پاورپوینت کامل نسل سالم به والدین سالم نیازمند است ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسل سالم به والدین سالم نیازمند است ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسل سالم به والدین سالم نیازمند است ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسل سالم به والدین سالم نیازمند است ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگو با دکتر مهرنوش هدایتی

دکتر مهرنوش هدایتی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، فارغ التحصیل دکترای تخصصی مشاوره و عضو سازمان نظام پزشکی و روانشناسی، و مشاوره خانواده و کودکان می باشد؛ و تا به حال مقالات و آثار پژوهشی بسیاری در این ارتباط نگاشته است. وی در موسسه «فَبک» (فلسفه برای کودکان)، به کار پژوهش و تحقیق مشغول است؛ و مدرس دانشگاه می باشد.

* با توجه به شرایط موجود، آیا امکان این را داریم که از والدین جوان جامعه بخواهیم به افزایش جمعیت بیندیشند؟

تشویق به تولد فرزندان جدید در هر خانواده ای باید همراه با پیش فرض رشد عاطفی و بلوغ عقلانی والدین همراه باشد؛ زمانی که آن ها هدف از رسالت فرزندپروری را تربیت کودک برای خود ندانسته، بلکه پرورش افرادی برای اعتلای جامعه بدانند. والدین، پیش از تولد هر فرزند باید علاوه بر آماده سازی فضای فیزیکی، فضای ذهن و روح خود را نیز برای پرورش کودک آماده کنند. آن ها باید بدانند هنر فرزندپروری چیزی بسیار فراتر از هنر فرزندداشتن است. بدون شک همه می دانیم، مهم ترین مرحله ی رشد کودک در پنج سال اول تولد در کنار خانواده رخ می دهد. بخش عظیمی از این رشد، رشد اجتماعی کودک؛ یعنی آماده سازی کودک برای تعاملات اجتماعی در جامعه ی پرچالش و پیچیده است. با توجه به تمایل والدین به تک فرزندی، می توان به راحتی متوجه تحریم رشد اجتماعی کودک شد؛ چرا که امروز تمایل والدین به بازی کودک در پارک و کوچه با بچه های دیگر بسیار کم شده و اصولاً شکل منازل به گونه ای است که کودکان در منازل تنها می مانند و خود را در محور توجه و عشق والدین می بینند. طی سال های متمادی، رشد عاطفی بدین گونه کودکان را در احساس «من جهانی» تثبیت می سازد؛ یعنی او چنین تصور می کند که همواره باید مورد توجه و تمرکز اطرافیانش باشد. والدین گاه برای حل این معضل، از مهدکودک ها و مدرسه کمک می گیرند. در حقیقت، این رشد اجتماعی زمانی به اوج خود می رسد که با رشد عاطفی همراه باشد، یعنی زمانی که کودک در کنار یک فرزند دیگر که از گوشت، پوست و استخوان خودش است و در خانه با او شرایط یک سان دارد، رشد کند. کودک عشق خاصی را که از سوی والدین جاری می گردد میان خود و سایر خواهر و برادرها می بیند و مهم ترین سال های تحول عاطفی خود را با خودمحوری طی نمی کند. چند فرزندی با احتساب فواصل تولد مناسب، به رشد سالم کودکان کمک می کند. متأسفانه تعدادی از جوان های نسل ما از ازدواج فراری اند؛ تعدادی هم از فرزند داشتن گریزان هستند. بدون شک این افراد، والدین مناسبی برای فرزندپروری نیستند. انسان برای والد شدن نیاز دارد از مرزهای فردی خود بگذرد. آن ها که خودخواهی های افراطی دارند و به شدت غرق لذت جویی فردی هستند، به راحتی راضی نمی شوند موجود دیگری را به وجود بیاورند که در همه چیز با آن ها شریک است.

* با این خصوصیات که ذکر کردید، شاید برای زندگی مشترک هم مناسب نباشند!

قطعاً! اغلب چنین روابطی توأم با یأس و شکست است؛ چرا که زندگی مشترک همان طور که از اسمش پیداست بر اساس به اشتراک گذاشتن ایده ها و خواسته ها بنا می شود و این افراد اصولاً تفکر «من جهانی» خود را به زندگی مشترک نیز انتقال می دهند که منجر به مشکلات عدیده ای می شود. شاید بهترین چیزی که می شود به این ها گفت این است که داشتن کودک منافاتی با لذت جویی های شما ندارد؛ اما باید دید منظور از لذت جویی برای این افراد «لذت کودکانه» است یا «لذت حکیمانه»؟ ما لذت جویی منطقی را نفی نمی کنیم؛ اما تفکر، عقلانیت، حکمت و اندیشه را در کنار انتخاب و سبک لذت جویی ها گوشزد می کنیم. ما والدینی بودیم که بعد از انقلاب، جنگ و بحران های بزرگ جامعه، این نسل را تربیت کردیم. والدینی که خود رنج ها و تحریم های بسیاری متحمل شده بودند؛ حالا تلاش دارند فرزندان خود را با آسایش و امکانات فراوان پرورش دهند. همین تغییر نگرش منجر به تولید نسلی گردیده که میل وافر به لذت جویی و خودمحوری دارد. ما بعد از عبور از آن سختی ها خیلی زیاد به رفاه، آسایش، تفریح، لذت و آسانی زندگی فرزندان مان اندیشیدیم. نتیجه این شد که جوانان، بسیار خودمحوربین شده و عادت کرده اند همه چیز برای بهره بردن بیش تر آن ها از زندگی ایجاد شود. سبک مدرسه و کلاس زبان، کلاس موسیقی و کلاس کنکور آن ها و… شده همه ی هدف خانواده. حالا این ها چه طور می توانند از محوریت خودشان خارج شوند و به یک زندگی مشترک و بعد از آن به فرزندپروری بیندیشند؟

