پاورپوینت کامل بانویی مظلوم ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بانویی مظلوم ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بانویی مظلوم ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بانویی مظلوم ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

>

خدیجه بانوی نام¬دار قریش تا آن هنگام که برای اولین بار نام حضرت محمد(ص) را شنید روزی نبود که از سوی سران قبایل، تاجران و نام¬داران دیگر از او خواستگاری نشود اما او همه¬ی دست¬ها را پس زند؛ گویا گوهر ارجمند خود را برای چنین وجود مبارکی مراقبت و صیانت می¬کرد.

در انتظار پیش¬آمدی آرام¬بخش لحظه¬شماری می¬کرد. گویا هر چه بر لحظات عمرش افزوده می¬شد به سپیده¬ دم نزدیک¬تر می¬گردید؛ آن زمان که خوابی شگفت¬ دید و پسرعمویش «ورقه بن نوفل» آن را نویدبخش دانست و هنگامی که با جمعی از بانوان قریش مشغول گفت-وگویی نشاط¬آور برای فرا رسیدن عیدی خجسته بود، پیرمردی میان¬بالا با محاسن سپید و بلند و سیمایی اسرارآمیز به¬سوی آنان آمد و گفت: «ای زنان قریش، طلوع آخرین پیامبر به¬زودی فرا می¬رسد. کدام¬یک حاضرید به عقد ازدواج او درآیید؟» این موارد در حافظه¬ی او جلوه¬های امیدوارکننده¬ای داشت. علاقه¬ی او به ازدواج با این فرستاده¬ی الهی ریشه در فضیلت¬جویی و اشتیاقش به ¬درستی و راستی داشت. او با فراستی که در خویش شکوفا ساخته بود، در نهاد محمد¬(ص) چیزی فراتر از انسان¬های پیرامونش می¬دید و احساس می¬کرد او می¬تواند زنجیرهای ضلالت را از هم بگسلد و به اسارت آدمی در زندان ستم، جهالت و انحراف خاتمه دهد. با این تفکرات، پرتوهایی از خرسندی درون بر سیمایش ترسیم می¬گردید.

سرانجام آرزویش تحقق یافت و لیاقت همسری پیامبر را به خود اختصاص داد. زیستن بعد از این پیوند پاک، نیایش¬های شویش، رفت و آمد در غار حرا، اعتکاف در شکاف کوه، شب اول وحی، آن صبح نزول نخستین آیه¬ی قرآن و ایمان¬آوردن به تعالیم پیامبر و نماز خواندن با او همه برایش کمال¬آفرین و سعادت¬بخش بود.

خدیجه وقتی به این وصلت تن داد تمامی آرزوهای خود را به دور افکند و برای شوی خود و هدف مقدسش خالص گردید. همیشه با شکیبایی، وفاداری و فداکاری در کنارش ایستاد و سپر بلاهایش بود. پیامبر در مقابل این ایثار و نثار عواطف و احساسات، خاموش نبود و آن را قدر می¬نهاد و چنین مودتی را با کرامتی والاتر پاسخ می¬گفت. زنی که دوستی رسول اکرم(ص) و گرامی¬داشت آن حضرت را در حیات و ممات به¬ خود اختصاص داد شایسته¬ی تمجید و تحسین است.

منزلت خدیجه نزد رسول اکرم(ص)

پیامبر گرامی که به ¬گواه قرآن و سخن راویان و مورخان، دقیق، سنجیده و بدون گزافه و کاستی، وصف و نقد می¬کرد در سخنی فرمود:

به¬درستی که خداوند از میان بانوان چهار نفر را برگزید (اسوه¬ی انسان¬ها قرار داد) که عبارتند از «مریم»، «آسیه»، «خدیجه» و «فاطمه».۱

آن حضرت در سخنی دیگر این چهار بانو را سروران جهان معرفی کردند.۲

ایشاندر ایامی که در غار حرا به اعتکاف و عبادت مشغول بود توسط «عمار یاسر» برای خدیجه این¬گونه مژده داد: «همانا خداوند متعال به افتخار وجود تو هر روز به¬طور مکرر به فرشتگان بزرگش افتخار می¬کند.»۳

