پاورپوینت کامل حرف های خودمانی ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حرف های خودمانی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حرف های خودمانی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حرف های خودمانی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

زهرا داودآبادی فراهانی کارشناس ارشد روان شناسی

از شما می پرسیم، موضوع تلخ اجتماعی این روزها برای اکثر مردم جامعه ی ما چیست؟ دغدغه ی اصلی شما خواننده ی عزیز، برای تربیت فرزندان تان کدام است؟ نگرانی اصلی شما برای حضور فرزندتان در جامعه چیست؟ به نظر شما، مسئله ی اصلی جوانان این مرز و بوم کدام است؟ بی شک، بی توجهی به مقدسات و منکرات، با هر توجیهی که باشد، برای مردمی که از جنس ایمان اند و اهل دل، تلخ و دردناک است. موضوع این سال ها، که دغدغه ی همه ی آدم های عمیق و اهل فکر بوده و هست؛ بی اعتنایی عملی به ممنوعیت های قانونی و شرعی از سوی بعضی از افراد اجتماع است. به پدیده ی بی توجهی به منکرات و محرمات، و مباح دانستن آن ها، «اباحه گری» می گویند. در واقع، اباحه گری، همان لاابالی گری است که قدیمی ها، به رفتارهای ناهنجار می گفتند. قبل از بحث کارشناسی درباره ی علل و عوامل اباحه گری، خواستیم گوش شنوایی برای دل گفته های مردم داشته باشیم. به همین منظور، به کوچه و بازار رفتیم و با مردم مختلف، با تجربه های متفاوت، در کسوت ها و مشاغل متنوع به گفت وگو نشستیم.

سؤال مشترکی که از همه ی مصاحبه شونده ها پرسیده شد، این بود که: «به نظر شما علت کم رنگ شدن بعضی از ارزش های اجتماعی چیست و چرا برخی از مردم و به ویژه جوانان رفتارهایی انجام می دهند که از نظر شرع و قانون و حتی عرف جامعه پسندیده نیست؟» حرف های مردم، نکته های شنیدنی بسیاری داشت که حکایت از عمق تفکر و نگاه مردم این سرزمین دارد… آن چه در ذیل می آید، چکیده ای از دل گفته های مردم این اجتماع است که خواندنش خالی از لطف نیست.

منیره اشتیاقی، ۲۷ ساله، دانشجوی ارشد مهندسی برق: به نظر من، اباحه گری یا بی توجهی به ارزش ها، بیش تر در بین جوانانی دیده می شود که والدین آن ها نقش خودشان را در پرورش فرزندان، دست کم گرفته اند و ساده انگارانه فکر می کنند که می توانند به جای وقت گذاشتن برای تربیت و پرورش بچه، نقش خودشان را به مهدکودک، مدرسه و دانشگاه واگذار کنند. درحالی که، این ها بیش تر مراکز علمی هستند و تمرکز اصلی شان، بر یادگیری مباحث علمی است، نه درونی کردن ارزش ها و هنجارها. نمی خواهم منکر تأثیر این مراکز در تربیت اجتماعی شوم؛ اما چون والدین این نگاه را دارند، بعد از چند سال، حاصل زحمات خودشان را رضایت بخش نمی بییند و شاهد تفاوت نسلی و شکاف عمیق اعتقادی، بین خودشان و فرزندان شان هستند.

مریم فرهادی، ۳۹ ساله، پزشک متخصص و جراح عمومی: من ریشه ی اصلی این ناهنجاری ها را در خانواده می بینم. به نظر می رسد خانواده های امروزی بیش تر به فکر تأمین معاش و پرورش جسم بچه ها هستند و آن قدر که بابت این ها نگران هستند برای پرورش روح کودک کم تر نگرانی دارند. متأسفانه، وجود ماهواره در بعضی خانه ها و تماشای صحنه های مبتذل آن از طرف والدین، گواه این ادعا است. این بی توجهی های والدین، بسیاری از خط قرمزها را برای بچه، بی رنگ می کند.

صدیقه قدیمی، ۵۳ ساله، تحصیلات ابتدایی: ۲۰ سال پیش اصلاً این طور نبود. مردم، اهل مراعات بودند. اکثراً نماز خوان بودند و روزه می گرفتند. خیلی کم بودند آدم هایی که نماز نمی خواندند یا واجبات را انجام نمی دادند؛ حتی این افراد از مردم خجالت می کشیدند که نماز نخواندن شان رو شود یا مردم بدانند اهل روزه نیستند. متاسفانه حالا کسی که دین ندارد، فکر می کند باکلاس شده است! درد امروز ما این است.

علیرضا باقریان، ۴۲ ساله، کارشناس ارشد مدیریت: من خیلی روزنامه می خوانم، برنامه ها و گزارش های رادیو و تلویزیون را زیاد دنبال می کنم؛ اما این اولین بار است که می بینم یک رسانه، این قدر جرأت پیدا کرده که درباره ی اباحه گری صحبت کند. متأسفانه ما فکر می کنیم اگر درباره ی زشتی ها صحبت کنیم آن را تکثیر می کنیم؛ اما واقعیت این است که چون درباره ی زشتی ها صحبت نمی شود رواج می یابند و عادی می شوند. به نظرم، مهم ترین وظیفه ی همه ی رسانه ها، پاسداشت ارزش هاست و برای آن، باید بی پرده و باصراحت با مردم صحبت کنیم.

