پاورپوینت کامل دو دست و یک هندوانه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دو دست و یک هندوانه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دو دست و یک هندوانه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دو دست و یک هندوانه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

>

امروزه بنا به دلایل زیادی، مثل: مشکلات اقتصادی و نگرانی از تأمین هزینه ها، مشکلات چندفرزندی، ازدواج در سنین بالا، جدایی زوجین قبل از به دنیا آمدن فرزند دوم، کافی دانستن یک فرزند و دلایل بسیار دیگر، تعداد والدین تک فرزند رو به افزایش است. در عین حال، آن ها با دیدن فرزند تنهای شان، مدام خاطرات کودکی خود را به یاد می آورند و هروقت که با خواهران و برادران شان دور هم جمع می شوند، برای تک فرزندهای شان دل می سوزانند. پدر و مادرهای امروزی با وجود تمام نگرانی های شان برای آینده ی تک فرزند شان، حاضر نیستند به فکر بچه ای دیگر بیفتند. «بررسی ها نشان داده اند که میان منزلت اجتماعی فرد و نرخ باروری رابطه ای برقرار است. افرادی که به طبقات پایین تر وابسته اند، از افراد طبقات متوسط و بالاتر فرزندان بیش تری دارند. آن هایی که ریشه های روستایی دارند و از سطح تحصیلات بالایی برخوردار نیستند، نرخ زاد و ولد بالاتری دارند. نرخ زاد و ولد در میان شهرنشینان و تحصیل کردگان پایین است.» (کوهن، ۱۳۸۴، ۲۳۵)

والدین و تک فرزندی

توجه افراطی والدین به تک فرزندشان، حس خودبینی را در او به وجود می آورد و علاقه ی افراطی آن ها فرزندشان را از خودراضی بار می آورد. یکی از مهم ترین آثار تعریف و تمجید زیاد والدین از تنها فرزندشان، القای این تصور به کودک است که او واجد خصوصیاتی منحصر به فرد است. والدینی که دارای بیش از یک فرزند هستند، معمولاً اعتراف می کنند قادر نیستند تمامی احتیاجات فرزندان خود را تأمین کنند؛ ولی والدین تک فرزند می کوشند تمام نیازهای فرزند خود را برآورده سازند.

وجود رابطه ای عمیق و عاطفی میان والدین و تنها فرزندی که دارند، بسیار طبیعی است؛ زیرا خواهر یا برادری وجود ندارد که این رابطه را تضعیف کند. این حس به جهت این که کودک درمی یابد مورد توجه است و احساس تنهایی نمی کند، ارزش مند است؛ اما جنبه ی منفی آن زمانی است که وی خود را در محاصره می بیند و درمی یابد کوچک ترین خطای وی از نظر والدینش پنهان نمی ماند.

برخلاف تصور عمومی که تک فرزندی را عمل تأثیرگذار در کاهش کیفیت رشد و تربیت کودک می دانند، با به کارگیری شیوه های صحیح تربیتی، پیش گیری از آسیب های احتمالی و جبران کاستی های ناشی از حضور خواهر یا برادر در محیط خانواده به راحتی امکان پذیر است. سلامت روانی و سازگاری اجتماعی کودکان، حاصل تربیت صحیح و نوع نگرش والدین به فرزندپروری است. درصورتی که دیدگاه پدر و مادر بر این مبنا باشد که تک فرزندی با گوشه گیری کودک رابطه دارد و نداشتن خواهر یا برادر عاملی تأثیرگذار در محدود شدن روابط اجتماعی و ارتباط متقابل آن هاست؛ این دیدگاه غلط به کودکان منتقل شده و نتیجه ی آن گوشه گیری فرزندشان می شود که این موضوع تبعاتی مانند کاهش اعتمادبه نفس، خودشیفتگی، خیال پردازی و محدود شدن دایره ی ارتباطات و تعاملات اجتماعی را به دنبال دارد.

کودکی که تک فرزند خانواده است، کم تر در معرض مشکلات قرار می گیرد و شکست، ناکامی، رانده شدن و شرایطی را که لازمه ی بلوغ روحی و روانی است، تجربه نمی کند. اگر والدین، مراقبت افراطی از تک فرزند خود به عمل آورند و او را به فردی کم تحمل تبدیل کنند، فرزندشان از دیگران نیز انتظار خواهد داشت با او مدارا کنند. یکی دیگر از معایب تک فرزندی، تجربه ی تکرارناپذیر فرزندپروری است. این مسأله موجب می شود والدین وسواس زیادی در رفتارهای شان با کودک به خرج دهند و گاهی حساسیت های زیادشان مانع از وصول به نتیجه ی دل خواه در تربیت کودک شود.

گرچه اغلب آدم ها سعی می کنند ترس های مالی را در زمان بچه دار شدن فراموش کنند، حقیقت این است که بزرگ کردن بچه ها خیلی خرج بر می دارد؛ و در نظر داشتن توان مالی خانواده ها پیش از گزینش زندگی با تک یا چندین فرزند می تواند آرامش خاطر بیش تری برای والدین و فرزندان در آینده فراهم کند.

تیره و روشن تک فرزندی

تعداد والدین تک فرزند روزبه روز در حال افزایش است؛ اما نباید از یاد برد که داشتن یک فرزند، بهتر یا بدتر از داشتن چند فرزند نیست و تک فرزندی نیز چون چندفرزندی مزایا و معایبی دارد. خانواده های تک فرزندی بر مسائلی خاص تأکید دارند که ممکن است در خانواده های چندفرزندی وجود نداشته باشد. تک فرزندها نمی توانند ناامیدی ها و فشارهای روحی را تحمل کنند. چنان چه توهینی به آن ها شود، بی آن که قصد و غرضی در کار باشد، این توهین را رفتاری عمدی و به پشتوانه ی نیتی خاص تفسیر می کنند. چنان چه از مسأله ای رنجیده خاطر شوند، این حالت را تا مدت های مدید در درون خود زنده نگاه می دارند. آن ها فقط به برقراری روابطی علاقه مندند که دربرگیرنده ی منافع آنان باشد و احساسات شان را نیز جریحه دار نکند. آن ها ممکن است ناراحتی های خود را برای دیگران بیان نکنند و فردی درون گرا شوند.

فراوانی اختلال های رفتاری سلوک، کم بود توجه، بیش فعالی و سایر اختلال های رفتاری در کودکان تک فرزند در مقایسه با چندفرزند به مراتب کم تر است. «پژوهش های انجام شده درباره ی رابطه ی بین متوسط هوش کودکان و تعداد فرزندان خانواده ها حاکی از آن است که بین افزایش تعداد فرزندان خانواده و کاهش متوسط هوش فرزندان رابطه وجود دارد. متوسط هوش در بین خانواده های پرجمعیت پایین تر از متوسط هوش در