پاورپوینت کامل فرهنگ پوشش در رسانه ی ملّی را پاس بداریم ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرهنگ پوشش در رسانه ی ملّی را پاس بداریم ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرهنگ پوشش در رسانه ی ملّی را پاس بداریم ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرهنگ پوشش در رسانه ی ملّی را پاس بداریم ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

حجاب و پوشش، یکی از بایدها و هنجارهای فرهنگ دینی و بومی هر کشور اسلامی است و موجب پاکی و طهارت روح بشر، به ویژه زن می گردد. عفاف و حجاب زمینه ی تعالی معنوی و عروج روحانی به قلّه های بلند عرفانی برای زن فراهم می آورد و فرد را برای رشد و تعالی معنوی که رسیدن به کمال مطلوب است، سوق می دهد. یکی از مهم ترین جبهه های جنگ نرم، تهاجم فرهنگی به ارزش ‎های اسلامی و دینی است و بدحجابی نیز بدون شک، یکی از پیامدهای تهاجم فرهنگی است. لذا نقش تخریبی رسانه ها در زمینه ی حجاب و عفاف، امری انکارناپذیر است. امروزه رسانه های جمعی، به خصوص تلویزیون توانسته است با نفوذ در مکان های مختلف به خصوص در داخل هر خانه ای نظرها را به خود جلب کرده، شخصیت افراد، بینش، نگرش و جهان بینی و فرهنگ فرد را متحوّل کند و نقش زیادی در صلاح و فساد جامعه ایفا کند. امروزه به نظر می رسد تلویزیون نقش زیادی در به حاشیه کشاندن حجاب و بی ارزش جلوه دادن عفاف و حیا دارد؛ در صورتی که باید خلاف این نکته رواج داشته باشد. حضور زنان به عنوان الگوهای جامعه و استفاده ی آنان از لباس های خلاف عفاف و آرایش های محرّک، در واقع به نوعی سبب تضعیف فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی در باب حجاب و حیا شده است. یکی از راه های تقویت فرهنگ حجاب و عفاف، نمایش درستی از چهره ی واقعی حجاب در تلویزیون است.

رسانه در قرن ۲۱!

برنامه های تلویزیون با دادن نقش های متفاوت به زنان در سریال ها و برنامه های متفاوت و مطرح کردن چهره ها و هنرپیشگان جدید به مردم به خصوص نسل جوان، هنرپیشگان را به عنوان الگوها و مدل های رفتاری برای جوانان و مردم معرفی می کنند. نگاهی به فیلم ها و سریال های پخش شده در سال های اخیر، و تیپ شناسی هنرپیشگان زن، به خوبی نشان می دهد مدل های ارائه شده تا چه حد با ارزش ها و معیارهای مذهبی جامعه (به خصوص در امر حجاب) ناهماهنگ است؛ و اگر هم در سریال یا فیلمی این هماهنگی وجود داشته و مردم تصویر مثبتی از شخصیت و حجاب آن هنرپیشه و مدل رفتاری اش مشاهده کنند، به سرعت هنرپیشه ی مزبور در برنامه ی تلویزیونی دیگری حاضر شده و چهره های بسیار متفاوتی از خود نشان می دهد. در این شرایط مخاطب از خود سؤال می کند؛ با کدام پوشش در جامعه می توان موفق بود؟

