پاورپوینت کامل گوهری نهفته در صدف خانه (قسمت اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوهری نهفته در صدف خانه (قسمت اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوهری نهفته در صدف خانه (قسمت اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوهری نهفته در صدف خانه (قسمت اول) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

(تبیین هستی شناختی حقوق کودک در اسلام و کنوانسیون جهانی حقوق کودک)

مقدمه

هنگامی که سخن از حق به میان می‎آید بایستی توجه داشت که این امر بر اساس چه مبانی و اصولی طراحی و تدوین می‎گردد و مفروضه‎های بنیادین آن کدامند. زیرا هر مکتب نظری پیش از آن که اصول موضوعه و محتوایی خود را طرح نماید به تبیین بنیان‎های فرانظری خود می‎پردازد که در واقع تعیین کننده ی اصول موضوعه و محتوایی مکتب است. مفروضه‎های بنیادین و یا فرانظریه‎ها (methatheory)، به مثابه ی بنیان و اساس مکاتب فکری‎اند که اصول محتوایی بر روی آن ها چیده می‎شوند و شامل سه بخش عمده هستند: معرفت‎شناسی (Epistemology) هستی‎شناسی (Ontology) و روش‎شناسی (Methodology)، (مشیر زاده،۱۳۸۴،ص۲۵) در معرفت‎شناسی به این پرسش پاسخ داده می‎شود که آیا اساسا دست یابی به علم و معرفت امکان‎پذیر است یا خیر؟ و در صورت امکان آیا این امکان نسبی است یا مطلق؟ به عبارت دیگر در این بخش، نخستین مرحله ی شناخت و علم به طور مطلق و نیز حد و مرزهای آن تعیین می‎گردد. اما هستی‎شناسی به این امر می‎پردازد که آیا اساسا جهان خارجی وجود دارد یا نه؟ و در صورت وجود آیا متشکل از ماده است یا انگاره‎ها و یا هر دو؟ و نیز رابطه ی میان آن ها چگونه است؟ و در هنگام مطالعه برای کدام بخش باید اولویت قائل شد؟ انسان‎شناسی(Anthropology) بخشی از هستی شناسی است که در آن تعریفی از انسان ارائه می‎گردد. در مباحث مربوط به روش‎شناسی نیز اصولا به شیوه‎های مطالعه ی جهان خارج پرداخته می‎شود که این بحث به مباحث هستی‎شناسی می گردد؛. یعنی هر پاسخی که در هستی‎شناسی برای جهان خارج تهیه شود شیوه ی مطالعه و ابزارهای لازم برای مطالعه را در روش‎شناسی تعیین می‎نماید. به این معنی که اگر هستی‎شناسی ماده‎گرا باشد روش مطالعه نیز طبعا «پوزیتویستی» و تجربی است، تا ابزارها، هماهنگ با موضوع مورد مطالعه باشد؛ و اگر در جهان هستی قائل به وجود انگاره‎ها و معانی شدیم، بایستی از شیوه‎های تفسیری و «هرمنوتیکی» برای فهم آن استمداد جوییم. (فی، ۱۳۸۸، ص ۱۲۵)

در میان این سه محور، مبحث هستی‎شناسی از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است زیرا تعیین کننده ی نوع نگاه ما به جهان بیرونی است. در میان فلاسفه، هستی شناسی شامل هستی شناسی ماده‎گرا و معناگرا است که در این نوع نگاه، مسئله ی دین نادیده گرفته می‎شود، در حالی که در نگاه اسلامی مهم ترین عنصر در تعریف مفاهیم است؛ بنابراین عمده‎ترین نگاه‎ها را می‎توان در دو نگاه ایدئولوژیکی ماده‎گرا و نگاه توحیدی تقسیم بندی نمود. به عبارت دیگر جهان هستی یا به صورت خط سیری که از مبدا هستی آغاز شده و به سمت معادی (مبدا هستی) در حرکت است دیده می‎شود و یا این که صرفا به همین جهان مادی اکتفا می‎گردد و برای آن خط سیری در نظر گرفته نمی‎شود و صرفا برای نظم و ترتیب بخشیدن به زندگی در همین ظرف زمانی تاکید می‎گردد. واضح است هنگامی که از سامان بخشیدن به زندگی در جهان هستی سخن به میان می‎آید، مراد وضع قوانینی است که بتواند زندگی انسان های حاضر در این جهان را نظم و ترتیب ببخشد. تعریف انسان نیز در درون همین هستی‎شناسی صورت می‎گیرد. در حقیقت، تعریف انسان وابسته به تعریف ما از جهان هستی است. جعل و خلق و ایجاد قوانین و قواعد برای نظم و سامان بخشیدن به زندگی انسانی نیز کاملا متاثر از نوع نگاه ما در هستی شناسی و انسان شناسی است. بنابراین لازمه ی ارائه ی هر نوع تعریفی از «هستی» و «انسان» مستلزم جعل و وضع قوانینی مطابق با آن است.