پیامبر این¬گونه نوید داده¬اند:

بهشت مشتاق چهار زن است: «مریم»، دختر عمران، «آسیه»، دختر مزاحم همسر فرعون، «خدیجه»، دختر خویلد، «فاطمه¬ی زهرا».۴

روزی همسران رسول خدا(ص) برای فراهم آمدن مقدمات ازدواج فاطمه¬ی زهرا(س) با حضرت علی(ع) گرد آمدند و خطاب به رسول خدا فرمودند: «والدین ما به فدایت ای فرستاده¬ی الهی! برای صحبت پیرامون موضوعی اجتماع کرده¬ایم اما اگر خدیجه در این¬ جا بود، چشمش بر آن روشن می¬گردید.»

به گفته¬ی «ام سلمه»، تا نام خدیجه بر زبان آمد، رسول خدا(ص) گریست و فرمود:

«خدیجه! کجاست زنی همچون خدیجه؟! در آن هنگام که مردم رسالت مرا تکذیب کردند او مصدق من بود و برای رونق دین خدا با من همکاری نمود. با دارایی خویش برای پیش¬رفت دیانت کمک کرد. خداوند به من فرمان داده است که خدیجه را به داشتن خانه¬ای در بهشت که رنجی در آن نخواهد بود، مژده دهم.»۵

خاتم پیامبران درباره¬ی خدیجه این ¬گونه گوهر افشانی نموده¬اند:

همان گونه که مریم بر زنان جهان برتری داده شد، خدیجه نیز بر بانوان امت من برتری داده شده است.۶

و خطاب به خدیجه فرموده¬اند: «یا خدیجه انت خیر امهات المؤمنین و افضلهن؛ ای خدیجه همانا تو بهترین مادران مؤمنان و بافضیلت¬ترین آنان هستی.۷

پیامبر خطاب به عایشه یادآور گردید:

آیا نمی¬دانی خداوند آدم، نوح، آل ابراهیم، آل عمران، حسن، حسین، حمزه، جعفر، فاطمه و خدیجه را بر جهانیان برگزیده است.۸

روزی رسول خدا(ص) در مسجد در حضور مردم در شأن امام حسن(ع) و امام حسین(ع) مطالبی فرمود که در بخشی از آن آمده بود.

ایها النّاسُ اَلا اخبرکُم بخیرالناس جَدّاً وجدّه؛

ای مردم، آیا شما را آگاه نکنم به بهترین انسان-ها به¬لحاظ جدّ و جده

حاضران عرض کردند: «آری یا رسول الله، ما را باخبر سازید.» پس افزودند:

الحسن و الحسین جدّهما رسول الله و جدّتهما خدیجه بنت خویلد.۹

آنان حسن و حسین¬اند که جدشان رسول خدا و جده¬ی آن¬ها خدیجه دختر خویلد است.

از رسول خدا(ص) روایت شده است: «جبرئیل به نزدم آمد و عرض کرد: ای فرستاده¬¬ی خداوند این خدیجه است که به نزد تو آمده است و با خود ظرفی دارد که در آن خوراکی یا نوشیدنی است. هر گاه نزدت آمد بر او از سوی پروردگارش و من، سلام برخوان و او را به خانه¬ای از زبرجد در جنت بشارت ده.»۱۰

در چندین مورد روایت گردیده که پیامبر فرموده-اند:

یا خدیجه جبرئیل یقرئک السلام: ای خدیجه جبرئیل بر تو درود می¬فرستد.

از برخی روایات نیز استفاده شده است: ای محمد بر خدیجه از خدایش سلام بفرست.۱۱

از دیدگاه ائمه¬ی هدی

خدیجه از هنگام کودکی علی(ع)، به ایشان علاقه داشت و چون او در سنین تحت تربیت رسول اکرم(ص) دوران شکوفایی و رشد را سپری می¬کرد، خدیجه پاکیزه¬اش می¬نمود، پیراهن آراسته و زیبا بر تنش می¬پوشانید و به خدمه¬اش می¬گفت او را بر دوش خود گرفته، به تفریح ببرند و در نوازش وی بکوشند. محبت این بانو و حضرت محمد(ص) در حق علی(ع) در حدی است که مردم به آن بزرگوار می¬گفتند: «این [فرد]، برادر محمد و محبوب¬ترین انسان¬ها از نظر محمد و نورچشم خدیجه¬ی کبری است.»۱۲

