظام تربیتی به شدت کنترل شده قرار گیرد و در صورت مشاهده ی هرگونه رفتار ضداجتماعی، تنبیه صورت گیرد تا رفتارهای پسندیده ی اجتماعی حاصل شود. از ۱۹۳۰ تا اواسط دهه ی ۱۹۶۰ شیوه های تربیتی به سوی انعطاف پذیری بیش تر دگرگون شدند. در این دوره به والدین توصیه می شود که به احساس ها و استعدادهای کودک توجه بیش تری نشان دهند.

والدین باید حدودی را تعیین کنند و محدودیت های ناشی از مقررات شان را برای کودک توضیح دهند و برای کنترل فرزند خود نباید از تنبیه خصومت آمیز استفاده کنند و در ضمن، یک الگوی رفتاری که مناسب فرهنگ یا زمان خاصی است ممکن است در فرهنگ یا در زمان های دیگر نامناسب تلقی شود.

وقتی که روحت کاغذسفید است!

روح انسان ها در بدو تولد هم چون کاغذ سفیدی است که هنوز چیزی بر آن نوشته نشده است و هر آن چه بر آن ها بنویسیم، در آینده همان را خواهیم خواند. به عبارت دیگر، شخصیت اجتماعی و فرهنگی فرزندان توسط رسانه ها، خانواده، مدرسه و محیط های اجتماعی دیگر ساخته می شوند. عملکرد و تأثیر این منابع بر افراد جامعه یکسان نیست. ممکن است در بعضی افراد، خانواده و در افراد دیگر، مدرسه و در تعدادی دیگر، رسانه ها بیش ترین تأثیر را داشته باشند(منادی، ۱۳۸۴). در مواقعی که خانواده بتواند با روابط آموزشی صحیح، فرزند را به سمت خود جذب کند، تأثیر نیروهای دیگر – اگرچه با فرهنگ رایج خانواده مخالف باشند- به حداقل خواهد رسید و در صورت موافقت نیز شدت خواهد یافت.

به نظر «دالین» شیوه های فرزندپروری که والدین به کار می برند بر رشد خلاقیت و شناخت و زندگی آینده ی کودکان تأثیر به سزایی دارد. شیوه های فرزندپروری استفاده از فعالیت های پیچیده و رفتارهایی مؤثر بر فرایند رشد کودک را شامل می شوند. روان شناس و محقق بزرگ، «بالبی» رابطه ی بین کودکان و والدین و سایر اعضای خانواده را به عنوان نظام یا شبکه ای می داند که در کنش متقابل با یک دیگرند. این به طور مستقیم و غیرمستقیم، از طریق سبک ها و روش های مختلف فرزندپروری درکودکان تأثیر می گذارد.

شیوه های فرزندپروری و ابعاد آن

شیوه های فرزندپروری دارای ابعادی است که چهار بُعد آن بیش تر اهمیت دارد که شامل کنترل، محبت کردن، مسئولیت پذیری و ارتباط برقرار کردن است.

کنترل: ممکن است ابتدا این معنی را به ذهن متبادر کند که نوعی محدودیت است؛ ولی به معنای محدودیت نیست. کنترل به معنای داشتن قوانین و چهارچوب ها و نظارت بر اجرای قوانین و چهارچوب هاست. در خانواده بایستی بین والدین و فرزندان، قوانین و باید و نبایدها وجود داشته باشد. این قوانین با هم فکری هم ایجاد می شود و افراد خانواده مکلف به اجرای آن هستند و نظارت بر اجرای آن ها صورت می گیرد. نکته ی مهم در این جا این است که اتفاق نظر پدر و مادر در مورد قوانین و اجرای عملی از طرف خود آن ها باید حتماً رعایت شود. در صورت عدم اتفاق نظر والدین، فرزندان در بعضی موارد از اجرای آن سرباز می زنند و از اختلاف های والدین سوء استفاده می کنند.

محبت کردن: محبت لازمه ی رشد عاطفی کودک است و عدم وجود محبت در تعامل والدین و فرزندان باعث ایجاد مشکل های روحی و روانی می گردد و محبت بیش از حد باعث لوس شدن فرزندان می شود. نکته ی مهمی که والدین در محبت کردن به کودکان باید به آن توجه کنند، رعایت موضع اعتدال است.

