پاورپوینت کامل فرزندان نمازخوان داشته باشیم ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرزندان نمازخوان داشته باشیم ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرزندان نمازخوان داشته باشیم ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرزندان نمازخوان داشته باشیم ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

نمازگزاری از دوران جنینی تا نوجوانی

نماز، ستون دین، بازدارنده از زشتی ها، مایه ی بخشش گناهان، نخستین پرسش قیامت، وسیله ی توسل به خداوند، به بیان احادیث است(محمدی ری شهری، ص۳۰۹۳). و از صبر و نماز یاری بگیرید(بقره/۴۵). انسان امروز در احاطه ی تکنولوژی و پیش رفت های علمی به این مهم رسیده است که معنویت را نمی توان از زندگی حذف کرد. روان شناسان طی پژوهش های مختلف نشان داده اند میان معنویت، هدف زندگی، رضایت از زندگی و سلامت، رابطه وجود دارد. هم چنین میان معنویت و بیماری کم تر و عمر بیش تر رابطه ای است. افراد با جهت گیری معنوی هنگام مواجهه با جراحت به درمان، بهتر پاسخ می دهند و به شکل مناسب تری با آسیب دیدگی بیماری کنار می آیند. میزان افسردگی در افراد معنوی کم تر است(عبدالله زاده، ۷۶). به دست آوردن ایمان مذهبی می تواند تا حدی امنیت روانی را در فرد ایجاد کند. دوران کودکی زمینه ای مناسب برای تجارب معنوی است؛ این مهم نیز توسط مادران و پدران امکان پذیر است. باید اذعان داشت، حتی خانواده های مذهبی نیازمند آموزش هستند تا بتوانند تجربه ی معنوی را برای کودکان خود تسهیل کنند.

جنین: آرامش روانی، منجر به تعادل بین هورمون ها و وضعیت جسمانی مادر می شود و خون مادر که تنها رابط جنین و مادر است، عاری از سموم ناشی از هیجان های منفی است. پس از نیازهای اساسی کودک مانند: تغذیه، خواب و بهداشت، داشتن آرامش ناشی از منابع معنوی حتی می تواند تحمل ناملایمت ها را برای مادر باردار تسهیل کند. افسردگی دوران بارداری از شایع ترین اختلال های روانی با ایجاد کارآمدی معنوی مادر باردار قابل پیش گیری است. کارآمدی معنوی؛ یعنی شخص با رفتارهای مذهبی و معنوی (ارتباط با سرچشمه ی هستی) خود را به آرامش برساند. نیایش های کوتاه شخصی با خدای متعال قابل دسترس برای هر مادری است. این تمرین ها حتی هنگام زایمان نیز به او یاری می رساند تا دردها و نگرانی های زمان زایمان را راحت تر تحمل کند. همراهی درد زایمان و احساس خوب آرامش، این پدیده ی طبیعی را به یک پدیده ی ماوراء الطبیعه (تجربه ی معنوی مادر) تبدیل می سازد. نقش پدر به عنوان کسی که نیازهای اولیه ی همسر را فراهم می سازد، می تواند پررنگ تر شود، اگر هم زمان با دوره ی بارداری همسر او نیز تجارب معنوی خود را داشته باشد. پدران نیز نیازمند آرامش روانی هستند، اگر بیاموزند ارتباط خود با خالق را برقرار سازند. آنان نیز بی شک بهره های معنوی را کسب می کنند. نماز به عنوان وسیله ی توسل متوسلان است. والدین نمازهای واجب را بخوانند و هرگاه احساس نیاز به قدرت حمایت کننده ی مهربان پیدا کردند با نماز خود را آرام کنند.

تولد تا دو سالگی: نیاز عاطفی کودک در این دوره به وابستگی و دل بستگی به والد است؛ با لبخندهای پیاپی اطرافیان را به مراقبت از خویش ترغیب می کند. بنابر وظیفه ی انسانی، مادر باید نسبت به احساس های کودک خود حساس بوده و نیازهایش را با مهرورزی برآورده سازد. کودک در این دوره ی سنی به دنبال آرامش و مهر از سوی والدین است. هم زمانی وقت نماز و نیازهای اساسی کودک (تغذیه، بهداشت، خواب) را می توان با درجه ی اهمیت حل کرد، اگر وقت نماز وسعت دارد «نیازکودک درجه ی اهمیت بیش تری دارد»(خنیفر، ۱۳۸۸، ۷۰)؛ و اگر نماز در حال قضاشدن است، می توان نماز را کوتاه خواند و به کودک رسید. دوره ای که کودک سینه خیز می رود باید مراقب مهر نماز بود، با در اختیار گذاشتن وسایل بازی و سرگرم کننده او را مشغول کرد. زمانی که می تواند روی دو پا بایستد و به مادر تکیه کند، نباید موقع نماز مادر یا پدر کودک را رها کنند؛ بلکه باید با ترفندی بر پشت خود سوار کنند. این تجربه ی لذت بخش حرکت بین اعمال نماز برای کودک تجربه ای است که حتی پیامبراکرم(ص) بدان توجه داشته و هرگز نوه های بزرگوارشان را از آن منع نمی کردند؛ بلکه نماز را ادامه می دادند. پدران در این دوره با توجه به حرکت های کاوشگرانه ی کودک در محیط، اگر همسران خود را در نگه داری فرزند در زمان نمازشان یاری دهند، بهره های متعددی می برند، مانند: رضای خدای متعال، علاقه مندی بیش تر همسر، فراهم آوردن زمینه های آرامش همسر، رفع نیازمندی و رشد عاطفی کودک به رابطه ی پدر و فرزندی، رفع نیازمندی و رشد عاطفی پدر به رابطه ی پدر و فرزندی، لذت دوسویه ی این ارتباط بین پدر و فرزند.

