پاورپوینت کامل حلیمه، دایه ی پیامبر اسلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حلیمه، دایه ی پیامبر اسلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حلیمه، دایه ی پیامبر اسلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حلیمه، دایه ی پیامبر اسلام ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

بمناسبت ولادت حضرت رسول اکرم (ص)

آن گاه که پیامبر اکرم(ص) با تولد خود دنیا را روشن کرد، هفت روز بیش تر از مادر خود شیر ننوشید. (مقریزی،۱۴۲۰، ج۱، ص۹) عبدالمطلب که پس از وفات پدر ارجمند پیامبر(ص) کفالت ایشان را به عهده گرفته بود، او را به داخل کعبه برد؛ در حالی که به درگاه خداوند راز و نیاز می کرد و به خاطر فرزندی که خداوند به او عطا کرده بود، شکرگزاری می کرد. سپس از کعبه بیرون آمد و او را به مادرش سپرد و برای او دایه می طلبید. (سیره ی ابن هشام، ج۱، ص۱۶۰) سعادت شیردهی به رسول خدا(ص) نصیب زنی به نام «حلیمه» شد، گرچه بعضی اولین دایه ی پیامبر(ص) را کنیز ابولهب، «ثویبه» می دانند.

حلیمه ی سعدیه، همان طور که از نامش پیداست، از قبیله ای به نام بنی سعد بن بکر بود. بنی سعد، خود طایفه ای از طوایف قبیله ی بزرگ تری به نام هوازن بودند. آن ها در محلی به نام «بوبات» زندگی می کردند. بوبات نام صحرایی بود در سرزمین «تهامه» که تقریباً در جنوب شرقی مکه قرار داشت. سالی که حلیمه عهده دار دایگی حضرت محمد(ص) شده بود، به «سَنه الشهباء» معروف است.

سنه الشهباء، یعنی سالی که در آن خشک سالی بوده و هیچ گونه سرسبزی در زمین نباشد؛ به گونه ای که زمین سفید به نظر برسد. آن سال گروهی از زنان بنی سعد که خود بچه های شیرخوار داشتند، برای نجات از قحطی و خشک سالی به سمت مکه روانه شدند تا برای خود کودکی بیابند که از شیر مادر محروم باشد و به امید آن بودند که از پدر یا مادر او خیر و احسانی ببینند. حلیمه نیز به همراه شوهرش، «حارث بن عبدالعزی» و شیرخواره اش «عبدا…» با آن ها حرکت کرد. حلیمه، ادامه ی ماجرا را این گونه تعریف می کند: «برای ما هیچ چیزی باقی نمانده بود. من سوار بر الاغ ماده ی سفیدی شدم و همراه مان ماده شتری پیر داشتیم که به خدا قسم، قطره ای شیر نداشت. آن شب از گریه ی کودک مان به خاطر گرسنگی اش نخوابیدیم. من نیز هیچ شیری در سینه نداشتم و شترمان هم شیری نداشت تا به او بدهم؛ اما به باران و گشایشی امیدوار بودیم. من سوار بر مرکب، پیوسته می راندم تا آن که ضعف و لاغری بر آن گران آمد. هنگامی که به مکه رسیدیم، به دنبال کودکان شیرخوار می گشتیم. تا آن که هیچ زنی از ما نمانده بود جز آن که رسول خدا(ص) را به او عرضه می کردند؛ اما به خاطر یتیم بودنش او را نمی پذیرفتند. (پدر گرامی رسول اکرم(ص)، عبدالله بن عبدالمطلب در حالی که رسول گرامی در شکم مادر خود آمنه بود از دنیا رفته بود.) (سیره ی ابن هشام، ج۱، ص۱۵۸ ) ما از پدرش امید احسان و نیکی داشتیم و می گفتیم او یتیم است و بعید است که مادر و جدش به ما احسان کنند. برای همین، از این کار اکراه داشتیم. زنی نمانده بود که همراه من آمده و شیرخواره ای نگرفته باشد، جز من. پس هنگامی که همگی برای بازگشت گرد هم آمدیم، به شوهرم گفتم: «به خدا قسم که من اکراه دارم با بقیه بازگردم، در حالی که شیرخواره ای همراه نداشته باشم. به خدا قسم من خواهم رفت و آن یتیم را با خود می آورم.» او گفت: «اگر بخواهی چنین کنی ایرادی بر تو نیست. امید است که خداوند برکتی از وجود او به ما ببخشد.» چیزی مرا به گرفتن او وانداشت جز آن که غیر از او کسی را نیافتم. زمانی که او را برداشتم و در آغوش گرفتم، آنچه شیر خواست، از سینه ام نوشید تا آن که سیر شد و برادرش (فرزند خودم) نیز نوشید تا سیر شد. سپس هر دو خوابیدند و ما قبل از آن با کودک مان نخوابیده بودیم. همسرم به سوی شترمان رفت. او نیز پرشیر شده بود، از شیرش بسیار نوشید، من هم با او نوشیدم تا تشنگی و گرسنگی از ما برطرف شد و بهترین شب را سپری کردیم. صبح که شد، همسرم به من گفت: «به خدا قسم ای حلیمه! بدان که نَفْس مبارکی را با خود آورده ای.» گفتم: «به خدا قسم امید آن دارم.» با الاغم چنان حرکت می کردم که الاغ های دیگران بر آن قادر نبودند. تا آن که