اعظم بیطرفان، ۴۰ ساله، دیپلم: من علت را در بی توجهی مردم به نهی از منکر می دانم. اگر امروز، جلوی یک عمل زشت گرفته نشود و مردم با تذکر، آن را خاموش نکنند، عمل زشت عادی می شود و فردا دامن فرزند ما و حتی خودمان را می گیرد.

ریحانه منفرد، ۲۲ ساله، دانشجوی معماری: به نظر من، هم سن و سالان و دوستان فرد، بیش تر از هرکس دیگری بر رفتار و حتی عقاید فرد تأثیر دارند. مثلاً خود من، در دوره ی دبیرستان، دوستان مذهبی داشتم و خیلی روی من تأثیر داشتند؛ اما با ورود به دانشگاه، از آن ها فاصله گرفتم و دوستان و هم کلاسی های دانشگاهی ام، کم تر به مسایل دینی توجه دارند و من هم، این سست شدن را در خودم می بینم.

سمیرا جوکار، ۳۱ ساله، دیپلم: من فکر می کنم تقصیر اصلی، به گردن خانواده هاست؛ چون می بینم در بعضی خانواده ها، پدر و مادر، مذهبی و اهل رعایت خیلی از اصول هستند؛ اما بچه ی آن ها خیلی با خودشان فرق دارد. در مورد این خانواده ها، عقیده ی من این است که این جور پدر و مادرها، اصلاً در درست بودن عقیده ی خودشان شک دارند و در برابر فرزندشان کم آورده اند و فکر می کنند که بچه شان از خودشان بیش تر می فهمد.

باقر حسن زاده، ۵۶ ساله، سیکل: کار من در بازار است و با قشر بازاری سروکار دارم. سی سال پیش وقتی درباره ی همکاران مان صحبت می کردیم، می گفتیم همه ی اهل بازار، پول شان و زندگی شان پاک است به غیر از چند نفر انگشت شمار، که اهل نزول و ربا هستند؛ اما حالا با این صراحت نمی توانیم درباره ی پاکی معاملات اکثریت صحبت کنیم! برای این که با نزول دهندگان آن روز برخوردی که باید می کردیم، نکردیم. باید کاری می کردیم که دیگر کسی نزول دادن و گرفتن به ذهنش خطور نکند. باید طردشان می کردیم؛ اما نکردیم.

فاطمه بیگ محمدی، ۳۴ ساله، کارشناس فلسفه ی ادیان: اصلاح امور جامعه، فقط و فقط با ایجاد سبک زندگی اسلامی توسط همه ی ما ممکن است. مسئله این است که از سبک زندگی اسلامی دور شدیم. سال ها پیش، خانم ها خیلی به همسران شان احترام می گذاشتند و انجام هرگونه خدمت به همسر را با پاداش بسیار از سوی خداوند همراه می دانستند. هم نشاط در زندگی ها بیش تر بود و هم دوام بیش تری داشت؛ اما امروز، خانم ها تحت تأثیر غرب، از حقوقی دم می زنند که نه تنها نشاط را از خانم ها گرفته؛ بلکه خانواده را هم متزلزل کرده است.

مهدی انصافی، ۳۱ ساله، روحانی: اشکال در این است که خانواده و مراکز فرهنگی و مسئولین جامعه ی ما نتوانسته اند ارزش ها را در افراد درونی کنند و چون ارزش ها سطحی و ظاهری در افراد شکل گرفته در برابر آسیب هایی مثل مد، تهاجم فرهنگی، دوستان ناباب و… فرو می ریزد.

زیبا عسگری، ۱۹ ساله، دانشجوی روان شناسی: نباید از ظاهر آدم ها، باطن و اعتقادات آن ها را حدس بزنیم. شاید ریشه و علت بعضی از رفتارهای ناپسند در جامعه، برخورد و رفتار مذهبی ها باشد که نتوانسته اند ایجاد جذابیت کنند!

منظر عبداللهی، ۴۸ ساله، دیپلم: علت کم رنگ شدن ارزش ها این است که باور و یقین نداریم که دین برای هدایت انسان آمده است. به همین دلیل، اگر هم عبادت می کنیم، یا از ترس جهنم است یا طمع بهشت. اگر باور قوی باشد و به دین اطمینان داشته باشیم که برای هدایت ماست و خیر ما را در دنیا و آخرت تضمین می کند، چه در خلوت و چه در جمع، تابع مطلق دین می شویم.

حمیدرضا نجفی، ۲۲ ساله، کاردانی حسابداری: هرچه در اجتماع دیده می شود، برآیند خانواده هایی است که به عنوان کوچک ترین گروه، جامعه را تشکیل می دهند. اگر شیوه ی زندگی فرد در خانواده ارزشی باشد و اگر قوانین خانه، قوانین منطبق بر عقل و شرع باشد، فرزند مجهز وارد جامعه می شود و هیچ دوست ناخلف و هیچ گروهی نمی تواند او را از عقیده و رفتارش جدا کند.

ربابه دلجو، ۶۴ ساله، بی سواد: این برمی گردد به این که احترام کوچک تر و بزرگ تر از بین رفته است. قبلاً وقتی بزرگ تر حرفی می زد، حتی اگر غریبه بود، جوان اجازه ی سرپیچی و گستاخی به خودش نمی داد؛ اما حالا جوان ها، فقط خودشان را قبول دارند. به خاطر همین است که نمی شود تذکر داد و امر به معروف کرد. اگر احترام بود که این قدر بی حجابی عادی نمی شد.

سارا