پاورپوینت کامل مرصاد و صیاد ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرصاد و صیاد ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرصاد و صیاد ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرصاد و صیاد ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

>

عملیات غرورآفرین مرصاد از اعجاب انگیزترین عملیات¬هایی است که در کارنامه ی هشت سال دفاع مقدس جمهوری اسلامی ایران به یادگار مانده است.

این عملیات مصداق بارز این آیه¬ی الهی است که: «انّ ربّک لبالمرصاد؛ (ای رسول) پروردگارت در کمینگاه (ستم¬کاران) است».(فجر، آیه¬ی۱۴)

این وعده ی الهی، حکمی ثابت و همیشگی برای مسلمانان بوده، امدادهای غیبی همواره مددرسان حق جویان خواهد بود.

مروری بر عملیات مرصاد و بازبینی خاطره ی آن از زبان «شهید صیاد شیرازی» ما را پس از گذشت بیست سال به افتخار ماندگار مرصاد باز می-گرداند.

مروری بر عملیات مرصاد

«سازمان مجاهدین خلق» از تابستان ۱۳۶۵ شمسی که تشکیلات و مرکزیت خود را به عراق انتقال داد تا تابستان ۱۳۶۷ تحت حمایت مالی، پشتیبانی و تبلیغی «صدام» قرار گرفت. هدف صدام از پذیرش هسته ی مرکزی سازمان مجاهدین خلق و میزبانی آنان، بسیج نیروهای انسانی آنان در مسیر اهداف نظامی خود علیه ایران بود. هدف این بود که قوای پراکنده ی مجاهدین خلق، (منافقین) در عراق متمرکز شوند و عملیات¬هایی علیه ایران انجام دهند.

به استثنای عملیات عمد ه ی مجاهدین خلق در تیرماه ۱۳۶۷ که آن را «فروغ جاویدان» نامیدند، در دو سال حضور فعال در عراق کاری جز جاسوسی، شنود مکالمات بی سیم نیروهای ایرانی و جنگ تبلیغاتی از رادیوی مجاهد علیه ایران، انجام ندادند.

عملیات فروغ جاویدان، سوم مرداد ۱۳۶۷ یک هفته پس از پذیرش «قطع¬نامه ی ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل» توسط جمهوری اسلامی ایران آغاز شد.

عراق طی یک ماه آخر (از زمان پذیرش قطع¬نامه توسط ایران تا زمان برگزاری آتش بس در جبهه ها)، حملاتی را با هدف کسب امتیاز از ایران برای استفاده از آن در جلسات مذاکرات صلح انجام داد. سازمان مجاهدین خلق نیز با حمایت و تحریک رژیم بغداد، عملیات نظامی عمده ی خود را به نام فروغ جاویدان در مرزهای غربی کشور آغاز کرد که چهار هزار نفر از نیروهای سازمان در آن شرکت داشتند.

این نیروها، حمله را با ادوات نظامی سبک و سنگینی که صدام در اختیارشان گذاشته بود و با استفاده از صدها خودروی صفر کیلومتر اهدایی کشورهای عربی، از «سرپل ذهاب» و «اسلام¬آباد غرب» آغاز کردند. پذیرش قطع¬نامه¬ی ۵۹۸ از سوی ایران و نیز تعرّض عراق به پذیرش قطع¬نامه و پشتیبانی علنی آمریکا از عراق، این تصور را در سازمان مجاهدین خلق به¬وجود آورده بود که می توانند با یک حمله ی بزرگ کار را تمام کنند و نتیجه ی مطلوب را بگیرند.

قرار بود نیروهای سازمان به زعم خود از مسیر همدان و قزوین وارد تهران شوند. به همین دلیل رهبر سازمان، از این عملیات با شعار خام «از مهران تا تهران» یاد می¬کرد.

این نیروها که از نقاط مختلف جهان برای اعزام به ایران، در عراق گرد آمده بودند، قصد داشتند بر اساس زمان بندی ۳۳ ساعته، طی پنج مرحله، خود را به تهران برسانند. این پنج مرحله عبارت بودند از: سرپل ذهاب، اسلام¬آباد، باختران، همدان، قزوین و تهران.

عملیات فروغ جاویدان، تحت هدایت مستقیم «مسعود رجوی» آغاز شد. او فرمانده¬ی ارتش و همسرش، معاون بود.

منافقین حدود سی تیپ رزمی جهت تهاجم خود به خاک ایران تشکیل دادند. هر تیپ ۱۷۰ نفر نیروی رزمی (۲۰ زن و ۱۵۰ مرد) در اختیار داشت که به همراه نیروهای پشتیبانی به ۲۸۰ نفر می رسید و دارای دو گردان پیاده، یک گردان تانک، یک گردان ادوات و یک گردان ارکان و پشتیبانی رزم بود. تعداد کل نیروی به اصطلاح رزمنده، حدود ۵۲۰۰ نفر و نیروی در صحنه به حدود هفت هزار نفر می¬رسید.

در این عملیات، عراق آن¬ها را با ادواتی از قبیل ۱۲۰ دستگاه تانک، ۴۰۰ دستگاه نفربر، ۹۰ قبضه خمپاره انداز ۸۰ میلی متری، ۳۰ قبضه توپ ۱۲۲ میلی¬متری، ۱۰۰۰ قبضه تیربار کلاشینکف، ۳۰ قبضه توپ ۱۰۶ میلی متری و ۱۰۰ دستگاه کامیون و خودرو، یاری می¬کرد.

ستون نظامی منافقین در ساعت ۱۵ و سی دقیقه¬ی روز سوّم مردادماه سال ۶۷ تحت حمایت کامل ارتش عراق با عبور از مرز در محور سرپل ذهاب، حمله ی خود را از «گردنه ی پاتاق» به سوی «کرند» آغاز کرده، با پیش¬روی به سمت اسلام-آباد، این شهر را نیز به تصرف در آوردند و کشتار فجیعی نیز به راه انداختند. آن¬گاه تا «گردنه ی حسن¬آباد» در شرق شهر اسلام¬آباد پیش رفتند. آن¬ها برای تجدید سازمان در آن¬ محل مستقر شدند و منتظر شکست مقاومت بازدارنده ی نیروهای ایرانی در «تنگه ی چهارزبر» بودند تا به سوی کرمانشاه پیش¬روی کنند. لذا تمام امکانات خود را در پشت این تنگه جمع کرده، آماده شدند تا به محض باز شدن راه، در مدت کوتاهی شهر کرمانشاه را تصرف کنند.

پس از ورود نیروهای منافقین به کرند و اسلام-آباد، درگیری تا چند ساعت در شهر ادامه داشت. در این درگیری شماری از نیروهای مردمی و سپاه شرکت داشتند اما تلاش آن¬ها به دلیل عدم آمادگی ثمری نداشت.

از سوی دیگر همزمان با پیش¬روی نیروهای منافقین در داخل خاک ایران، هواپیماهای عراقی نیز با تعرض به آسمان ایران پایگاه های «نوژه» در همدان و حتی دزفول و همچنین «پادگان تیپ دو سقز» و پایگاه هوا نیروز در کرمانشاه را بمب¬باران کردند.

منافقین خلق با خوش¬حالی از پیروزی مقدماتی، در اقدامی عجولانه راهی باختران شدند و قصد حرکت به سمت تهران کردند و به خیال خود برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران شتاب گرفتند. رادیوی منافقین با ارسال پیام به مردم باختران از آن¬ها خواست تا زمینه را برای ورود ارتش به اصطلاح «آزادی بخش» مهیا سازند و آماده¬ی جذب در گردان¬ها و لشکرها شوند.

در روز پنج شنبه، ششم مرداد، عملیاتی که بعدها به عملیات مرصاد مشهور شد با رمز «یا علی بن ابی¬طالب(ع)» آغاز شد. در این عملیات گردان-هایی از تیپ نبی اکرم(ص)، تیپ مسلم(ع) و یک گردان از ایالم، از پشت به اسلام¬آباد حمله کردند. منافقین تصور می کردند که نیروهای عراقی همچنان در این مناطق حضور دارند، حال آن¬که نیروهای عراقی عقب¬نشینی کرده، این منطقه در دست نیروهای ایرانی بود. به همین دلیل نیروهای ایرانی توانستند به¬راحتی از این محور وارد اسلام¬آباد شوند. پیش از این نیز نیروهای یکی از گردان های سپاه که از اهالی اسلام آباد بودند و به تمامی راه های شهر آشنایی داشتند با نفوذ به داخل شهر با دشمن درگیر شده، سازمان¬دهی آنان را بر هم زدند.

به¬طور کلی این عملیات به فرماندهی سپاه پاسداران و پشتیبانی هوانیروز ارتش از سه محور اسلام¬آباد، چهارزبر و جاده ی «قلاچه» انجام شد. در اثر پیش¬روی نیروهای ایرانی در بعدازظهر هفتم مرداد، اسلام آباد از اختیار نیروهای منافقین خارج شد و بلافاصله پس از آزادسازی شهر، یگان¬های سپاه، پیش¬روی به سوی کرند را آغاز کرده، آن¬جا را نیز به تصرف خود در آوردند.

بدین ترتیب منافقین پس از تحمل شکست استراتژیک در پشت تنگه ی پاتاق، روز جمعه هفتم مرداد رسماً اعلام کردند که از شهرهای اسلام¬آباد و کرند عقب نشینی کرده اند.

منافقین شکست¬خورده، در این حمله ی نابخردانه متحمل تلفات و خسارات فراوانی شدند و بیش از ۱۲۰ دستگاه تانک، ۴۰۰ دستگاه نفربر، ۹۰ قبضه¬ی خمپاره¬انداز ۸۰ میلی متری، ۱۵۰ قبضه¬ی خمپاره-انداز ۶۰ میلی متری و ۳۰ قبضه¬ی توپ ۱۰۶ میلی متری منهدم شد. علاوه بر آن، ده ها دستگاه تانک، نفربر، خودرو، قبضه¬ی سلاح سبک و نیز مقادیری تجهیزات پیشرفته ی الکترونیکی و مخابراتی به غنیمت نیروهای اسلام درآمد و مجموعاً ۴۸۰۰ نفر از منافقین کشته و زخمی شدند.

شکست سنگین سازمان مجاهدین خلق در عملیات مرصاد، ضربه ی شدیدی بر روحیه¬ی باقی مانده ی نیروهای این سازمان وارد ساخت. بسیاری از افراد سازمان که به اسارت در آمده بودند، از سر¬خوردگی و بن¬بست سازمان سخن می¬گفتند. حتی برخی افراد فراری، خود را از سلطه¬ی سازمان نجات داده، به ایران یا به کشورهای اروپایی رفتند. صدام نیز ده روز پس از شکست با برقراری آتش بس در تمام خطوط جنگ موافقت کرد. عملیات مرصاد، نقطه ی هزیمت سازمان مجاهدین خلق در عراق بود. سازمان در پی این عملیات و تحولاتی که در روابط ایران و عراق به¬وجود آمد، هر روز بیش از پیش منزوی شد.

عملیات مرصاد، از زبان سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

«دو، سه روز قبل از عملیات مرصاد و یا چهار، پنج روز قبل از آن، جمهوری اسلامی تازه می-خواست قطع¬نامه¬ی ۵۹۸ شورای امنیت را بپذیرد که عراقی¬ها سوء استفاده کردند. فکر کردند جنگ تمام شد و ما هیچ آمادگی نداریم. از چهارده محور در غرب کشور هجوم آوردند. آن¬هایی که با جغرافیای منطقه آشنا هستند، [می¬دانند] دشمن از تنگه ی هوران، تنگه ی ترشابه، بعد هم پاسگاه هدایت، پاسگاه خسروی، تنگاب نو، تنگاب کهنه، نفت شهر، سومار، سرنی تا مهران – حدود چهارده محور- وارد خاک ایران شد و رزمندگان ما را دور زد. ما تا آن روز ۴۰ تا ۵۰ هزار اسیر از آن¬ها داشتیم و آن¬ها اسیر از ما کمتر داشتند. این عملیات، خیلی وحشتناک بود. تمام وجودمان را غم فرا گرفت تا آن¬جا که امام فرمود: «دیگر نجنگید.» من توی خانه بودم. یک دفعه ساعت ۸:۳۰ شب از ستاد کل به من زنگ زدند و گفتند: «دشمن از سر پل ذهاب گردنه ی پاتاق با سرعت به جلو می¬آید.» گفتم: «کدام دشمن؟! اگر تنها از یک محور وارد شده پس چه جور دشمن است؟!» گفت: «نمی دانیم، ولی همین طور آمده، الان کرند را هم گرفتند.» چون بعد از پاتاق، کرند و بعد از کرند اسلام¬آباد غرب است و بعد می¬آید به کرمانشاه. همین جور جلو می¬آید. گفتم: «حالا از ما چه می¬خواهید؟» گفتند: «شما بروید منطقه.» خلاصه گفتم: «اول حکمی بنویسید که من رفتم آن-جا نگویند تو چه کاره¬ای؟ درست است نماینده ی حضرت امام هستم ولی نمایندگی حضرت امام از نظر فرماندهی، نقشی ندارد.» او گفت: «هر حکمی می خواهی بگو ما می نویسیم.» ما هر چه فکر کردیم، دیدیم مغزمان کار نمی کند. حواسمان پرت شد که این دشمن، چه کسی است. آخر گفتم: «فقط هواپیما را ساعت ده و نیم آماده کنید تا به کرمانشاه برویم.» هواپیما آماده کردند.

وارد کرمانشاه شدیم و دیدیم اصلاً یک محشری است. مردم از ترس و وحشت از شهر خارج شده¬اند. این جاده¬ی بین کرمانشاه و «بیستون» تقریباً حالت بلواری دارد که مالامال از جمعیت مردمی بود. «طاق بستان» محل قرارگاه بود. مجبور شدیم پیاده شویم. با ماشین رفتیم و تا ساعت یک و نیم شب ما