پاورپوینت کامل فرزند کم تر، زندگی بهتر! ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرزند کم تر، زندگی بهتر! ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرزند کم تر، زندگی بهتر! ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرزند کم تر، زندگی بهتر! ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

کلاس بالاهای بدون فرزند

«فرزند کم تر، زندگی بهتر» از ابتدا شعاری غلط و بر اساس سیاست های اشتباه بود؛ چرا که این شعار نتوانست سیر حرکتی زندگی مردم را به درستی تنظیم کند. در واقع، با کم شدن تعداد فرزندانِ هر خانه و افزایش رفاه اقتصادی، وضعیت زندگی مردم به مراتب بهبود یافت؛ به حدی که میزان رفاه و آسایش فرزند امروز با فرزند دهه ی شصت یا هفتاد بسیار متفاوت است. افزایش رفاه اقتصادی به تدریج سبب شد تا خانواده ها به تجملات و مصرف گرایی روی بیاورند. وقتی خانواده ای بر اساس مُد روز زندگی خود را تزیین کند و به دیگران گوشزد کند که «سبک زندگی من بر اساس استفاده از کالاهای لوکس و خارجی است» چگونه می تواند دست از تجمل گرایی بردارد؟ چگونه می تواند چشم از اجناس تزیینی و گران قیمت با بِرَندهای معتبر خارجی بردارد؟ سبک زندگی تجملی سبب می شود که طرز فکر خانواده ها و زوج های جوان نیز به سمت رفاه بیش تر حرکت کند و از داشتن فرزند یا فرزندان بیش تر خودداری کنند؛ زیرا در این صورت آسایش و رفاه آن ها به خطر می افتد و احتمالاً سیری نزولی را طی می کند. به عبارت دیگر، زندگی تجملی طرز فکر انسان ها را تغییر می دهد و حتی سطح تدبر آن ها را در تدبیر امور منزل کاهش می دهد. متأسفانه در سال های اخیر زوج های جوان بسیاری دیده می شوند که یکی از قراردادهای اولیه ی زندگی شان نداشتن فرزند یا حداکثر داشتن یک فرزند است. چنین خانواده هایی، طرز فکر اشتباه خود را به دیگران نیز تسری می دهند؛ و اگر زن و شوهری را ببینند که دو یا سه فرزند دارند، ممکن است یا به تمسخر آن ها بپردازند یا از نوع زندگی آن ها بسیار متعجب شوند. در زندگی تجملی و مصرفی امروز، فرزندآوردن نوعی بی کلاسی و بی فرهنگی به شمار می آید و این یعنی فاجعه ای وحشتناک برای یک کشور!

خداوند دوست دارد بنده اش را زیبا ببیند!

انسانی که سیر طبیعی زندگی را در چارچوب سنت ها و قوانین الهی می پیماید، گرایش به امور جمالی و زیبایی و زینت ها دارد و می کوشد تا آن را به نمایش گذارد. بنابراین، نه تنها گرایش داشتن به تجملات و زیبایی ها و زینت ها امری طبیعی و مصداق شکر نعمت است، بلکه لازم است تا انسان این تجملات و زینت ها را به نمایش بگذارد و با نهان کردن آن، کفران و ناسپاسی نورزد. از این رو پیامبر اکرم h می فرماید: «همانا خداوند وقتی نعمتی به بنده ای داد، دوست دارد اثر نعمتش را بر او ببیند. »

خداوند در آیه ی ۷۷ سوره ی قصص دستور می دهد که برای رسیدن به آخرت و کمال مطلق تلاش کنید و با بهره گیری از تمام نصیب و سهم خویش از دنیا، آن را برای دست یابی به کمالات به کار گیرید؛ لذا به پیامبرش h فرمان می دهد: «به هر چیزی که خدا به تو عطا کرده، از قوای ظاهری و باطنی و مال و سایر نعمت های دنیا بکوش تا ثواب و سعادت دار آخرت تحصیل کنی، و لیکن بهره ات را هم از نعم الهی دنیا فراموش مکن.» از نظر قرآن، همه ی انسان ها از نعمت های دنیا بهره مند هستند؛ هر چند که در آخرت، تمام خوبی ها و نعمت ها از آن مؤمنان بهشتی است: «بگو این نعمت ها در دنیا برای اهل ایمان است و خالص این ها (یعنی لذات کامل) و نیکوتر از این ها در آخرت برای آنان خواهد بود.» (اعراف، آیه ی۲۳) گرایش به زیبایی ها و کمالات، گرایش طبیعی و فطری انسان است؛ اما آنچه در این میان به عنوان آفت از آن یاد می شود، افراط در تجمل گرایی به شکل یک بیماری روانی و ناهنجاری رفتاری است.

