پاورپوینت کامل سبک زندگی رسانه ای یا سبک رسانه ای زندگی، مسأله این است ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سبک زندگی رسانه ای یا سبک رسانه ای زندگی، مسأله این است ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سبک زندگی رسانه ای یا سبک رسانه ای زندگی، مسأله این است ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سبک زندگی رسانه ای یا سبک رسانه ای زندگی، مسأله این است ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

انفجار ارتباطات در عصر اطلاعات

وقتی در عصری به نام عصر انفجار اطلاعات و ارتباطات زندگی می کنیم، رسانه های جمعی نیز ارتباط اجتناب ناپذیری با صحنه ی مناسبات اجتماعی انسان ها پیدا می کنند. صحنه ی ارتباطات اجتماعی انسان ها از گذشته تاکنون به قدری تغییر و تحول یافته است که بشر را با انقلاب ارتباطی نیز روبه رو کرده است. ارتباطات رو در روی انسان ها در گذشته نمی توانست زندگی و آداب و رسوم اجتماعی آن ها را با تغییر و تحول چشم گیری روبه رو کند؛ اما امروزه به دلیل فراوانی ارتباطات انسانی به کمک تکنولوژی و فناوری، زندگی انسان همواره رو به تغییر است. در گذشته، انتقال افکار و از جمله رونق و ترویج روش های گوناگون زندگی به دلیل محدود بودن ارتباط و وسایل ارتباط جمعی با روندی بسیار کُند و ضعیف همراه بود؛ ولی امروزه با توجه به فناوری های نوین، به جرأت می توان گفت که جوامع بشری به صورت روزانه با هم در ارتباط هستند و همین رابطه باعث شده تا سبک ها و روش های زندگی جدید با شتاب بیش تری در سطح دنیا در حال چرخش و تغییر باشد. در حال حاضر با پیش رفت ارتباطات، جوامع دست خوش تغییرات بسیاری شده اند و رسانه های همگانی مانند تلویزیون، ماهواره و به خصوص اینترنت جایگاهی دارند که پیش از این کسی تصور آن را نداشت.

آشتی با سبک زندگی ایرانی اسلامی

سبک زندگی، همان شیوه ی زندگی یا چگونگی زیستن است. سبک زندگی یک فرد یا یک گروه در برگیرنده ی مجموعه ای از طرز تلقی ها، ارزش ها، شیوه های رفتار، حالت ها و سلیقه ها در هر چیزی است از موسیقی گرفته تا هنر و دکوراسیون منزل و پوشش شخصی، رفتارهای اجتماعی، تفریحات، سرگرمی ها و حتی معاشرت با دیگران. آنچه که در چند سال اخیر بیش از پیش خودنمایی می کند، توجه به شیوه های اصیل زندگی است. شیوه و سبکی از زندگی ایمانی در یک جامعه موحد و ایرانی چه جایگاهی دارد؟ چرا رهبر معظم انقلاب بارها و بارها در سخنان خود به لزوم توجه به سبک زندگی ایمانی اشاره کرده و می کند؟ چرا بسیاری از اقلام مصرفی ما از هویت ایرانی و ملی برخوردار نیستند؟ چرا استفاده از اقلام مصرفی بیگانه نوعی حس رضایت و خوشایندی به ما می دهد؟ آن ها با فرهنگ مصرفی ما چه کردند که با اجناس ملی خود بیگانه شدیم؟ نقش رسانه در آشتی با تولیدات ملی و اقلام ایرانی چیست؟ مگر نه این است که رسانه ها از شدت نفوذ فرهنگی بالایی برخوردار هستند و بر فرهنگ رفتاری و به عبارتی سبک زندگی ما مؤثر هستند؛ پس ارائه ی دستورالعمل های کاربردی سبک و شیوه ی زندگی دینی، ایرانی و ایمانی ما چه زمانی در دستور کار رسانه های مکتوب و تصویری، در رأس آن ها تلویزیون و رادیو قرار خواهد گرفت؟

این ره که به ناکجا می رود!

