پاورپوینت کامل عفت در گفتار(قسمت دوم) ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عفت در گفتار(قسمت دوم) ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عفت در گفتار(قسمت دوم) ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عفت در گفتار(قسمت دوم) ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

>

خلاصه ی قسمت اول

در قسمت پیشین، نویسنده ضمن تعریف عفت کلام آن را در ابعاد «آهنگ صدا»، «کیفیت القا و لحن گفتار» و «محتوا و درون مایه ی سخن» مورد بررسی قرار داده است.

در ادامه، زیرمجموعه و مصادیق محتوا را می شناسید.

سخنان زشت

پرهیز از سخنان زشت، مهم ترین اثر عفت در گفتار است. کسی که دارای صفت عفت در گفتار است هیچ گاه حرف زشت و ناپسند به زبان نمی آورد. سخن زشت مصادیق زیادی داشته، به صورت های مختلف می تواند بروز و ظهور داشته باشد: فحش و دشنام، دروغ، غیبت، سخن چینی، اهانت به مردم، زخم زبان به دیگران، سخنان لغو و بیهوده، تملق و چاپلوسی و. .. افرادی که از عفت در گفتار برخوردار هستند از همه ی مصادیق سخن زشت پرهیز نموده، هیچ یک از آن ها را به زبان نمی آورند.

امام سجاد(ع) در مقام بیان حقوق اعضا و جوارح انسان در باره ی حق زبان می فرماید: «اما حق اللسان فاکرامه عن الخنی و تعویده الخیر و حمله علی الادب؛ حق زبان آن است که آن را از زشت گویی باز داشته و به گفتار نیک عادت دهی و او را به رعایت ادب وادار سازی.»۱

براساس این بیان نورانی، بازداشتن زبان از سخنان زشت و عادت آن به گفتن حرف های نیک و گفتار همراه با ادب از حقوق زبان و به عهده ی انسان هستند.

نحوه ی سخن گفتن افراد نشان دهنده ی شخصیت آنان بوده، مردم براساس آن درباره ی آن ها قضاوت خواهند کرد. از این رو امام علی فرمود: «قولوا الخیر فتعرفوا به؛ خوب بگوید تا به خوبی معروف شوید.»۲

همان طور که سخنان نیک به انسان شخصیت می دهد، سخنان زشت، گوینده را در نظر دیگران کوچک می سازد. ابهت و موقعیت او را متزلزل و آبرومندان باشخصیت را از او می رنجاند چنان که امام علی(ع) فرمود: «سوء المنطق یزری بالقدر و یفسد الاخوه؛ بدزبانی و گفتار زشت از مقام انسان می کاهد و برادری را تباه می سازد.»۳

سخنان زشت انسان را از جمع خوبان جدا ساخته، به بدان ملحق می سازد. چنان که امام علی(ع) فرمود: «ایاک و ما یستهجن من الکلام فانه یجس علیک اللئام و ینفر عنک الکرام؛ بپرهیز از سخن زشت و زننده افراد پست را به تو می بندد و نیکان را از تو رنجانده و پراکنده می سازد.»۴

براساس این روایات سخنان زشت شخصیت انسان را در جامعه کوچک ساخته، او را در نزد افراد نیک به بدی معروف می سازد. علاوه ی بر آن، سخنان زشت باعث ایجاد کینه در دل ها می شود و باعث اختلاف در جامعه می گردد. امیرمومنان(ع) فرمود: «ایاک و مستهجن الکلام فانه یوغرالقلوب؛ بپرهیز از سخن زشت که آن دل ها را به کینه می آورد.»۵

سخن زشت باعث می گردد که شخصیت انسان در نظر مردم کوچک و اعتبار او کاهش یابد. امام علی(ع) می فرماید: «سوءالمنطق یزری بالبهاء و المروه؛ بدزبانی ارزش و بهای انسان را در میان مردم از بین برده، مروت او را نابود می کند.»۶ در روایات اسلام، گفتن سخن زشت و رکیک از روش انسان های پست معرفی شده امام علی(ع) فرمود: «سنه اللئام قبح الکلام؛ روش انسان های پست، گفتن سخنانی زشت است.»۷