*برای افزایش جمعیت مشکل در دیدگاه والدین جوان است یا در مشکلات اقتصادی، فرهنگی؟

مشکل عمده همان دیدگاه است. در مسائل دیگر هم مشکل داریم؛ اما نوع نگاه والد جوان ما به مسائل اقتصادی است که از آن ها مشکل می سازد. من منکر سختی و مشکلات رایج اقتصادی نیستم؛ اما اگر دیدگاه های اقتصادی و سبک زندگی خود را تغییر دهیم و مثل گذشتگان مان مدیریت و تدبیر داشته باشیم، قطعاً قادر خواهیم بود فرزندان سالمی پرورش دهیم. خواهش می کنم این حرف را شعار و بی خبری از مشکلات اقتصادی اجتماعی، برداشت نکنید! در ابتدا گفتم برای تولد فرزند در کنار مهیاسازی فضای فیزیکی لازم است فضای ذهنی و روانی را نیز مهیا کنیم؛ این بدان معناست که والدینی که در مایحتاج و نیازهای اولیه ی زیستی خود درمانده اند، شرایط مناسبی برای دعوت از فرزند به زندگی را ندارند. روی صحبت من با بسیاری از جوانان است که قادر به تأمین نیازهای اساسی زندگی هستند؛ اما با دیدگاه زیاده خواه و تجمل گرا همواره خود را نیازمند می سازند. اگر با صرفه جویی زندگی کنیم، اگر برای پرورش کودک، خودمان را مقید به چیزهای غیرضروری نکنیم؛ آن گاه با چنین هنرمندی، می بینیم مشکلات اقتصادی برای فرار از رسالت والد شدن، توجیه خوبی نیست. وقتی به کالسکه، لباس و اسباب بازی فلان مارک، تزئین اتاق خواب آن چنانی، مهدکودک، مدرسه ی غیرانتفاعی فلان جا، آموزشگاه و کلاس استادی مشهور و… بیش تر از خود بچه اهمیت دهیم، آوردن بچه دشوار می شود. این جاست که توصیه می کنم، به جای این که نگران انقراض نسل بر اثر عدم زایش باشیم، باید از والدینی که به بلوغ نرسیدند، نگران باشیم. ذکر این نکته ضروری است، افراد اگر خوب و درست تربیت شده باشند، در روند تکامل طبیعی خود به سمت ازدواج، زایش و تربیت نسل می روند؛ یعنی در آن صورت میل انتقال محبت و دانایی، آگاهی و خردورزی به کودک، جوان و والد را به سمت ازدواج و زایش سوق می دهد.

*این نسل مضطرب، این نسل خودشیفته، چه طور باید اصلاح شود تا مفید باشد؟

با تغییر و بازتعریف ارزش ها. خیلی از والدین و یا افراد جامعه ی ما جهان بینی و دیدگاه شان نسبت به زندگی از جیب هایش تهی تر و از وضع مالی شان اسف بارتر است. نگاه شان شاکرانه و قدردان نیست. نگاه اسراف کارانه است. در ایجاد این اتفاق، محیط خانه، آموزش و پرورش و رسانه ها نقش به سزایی دارند!

*یعنی زنان و مادران گنه کارترند؟

به هیچ وجه؛ پدران و مادران، به طور مشترک در این ماجرا دخیل هستند. منکر اهمیت نقش تربیتی زنان در پرورش نسل نیستم؛ اما نقش مردان و پدران را هم کم اهمیت نمی بینم. مردی که به همسرش امنیت و آرامش روحی و روانی ندهد، مردی که نقش حمایتی خانواده را نادیده بگیرد، چه طور همسر او به تنهایی می تواند نسل را درست و اصولی تربیت کند؟ قطعاً یک زن با تدبیر و مدیریت صحیح، پیچیده و خردمند، این توانایی را دارد که مردش را هم تربیت کند و او را به سمت علاقه به خانواده سوق دهد تا تربیت فرزندان به شکل درست و سالمی برود؛ اما در این میان، باید خود نیز دل گرم به محبت و