پاورپوینت کامل معیارهای پوشش اسلامی کدام اند؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معیارهای پوشش اسلامی کدام اند؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معیارهای پوشش اسلامی کدام اند؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معیارهای پوشش اسلامی کدام اند؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگو با عشرت شایق، کارشناس امور فرهنگی و اجتماعی

بایسته های پوشش اسلامی در حریم جامعه

زمانی که از نیازها و ضرورت های وجود آدمی سخن گفته می شود داشتن پوشش و لباس نیز در کنار خوراک و سرپناه (مسکن) به عنوان یکی از ملزوم های زندگی آدمی همیشه مورد توجه بوده است. در واقع، یکی از شئونات انسانی که به اندازه ی تاریخ وجودی بشر و گستره ی جغرافیایی آن قدمت دارد پوشش است و از آن جا که انسان ها به دلیل وجود خرد، اندیشه و اختیار نسبت به سایر موجودها برتری داشته و متفاوت اند، توجه به داشتن لباس و پوشش را می توان یکی از همین تفاوت ها دانست. در هرحال، لباس یک نماد فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و ملی برای افراد به حساب می آید.

لباس در زندگی امروزی انسان ها کارکردهای گسترده و متنوع فردی و اجتماعی دارد که نیاز فطری خوداستتاری را می توان از جمله کارکردهای فردی پوشش دانست. افراد با توجه به سلایق، انگیزه ها و فرهنگ حاکم بر محیط، در انتخاب شکل، رنگ و جنس لباس مورد علاقه ی خود اعمال نظر می کنند و از طریق آن به حس خودآرایی و زیبایی دوستی درون شان پاسخ می دهند؛ گرچه متأسفانه امروزه با زیاده روی در پرداختن به این امر، جنبه های منفی پوشش در قالب تجمل گرایی، مدپرستی و خودنمایی نمود بیش تری یافته است که شاید بتوان گفت یکی از علل اصلی آن غفلت از خودآرایی درونی و تهذیب نفس است. در قرآن مجید آمده است: «ای فرزندان آدم! لباسی برای شما فرو فرستادم که برای تان زینت است و شرم گاه تان را می پوشاند؛ اما لباس تقوا بهتر است و…»(اعراف/۲۶).

همان طور که پیش از این هم به آن اشاره شد کارکردهای اجتماعی لباس را نیز نمی توان نادیده گرفت. در واقع در هر جامعه ای نوع و کیفیت لباس زنان و مردان به نوعی تابع شرایط اقتصادی، اجتماعی، اقلیمی و ارزش های حاکم بر فرهنگ آن جامعه است و الگوهای مختلف پوشش، ضمن ایجاد شخصیت و منزلت فردی می توانند بیان کننده ی سنت ها، ارزش ها و نوع فرهنگ حاکم بر جوامع باشند که به عنوان یکی از ابزارهای مهم در جهت تحول در ساختار فرهنگی یک جامعه به کار گرفته می شوند. از سوی دیگر، تمام ادیان الهی به ویژه دین اسلام، به مسئله ی پوشش به عنوان یک نیاز طبیعی و ارزش، توجه خاصی کرده و ابعاد معنوی آن را نیز مطرح کرده اند که به جرئت می توان گفت دیدگاه اسلام در این رابطه منحصربه فرد است. البته ناگفته نماند که مسئله ی پوشش در دین ما، هم برای مردان و هم زنان مورد تأکید است؛ اما پوشش زنان در احکام و تعالیم دین ما با توجه به شرایط متفاوت جسمی، روحی و روانی آن ها نسبت به مردان از اهمیت خاصی برخوردار است که در کنار موضوع های مربوط به روابط میان زنان و مردان مطرح می شود. در هرحال، طبق آن چه در متون دینی، آیه ها و روایت ها و سخن بزرگان و صاحب نظران آمده، معیار مطلوب پوشش زن مسلمان در کلمه ی «حجاب» خلاصه شده است.

ویژگی های لباس از دیدگاه اسلام

در واقع، به طور کلی در دین اسلام علاوه بر احکامی که حدود پوشش زنان و مردان را مشخص کرده است، احکام دیگری نیز وجود دارد که نوعی معافیت را در حدود پوشش مطرح می کند و هم چنین احکامی که برای پوشش، مشخصه ها و ویژگی هایی را مدنظر دارد. «به طور مثال، پوشیدن لباس هایی که مخصوص زنان است، برای مردان و بالعکس پوشیدن لباس های مخصوص مردان برای زنان، بنابر احتیاط واجب، جایز نیست»(طبرسی، ج۳، ص۲۴۶، باب۹، عدم جواز تشبه النساء بالرجال). طبق نظر بزرگان دین حرمت این مسئله، علل گوناگونی می تواند داشته باشد که یکی از مهم ترین حکمت های آن جلوگیری از تشابه دو جنس زن و مرد است که به تدریج می تواند زیان های گوناگونی را در خانواده و اجتماع پدید آورد. ویژگی دیگری که به آن اشاره شده، عدم تشابه به کفار در پوشش است. یعنی این که مسلمانان در لباس، کفش، کلاه، انگشتر، گردنبند و سایر پوشیدنی ها خود را شبیه کافران نسازند. حضرت علی(ع) می فرماید: «کم می شود کسی خود را شبیه قومی سازد و اندک اندک از آن ها نشود»(نهج البلاغه، کلمات قصار، ۲۰۷).