براساس آموزه های دینی، گفتن سخنان زشت از نمودهای برجسته ی بی عفتی در گفتار است. سخن زشت مفهوم عامی دارد و شامل بسیاری از گفتارهای ضد اخلاقی می شود. سخنان بیهوده و بی فایده نیز از دیدگاه اسلام ناپسند بوده و از مصادیق بی عفتی در گفتار شمرده می شود. در روایات اسلامی از این گونه سخنان نیز نهی شده است چنان که امام علی(ع) فرمود: «اجتنب الهذر فایسر جنایته الملامه؛ از بیهوده گویی برحذر باش چرا که آسان ترین زیان آن سرزنش است.»۸

سخنان بیهوده نیز هر چند ممکن است در ابتدا حرام نباشد ولی سرانجام به حرام منتهی خواهد شد. چنان که امام علی(ع) فرمود: «ایاک و الهذر فمن کثر کلامه آثامه؛ بر تو باد به دوری از بیهوده گویی زیرا هر که سخن او زیاد شود گناهان او فراوان است.»۹

آن چه در منابع دینی به آن توصیه شده گفتن سخنان پاکیزه است. چنان که پیامبر فرمود: «ان فی الجنه غرفایری ظاهرها من باطنها من ظاهرها یسکنها من امتی من اطاب الکلام. ..؛ در بهشت غرفه های است که درون آن از بیرون و بیرون آن از درون آن دیده می شود کسانی از امت من ساکن آن می شوند که سخنان پاکیزه می گویند.»۱۰

در بیان دیگر فرمود: «ثلاثه من ابواب البر: سخاء النفس و طیب الکلام و العبر علی الذی؛ سه چیز از درهای نیکی است، سخاوت، سخن پاکیزه و صبر در برابر اذیت مردم.»۱۱

سخن بدون آگاهی

یکی از مواردی که به عفت محتوای سخن آسیب می رساند، سخن گفتن بدون علم و آگاهی است. در منابع دینی به شدت از اظهار نظر درباره ی چیزی که انسان اطلاع کافی درباره ی آن ندارد نهی شده است.

سخن گفتن بدون علم و آگاهی در همه ی موارد ناپسند و مذموم است ولی اظهار نظر بی جا در امور دینی و قضاوت درباره ی بندگان خدا، بیش از همه ناپسند بوده و به شدت بیشتری نهی شده است. راز مذمت این گونه اظهارنظرها، مفاسدی است که بر آن مترتب می گردد.

اظهارنظر نمودن و دخالت کردن در رشته هایی که انسان در آن تخصصی لازم ندارد ممکن است گرفتاری و مشکلاتی را به همراه داشته باشد که به سادگی قابل ترمیم و جبران نیست.

مسائل دینی نیز مانند هر رشته ی دیگر نیاز به آگاهی و تخصصی لازم دارد و اظهار نظر بدون داشتن تخصص لازم با خطا و اشتباه بیشتری همراه خواهد بود. اظهار نظر بدون آگاهی درباره ی مسائل دینی باعث گمراه شدن افراد و انواع گرفتاری ها و زیان های مادی و معنوی می گردد؛ دچار شدن آن ها به ضررهایی که گاه جبران ناپذیر خواهد بود. بسیاری از مسائل با ایمان، جان، مال، آبرو، و روابط خانوادگی و دیگر شئون زندگی مردم ارتباط دارد و سخن گفتن بدون تفکر در این موارد، همه ی زندگی فرد را به خطر می اندازد در روایت آمده است.۱۲

«من افتی الناس بغیر علم کان ما یفسده اکثر ما یصلحه؛ کسی که برای مردم بدون علم و آگاهی فتوا دهد، خراب کار یاو در دین بیشتر از اصلاح او است.»۱۳

به همین دلیل اولیای دین به پیروان خود توصیه کرده اند که از این بپرهیزند و در مواردی که شناخت و آگاهی لازم ندارند اظهار نظر نکنند.