دو تا پنج سالگی: نیاز عاطفی کودک در این دوره دل بستگی بیش تر است و در هرحال که باشد مادر خود را زیر نظر دارد. نزدیک کودک نماز خواندن، و اگر کودک خواست در حین نماز از مادر بالا برود و بازی کند (متناسب با توان مادر) بهترین خاطره های کودک است. والدین در این دوره نقش الگوی مورد توجه و علاقه ی کودک را بازی می کنند، اگر والدین، رفتار نماز خواندن خود را با توصیف پیامدهای خوش این رفتار همراه سازند. برای مثال به فرزندشان بگویند: «من وقتی نماز می خوانم آرام و شاد می شوم، باحوصله می شوم و تو می توانی با من بازی کنی.» البته نباید به دروغ این حرف ها را زد. والدین واقعاً باید این احساس ها را در خود تجربه کنند؛ زیرا کودک مشاهده گر دقیق پیامدهای رفتاری آن هاست.

پنج تا هفت سالگی: یادگیری قوانین و بازی از نیازهای کودک و والدین است. تعیین زمان بازی والد با کودک پس از خواندن نماز، به شرط رعایت سکوت توسط کودک، این دو نیاز اساسی کودک و والد را برآورده می سازد. والد از خاطره های نماز خواندنش و کارهای کودک در دوره ی سنی زیر سه سالگی کودک بگوید. کودک اگر ببیند والد بعد از نماز مهربان تر، آرام تر، شادتر و باحوصله تر است احتمال بیش تری دارد که او نیز در آینده نماز بخواند. ما از طریق دیدن پیامدهای رفتاری دیگران تصمیم می گیریم عملی را انجام دهیم یا انجام ندهیم؛ این در مورد کودکان نیز رایج است. صحبت از حس کودک بعد از نماز خواندنش، هرگاه اعلام به داشتن احساس هایی از قبیل آرامش، راحتی و حس خوب کرد، تقویت درونی در او شکل گرفته است. تقویت درونی، پاداش های درونی هستند که از هر پاداشی قدرت مندترند. والدین در این سن هم چنان که مدل لباس پوشیدن شان و رفتارهای دیگرشان موجب فراگیری نقش های جنسیتی در کودک می شوند، رفتارهای مذهبی نماز را مانند احکام پوشش، محل های محرم و نامحرم و وضو را می توانند به کودک آموزش دهند؛ مثل پوشش ویژه ی بانوان در نماز را مادر بهتر می تواند برای فرزند دخترش الگوسازی کند، رفتن به مسجد را پدر می تواند برای فرزند پسرش الگوسازی کند.

هفت تا یازده سالگی: این دوره، کودک با رفتن به مدرسه در مجموعه ای از ارتباط ها قرار می گیرد؛ اما هم چنان کانون مهر و عشق خانواده اصلی تر و تأثیرگذارتر است. این دوره از دیدگاه روان شناسان، دوره ی آرامش و سکون است. کودک، آرام و پذیرای قوانین است. دختران در این سن که از نظر عاطفی و شناختی سیر آرام دارند با تجربه ی سن تکلیف مواجه اند. شور و شوق جشن های تکلیف مدارس یک هیجان اجتماعی زودگذر است. تجارب معنوی ای که کودک در خانواده بیش تر از سن کسب کرده مؤثرتر و ماندگارتر است. اگر از دختران ده الی یازده ساله پرسیده شود در این مدت که نماز می خواندی چه حسی را تجربه کردی، می گویند: «راحتی، آرامش، یک حس خوب، یک حس دوست داشتنی.» بهتر است والدین بهره های معنوی نماز را برای فرزند پسر نیز بیان کنند و کتاب هایی تهیه و در اختیار آنان قرار گیرد.

نوجوانی: از نظر روان شناسانه ی زیگموند و آنا فروید، نوجوانی «به دلیل تغییرهای فیزیولوژیکی شدیدی که در آن رخ می دهد، مرحله ای طغیانی است»(کرین، ۳۶۸). نوجوانان به واسطه ی توقع ها و تعارض های اجتماعی تازه، آشفته و گیج می شوند. اریکسون معتقد است نخستین تکلیف نوجوان، ایجاد حس جدیدی از هویت من است؛ یعنی احساس این که چه کسی است؟ جایگاه او به عنوان یک فرد در نظام اجتماعی کجاست؟ پرسش های اساسی نوجوان نیازمند پاسخ هایی مناسب است که گاه والدین یا اولیای مدرسه از پس آن برنمی آیند که باید این خلأ با حضور روحانیون و یا کتاب برطرف شود. این که خداوند انسان را اشرف مخلوق ها قرار داده است، به انسان اراده و اختیار دا