پاورپوینت کامل امروز روز وحدت است ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امروز روز وحدت است ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امروز روز وحدت است ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امروز روز وحدت است ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

نگاهی به دنیای دانشجویی، و پیوند حوزه و دانشگاه

فضای اتاق کوچک تر از آن است که تصورش را می کنی، ناخودآگاه به یاد کوچه های تنگ و باریک قدیم می افتی که به آن ها کوچه های آشتی کنان می گفتند. این جا هم به اقتضای محدودیت مکانی مجبوری صمیمانه تر بنشینی و یا بخوابی؛ البته تعجبی هم ندارد. وقتی روزنامه جای سفره ی غذا، تخت فلزی به جای تخت خواب گرم و نرم خانه، و املت و نیمرو تنها غذای روزها و هفته ات می شود، دیگر هیچ جای گله و شکایت نیست. مهم این است که تو با همین دنیای محقر جزء قشر فرهیخته ی جامعه به حساب می آیی؛ البته جزوه، کلاسور، درس و استاد و شهریه های ریز و درشت هم پابه پای تو می آیند و تنهایت نمی گذارند. به هر حال مهم بودن و مهم شدن همواره خالی از دردسر نیست!

به بهانه ی فرا رسیدن شانزده آذر، روزی که به نام دانشجوست، به سراغ برخی از دانشجویان می روی و پای صحبت های شان می نشینی تا بدانی چه طور می خواهند مهم شوند!

فردایی که مبهم است!

«سمیه نادری» یکی از دانشجویان رشته روان‎شناسی است. وی در مورد مهم ترین دغدغه ی ذهنی خود می گوید: «آینده ی شغلی ما دانشجویان مبهم است، ما نمی دانیم چه فردایی در انتظارمان است. زمانی که اسم خود را جزء پذیرفته شدگان و قبولی ها دیدم، فکر کردم بر پلکانی قدم می گذارم که به آینده ای روشن منجر می شود؛ اما هم اکنون که در آستانه ی فارغ التحصیلی قرار دارم، هم چنان در پی یافتن شغلی مناسب می باشم که متأسفانه هر چه جلوتر می روم، ناامید تر می شوم.»

طرح هایی که مطرح نمی شوند!

«مریم محمدی» یکی دیگر از دانشجویانی است که امروز، روز اوست. وی با اظهار گله از طرح هایی که دانشجویان ملزم به گذراندن شان می باشند، می گوید: «ما دانشجویان برای اخذ مدرک خود، ملزم به گذراندن طرح می باشیم؛ اما متأسفانه هیچ جایی را برای این مهم نمی یابیم. در واقع برخی دانشجویان با استفاده از پارتی، مکان های مناسبی را برای گذراندن طرح های خود می یابند؛ اما برای سایر دانشجویان که از این بند بی بهره هستند، این مهم محقق نمی گردد.»

کو یار مهربانم؟

«افشین سعیدی» یکی از دانشجویان رشته ی حقوق است. وی با انتقاد از نبود برخی کتب و جزوات درسی در دانشگاه می گوید: «متأسفانه واحد انتشارات دانشگاه برخی جزوات مورد نیاز دانشجویان را ندارد و در برخی روزها هم این واحد تعطیل می باشد. این مسأله در خصوص برخی کتب دانشگاهی هم صدق می کند؛ به گونه ای که گاهی دانشجویان مجبور می شوند برای یافتن کتب مورد نیازشان راهی شهرهای دیگر و تهران شوند و دوری مسافت و مشکلات این چنینی را به جان بخرند. حال آن که اگر کتاب فروشی های دانشگاه با هماهنگی اساتید، کتب مورد نیاز دانشجویان را فراهم و در اختیارشان قرار دهند، این قشر با فراغت و خیال بهتری به درس خواندن می پردازند.»

ما در خم یک کوچه ایم

«شاهین مافی» دانشجوی دیگری ست که اظهار می دارد: «در شرایطی که بسیاری از دانشگاه ها در اندیشه ی تجهیز دانشگاه شان به علوم، ابزار و فنون روز می باشند؛ متأسفانه برخی دانشگاه ها از داشتن حداقل امکانات و ابتدایی ترین آن ها محروم می باشند. چنان که در کمال ناباوری بعضی از دانشگاه ها دچار قطعی آب، برق و. … می گردند که این مسأله برای دانشجویان مشکلات بسیاری را به همراه می آورد. در چنین شرایطی چگونه می توان به سایر امکانات مورد نیاز دانشگاه همچون کتاب خانه، نمازخانه، بوفه و. … دل خوش کرد.»

«محمد همتی» یکی دیگر از دانشجویان هم با قبول این مسأله می افزاید: «متأسفانه در بعضی از دانشگاه ها امکانات مورد نیاز دانشجویان لحاظ نشده است و گاه دیده می شود که دانشگاهی فاقد سالن غذاخوری می باشد، حال آن که اگر غذای جسم تأمین نشود و دانشجو در شرایط مناسبی تغذیه نگردد، قطعاً اندیشیدن به غذای روح چندان منطقی به نظر نمی رسد.»