قضاوت درباره ی بندگان خدا بدون داشتن و آگاهی لازم و براساس شایعه و شنیده ها نیز باعث گرفتاری ها و گناهان متعدد می شود. چنین افرادی با یک کلمه ی ناسنجیده، آبرو و حیثیت مردم را در معرض خطر، قرار می دهند.

اسلام برای پیش گیری از مفاسد و عواقب ناگواری که بیان گردید مسلمانان را از هر گونه اظهار نظر جاهلانه و بدون صلاحیت برحذر داشته است. قرآن کریم در مذمت افرادی که بدون علم و آگاهی سخن می گویند فرموده است: «اذ تلقونه بالسنتکم و تقولون بافواهکم مالیس به علم و تحسبونه هینا و هو عندالله عظیم؛ به یاد آورید زمانی که این شایعه را از زبان یک دیگر می گرفتید و با دهان خود سخنی می گفتید که به آن یقین نداشتید و آن را کوچک می پنداشتید در حالی که نزد خداوند بزرگ است.»۱۴

«در آیه ی بالا تلقی قول، به معنای گرفتن و پذیرفتن سخنی است که به انسان القا می شود و اگر تلقی مقید به السنه شده به این دلیل است که دلالت کند بر این که داستان «السنه» صرف انتقال سخن از زبانی به زبانی دیگر است؛ بدون این که درباره ی آن تدبرکرده و تحقیقی به عمل آورده باشند.

باز اگر گرفتن را مقید به دهان ها کرد برای اشاره به این نکته است که این داستان، سخن گفتن بدون تحقیق و تبین قلبی بوده، جز دهان ها ظرف و موطنی ندارد و از فکر و اندیشه و تحقیق سرچشمه نمی گیرد. و معنای آیه این است که شما بدون تحقیق درباره ی شنیده ی خود آن را پذیرفتید و در آن خوض کرده و دهان به دهان گردانیده و منتشر ساختید. شما این رفتار خود را کار ساده پنداشتید، در حالی که در نزد خدا کار بزرگی است زیرا بهتان و افترا، به پیامبر است.»۱۵

در روایات اسلامی نیز به شدت از صحبت گفتن بدون آگاهی نهی شده است. چنان که امام علی(ع) می فرماید: «ایاک و الکلام فیما لاتعرف طریقته ولا تعلم حقیقته فان قولک یدل علی عقلک و عبادتک تنبی عن معرفتک فتوق من طول لسانک ماامنته واختصر من کلامک مااستحسنته فانه بک اجمل و علی فضلک ادل؛ بر تو باد به دوری از سخن گفتن درباره ی چیزی که راه و روش آن را نمی شناسی و حقیقت آن را نمی دانی زیرا قول تو دلیل بر عقل تو است و عبادت هایی که انجام می دهی، حاکی از میزان شناخت تو. بنابراین زبانت را از درازی آن چنان که در امان باشی نگه دار و سخنت را تا آن جا که نیکو می شماری کوتاه کن که برای تو زیباتر و بر مقام فضل تو دلالت کننده تر خواهد بود.»۱۶

براساس این بیان نورانی سخن گفتن بدون آگاهی و علم باعث می گردد که گوینده به عنوان فردی کم عقل معرفی شود زیرا کلام، بیان گر عقل انسان ها و نشان دهنده ی میزان آگاهی آن هاست. از آن جا که گفتار بدون علم و آگاهی به طور معمول از استحکام و اتقان کافی برخوردار نیست، از ضعف عقل گوینده حکایت می کند.

علاوه بر آن، گفتار بدون علم و آگاهی انسان را از اعتبار ساقط کرده، اعتماد مردم را به او کاهش می دهد. در نتیجه مردم به حرف هایی که او از روی علم و آگاهی می گوید نیز اعتماد نخواهند کرد. امام علی (ع) م