برخوردهای خشک و تئوریک با فرهنگ و زندگی اسلامی در رسانه های جمعی نمی تواند نقش مهمی در اشاعه ی تفکرات دینی و ایرانی ما ایفا کند؛ و تنها منجر به کسالت و دل زدگی از این مفاهیم در رسانه ها خواهد شد. شیوه های صحیح زندگی اسلامی موضوع مهمی است که نیاز به آن به شدت در جامعه احساس می شود. وقتی منابع دینی ما سرشار از دستورالعمل های مؤثر و سازنده نسبت به سبک زندگی و راهکارهای زندگی دینی است؛ چرا برنامه های تلویزیونی و سینمایی ما فاقد ارزش های لازم برای برخورداری از یک سبک زندگی ایمانی است؟ چرا در صدا و سیما تفکرات فمینیستی افراطی که بر علیه مردان تبلیغ می شود، اشاعه داده می شود؟ چرا در برنامه های تصویری تلویزیون سبک زندگی ای تبلیغ می شود که با دستوارت دینی ما مطابقت لازم را ندارد؟ چرا در انتخاب برنامه های تصویری خارجی سیما دقت لازم صورت نمی گیرد و آن ها به مبلغینی برای ترویج سبک زندگی غربی تبدیل می شوند؟ نمونه ی این موارد فیلم هایی نظیر «چه رویاهایی که می آیند» است که در آن نگاه به آخرت مبتنی بر باورهای شرقی مائوییسم است و می گوید که هر گونه به قیامت اعتقاد داشته باشی، آن دنیا برایت همان گونه خواهد بود! البته در سیما سعی می شود که بعد از نمایش آثار این چنینی به نکات شبهه انگیز در آثار اشاره شود؛ اما مگر چند درصد مخاطبان بعد از نمایش یک فیلم، به تفسیرهای بعد از آن توجه می کنند!

وسایل ارتباط جمعی، یا محور شکل دهی به اندیشه

بسیاری از اندیشمندان، وسایل ارتباط جمعی را محور شکل دهی به اندیشه می دانند. «مارشال مک لوهان» نظریه پرداز معروف معتقد است: «هر کس وسایل ارتباط جمعی را در اختیار داشته باشد، فرهنگ عام را تحت نفوذ دارد. وی گفته است که اگر ارشمیدس نقطه ی اتکایی می خواست تا جهان را دگرگون کند؛ من رسانه ها را می خواهم تا جوامع را دگرگون سازم!» تلویزیون و ماهواره در رأس رسانه های جمعی، بر شیوه های زندگی و سلیقه های عموم مردم جامعه تأثیر می گذارند. این اثرگذاری نیز به دلیل استفاده اغلب مردم از آن هاست که حساسیت و هم چنین کارایی آن ها را بیش تر می کند. طی چند دهه ی گذشته رسانه های جمعی بینندگان زیادی را به سوی خود جذب کرده اند. خصوصاً این که در چند سال اخیر به دلیل ماهیت دیجیتالی شدن رسانه ها و افزایش تعداد کانال های ماهواره ای و تلویزیونی، بر تعداد بینندگان آن ها و مدت زمانی که صرف تماشای برنامه های رسانه ای می شود، افزوده شده است. با این اوصاف، موضوع سبک زندگی خواه ناخواه با آن ها پیوند تنگاتنگ پیدا کرده است.

سبک زندگی اختیاری یا اجباری

رسانه ها، دارای اثرات وسیع و گوناگونی هستند؛ از تأثیرات روانی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تا دخالت در تغییر عقاید، ارزش ها، مهارت ها و سلیقه ها و در کل تغییر سبک زندگی. بیش تر مردم معتقدند خود باید آزادانه سبک زندگی شان را انتخاب کنند و این جزو اختیارات و حقوق قانونی آن هاست؛ اما آیا این مسأله در دنیای کنونی اتفاق می افتد؟ در این زمینه «آنتونی گیدنز» جامعه شناس انگلیسی می نویسد: «ظهور تلویزیون بر الگوهای زندگی روزانه به شدت تأثیر گذارده است، زیرا بسیاری از مردم فعالیت های دیگر را پیرامون برنامه های تلویزیونی معینی تنظیم می کنند.» دست اندرکاران رسانه ها اغلب می گویند که این خود مردم هستند که سبک زندگی خود را برمی گزینند؛ آنان می گویند که به طور مرتب از مخاطبان خود نظرسنجی می کنند و برای عقیده ی ایشان احترام قائل می شوند و به آن ها اطمینان می دهند که برنامه های شان بر اساس نظر مخاطبان تولید می شود؛ اما آیا این تولیدات به گونه ای هست که سلایق گوناگون را ارضا کند؟

سریال های تلویزیونی به اندازه ی کافی از کار کارشناسی در زمینه ی مسائل روان شناسی، مذهبی، اخلاقی، اجتماعی و غیره برخوردار هستند؟ فیلم های سینمایی تولیدات سرزمین اسلامی و شیعی ایران، نمایان گر فرهنگ دینی واقعی ما هستند؟ فیلم های ما اخلاقی هستند یا خی