برقراری ارتباط: منظور از آن، ایجاد درک و فهم و تفاهم در تعامل والد کودک است. یعنی ارتباط ها به صورت صریح و آشکار باشد و مسایلی که بین والد- کودک رایج است، هیچ گونه ابهامی نداشته باشد تا این که پیامی که والدین می دهند با آن چیزی که از طرف کودک درک می شود، مثل هم باشد و بین آن ها ارتباط برقرار گردد.

مسئولیت پذیری: والدین برای این که در آینده کودکانی مسئولیت پذیر داشته باشند، باید از زمانی که کودک توانایی هایی پیدا کرد از او مسئولیت بخواهند؛ مسئولیت های فردی و اجتماعی. مسئولیت فردی کودک؛ یعنی خود کودک غذا بخورد و از هنگامی که توانایی لازم را به دست آورد لباس هایش را بپوشد و کارهای شخصی خود را انجام دهد. مسئولیت جمعی؛ یعنی از ۴ یا ۵سالگی در کارهای خانه از او کمک بگیرند. والدین باید تحمل کارهای خراب و یا ناقص فرزندان را داشته باشند تا بتوانند در آینده افراد مسئولیت پذیری بار بیایند(قدیمی،۱۳۸۸).

الگوهای کلاسیک فرزندپروری

خانم «دیانا بامریند» از اولین کسانی است که به طور کلاسیک به بررسی شیوه های تربیتی و فرزندپروری پرداخته است. او سه نوع الگوی فرزندپروری را بررسی کرده است: مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیرانه.

شیوه ی فرزندپروری مقتدرانه: این شیوه، مناسب ترین شیوه ی فرزندپروری است. والدین مقتدر درخواست های معقولی دارند و این درخواست ها را با تعیین محدودیت ها و اصرار بر این که باید از آن ها تبعیت کنند، به اجرا می گذارند.

این نوع والدین، محیط خانوادگی گرم و امکان خودمختاری را به کودکان شان هدیه کرده؛ اما محدودیت هایی را نیز مشخص می کنند. آن ها فردیت و استقلال کودکان را تقویت می کنند و آن ها را در بحث ها شرکت می دهند. این نوع والدین، مسایل انضباطی را برای کودکان شان توضیح می دهند؛ به نظر کودکان شان توجه و آنان را راهنمایی می کنند. ویژگی های این والدین شامل مشخص کردن قواعد و محدودیت ها و دادن حق انتخاب به کودک است. آن ها با چاره اندیشی سعی می کنند کودک دوباره اشتباه نکند. به واسطه ی این اعمال، والدین مقتدر بر شکل گیری رفتارهای شناختی و خلاقیت کودکان تأثیر به سزایی می گذارند.کودکان این گونه خانواده ها نسبت به والدین شان احساس راحتی و امنیت روانی دارند. آن ها بدون این که نگران موانع و تأیید رفتارهای اجتماعی شان از طرف والدین بوده و یا مورد سرزنش قرار گیرند، با اعتماد به نفس بیش تری به رفتارهای خلاقانه ی خود می پردازند. یافته های بامریند نشان داد که فرزندان والدین مقتدر، بسیار خوب پرورش می یابند. آن ها شاد و سرحال هستند؛ در تسلط یابی بر تکالیف جدید، اعتمادبه نفس دارند و خودگردان هستند. در مطالعه ای که از پسرهای دبیرستانی با خلاقیت بالا انجام شد، نشان داده شد که مادران آن ها کم تر منع کننده و یا کم تر نگران رفتارهای اجتماعی فرزندان هستند و اغلب نسبت به درخواست های اجتماعی پیش پا افتاده ی فرزندان شان بی اعتنا بوده اند. به عبارت دیگر، در خانواده هایی که بیش ترین پرورش دهنده ی خلاقیت کودکان هستند، ویژگی هایی چون پایین بودن سطح دیکتاتوری و محدودیت، همراه با تشویق و استقلال کودکان و ارتباط میان والدین و کودکان وجود دارد(ماسن، ۱۳۸۰).

شیوه ی فرزندپروری مستبدانه: نمایش قدرت والدین، اولین عاملی است که این شیوه را از دو شیوه ی دیگر متمایز می سازد. این والدین، بسیار