الگوهای زنده ی امروزه، از روی شخصیت های برنامه های پربیننده و پرطرفدار تلویزیون برداشته می شود. گروه های زیادی از مردم، نحوه ی حرکت ها و رفتار و شکل پوشاک و زندگی خود را از قهرمانان برنامه های تلویزیونی اقتباس می کنند؛ اما به این نکته ی اساسی توجه نمی کنند که «تغییر لباس، همواره پیامد تغییر یک فرهنگ است و انسان تا با فرهنگ خود وداع نکند، نمی تواند با لباس خود وداع کند و تا فرهنگ یک قوم را نپذیرد، لباس آنان را به تن نمی کند»(حداد عادل، ۱۳۸۶، ۴۰). این حقیقت تلخ در جامعه ی فعلی ایران در حال وقوع است. جوان ایرانی وقتی ارزش ها و هنجارهای فرهنگ ایرانی را در جامعه جست وجو می کند، الگوهای جدیدی را می جوید که رسانه پیش از این مهر تأیید بر آن زده و در حال ترویج آن است. جوان ایرانی وقتی در معرض جریان های فرهنگی جدید، نوع پوشش جدید، مدل آرایش جدید و در نتیجه، تفکر جدید (غربی) قرار می گیرد؛ به راحتی باورهای خود را به دست فراموشی سپرده، به سمت الگوهایی که غرب برای او تجویز کرده، می شتابد.

به راستی چرا جوان ایرانی تا بدین حد، آماده ی پذیرش الگوهای جدید است؟

دشمنان برای رواج بدحجابی در کشور، برنامه ریزی های زیادی کرده اند که یکی از آن ها ترویج بی حجابی، خودآرایی و خودنمایی، در میان زنان و دختران و به طور کلی «مدگرایی» است. گستره ی تهاجم رسانه های غربی همه ی حوزه های فرهنگی ما را در برمی گیرد. کافی است کمی به مسائل روز و درگیری های روزمره ی جامعه نگاه کرد. در بحث اخیر، بدحجابی که در جامعه ی کنونی ایران مطرح است و یکی از نکته هایی که در ارتباط با آن بسیار مورد توجه قرار دارد، بحث وجود رسانه های بیگانه و هجمه های بسیار وسیع آن ها، برای ترویج چنین معضل هایی است؛ به خصوص رسانه هایی چون سینما و تلویزیون که امروزه به آسانی در جامعه قابل دست رس هستند.

جوان، تلویزیون، تاثیرپذیری!

جوانان مخاطب که در سن اثرپذیری به سر می برند، در صورت عدم اطلاع رسانی صحیح، الگوهای اخلاقی و رفتاری نامناسبی را دریافت می کنند. صدا و سیما در اشکال مختلف روی این مسئله اثرگذار است. پخش سریال هایی که در آن خانواده هایی که به نظر دارای شخصیت اجتماعی بالایی بوده و زندگی مطلوبی دارند، با لباس هایی که نشان از رفاه آنان دارد، تصویری ایجاد می کند که این نوع پوشش، شخصیت بخش و عاملی برای زندگی مطلوب است. معرفی خانواده های سنتی، فقیر با درآمد پایین و… با پوشش چادر، نگاه بیننده را دچار آسیب می کند. نشان دادن خانم ها و بعضاً آقایان، نه فقط گریم منطبق با شخصیت پردازی خود دارند؛ بلکه با تأکید بر عناصر زیباسازی چهره در تلویزیون، قبح و زشتی این کار را از بین می برند. فیلم های تلویزیون غربی که از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش می شود و در آن اشخاص بدون حجاب به نمایش می پردازند، تأثیر ناخودآگاه خود را خواهد گذاشت. هم چنین بنرهای تبلیغاتی نصب شده در سطح شهر که شامل تصاویری نامناسب از بازیگران سینما است، منجر به الگو گیری از پوشش آن ها می شود. سایت ها، فیلم ها و تصاویر مستهجن، یکی از ابزارهای سست کردن باورها در بین جوانان است؛ زیرا از بعد محتوایی هم، سایت های مروج بدحجابی، حجاب را اسارت و مانع آزادی معرفی می کنند.

تلویزیون باید یک دانشگاه باشد!