مورخان نوشته¬اند: «رسول خدا علی(ع) را از شش سالگی تحت سرپرستی خود قرار داد و آن حضرت و خدیجه در پرورش این طفل کوشیدند.»۱۳

حضرت علی(ع) در «خطبه¬ی قاصعه« فرموده¬اند: «در آغاز بعثت و طلوع اسلام هنوز اسلام به خانه¬ای راه نیافته بود مگر خانه¬ی رسول خدا و خدیجه؛ و من سومین نفر بودم.»۱۴

روزی رسول اکرم(ص) به علی(ع) فرمود: «تو همسری همچون فاطمه و مادرزنی همچون خدیجه داری.»۱۵

امام حسن مجتبی(ص) که در زیبایی ظاهری در میان بنی هاشم ضرب¬المثل بود فرمود: «در آن هنگامی که خداوند صورت¬گری می¬کرد، من شبیه¬ترین افراد به خدیجه¬ی کبری بودم.»۱۶

حضرت امام حسین(ع) در فراز خطبه¬ای که طی آن خود را به دشمنان معرفی کرد، فرمود:

آیا می¬دانید مادر بزرگم خدیجه دختر خویلد است. اولین بانویی که اسلام را پذیرفت؟ گفتند آری.۱۷

امام سجاد(ع) در شام و در مجلس یزید، طی خطبه¬ای خود را چنین معرفی کرد:

من فرزند خدیجه¬ی کبری هستم.۱۸

در دعای ندبه که از ناحیه¬ی مقدسه¬ی امام عصر(عج) صادر گردیده، آمده است:

من فرزند خدیجه¬ی والامقام هستم.

در وصف شخصیت¬های جهان اسلام

ابوطالب درباره¬ی خدیجه گفته است:

همانا خدیجه بانویی کامل، بابرکت، مبارک و زیبنده است و ساحت وجودش از هر گونه ننگی به¬دور است. بانویی باشخصیت و آبرومند است.۱۹

محمد از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) که مورخی نیکوخصال است می¬نویسد:

از همسران پیامبر، برترین¬شان خدیجه¬ی¬ پاک¬سرشت و نیکومنش است.

«ابن حجر عسقلانی»: از امتیازات خدیجه آن بود که پیامبر را تکریم می¬کرد و سخن او را چه قبل و چه بعد از بعثت تصدیق می¬نمود.

«ابن اسحاق» می¬گوید: «خدیجه اولین کسی است که به خدا و رسولش ایمان آورد و آن¬چه را پیامبر فرمود تصدیق کرد. خداوند اندوه پیامبر را توسط خدیجه برطرف می¬کرد و راه را برای ادامه¬ی رسالت او هموار می¬ساخت. او می¬افزاید: «خدیجه برای اسلام وزیر صداقت بود. این بانو دوراندیش، شریف و خردمند بود و خداوند برایش مقام باکرامتی را در نظر گرفت.»

«هشام بن محمد» گفته است: «رسول خدا(ص) در کارها با خدیجه مشورت می¬کرد. او یار صدیق و درستی برای پیامبر بود و حضرت محمد(ص) به وی احترام می-گذاشت.»

«عزالدین ابن اثیر»: «خدیجه زنی اهل خرد و باشرافت بود. تمام افراد قومش در ازدواج با او، بر یک¬دیگر سبقت می¬گرفتند ولی نپذیرفت و توسط شخصی، پیش¬نهاد ازدواج با رسول الله(ص) را داد.»

«محمد بن احمد ذهبی»: «او مادر مؤمنان و سرور زنان جهانیان در عصر خویش است و در تقویت امر رسالت شویش مؤثر بود و به وی امیدواری می¬داد. خدیجه متدین، پاک، بزرگوار و اهل بهشت بود. پیامبر این همسرش را ستایش می¬کرد و بر دیگر زنان مؤمن رجحان می¬داد.»

