پاورپوینت کامل روزی حلال در تربیت فرزند اهمیت دارد ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزی حلال در تربیت فرزند اهمیت دارد ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزی حلال در تربیت فرزند اهمیت دارد ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزی حلال در تربیت فرزند اهمیت دارد ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

آن چه در آیه های قرآن کریم در باب روش ها و وظایف و دستورهای تربیتی آمده، می تواند به عنوان اصل تربیتی قرار بگیرد که باید همیشه آن ها را مدنظر داشت. تربیت در اصطلاح به معنای فراهم آوردن زمینه های لازم برای شکوفاسازی، پرورش و به فعلیت رساندن توانایی های بالقوه ی فرد در ابعاد مختلف است. تربیت در این معنای عام، شامل رشد در جنبه های مختلف عقلی، فکری، اعتقادی، اخلاقی، روانی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی است؛ به گونه ای که آدمی را از مرحله ی حیوانیّت به مرتبه ی کمال انسانی برساند(اسماعیلی یزدی، ۱۳۸۱، ۴۰).

سعادت و شقاوت، سیه روزی و سپیدروزی هر انسانی در گرو «تربیت» اوست. در اهمیت تربیت، همین بس که تحقق پیدا کردن گوهر وجود آدمی وابسته به آن است و شرط لازم برای رسیدن به کمال است. به همین علت، خداوند حکیم، بهترین و مهربان ترین انسان ها یعنی پیامبران را واسطه ی تربیت خویش قرار داد و بعد از آن ها، این مسئولیت خطیر را بر عهده ی پدران و مادرن نهاد تا با برنامه ای صحیح و پویا فرزندان خود را در قالب شریعت تربیت کنند و به فیض درک حضور حضرت حق برسانند.

تربیت در ادیان و مکتب های مختلف؛ مفاهیم، اهداف، اصول و روش های گوناگونی دارد که می تواند بیان کننده ی عدم صحت و دقت کافی در طرح ریزی آن ها باشد و سبب سردرگمی و تحیّر فرد در انتخاب الگوی تربیتی کارآمد می شود؛ اما در قرآن کریم که منبعی وحیانی، جاودانه و مناسب با فطرت انسان است، کامل ترین معنا و جامع ترین برنامه ی تربیت ارائه شده است تا آن جا که تربیت را از ریشه ی «رب» و از اسما و صفت های حضرت حق دانسته و هدف از تربیت را ربوبی شدن، بیان کرده است.

اصول تربیتی قرآن در سه عنوان کلی دسته بندی شده که به شرح ذیل است:

هدف مندی تربیت: تربیت نیز همانند هر فعالیت ارادی دیگر انسان، دارای هدف است؛ هدفی که متناسب با هدف آفرینش و اهداف مربیان بشریت -انبیای عظام- است که عبارت است از: عبادت و عبودیت، پرورش فضائل اخلاقی و کسب علم و آگاهی.

روش مندی تربیت: دختر و پسر هر یک شرایط فیزیکی و روحی خاصی دارند که در زندگی حال و آینده ی آن ها تأثیر به سزایی دارد و والدین برای حصول اطمینان از تربیت صحیح فرزندان خود باید به آن خصوصیت ها و شرایط توجه کنند. از سوی دیگر، علاوه بر جنسیّت فرزند، دوره ی سنی وی نیز در تربیت اهمیت به سزایی دارد؛ چراکه هر گروه سنی ویژگی های خاص خود را دارد که با دوره ی بعد متفاوت است و روش خاصی را برای تربیت می طلبد.

جامعیت تربیت: والدین همیشه باید توجه داشته باشند کسی در آینده موفق است که در همه ی ابعاد و زمینه ها رشد و پرورش یافته باشد و آگاهی ها و مهارت های کافی را در زمینه های لازم برای زندگی سعادتمند داشته باشد، از همین روی، در تربیت قرآنی به ترتیب دینی، اخلاقی و جسمانی تأکید شده است.

روزی حلال و تربیت

در آیین مقدس اسلام، برخلاف بسیاری از آیین های دیگر، بدن آدمی تحقیر نمی شود؛ زیرا بدن انسان ابزار تکامل روح اوست. تحقیر بدن در حقیقت تحقیر شخصیت آدمی ا ست و کسی که مرتکب این عمل شود، مستوجب کیفر و قصاص است(نمازی زاده و سلحشور، ۱۳۸۱، ۳).

عبدالله بن عمر از پیامبر(ص) نقل می کند: بدن تو بر تو حقی دارد و حق آن این است که آن را سالم، نیرومند و مقاوم در برابر شدائد و سختی ها و در کمال نشاط نگه داری(اخوان حکیمی، ۱۳۸۰، ج۳، ص۲۹۶). بدن وسیله ای برای به جا آوردن فرایض دینی و عبادت است. در واقع، نماز، روزه، جهاد و انواع خدمت ها به خلق خدا با توانایی بدن و سلامت آن میسر می شود. در بینش اسلامی، میان بدن و روح، تأثیر و ارتباط متقابل و انفکاک ناپذیر وجود دارد. سلامت یا ضعف و بیماری بدن در نشاط و فعالیت یا افسردگی و ناتوانی روح اثر مستقیم دارد. خوردن غذا یکی از اصلی ترین نیازهای بدن است که تأمین کننده ی نیروی حیات بخش آن است. نزدیک ترین اشیای خارجی به انسان، غذای اوست که با یک دگرگونی جزء بافت وجود او می شود؛ و اگر به او نرسد، به زودی راه فنا را پیش می گیرد(مکارم شیرازی و دیگران، ۱۳۷۴، ج ۲۶، ص۱۴۴).

خداوند در قرآن کریم خوردن غذا را به عنوان وجه ممیز انسان و فرشتگان معرفی کرده و می فرماید: «و باز کافران گفتند: چرا این رسول (اگر به راستی پیغمبر خداست) غذا تناول می کند و در کوچه و بازار راه می رود و…»(فرقان/ ۷). معمولاً قرآن در کنار خوردن غذا شروطی را بیان کرده، مثلاً می فرماید: «ای مردم! از آن چه در زمین است حلال و پاکیزه را تناول کنید و… (بقره/ ۱۶۸)؛ «از آن چه خدا روزی شما ساخته بخورید و بیاشامید و در زمین به فساد و فتنه انگیزی نپردازید»(بقره/ ۶۰) و یا «از نعمت های خدا بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید»(اعراف/ ۳۱).

در کنار این شرط ها، آن چه که در مورد خود غذا در قرآن بر آن ت