پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان قسمت دوم ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان قسمت دوم ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان قسمت دوم ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش دین در تربیت فرزندان قسمت دوم ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

در آغاز تولد

کودک از ابتدای تولد به تدریج به کمالات جسمی و روحی می رسد و هر چه شرایط از نگاه اجتماعی، فرهنگی، روانی و تغذیه ی مناسب باشد، وی بهتر تربیت می شود و از این رو بر متولیان امور تربیتی لازم است تا به تمام جوانب نیازهای کودک در حوزه ی تربیت توجه کنند. از نظر دین اسلام، در مورد تربیت فرزند، آداب و دستورات تربیتی و اخلاقی خاصی وجود دارد که باید از تولد فرزند رعایت شود و عمل به این آموزه های اخلاقی، زمینه ی تربیت سالم را در فرزندان مطلوب تر می سازد.

گفتنی است که رعایت آداب اخلاقی که اسلام به رعایت آن ها سفارش کرده است، آثار با ارزش جسمی و روانی را در پی دارد که در سنین بعد آشکار می گردد. در این قسمت سعی شده است به آن دسته از آموزه های دینی اشاره شود که انجام آن بعد از تولد کودک سفارش شده است و آثار تربیتی مثبتی در پی دارد.

خواندن اذان و اقامه در گوش کودک

خواندن اذان و اقامه به گوش کودک در ابتدای تولد، از جمله آموزه های اخلاقی ـ دینی است که در اسلام سفارش شده است. اذان اولین آوای عطرآگینی است که کودک آن را می شنود و با آن انس می گیرد و آشنا می شود و از این رو در نقش تربیتی آن نباید تردید به خود راه داد. در روایات آمده است که اذان و اقامه به گوش کودک خواندن وی را از شر شیطان و بلایای طبیعی و غیر طبیعی، مصون می دارد. امام صادق(ع) این مصونیت را چنین بیان فرموده اند: «مروا القابله او بعض من یلیه ان یقم الصلاه فی اذنه الیمنی فلا یصیبه لمم و لا بعه ابدا؛ به مادر و برخی از کسانی که در اطراف کودک هستند، بگویید که در گوش نوزاد اذان بگوید که در آن صورت درد و مرض به سراغ او نخواهد آمد.»

از آن جا که کودکان در روزهای اول زندگی، گفته های اطرافیان و به خصوص پدر و مادر را به خوبی می شنوند، عکس العمل نشان می دهند و در ذهن خویش آن را ضبط مینمایند. پیشوایان دین به جایگاه و ارزش تربیتی اذان نگریسته و آن را مقدمه و پیش زمینه های آموزه های دینی و تربیتی دانسته و به آن سفارش کرده اند. امام صادق(ع) در این باره می فرماید: «من ولد مولود فلیؤذن فی اذنه الیمنی باذان الصلاه و الیقم فی اذنها الیسری فانها عصمه من الشیطان الرجیم؛ کسی که صاحب فرزندی شد در گوش راست او اذان بگوید به اذان نماز و در گوش چپش اقامه و پس از آن از شر شیطان محفوظ می ماند.»

کام برداشتن کودک

از دیگر آدابی که معصومان(ع) در آغاز تولد فرزند رعایت کرده اند و به پیروان خود نیز سفارش کرده تا انجام دهند، برداشتن کام نوزاد است. کام برداشتن بدین معناست که مقداری خرما، شیرینی و یا چیز دیگری را نرم و ملایم کرده، به صورت مایع درآورند و آن را به حلق کودک بریزند.

امام صادق(ع) از علی(ع) نقل می کند که فرمود: «کام فرزندان تان را با خرما بردارید؛ زیرا پیامبر(ص) با حسن و حسین(ع) چنین کرد.»

هم چنین علی بن میثم می گوید: «پدرم از مادرش نقل کرد که از «نجمه»، مادر امام رضا(ع) شنیدم که می گفت: وقتی علی بن موسی الرضا(ع) متولد شد، او را در پارچه ی سفیدی پیچیده، به موسی [کاظم](ع) دادم. امام(ع) در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت و آب فرات طلبید و با آن کام نوزاد را برداشت و او را به من برگرداند.»

ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه نقل می کند: «وقتی عبدالله بن عباس صاحب فرزندی شد، علی(ع) او را در نماز ظهر نیافت، حال او را جویا شد گفتند: صاحب پسری شده است. امام به اصحاب فرمود: با من بیایید تا به منزل او برویم. ایشان با اصحاب به منزل ابن عباس رفتند. امام فرمود: شکر خداوند هدیه بخش را به جای بیاور و هدیه ات (فرزندت) بر تو مبارک باد. او را چه نامیده ای؟ ابن عباس گفت: ای امیرمؤمنان! من به خود اجازه نمی دهم پیش از شما او را نام گذاری کنم. امام فرمود: او را بیاورید. کودک را آوردند. امام او را گرفت، کام او را برداشت، برای او دعا کرد و برگرداند و آنگاه فرمود: بگیر پدر حاکمان را که او را علی و کنیه اش را اباالحسن نامیدم…. »

همچنین انس بن مالک می گوید: «وقتی ام سلیم پسری به دنیا آورد، با فرزندش نزد پیامبر(ص) رفتیم. حضرت از او پرسید: آیا چیزی همراه داری؟ گفت: آری، چند دانه خرما. پیامبر(ص) خرما را گرفت و با آن کام نوزاد را برداشت.»

ابوموسی می گوید: «ولد لی غلام فأتیت به النبی(ص) فسمّاه ابراهیم و حنّکه بتمره و دعا له بالبرکه و دفعه الی؛ صاحب پسری شدم. او را نزد پیامبر(ص) آوردم. آن حضرت او را ابراهیم نامید و کام او را با خرما برداشت و برای او دعا کرد و به من برگرداند.»

امام صادق(ع) کام برداشتن با تربت امام حسین(ع) را موجب ایمنی فرزند دانسته و در این باره می فرمایند: «حنّکوا اولادکم بتربه الحسین(ع) فأنّه أمان؛ کام فرزندان تان را با تربت حسین(ع) بردارید که ایمنی بخش است.»

کام برداشتن با تربت امام حسین(ع) به دلیل قرب و منزلتی که امام نزد خدا دارد، آثار روحی و معنوی بسیاری دارد. در روایات متعدد آثار مادی و معنوی بسیاری برای آن یاد شده و حتی آن را در شفای بیماران مؤثر دانسته اند، زیرا از حیث معنوی دارای اهمیت خاصی است.

گفتنی است که کام برداشتن باید به دست بزرگان دین و افراد صالح و با تقوا انجام پذیرد، این امر، علاوه بر آثاری که در روایات آمده، نوعی تیمن و تبرک است و چون مستحب است هنگام کام برداشتن برای کودک دعا کنند، دعا