پاورپوینت کامل نقش بانوان در تاریخ اسلام (قسمت دهم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش بانوان در تاریخ اسلام (قسمت دهم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش بانوان در تاریخ اسلام (قسمت دهم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش بانوان در تاریخ اسلام (قسمت دهم) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

فرازهای فصاحت

«دارمیه حجونیه» بانویی فاضل، عاقل، فصیح و توانا در مناظره است که مورخین او را در زمره¬ی دوست¬داران راستین حضرت علی(ع) معرفی کرده¬اند. مباحثه¬ی وی با معاویه درباره¬ی علی(ع) از قدرت استدلال، منطق قوی، برتری خردمندانه و صدق والایش در حق امیر¬مؤمنان(ع) حکایت دارد. در سالی که معاویه به سفر حج رفته بود از وی که در «حجون» مکه اقامت داشت، خبرگرفت. گفتند زنده و سالم است. کسی را به دنبالش فرستاد. او که زنی سیه¬چهره و نسبتاً فربه بود به حضور فرزند ابوسفیان آمد. معاویه او را دختر «حام» خطاب کرد. دارمیه گفت: «من از فرزندان حام نیستم که با این عنوان بخواهی مرا ملامت کنی بلکه زنی از “بنی¬کتانه-ام”». معاویه صحت ادعای او را تأیید کرد و پرسید: «می¬دانی برای چه تو را فرا خواندم؟» دارمیه گفت: «علم غیب را جز خداوند متعال کسی نمی¬داند.» معاویه گفت: «می¬خواستم از تو بپرسم چرا علی را دوست داری و با من خصومت می¬ورزی.» دارمیه بدون نگرانی متذکر گردید: «علی(ع) را به¬دلیل عدل و رعایت مساوات و انصاف دوست می¬دارم و می¬ستایم. ولی تو را به¬دلیل آن که با او جنگیدی دشمن می¬دارم. او از جانب پیامبر خدا به مقام زمام¬داری رسید. مساکین و درماندگان را دوست می¬داشت و اهل دیانت را تکریم می¬نمود. مخالفتم با تو از این جهت است که قساوت و خون¬ریزی پیشه¬ی توست. در قضاوت ستم می¬کنی و براساس هوای نفس حکم صادر می¬نمایی. با کسی که به رهبری مسلمین از تو سزاوارتر بود از در مخالفت برآمدی و آن چه را لایقش نبودی مطالبه کردی.» معاویه با شنیدن این مطالب، به سرزنش بانو دارمیه پرداخت، به حدی که خشم او را برانگیخت. با این حال دارمیه کوشید بر هیجان¬ها و احساسات خود غلبه کند و از موضع ناراحتی¬های شخصی سخنی نگوید که با واقعیت و حقایق در تضاد باشد. معاویه افزود: «آیا علی را دیده¬ای؟» دارمیه گفت: «آری» و حضرت را این گونه معرفی کرد: «سوگند به پروردگارم علی(ع) را دیدم که فریفته¬ی فرمان¬روایی نگردید، چنان که تو را فریب داده است. رفاه دنیوی او را سرگرم نساخت چنان که تو را مشغول کرده است.» معاویه گفت: «آیا از او کلامی شنیده¬ای؟» دارمیه گفت: «آری، سخنش را شنیده¬ام. سوگند به خداوند کلامش دل¬های تیره را صفا می¬داد چنان که روغن زیتون طشت¬ تیره را جلا می¬دهد.» معاویه پرسید: «آیا حاجتی داری؟» دارمیه خاطرنشان ساخت: «اگر برآورده سازی مطرح می¬کنم.» معاویه پذیرفت. دارمیه خواست یک¬صد شتر ماده¬ی سرخ مو با غلامانی که به آن¬ها برسند شد، معاویه از وی پرسید: «این¬ها را برای چه می¬خواهی؟» دارمیه گفت: «می¬خواهم به وسیله¬ی آن¬ها از اهل کرامت و بزرگان فضیلت حمایت کنم. کسب کمالات نمایم و اختلافات بین اقوام مسلمان را اصلاح کنم و به خاندان خویش رسیدگی کنم.» معاویه گفت: «اگر این شتران را به تو بدهم آیا نزدت مقام و منزلت علی(ع) را خواهم داشت.» دارمیه گفت: سبحان¬الله. هر آبی گوارا نخواهد بود و هر چراگاهی مطلوب نیست.» معاویه دستور داد آن چه را خواسته است به او تحویل دهند و خطاب به وی گفت: «این¬ها گوارایت باد. به خدا سوگند علی(ع) اگر در قید حیات بود این شتران را به تو نمی¬داد.» دارمیه تأیید نمود و افزود: «آری آن بزرگوار حتی یک تار موی شترها را که از اموال مسلمانان است به من نمی¬داد و از بیت المال هیچ گاه حاتم¬بخشی نمی¬کرد و آن را براساس عدالت، لیاقت و انصاف بین مسلمین توزیع می¬کرد.»۱

تماشای آزادگی

«بکاره هلالیه» بانوی آزاده¬ای است که در شجاعت، شهامت، فصاحت و بلاغت و حماسه¬سرایی، در میان زنان مسلمان شهرت دارد. او از ارادتمندان مولای پرهیزگاران علی(ع) به¬شمار می¬رود. بکاره در نبرد میان سپاهیان حضرت علی(ع) با قوای معاویه، در منطقه¬ی صفین حضور یافت و دلاوران امام اول را با بیانات آتشین و سروده¬های حماسی تشویق به دفع شرارت سربازان اموی می¬کرد و معاویه و اعوان و انصارش را مورد شماتت قرار می¬داد. بعد از شهادت امیرمؤمنان(ع) با آن که اختناق شدید امویان مجال هر گونه حرکتی را از حامیان آن امام گرفته بود ولی بکاره هلالیه بدون خوف از این شرایط تیره و تار، از انتقاد نسبت به دستگاه حکومتی خاندان غاصب بنی امیه دست برنداشت و به افشای کارنامه¬ی ننگین و سیاه آنان پرداخت.

آن زمان که به¬دلیل خیانت برخی فرماندهان سپاه امام حسن مجتبی(ع)، معاویه خلافت جامعه اسلامی را غصب کرد و فرمان¬روایی برایش بلامعارض گشت، بکاره که سنین پیری را می¬گذرانید در شهر مدینه النبی بر معاویه وارد گردید در حالی که «مروان بن حکم» و «عمرو بن عاص» و «سعید بن عاص» حضور داشتند. مروان به معاویه گفت: «آیا این زن را می¬شناسی؟» معاویه پرسید: «او کیست؟» مروان پاسخ داد: «او کسی است که در جنگ صفین سپاهیان امیرمؤمنان(ع) را با این سروده¬ها برای جنگیدن با قوای شما این گونه مصمم می¬ساخت:

ای زید! شمشیری را که در خانه¬ی ما زیر خاک پنهان است، بیرون آور، این اسلحه که برای حوادث بزرگ مخفی گردیده بو