دانش آورد در این دیر خراب آبادم!

«لیلا ضرابی» یکی دیگر از دانشجویان هم با بیان این که مشکلات دانشجویان قابل وصف نیست، می گوید: «یکی از مهم ترین دغدغه ی این قشر که به اقتضای پذیرش در دانشگاهی، از خانه و دیار خویش دور می شوند، سکونت در خوابگاه دانشجویی می باشد که این مسأله معمولاً زمان و حوصله ی بسیار می طلبد؛ از طرف دیگر با محقق شدن این مهم، دانشجو با مشکلات دیگری مواجه می شود که تا آن زمان برایش ملموس نبوده است.

فضای نامناسب و کوچک اتاق ها که معمولاً پذیرای چندین دانشجو می باشد، نبود نور کافی در آن ها، بدی و نامناسب بودن تخت خواب ها و مهم تر از همه کیفیت پایین غذاهای ارائه شده در خوابگاه ها، مهم ترین دغدغه ی دانشجویان می باشد؛ چرا که گاه وجود چنین مشکلاتی باعث می شود تا دانشجو تصور کند نه در محیطی به نام خوابگاه، که در پادگان زندگی می کند. مؤید این حرف، ابتلای بسیاری از دانشجویان خوابگاهی به امراضی هم چون زخم معده و ناراحتی های معده می باشد که بسیاری از جوانان، چنین امراضی را در دوران سربازی خود و با صرف غذاهای پادگانی تجربه کرده اند.»

هیچ ناصح سخن سخت نگفت!

«امیر مهدوی» یکی از دانشجویانی ست که اعتقاد دارد رسالت دانشجو تنها در فراگیری درس خلاصه نمی شود. وی اظهار می دارد: «دانشجو با ورود به محیط دانشگاه موظف می شود که شأن و ضوابط این مکان را رعایت کند؛ لذا رفتار، گفتار و حتی پوشش او تحت تأثیر محیط جدید، تغییر می یابد و بایسته هایی برای وی منظور می شود؛ اما این بایدها و نبایدها از شکل و سیاق قوانین و مقرراتی که قبلاً در محیط مدرسه، دبیرستان و. .. به او القا شده، خارج می گردد. متأسفانه به این مهم چندان توجه نمی شود و بایدها و نبایدها به شکلی که در شأن دانشجو نمی باشد، به او ارائه می گردد و همین امر باعث بروز مشکلاتی در این زمینه می شود.»

این دانشجو می گوید: «بی شک، نیت و هدف ناصحین و کارکنان واحد حراست دانشگاه ها از دادن تذکرات، حفظ تقدس دانشگاه و ایجاد مکانی مناسب و البته سالم و سازنده برای دانشجویان می باشد؛ که این مهم همواره مد نظر بوده و در اولویت قرار می گیرد. اما گاه در نوع برخورد و شیوه ی القا، افراط و تفریط هایی صورت می گیرد که نتیجه ی مورد نظر حاصل نمی شود؛ و تعامل و ارتباط مفید ی بین دانشجویان و واحد حراست دانشگاه برقرار نمی شود.»

ضربان های ناموزون در دو قلب تپنده چه می کنند؟

به بهانه ی وحدت حوزه و دانشگاه، همه چیز برای برپایی یک همایش آماده است. بسیج دانشگاه از چند روز پیش تمام انرژی و حرکت خود را برای آماده شدن این همایش هزینه کرده است و همه چیز خوب و آبرومند به نظر می رسد؛ اما سؤالاتی ذهنت را مشغول کرده است. با خود می اندیشی این همایش، امسال چگونه برگزار می شود؟ در همین زمان گروهی از هم کلاسی ها کنارت قرار می گیرند. یکی از آن ها رو به تو می کند و با خواندن تکه کاغذی که روی میز قرار گرفته، می گوید: «همایش وحدت حوزه و دانشگاه!» لازم نیست چیزی بگویی، چون خیلی زود راه شان را کج می کنند و می روند.

وحدت حوزه و دانشگاه از مسائلی است که همواره بعد از پیروزی انقلاب مورد توجه صاحب نظران و اندیشمندان بوده است. هر ساله در آستانه ی «۲۷ آذر» یاد و خاطره ی منادی این وحدت، شهید دکتر مفتح(ره) گرامی داشته می شود، اما در این میان پرسشی اساسی باقی مانده است و آن این که اصلاً وحدت حوزه و دانشگاه یعنی چه؟

حضرت امام خمینی(ره) در دوره های مختلف شکل گیری انقلاب اسلامی و پس از آن برای بیداری، هدایت و هم گام ساختن مردم، از دو نهاد علمی و مردمی حوزه و دانشگاه با تعابیری بلند چون قلب تپنده، نبض زنده ی ملت و یا دو شاخه از یک شجره ی طیبه یاد کردند؛ زیرا «اولاً این دو پایگاه علمی و فرهنگی، مردمی ترین نهادهای تشکیلاتی ر