یکی از کارکردهای منفی رسانه ها در فرآیند هویت یابی، ارائه ی الگوهای ناسالم در رسانه هاست. این کارکرد، اختصاص به رسانه های مهاجم ندارد؛ بلکه رسانه های داخلی و به ویژه صدا و سیما که حضور نقش، تصویر و حرکت در آن باعث الگوپذیری بیش تر می شود؛ نیز ممکن است، خواسته یا ناخواسته، در فرآیند هویت یابی تأثیر منفی بگذارند. «یکی از مهم ترین سمبل های مذهبی که بر روی رفتار مردم و ارزش های انسان ها در شرایط بعد از انقلاب تأثیر داشته، حجاب و پوشش زنان است. این سمبل معرف میزان اعتقاد هنجاری، نه اعتقاد فردی، و میزان نفوذ نهاد مذهب در جامعه است. در فیلم های پخش شده در رسانه ی ملّی، بررسی شده که هنرپیشه ها تا چه اندازه با پوشش خود، این نماد را گسترش می دهند یا برعکس کاهش آن را که به معنی تغییر ارزش های مذهبی است، تبلیغ می کنند. میزان تأثیر و تبلیغ ارزش ها و نمادهای مذهبی به جذّابیت پیام دهنده یا هنرپیشه بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر یک هنرپیشه ی بدقیافه و دافعه برانگیز، چادر سرش کند و یک هنرپیشه ی زیبا و مقبول جوانان، بدحجاب باشد، هر دو در جهت تغییر و تضعیف سمبل های مذهبی در جامعه کار می کنند. هنرپیشه ی بدقیافه با حجاب، تداعی و متقارن می شود و به حجاب بار ارزشی منفی می دهد. هنرپیشه ی زیبا و مقبول به کم حجابی بار ارزشی مثبت می بخشد و در بینندگان این نوع پوشش را یک پوشش خوب و «مجاز» یا «مشروع» جلوه می دهد و از آن طریق در پی «همانندی» و تقلید بینندگان از هنرپیشه ها، این نوع پوشش در جامعه رواج می یابد. در نتیجه، نمادهای مذهبی کاهش می یابند و همراه با آن ها، ارزش ها و اعتقادهای مذهبی نیز تغییر می کنند»(رفیع پور، ۱۳۷۸، ۲۹). در نتیجه، باورها و هنجارهای مذهبی و سرانجام، «هویت مذهبی» نیز در جامعه تغییر پیدا می کند. رسالت رسانه های خودی، نهادینه کردن«فرهنگ خودی» در جامعه و ارائه ی مدل های هویتی سالم به جوانان و نوجوانان است. رسانه های خودی باید در برابر تلاش رسانه های بیگانه که سعی در یک سان سازی هویت فرهنگی و تضعیف هویت ملّی (ایرانی- اسلامی) جامعه ی ما دارند، از هویت مستقل و جمعی خود پاسداری کنند. به میزانی که رسانه ها مسئولیت خود را در جهت حفظ هویت و ارائه ی مدل های هویتی به جوانان و نوجوانان درک کنند، می توانند از پیامدهای منفی رسانه های مهاجم پیش گیری کنند. اگر به آرمان و اندیشه ی امام راحل(ره) که معتقد بود: «تلویزیون باید یک دانشگاه باشد» باور داشته باشیم، می توان دریافت که رسانه ها نباید اسیر تئوری«رسانه ـ سرگرمی» شوند و کارکرد یک بعدی پیدا کنند.

تلویزیون سلیقه های مشترک ایجاد می کند!

تلویزیون در مقام مقایسه با سایر وسایل ارتباط جمعی، بر حیات مادی و معنوی تک تک افراد جامعه از هر گروه سنی، تحصیلی و شغلی تأثیر فراوان تری دارد. «یکی از وظایف وسایل ارتباط جمعی، ایجاد زمینه های مشترک و هماهنگ برای گیرندگان پیام به شمار می رود. یعنی این که افراد با دیدن تلویزیون به تدریج دارای سلیقه های خاص و مشترک می شوند، چون در برابر رسانه ای قرار دارند که به عنوان یکی از عوامل مهم اجتماعی کردن م