هستی شناسی

هستی شناسی یا وجودشناسی (Ontology) شاخه ای است از فلسفه که به مطالعه ی «بودن»، «هستی» یا «وجود» می پردازد. دانش هستی شناسی در پی تشخیص و شرح رده های بنیادین و ارتباطات آن ها در هستی یا عالم وجود برمی آید تا بدین وسیله به تعریف موجودات و انواع آن ها در آن چارچوب قادر گردد. هستی شناسی (Ontology) مطالعه ی فلسفی «سرشت بودن»، «وجود» یا «واقعیت» به طورکلی و نیز مقوله های عمده ی «بودن» و روابط آن هاست. به صورت سنتی بخشی از شاخه ی عمده ی فلسفه ی متافیزیک به حساب می‎آید که با پرسش های مربوط به چیستی موجودات، انواع، مقوله بندی سلسه مراتب و زیرشاخه ها، تفاوت ها و شباهت‎های موجودات سروکار دارد. (ویکی پدیا، دانش نامه ی آزاد)

شاید مهم‎ترین مسئله ای که فلسفه – به عنوان شاخه ای از درخت تنومند شناخت بشری- در طول تاریخ حیات و حیات تاریخی خود، کوشیده به آن پاسخ دهد و آن را به عنوان معمایی بغرنج حل کند، مسئله ی هستی‎شناسی است.

هستی چیست؟ سرچشمه و منشا وجودی وجود کدام است؟ گوهر بنیادین و ریشه ی پنهان آن چیست و از کجاست؟ (نقیب زاده، ۱۳۸۵، ص۱۲) بنابراین هستی شناسی علمی است که به مطالعه ی پدیده هایی می‎پردازد که در عالم هستی وجود دارند؛ خواه این وجود واقعی باشد و خواه مجازی. به عبارت دیگر این موجودات ممکن است که با حواس قابل درک باشند و ممکن است قابل درک نباشند، مانند انگاره‎هایی نظیر زیبایی و فضیلت ( زارع.۱۳۸۵)

۱. هستی شناسی و انسان شناسی اسلامی

هستی شناسی اسلامی عبارت است از: تعریفی از هستی و جهان واقع که اسلام بر مبنای روی کرد توحیدی ارائه می‎دهد. به عبارت دیگر بر اساس آموزه‎های اسلامی، هستی از مبدائی آغاز می‎شود که سایر وجودات طفیل وجود او هستند. در این دین، هستی‎شناسیِ توحیدی نخستین مرحله از فهم جهان هستی است و بر تمامی زیرمجموعه‎های تئوریک خود تاثیری مستقیم می‎گذارد. به عبارت دیگر هستی‎شناسی توحیدی مهم ترین مسئله‎ای است که در شکل‎گیری حقوقی متفاوت نسبت به سایر نظام‎های حقوقی، موثر است. در مکاتب مادی، تصمیم‎سازی و نظریه‎سازی براساس اصالت فایده و با استفاده از عقل ابزاری، صرفا در جهت نظم‎بخشی به حیات اجتماعی دنیوی صورت می‎گیرد در حالی که در نظام حقوقی اسلامی چنین نیست بلکه سعادت محوری هم در دنیا و هم در آخرت در کنار نظم‎بخشی به زندگی اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است.

با توجه به مباحث هستی‎شناسی می‎توان گفت همه ی ادیان با تکیه بر تعریفی که از انسان ارائه می‎دهند برنامه‎ای را برای سعادت وی تنظیم می‎نمایند چرا که هر دینی دارای نگرشی خاص به مقوله ی انسان و تحلیلی ویژه از روحیات و رفتار وی و برنامه‎ای منحاز برای تکامل اختیاری اوست. بنابراین، انسان‎شناسی دینی اسلام، با انسان‎شناسی دینی مسیحیت و انسان شناسی دینی زرتشت تفاوت فراوانی با یک دیگر دارند (مرادی، ۱۳۸۵، ص ۱۲) در انسان‎شناسی اسلامی نفس انسان دو رویه دارد: رویی به طرف بالا و جنبه ی عالی که بخش درونی آن است و به جهان ملکوت و عالم غیب راه دارد و رویی به طرف پایین و سافل که بخش بیرونی آن است و هر رویه ی نفس، آثار ویژه ی خود را دارد. بنابراین، انسان موجودی دو بعدی است که خیر و شر را در او درآمیخته اند؛ نه خیر محض و فرشته وار است و نه شر محض و شیطان صفت. جنبه ی خیر مربوط به روح و نفس و جنبه ی شر مربوط به طبیعت و شهوت وی است (نصری،۱۳۷۹،ص۳۰۶)

تاثیرات انسان‎شناسی بر ابعاد مختلف حیات بشری – اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و. ..- غیرقابل انکار است. برای نمونه پاسخ به پرسش‎هایی از قبیل «مبدأ یا مبادی پیدایش انسان، ماهیت وجود و روابط وی و نیز غایات، اهداف و آمال انسان» هر چه باشد دستگاه سیاسی ویژه ای را پی ریزی خواهد کرد. مکتب یا متفکری که مبدأ انسان را الهی (انّا للّه ) می بیند، با متفکری که مبدأ انسان را مادی می انگارد، دو نوع اندیشه و عمل سیاسی متفاوت خواهند داشت. همچنین اگر غایت انسان را الهی (انا الیه راجعون) یا مادی بدانیم، باز در نوع اندیشه و عمل سیاسیِ تجویزی، تفاوت حاصل خواهد شد (لک زایی، ۱۳۸۴، ص۲)

۲. هستی شناسی و انسان شناسی لیبرال

از آن جایی که هستی شناسی لیبرال بر اساس دریافت های محض عقلانی است و ارتباطش را با خالق عالم هستی گسسته است لذا نمی‎تواند نگاه جامعی از جهان هستی ارائه دهد. این امر تاثیر بلاواسطه‎ای بر انسان‎شناسی و به تبع آن بر سایر حوزه‎های حیات اجتماعی از جمله وضع قوانین مدنی می‎گذارد (حبیبی، ۱۳۸۱) در انسان‎شناسی غربی برخلاف انسان شناسی اسلامی با نوعی ماده‎گرایی مواجه‎ایم که محصول افراط‎گر