«عبدالرحمن بن جوزی»: «چون امر نبوت آشکار گردید، خدیجه بر گرویدن به پیامبر، از دیگران سبقت گرفت. همه¬ی فرزندان پیامبر به جز ابراهیم از خدیجه¬اند.»

«حافظ عبدالعزیز جنابذی» در کتاب خود «معالم العتره النبوه»: «خدیجه از لحاظ نسب، پاک¬ترین قریش و شریف¬ترین و ثروتمندترین آنان بود. تمامی افراد قومش سخت بر ازدواج با او، اصرار داشتند ولی او خودداری ورزید و به پیامبر اکرم(ص) گفت من به شما محبت دارم به¬دلیل خوش اخلاقی، راست-گفتاری، امانت¬داری و خویشاوندی و شرف شما در میان قومت.»

«عمر ابونصر»: «به خدیجه دختر خویلد بانوی جلیل القدر عرب، شرف نسب، کرامت گوهر، سروری قبیله، عزت عشیره و فراوانی مال ختم گردیده است. به همین دلیل نیاز محرومان را تأمین می¬کرد، گرسنه را اطعام می¬نمود و برهنه را می¬پوشانید. خدیجه در اخلاق و ثروت میان همگنان خویش منحصر به فرد بود.»

دکتر «علی ابراهیم حسن»: «هر گاه بخواهیم نمونه-ای از یک همسر بااخلاص، پاک¬دامن، زنی باوقار و خردمند معرفی کنیم، بهتر از خدیجه ام المؤمنین نمی¬توانیم بیابیم. این بانوی خردمند، هم در عصر جاهلیت و هم در هنگامه¬ی بعثت، از منزلتی ممتاز برخوردار بود تا جایی که «طاهره» نامیده شد. او مال، جمال و کمال را در خویش جمع کرد و این خصال – که در کمتر فردی جمع می¬گردد – بر او آثاری از عظمت و علّو مقام اهدا کرد. خدیجه که اولین گرونده به اسلام بود، با تشویق خود، پیامبر را یاری می¬کرد و از روح خود در وجود او نیرو و استواری می¬بخشید.

وقتی به قصد بشارت اسلام می¬رفت و جز تکذیب و اهانت از مخالفان چیزی نمی¬شنید، پس ناراحت و محزون به خانه باز می¬گشت و این خدیجه بود که زایل¬کننده¬ی غم¬های شوهرش بود و کارها را بر او آسان می¬ساخت.»

«عمر رضا کحاله»: «خدیجه در خانه¬ی مجد و سروری متولد گردید و با اخلاق پسندیده پرورش یافت و به دوراندیشی و پاک¬دامنی متصف گردید.»

«عبدالله علایلی»: «خدیجه از دردهای مبارزه¬ای که پیامبر اکرم(ص) در آن وارد شد، استقبال می¬کرد و در امواج این مجاهده و پیکار، دوشادوش با او در کمال فعالیت، شکیبایی، قاطعیت و خداجویی غوطه¬ور می¬گشت بی¬آن¬که سست گردد یا هراسی به دل راه دهد. او با سینه¬ای باز و گشاده و قامت شعله¬ور از ایمان خود در توفان حوادث از نبی اکرم(ص) حمایت می¬کرد.»

علامه¬ «سید عبدالحسین شرف¬الدین»: «خدیجه، صدیقه¬ی این امت و از حیث ایمان به خداوند متعال و تصدیق وحی و یاری رسول او، نخستین کس است. او مدت بیست و پنج سال شریک پیامبر اکرم(ص) بود و باایثار مال، به او نیرو می¬بخشید و با گفتار و کردار از ایشان دفاع می¬کرد و به او آن ¬چه از عذاب و در کافران، در راه رسالت نصیبش می¬کردند تسلی می¬داد. او با علی(ع) در غار حرا بود، هنگامی که اولین بار وحی نازل شد.»۲۰

«علی بن عیسی اربلی» صاحب کتاب «کشف الغمه»: «خدیجه به¬راستی بانویی خردورز و بادرایت بود و در روزگار خویش به¬لحاظ تبار از برترین بانوان قریش به¬شمار می¬آمد و از نظر برخی کمالات، با¬شکوه-ترین آنان معرفی می¬گردید. در همان حالی که به خواستگاران سرش