همیشه، آن چه از دوست رسد، نیکوست؟

تجمل گرایی به معنای گرایش به تجملات، یکی از پدیده های نابه هنجار اجتماعی و یک بیماری روان شناختی است. هرچند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه ی فرد و جامعه، کم تر نیست. گرایش به تجمل یک امر طبیعی و فطری است؛ ولی مراد از تجمل گرایی در این جا، شکل افراطی این گرایش است که پیامدهای زیان باری را بر اقتصاد سالم خانواده و جامعه بر جا می گذارد و از مصادیق تبذیر، اسراف و مانند آن به شمار می آید. در این میان برخی از مسائل وجود دارند که یکی از علل به وقوع پیوستن آن ها تجمل گرایی است. به عنوان مثال طلاق به عنوان آفتی در خانواده های ایرانی و افزایش سن ازدواج تا حدی ناشی از تجمل گرایی است که بر نوسانات جمعیتی تأثیرگذار است.

وقتی طلاق مُد می شود!

یکی از شوم ترین واقعیت های اجتماعی که همواره خانواده ها را تهدید می کند، پدیده ی طلاق است که بیش از گذشته گریبان گیر جوامع مختلف شده است. متأسفانه افزایش آمار طلاق در ایران، زنگ خطرهای جدی را به صدا در آورده و برای مهار این معضل باید به ریشه یابی مشکلات و چالش هایی پرداخت که زندگی مشترک را به بن بست می رساند؛ حتی در میان برخی خانواده ها و زنان و مردان جوان، طلاق به نوعی مد تبدیل شده است، که جای بسی درنگ و تأمل جدی دارد.

یکی از عمده ترین علل طلاق، ناآگاهی زوجین از حق و حقوق و تکالیف شان است؛ چرا که اغلب پسران و دختران جوان به درستی نمی دانند چه وظایفی را به عنوان پدر و همسر برعهده دارند. از سوی دیگر، به دلیل رشد سریع زندگی شهری و تجمل گرایی و دوری از زندگی های ساده و پرمحبت، توقعات اکثر دختران به سمتی سوق یافته که تصور می کنند تحقق خواسته ها و رؤیاهای شان آن هم از اوایل زندگی یک تکلیف برای همسر آینده ی شان است. البته برخی پسران جوان نیز گرفتار رؤیاپردازی ها هستند؛ حال آن که تکالیف خود را هم به خوبی نمی شناسند. مسائل و مشکلات اقتصادی نیز یکی دیگر از عوامل طلاق در جوامع به شمار می آید. کم بود درآمد، بالارفتن سطح توقعات، تجمل گرایی، تغییر سبک زندگی به زندگی هایی پر از تجمل، مشکلات معیشتی و نبود توازن بین نیازها و سطح توقعات با درآمد زوج در بسیاری از موارد به طلاق و فروپاشی زندگی ها می انجامد. هم چنین به روز شدن مهریه، وجود پشتوانه های مالی برای زنان به ویژه زنان شاغل، افزایش حمایت نهادهای اجتماعی از زنان مطلقه و موارد مشابه به بخشی از زنان اطمینان می دهد که پس از جدایی می توانند زندگی کم دردسر و امنی داشته باشند و این موضوع آنان را به سوی طلاق سوق می دهد. به همین خاطر است که برخی نوعروس ها و حتی دختران عقد کرده به محض بروز کوچک ترین اختلاف سلیقه یا مشکلی راهی دادگاه می شوند؛ در حالی که حاصل این پیوند زناشویی معمولاً هیچ چیز نیست و در پاره ای از موارد فرزندی خردسال به جا می ماند که به جای بازی و هیاهوی بچگی، باید فریادهای پدر و مادر بر سر هم دیگر را تحمل کند! این زوجین پس از جدایی یا مجرد زندگی می کنند یا در صورت ازدواج، به دلیل شکست ناشی از ازدواج قبلی و استرس و فشار روانی برای سالیان سال بدون فرزند باقی می مانند تا به قول معروف یک دیگر را محک بزنند و به اطمینان برسند، آیا حاصل چنین ازدواجی بیش تر از یک فرزند خواهد بود؟

خطری بزرگ! افزایش سن ازدواج

خانواده نهاد اجتماعی است که دارای امنیت فرهنگی، عاطفی و اخلاقی است؛ و در صورتی که خانواده تشکیل نشود، این امنیت از بین می رود و زمینه را برای گرایش به انحراف ایجاد می کند. جوانان امروز در سن اعتراضی هستند و از پند و اندرز خسته؛ پس اگر بگوییم که به واقعیت های زندگی، پول، تورم وگرانی توجه نکرده و ازدواج کنند، برای آن ها خنده دار است. آسان گرفتن ازدواج امکان پذیر نیست مگر این که دولت، کاری در این زمینه کند یا مسئولان و افراد ذیربط با بودجه ی کلانی که در اختیار دارند، با یک برنامه ریزی کلان، دست جوانان را بگیرند. حرفِ تنها کمکی نمی کند، وقتی کاری صورت نگیرد، با این رشد تورم در واقع فقط آب در هاون کوبیدن است. یکی از مسائل مهم در این سن، غریزه ی جنسی است که در صورت ازدواج نکردن، به شکل نابهنجاری پیش می رود و باعث مشکلات اخلاقی، پزشکی، اجتماعی و غیره می شود و زندگی آینده ی جوان را به مخاطره می اندازد. خانواده، نهاد اجتماعی است که دارای امنیت فرهنگی، عا