پاورپوینت کامل یک نبرد و دو نگاه شاعرانه ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک نبرد و دو نگاه شاعرانه ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک نبرد و دو نگاه شاعرانه ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک نبرد و دو نگاه شاعرانه ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

نرگس گنجی دکترای ادبیات عرب و عضو انجمن شاعران ایران

بخشی از ادبیات معاصر ایران، جلوه گاه دفاع مظلومانه ی رزمندگان دلیر وطن در برابر دشمنی است که تمامی بدخواهان ایران، به قصد متوقف کردن جریان توفنده ی انقلاب، از وی حمایت می کردند و بخشی از عظمت این مقاومت در همین است. چه این جنگ، نه نبرد میان دو ارتش، بلکه نبرد میان ملتی مظلوم با ستمگران جهان و رویارویی حق و باطل بود.

زنان شاعر ایران، با نگاه ویژه ی خود لحظات حساسی از این مقاومت شوق انگیز را به تصویر کشیده اند که جای تأمل و تقدیر دارد. از میان دو نسل مختلف این زنان، دو شاعر را انتخاب کرده ایم که صمیمیت، اصالت و استقلال ذهن و زبان شان می تواند جنبه های مهمی از شعر زنان را در این دوران نمایندگی کند. این نوشتار به بررسی اشعار «سیمین بهبهانی» و «فاطمه راکعی» درباره ی دفاع مقدس می پردازد؛ با این فرضیه که تفاوت نسلی میان زنان شاعر معاصر، باعث تفاوت در نگاه آن ها به مسائل اجتماعی می شود.

نگاهی گذرا به زندگی ادبی دو شاعر

سیمین بهبهانی: این بانوی شاعر که با ازدواج با «حسن بهبهانی» به نام خانوادگی فعلی مشهور شد، متولد تیرماه ۱۳۰۶ در تهران است. پدر و مادرش هر دو افرادی اهل علم و آشنا به چند زبان و علوم قدیم و جدید بودند. وی که در زمینه های ادبیات فارسی، حقوق و زبان فرانسه دانش اندوخته است، سه دهه به تدریس ادبیات در مدارس اشتغال داشت.

«سیمین بهبهانی» از مؤثرترین و مبتکرترین شاعران عرصه ی غزل معاصر است. وی شاعری را از آغاز جوانی با سرودن غزل ها و چهارپاره هایی کلاسیک و رمانتیک آغاز کرد که غالباً دارای مضامین عاشقانه و عواطف زنانه و انسان دوستانه بودند. رفته رفته از دهه ی سی به بعد تحت تأثیر اشعار نوپردازان، رگه هایی از زبان و تخیل تازه ی رمانتیک در غزل های او پدیدار شد که مجموعه ی «مرمر» نشانگر این تحول بود. بعدها مجموعه ی «غزل رستاخیز»، تلاش موفق او را در تلفیق روح تغزلی با نگرش و محتوای اجتماعی به نمایش گذاشت.

«بهبهانی» به قصد دمیدن روح تازه در پیکر غزل، علاوه بر نوگردانی زبان و تخیل، از حوزه ی اوزان رایج غزل فارسی گام فراتر نهاده و وزن های غیررایج یا ابتکاری به کار گرفت. وی کوشید تا با بهره گیری از فضاسازی های روایی، توالی منطقی ابیات بافت موسیقایی نو و رگه های بینش فلسفی- اساطیری غزل را از روح سنتی تهی کند و به آن روحی تازه و متناسب با زمان بخشد. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن های بی سابقه به «نیمای غزل» لقب گرفت.

وی طی دهه ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۱ با انتشار چهار اثر: «سه تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ» و «مرمر» به سرعت به چهره ای متمایز در ادب معاصر ایران دست یافت. پس از انقلاب اسلامی ویژگی های نوینی به شعر «سیمین» راه یافت که متأثر از تحول فضای کشور و ضرورت های زمان بوده و نیازمند بررسی جداگانه ای است. دو کتاب «خطی ز سرعت و از آتش» و «دشت ارژن» که از منابع اصلی این نوشتارند، شاهدی است بر این مدعا. علاوه بر شعر، آثاری در زمینه ی نثر ادبی و ترجمه ادبیات فرانسه در کارنامه ی این شاعر دیده می شود.

فاطمه راکعی: وی در اسفند سال در شهر زنجان متولد شد و پس از مهاجرت دایم خانواده اش به تهران، در پایتخت به ادامه ی تحصیل پرداخت. او دکترای زبان شناسی و دانشیار دانشگاه الزهرا است. در روی آوری وی به جهان شعر و ادب نخست باید از نقش پدرش «عبدالله راکعی» یاد کرد که از فرهنگیان اهل ذوق و فاضل و مدرس زبان و ادب فارسی و عربی بود و به همراه تنها دخترش با اهل ادب حشر و نشر داشت. «راکعی» تجربه های شعری پراکنده ی خود را تا سال ۱۳۶۹ که گزیده ای از اشعار سال های ۶۰ تا ۶۸ بود، جدی نگرفت. این مجموعه نشان می داد که وی مانند برخی شاعران جوان سال های نخست پس انقلاب، شاعری را رسالتی دینی و ملی تلقی کرده است. برخی از شعرهای سال ۶۳ او متأثر از ذهن و زبان دیوان غزلیات شمس هستند؛ اما از سال ۶۵ به بعد، به تدریج شاهد دست یابی شاعر به شخصیت ادبی هستیم که نشانه های آن در دفترش پدیدار شد و در مجموعه شعرهای بعدی وی «آواز گلسنگ» و «مادرانه ها» رو به کمال نهاد.

«راکعی» که اشعار خود را در قالب های مختلفی از جمله غزل، چهار پاره، و مثنوی سروده، با انتشار مجموعه ی «ناخنکی به زندگی» آثاری در قالب های سپید و نیمایی به دست نشر سپرده است. تمامی این تجربه های متنوع را ویژگی های مشترکی به یک دیگر پیوند می دهد که زبان ساده، سلیس، اندیشه ی عاشقانه و زیباپرستانه از مهم ترین آن هاست. این شاعر دانشگاهی، از زنان فعال کشور در زمینه های اجتماعی و سیاسی نیز هست و نمایندگی مردم تهران در ششمین دوره ی مجلس شورای اسلامی یکی از نقاط چشم گیر در کارنامه ی اوست.

نقطه ی آغاز شعر دفاع مقدس در آثار دو شاعر

فاصله ی سنی ۲۷ ساله میان دو شاعر، گر چه تنها عامل مؤثر در تفاوت نگرش آن ها به جنگ هشت ساله نیست؛ ولی بدون شک یکی از مهم ترین آن هاست. همین امر نقطه ی شروع پیوستن دو شاعر به کاروان شعر مقاومت نیز هست. «بهبهانی» در واکنشی سریع به حمله ی دشمن در پایان شهریور ۱۳۵۹، پیش تازانه قصیده واری روشن و سلیس را در مهرماه همان سال به ادبیات کشور تقدیم می کند که مضمون آن اعلام تحمیل جنگی ناخواسته از سوی دشمن متعدی و ستایش دفاع جانانه ی جوانان وطن از استقلال کشور است:

«ما نمی خواستیم، اما هست

جنگ، این دوزخ شرر زا هست

گفته بودم که «هان مبادا جنگ»

دیدم اکنون که آن «مبادا» هست

خصم چون ساز کج مداری کرد

کی دگر فرصت مدارا هست؟

این وطن جان ماست، با دشمن

مسپارید، جان ما تا هست

آتش افزارتان به نام ایزد

آتش افروز و آتش افزا هست

خود گرفتم نبود، گو که مباد

چنگ و دندان و سنگ خارا هست

دست یازید! تا توان باقی ست

پای دارید، تا که یارا هست

ای عقابان آهنین پر و بال

خود ز پروازتان چه پروا هست؟» (خطی ز سرعت و از آتش، ص۱۲۳-۱۲۷)

در میانه ی شعر، شاعر از رنجیدگی ها و نارضایتی های داخلی شکایتی گذرا می کند و تحمل ناسازواری «آشنا» را برای دفع تعدی «بیگانگان» ناگزیر می بیند:

«آشنا پوستین و پوست بکند

شرف اما هنوز با ما هست

«آشنا» را به غیر نفروشیم

عقل مان راهبر به سودا هست

نزل بیگانگان نشاید کرد

گرچه در خانه، خوان یغما هست» (همان)

این در حالی است که «فاطمه راکعی» ده سال پس از این تاریخ، در ۱۳۶۹ گزیده ای از سروده های خود را به بازار نشر می سپارد و با زبانی تغزلی و عارفانه اشاراتی به مسأله ی دفاع مقدس دارد:

«یارب از عشق مردن چه زیباست

غرق خون، لاله گون، سرخ و ساده

آنک آن مست عشق و جنون را:

خون خود می خورد جای باده!

ای شهید، آی از عشق مرده

مردی از عشق و عشق از تو زاده» (سفر سوختن، ص۳۳- ۳۴)

از زمان به ذهن و زبان

این تفاوت ذهن و زبان در اشعار دو شاعر جلوه های گوناگون دارد. بهبهانی در پی تعمیق تجربه ی بازی های وزنی و «سهل ممتنع» سازی، معمولاً با خبری آغاز می کند و اندک اندک با بردن واقعیت به کارگاه ذهن خیال انگیز آن را به شعری شگفت بدل می سازد:

««حمید آزاد شد، هویزه آزاد شد»

نوشته ها جان گرفت، خطوط فریاد شد…

خطوط لغزنده بود، جوان چو آهن، چو کوه

گذشت مریخ وار: خطوط پولاد شد

خطوط، پولاد بود که حجله در چشم من

شکفت با رنگ و نور؛ خطوط از یاد شد…

هزار سیلاب خون چو رود کارون گذشت

مگو چه هنگامه بود بگو چه بیداد شد!» دشت ارژن (۹۹- ۱۰۱)

اما در شعر «راکعی» بدون تحشیه و تاریخ نمی توان حادثه را دریافت؛ زیرا حادثه در ذهن وی از آغاز رنگ عاطفه و تغزل می گیرد. در این شعر پرگریه که در پی زدن هواپیمای مسافربری توسط ناوگان جنگی آمریکا سروده شده، شاعر آسمان را غرق گل های پرپر می بیند:

«زمین دیده در خواب یک آسمان گل

چگونه بر این خواب زیبا نگریم

چگونه به تعبیر این خواب رنگین

صمیمانه در مرگ گل ها نگریم

شده آسمان غرق گل های پرپر

چرا این چنین ناشکیبا نگریم

چرا زیر بارانی از آتش و گل

دلم را در آغوش دریا نگریم؟» (سفر سوختن، ص۸۹ )

دفاع از خاک و هویت؟ یا عشق و اندیشه؟

در شعر «بهبهانی» مفهوم هویت سخت به جغرافیا و خاطرات گذشته (تاریخ فردی و جمعی) وابسته است. وی تمامی خود را در این خاک می جوید:

«نام ایران بود شن