پاورپوینت کامل درنگی در سنگر اخلاق و ادب ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درنگی در سنگر اخلاق و ادب ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درنگی در سنگر اخلاق و ادب ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درنگی در سنگر اخلاق و ادب ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

مروری بر ثمره های ادب در روایت های اسلامی

انسان دارای دو بعد جسم و روح است. جسم با تزئین های مادی قابلیت زیباسازی دارد؛ اما روح تنها با اخلاق و آداب پسندیده زینت می شود و حتی تأثیر چشم گیری بر آراستگی ظاهری انسان دارد. از این رو لازم است تا معنای ادب و راه های دست یابی به آن تبیین گردد و آثار آن در زندگی فردی و اجتماعی آدمی روشن شود.

ادب یک کار چیست و چه شکلی دارد؟

علامه «طباطبایی» معتقد است که: «هر هیأت نیکویی که برای اعمال انسان باشد آن را ادب می نامند؛ چه در کارهای دینی مثل آداب دعا باشد یا در کارهای اجتماعی و عقلایی مثل آداب ملاقات دوستان، و بلکه می توان گفت: ظرافت های هر کاری را ادب آن کار می نامند. ادب تنها در کارهای اختیاری مصداق داشته و هر کاری که بتواند شکل های مختلف داشته باشد و در یک صورت متصف به ادب گردد و در صورتی دیگر خیر، بهترین شکل ممکن آن عمل را ادب آن می نامند. مثلاً ادب غذا خوردن در اسلام این است که با نام خداوند شروع و با حمد الهی پایان یابد و از پرخوری بپرهیزد.» نتیجه آن که هر علمی که می تواند شکل های مختلف به خود بگیرد، بهترین شکل انجام آن را ادب آن کار می نامند و هر گاه آن فعل با چنین صورتی انجام شود آن را مؤدبانه می نامند»(طبرسی،۱۳۸۰، ج۱، ص۲۰۰).

قرآن، ادبستان خداست!

برای وصول به ادب باید هم منبع و هم الگوهای آن شناخته شود. پیغمبر اسلام حضرت محمّد(ص) ادبش از تمام مردم نسبت به خدا و خلق بیش تر است؛ چنان که خدای تعالی در سوره ی قلم آیه ی چهار در شأن ایشان می فرمایند: «إِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ »(دیلمی، ج۱، ص۲۰) هم چنین در روایتی از رسول خدا(ص) آمده است: «این قرآن ادبستان خداست.» یعنی قرآن کتاب ادب است و خداوند از مردم خواسته است که از این کتاب ادب بیاموزند(طبرسی،۱۳۸۰، ج۱، ص۲۰۰).

ادب و ثمره های فردی، اجتماعی، مادی و معنوی آن

مورد توجه الهی قرار گرفتن: اگر کسی با اذن پروردگار و حفظ ادب در محضر خداوند قرار گرفت، هرگز از جهت مورد تکریم و توجه واقع گردیدن، محروم نخواهد شد(طبرسی، ج۱، ص۲۰۰).

به دست آوردن دانش: در صورتی که انسان رعایت ادب کند، می تواند به ثروت دانش دست یابد. امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند: «ای دانشجو! همانا دانش امتیازهای بسیاری دارد: سرش تواضع است، چشمش بی رشکی، گوشش فهمیدن، زبانش راست گفتن، حافظه اش کنجکاوی، دلش حسن نیت، خردش شناختن اشیا و امور، دستش رحمت، پایش دیدار علما، همتش سلامت، حکمتش پرهیزکاری، قرارگاهش رستگاری، جلودارش عافیت، مرکبش وفا، اسلحه اش نرم زبانی، شمشیرش رضا، کمانش مدارا، لشکرش گفت وگوی با علما، ثروتش ادب، پس اندازش دوری از گناه، توشه اش نیکی، آشامیدنی اش سازگاری، رهبرش هدایت، رفیقش دوستی نیکان»(کلینی، ج۱، ص۶۰).

به دست آوردن شرف: امام باقر(ع) می فرمایند: «ای مردم! هیچ گنجی سودمندتر از دانش نیست و هیچ عزتی برتر از بردباری نیست و هیچ حسبی بهتر از ادب نیست»(کلینی، ج۱، ص۱۹۳). امام علی(ع) نیز در گفتاری مشابه می فرمایند: «ای مردمان! شرفی برتر از اسلام، و کرمی عزیزتر از تقوی و قلعه ای محکم تر از پارسایی و شفیعی موفق تر از توبه، و گنجی سودبخش تر از علم، و عزّتی بالاتر از حلم، و شرف خاندانی رفیع تر از أدب، و رنجی پست تر از غضب، و جمالی زیباتر از عقل، و هیچ نوع زشتی زشت تر از دروغ، و حافظی حفظ کننده تر از خاموشی، و لباسی برازنده تر از سلامت، و غائبی و دوری نزدیک تر از مرگ نیست»(ابن بابویه، ج۶، ص۳۵۷).

ادب به هنگام مرگ: امام صادق(ع) می فرمایند: «اگر دو روز هم از عمرت باقی مانده باشد، یکی از آن دو روز را به ادب آموزی بپرداز تا از آن برای روز مرگت یاری ستانی؛ برای آن چه به جا می گذاری، خوب می پروری و استوارش می کنی»(کلینی، ج۱، ص۱۹۳).

روشن ساختن قلب: امام علی(ع) در نامه ای به فرزندشان امام حسن(ع) می فرمایند: «با ادب دل را بیفروز، چنان که آتش را با هیزم می افروزی»(ابن شعبه، ج۱، ص۱۲۷).

برجای گذاشتن میراث برای آیندگان: امام علی(ع) در سفارش خود به امام حسین(ع) بیان می دارند: «ادب بهترین میراث است»(ابن شعبه، ص۱۳۹).

هم نشینی با اهل بیت(ع): امیرالمؤمنین علی(ع) می فرمایند: «کمیل! (علم و ادب را) جز از ما نگیر، تا از ما باشی (بر در خانه ی گمراهانی که نام عالم بر خود نهاده و راه از چاه نمی شناسند، مرو.)»(ابن شعبه، ۲۶۱).

برخورداری از جامه ای کهنگی ناپذیر: امام علی(ع) می فرمایند: «ادب جامه ای کهنه ناشدنی است»(ابن شعبه، ۳۱۳).

بزرگی یافتن: امام علی(ع) مکرر می فرموند: