پاورپوینت کامل وقتی می خوانید، می اندیشید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقتی می خوانید، می اندیشید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقتی می خوانید، می اندیشید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقتی می خوانید، می اندیشید؟ ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

>

امروزه دیگر کمتر کسی است که یک دستگاه تلفن همراه با خود نداشته باشد و یا حتی کمتر خانه¬ای است که از داشتن یک رایانه¬ بی¬بهره باشد. شهروند الکترونیک کسی است که خود را با این فناوری¬ها مطابقت دهد و اصطلاحاً به¬روز باشد. برای بیشتر ما – از کودکان گرفته تا سال¬خوردگان و سر زدن شبانه¬روزی چند بار به صندوق پست تلفن همراه و علی¬رغم مشکلات و مشغله¬های فراوانی که ادعا می¬کنیم داریم – سرکشی روزانه به پست الکترونیک و دریافت نامه¬های جدید و خبرگرفتن از پیام¬ها و پیامک¬های جدید، امری لازم و بسیار ضروری شمرده می¬شود. گاه حتی آن قدر به این کار عادت می-کنیم که تلفن همراه و پیام¬هایش، جای خالی همه چیز را برای ما پر می¬کند؛ جای گپ و گفت رو در رو با دوستان و یا حتی صحبت کردن با افراد خانواده را.

در مورد استفاده از سایر رسانه¬های دیداری و شنیداری خصوصاً تلویزیون (و در سال¬های اخیر برای بعضی¬ها، حتی برخی از خانواده¬های به¬ظاهر مذهبی، ماهواره!) نیز وضع به همین منوال است. سپس در رتبه¬ی پایین¬تر و البته برای تعداد کمتری از افراد، خبرگیری از روزنامه¬ها و سایر مطبوعات جزء برنامه¬های اصلی روزانه به¬شمار می¬رود. همه¬ی این¬ها در حالی است که باکمال تأسف، بسیاری از ما اگر ماه رمضانی در کار نبود، آن هم به صرف روخوانی و برای دریافت ثواب، شاید هیچ گاه به نامه¬ی آسمانی آفریدگارمان سر نمی¬زدیم و پیام¬ها و خبرهای آن در سرتاسر عمر ما حتی یک بار هم خوانده نمی¬شد.

دستورات الهی زندگانی ما مسلمانان، امروز تبدیل شده است به کالای باارزشی که باید همه جا باشد، بسیار بااحتیاط حمل شود و مراقبت شود تا به مهر و موم آن آسیبی نرسد!… هنگام رفتن به سفر – فرقی نمی¬کند اخروی باشد یا دنیوی – هنگام اسباب کشی به منزل جدید، بر سر سفره¬ی عقد، برای تزیین سفره¬ی هفت سین و خلاصه همه جا. قرآن¬های نفیسی که دارای روکش¬های پرزرق و برق و زیبایی است و برای ما شگون، خوش¬بختی، عافیت و ایمنی می¬آورد، اما دریغ! از محتوای اصلی آن که آگاهی و سپس عمل نمودن به آن ضامن سعادت و دست¬یابی به همه¬ی این خیرات است، سخنی در میان نیست. گه گاه ممکن است بر سر مزار اهل قبور، از بخش¬هایی از آن پرده¬برداری هم بشود؛ اما این فقط برای ثواب رسانیدن به اموات است نه برای فایده بردن زندگان! و یا در مراسمی که برای نذری برپا شده است، بر سر سفره¬های آن چنانی و با تیپ¬ها و لباس¬های آن چنانی¬تر، طبق برنامه¬ای از پیش¬تعیین¬شده بایستی سوره¬هایی به¬سرعت و با تأکید خاصی از اول تا آخر روخوانی شود تا نذر ما مقبول افتد و حاجت ما برآورده. . !

برخی از ما پیش¬رفت¬های بیشتری هم داشته¬ایم؛ روخوانی را تا حد روان¬خوانی ارتقا بخشیده¬ایم، بعضاً قواعد ترتیل و تجوید را هم آموخته¬ایم و به¬ندرت نیز باصدای خوشی به قرائت آیات قرآن می¬پردازیم و در مرتبه¬ی بالاتر، به حفظ بعضی از سوره-ها و یا تمامی آن¬ها همت می¬گماریم. هر چند همه¬ی این موارد در مرتبه¬ی خود نیکوست و مترتب پاداش، اما صد حیف و هزاران افسوس که این، آن شأن عظیمی نیست که پیامبر عزیز ما و اوصیای بزرگوارش برای قرآن قائل بوده¬اند و پیروان-شان را نیز بدان توصیه نموده¬اند.

در حدیث مفصلی از امام صادق(ع) پیرامون عظمت قرآن، اندیشه و تفکر در آیات آن و عمل به دستوراتش آمده است. ایشان از پدرانش(ع) و آنان نیز از قول رسول خدا(ص) نقل می¬نمایند که فرمود: «هر گاه آشوب¬ها چون شب تار شما را فرا گرفت به قرآن رو آورید (و بدان چنگ زنید و در آن تدبر کنید) زیرا آن شفیعی است که شفاعتش پذیرفته شود (درباره¬ی کسی که بدان عمل کند) و گزارش¬دهنده¬ای است از بدی¬ها که گفته¬اش (درباره¬ی کسی که بدان عمل نکرده) تصدیق شده است. هر که آن را پیشوای خود کرد به بهشتش رهبری کند و هر که از آن پیش افتد و آن را در پشت سر خود قرار دهد، به دوزخش کشاند و قرآن راه¬نمایی است که به بهترین راه¬ها راه¬نمایی کند و آن است جداکننده (¬ی¬ میان حق و باطل) و شوخی و سرسری نیست. برای آن ظاهری است و باطنی؛ پس ظاهرش حکم و دستور است و باطنش علم و دانش. ظاهرش جلوه و زیبایی دارد و باطنش ژرف و عمیق است. ستارگانی دارد و ستارگانش هم ستارگانی دارد. شگفتی¬هایش به شماره درنیاید و عجایبش کهنه نگردد. در آن است چراغ¬های هدایت و جایگاه نور حکمت. پس باید شخص تیزبین، دقت نظر کند و دقت نظر را تا درک صفت آن ادامه دهد که نجات بخشد آن کس را که به هلاکت افتد و رهایی بخشد آن را که راه رهایی ندارد، زیرا اندیشه و تفکر است که اساس زندگی و حیات قلب بصیر و آگاه است؛ چنان که [انسان] جویای روشنی، در تاریکی¬ها به¬وسیله¬ی نور راه را پیماید. بر شما باد که نیکو برهید و کم انتظار برید.»۱

در روایتی دیگر از قول آن حضرت در مورد حق تلاوت قرآن آمده است: «کسانی که حق تلاوت را به¬جا می¬آورند، کسانی هستند که قرآن را ترتیل می¬کنند (سخن را با نظام خاص و به صورتی که به مراد خدا نزدیک باشد می¬خوانند)، معنای آیات را درک می¬کنند و می¬فهمند، به احکام آن عمل می¬کنند، به وعده¬های الهی که در آیات قرآن آمده است امید دارند، از عقوبت¬هایی که در آیات الهی آمده است، بیم دارند، قصص قرآن را تجسم می¬کنند، از مثل¬ها عبرت می¬گیرند، اوامر قرآن را اطاعت می¬کنند و انجام می¬دهند و از نواهی آن اجتناب می¬ورزند.»

سپس در ادامه¬ی همین کلام می¬فرماید: «به خدا قسم تلاوت قرآن به حفظ کردن آیات قرآن نیست و به چینش حروف و کلمات پشت سر هم و خواندن سوره¬ها و تدریس¬کردن ده آیه و پنج جزء و این گونه موارد؛ اگر چنین شد، فقط حفظ حروف شده اما حدود قرآن ضایع گردیده است.»۲

مولا علی(ع) نیز در ره¬نمودهای دردمندانه¬ی خویش، چه بسیار از مهجوریت قرآن و قرائت¬های بدون تدبر و عمل، شکوِه نموده؛ از آن جمله فرموده¬اند: «آگاه باشید که فایده¬ای در قرائت[قرآن] بدون تدبر نیست.»

و نیز می¬فرمایند: «بر شما باد عمل کردن به قرآن… که هر کس بدان عمل کند پیش¬تاز است.»۳

لذا زمان آن فرارسیده است که قرآن را از اختصاص یافتن به جلسات ختم و عزا، مجالس انعام و یاسین و طلب حوائج و استخاره و حتی صِرف قرائت و حفظ به درآوریم. با قرآن انس بگیریم و قرائت خویش را با تفکر و تدبر همراه نماییم و تا زنده هستیم از این تنها نسخه¬ی شفابخش زندگانی بهره جوییم؛ مباد مشمول این پیش¬گویی مولای¬مان شویم که فرمود: «روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی و از اسلام جز نامی باقی نخواهد ماند.»۴

اما راه و روش این بهره¬مندی و تدبر در چیست؟

پروردگار حکیم، خود، ما را یاری نموده و نحوه¬ی این بهره¬گیری را در قالب الفاظ قرآن به ما آموخته است؛ چنان که پیرامون انس و استفاده از آیات، پنج واژه در قرآن کریم به کار رفته است:

۱. واژه¬ی «قرائت» از ریشه¬ی «قرء» که به معنای جمع کردن و به هم پیوستن کلمات و جملات و خواندن آن¬هاست. راغب می¬گوید: «قرائت، گردآوری حروف و کلمات در کنار یک¬دیگر در ترتیل است.»۵ خداوند در آیه¬ی ۲۰ سوره¬ی مزمل پیرامون قرائت قرآن به بندگان خویش چنین توصیه فرموده است: «… فَقرَء ما تَیسَّرَ مِنَ اَلقُرآنِ… ؛ … پس بخوانید از قرآن آن چه را که ممکن است. خدا بر احوال شما آگاه است که برخی مریض و ناتوانید و برخی به سفر برای کسب و تجارت از کرم خدا روزی می¬طلبید و برخی در راه خدا به جنگ و جهاد مشغولید، [پس با این وجود باز هم] آن چه را که از آن مقدور و ممکن است بخوانید.»

۲. «ترتیل» به معنای جمع شدن و نظام یافتن است؛ یعنی الفاظ و آیات قرآن طوری در کنار هم نظام¬یافته و هماهنگ قرار گیرند که به هدف آن آیات برسیم. همچنین گفته¬اند که ترتیل قرائتی است که با تأنی و آشکار گفتن حروف و حرکات همراه باشد؛ با دقت خواندن و درست ادا کردن کلمات و تأنی در آن¬ها که مطمئناً این صورت دقت در معانی را نیز د