پاورپوینت کامل زندگی بدون او ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی بدون او ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی بدون او ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی بدون او ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

>

جوزف اِن بِل

مترجم: مریم راهی

در خانه تنها بودم و داشتم با ماشین تحریر چیزی می نوشتم که تلفن زنگ زد. مردی گفت: «شما بِل هستید؟» گفتم: «بله» در لحن اش چیزی وجود داشت که دلم هوری ریخت. مرد گفت: «من از اداره ی پلیس تماس می گیرم. همین الان خودتان را برسانید بیمارستان، همسرتان تصادف کرده است.» ژانت تازه برای کاری رفته بود بیرون. وقتی می رفت داشت می خندید، ولی حالا بعد از چند دقیقه…

مضطرب پرسیدم: «چه قدر آسیب دیده؟» مرد گفت: «نمی دانم، فقط تصادف را به اطلاع مرکز رساندند و به من گفتند با شما تماس بگیرم. بهتر است بروید بیمارستان.» ژانت با ماشین من رفته بود بیرون و بیمارستان هم آن طرف شهر بود. دویدم بیرون، هم زمان صدای آژیری را شنیدم که انگار متعلق به این دنیا نبود و از فاصله ای دور به گوشم می رسید. به دو رفتم داخل خانه ی همسایه ی بغلی که با هم دوست هستیم. به او گفتم: «ماشینت را لازم دارم.» آشفتگی از سر و صورتم می بارید؛ به خاطر همین چیزی نپرسید و فقط سرش را تکان داد. ماشین اش را از گاراژ درآوردم و پایم را گذاشتم روی گاز.

در محله ای که ما زندگی می کنیم یک تقاطع بد وجود دارد، آن جا چراغ راهنما نیست و ماشین ها در امتداد بزرگراه اصلی با سرعت بالا در حرکت اند. وقتی به بزرگراه رسیدم دیدم ترافیک دو خطه شده است. از ماشین پریدم بیرون و سریع دویدم به طرف تقاطع. چندین ماشین از ترافیک خارج شده بودند و من توانستم از دور استیشن مان را ببینم که راه اتوبان را بند آورده بود. درِ سمت راننده کاملاً باز بود و آن طرف ماشین هم به شدت خراب شده بود. گروهی نیز آن طرف اتوبان خارج از جاده دور ماشین دیگری جمع شده بودند.

مردم یا از ماشین های شان پیاده شده بودند یا همان طور در حال عبور از پشت شیشه، برّ و برّ بیرون را نگاه می کردند. نزدیک ماشین ما روی پیاده رو یک لکه ی بنفش بزرگ وجود داشت و یک جفت کفش آشنا کف اتوبان دیده می شد. انگار که ژانت خودش تازه آن ها را از پایش درآورده باشد. ناگهان عابر پیاده ای سرم داد کشید که: «کسی هم کشته شده یا نه؟» گیج و منگ نگاهش کردم، بعد برگشتم عقب و در حالی که قلبم تند می زد در امتداد ماشین ها شروع کردم به دویدن. یک مأمور زن پارکومتر با ماشین سه چرخه اش دقیقاً جلوی من بود، صدایش کردم و گفتم: «می توانی کمکم کنی از ترافیک رد شوم؟ همسر من در این تصادف بوده و الان هم می خواهم بروم بیمارستان.» جواب داد: «هر کاری بتوانم برایت می کنم.» سوار بر ماشین دوستم به رد او می رفتم. او که می رفت وسط ترافیک اتوبان، ماشین ها برای این که به او نزنند مجبور بودند بایستند.

هیچ کدام از اتفاقات مسیر اتوبان تا بیمارستان را یادم نمانده، جز این که مدام دعا می کردم. با وجود این که ترافیک سنگین بود من می رفتم وسط آن و خارج می شدم و دور و برش در حرکت بودم. شاید فقط ده دقیقه توی راه بودم؛ اما در طول همین ده دقیقه هی امیدوار می شدم و مأیوس می گشتم. فکرم مشغول بچه ها هم بود. اول می بایست به دبیرستان بروم و پسرم را بردارم. بعد برویم به دخترها زنگ بزنیم. اما زنگ بزنیم چه بگوییم؟ بگوییم که باید از این به بعد زندگی جدیدی را بدون مادرشان شروع کنیم؟ به این هم مگر می شود گفت زندگی؟

در برابر خواست قلبی ام مقاومت نشان می دادم و رفته بودم توی فکر زندگی بدون ژانت. اولین بار بود که خودم را یک پدر کاملاً سهل انگار و ژانت را ستون خانواده می دیدم؛ دختر لاغر اندامی را که هم می توانست با لباس های گشاد و شل و ول سرزنده باشد و هم با لباس های نیمه رسمی. ژانت تنها کسی بود که تصمیم گیری برای موقعیت های سخت زندگی و سپس اجرای آن ها را بر عهده داشت.

شهریه ی دانشگاه پسرم در حساب بانکی بود؛ چون ژانت کاری کرده بود این پول آن جا با