همان طور که گفته شد بخشی از این توصیه ها و احکام، مربوط به رعایت حدود پوشش اسلامی ا ست که در خصوص زنان پوشش تمام اندام بدن را در برمی گیرد و نیز پرهیز از خودآرایی و جلوه گری نامشروع به ویژه در برابر نامحرمان است. به کارگیری رنگ های روشن و در عین حال سنگین و غیرزننده که موجب جلب توجه نشود، پارچه های نرم و لطیف و در عین حال غیرنازک که بدن نما نباشند از دیگر توصیه های اسلام در خصوص پوشش زنان است. البته باید گفت که به کارگیری شکل و مدل، رنگ و جنس لباس ها در شرایط متنوع محیطی و در میان اقوام و قبائل مختلف با هم متفاوت است. لذا یک تعریف جامع و مشخصی را برای الگوی پوشش تمامی زنان مسلمان نمی توان ارائه کرد. به همین خاطر، به لحاظ اهمیت و حساسیت این مسئله، اسلام قواعد کلی را برای تبیین الگوی مناسب پوشش زنان ارائه کرده است که این الگوها تأثیر عمیق و گسترده ای را بر فرهنگ پوشش بانوان ایرانی داشته است.

توجه به دو مفهوم پوشش و حجاب

«عشرت شایق» کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی در این خصوص می گوید: «پوشش در قالب حجاب در دین ما تعریف شده است و بیش تر به معنای مانع و پرده است. البته هر پوششی را هم نمی توان حجاب دانست. در هرحال، پوشش برای زن مسلمان دارای دو بُعد ایجابی و سلبی است. بُعد ایجابی آن، وجوب پوشش بدن و بُعد سلبی آن، حرام بودن خودنمایی به نامحرم است و این دو بُعد باید در کنار یک دیگر باشد تا حجاب اسلامی محقق شود. گاهی ممکن است بُعد اول باشد ولی بُعد دوم نباشد، در این صورت نمی ‎توان گفت که حجاب اسلامی محقق شده است.»

وی ادامه می دهد: «در واقع باید بگویم در مورد حجاب، با دو عنوان کلی مواجه هستیم؛ عنوان اول که همان پوشش است؛ یعنی این که زن بدنش را (به جز صورت و دو دست) بپوشاند(سجستانی، ج۲، ص۳۸۳). البته در مورد این حکم، بعضی از فقها رعایت احتیاط می کنند و پوشاندن دست و صورت را هم واجب می دانند؛ اما اکثر علما قائل به جواز آشکار ساختن دست و صورت برای زن هستند و برای صحت نظر خود به این آیه ی شریف استناد می جویند: «و زیورهای خود را آشکار نگردانند؛ مگر آن چه که طبعاً از آن پیداست.» بنابراین، بر زن واجب است که تمام بدنش را بپوشاند؛ یعنی لباسی بر تن کند که آن را پوشش دهد و بدن نما نباشد و عنوان دوم، حجاب است. حجاب، یعنی خودآرایی نکردن (بزک نکردن)؛ چراکه خداوند بزرگ فرموده است: «و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینت های خود را آشکار نکنید.» بنابراین، زنی که وارد جامعه می شود نباید تنها به پوشاندن بدن خویش اکتفا کند؛ بلکه حتی با پوشاندن بدن، در صورتی که خود را آراسته (بزک) کرده و دست و صورتش را زینت داده باشد یا با وسایل آرایش و لباس های آرایش دهنده، خودآرایی کرده باشد، جایز نیست وارد محیط اجتماعی (مختلط) شود. چراکه این گونه کارها، شأن زنانگی زن را در قالبی ویران گر نشان می دهد. در حالی که حضور زن در جامعه باید به گونه ای باشد که به طور طبیعی انسان بودن او را نمایان سازد. اسلام می خواهد که زن با لباس ویژه ی خویش از منزل خارج شود، درست همان طور که مرد باید با لباس مخصوص خود وارد جامعه شود؛ چراکه اجتماع های مختلط، عرصه ی عرضه ی مدها، لباس ها، زینت ها