پاورپوینت کامل درس هایی از سیره ی امام باقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درس هایی از سیره ی امام باقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درس هایی از سیره ی امام باقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درس هایی از سیره ی امام باقر(ع) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

در روایات زیادی به این مسئله اذعان شده است که ولایت اهل بیت(ع) کلید پذیرش و قبولی طاعات و عبادات مؤمنین است و عبادتی که خالی از ولایت پذیری باشد هیچ ارزشی ندارد و خالی از محتوای معنوی است. هر کس رهبری و ولایت این چهارده نور واحد را پذیرفت، عبادت او در اعلی مرتبه ی توحید و یکتاپرستی درج گردید در غیر این صورت عملش بی روح و پوچ خواهد بود.

مؤمن باید قلبش آکنده از ولایت و دوستی این خاندان و عاری از محبت دشمنان آن ها بوده و در یک کلمه، آکنده از تولّی و تبرّی باشد. چه بسا افرادی که به سبب عدم ولایت پذیری سقوط کرده و نابود شده اند. انسان هایی که حتی از عبّاد و زهاد روزگار خویش نیز به شمار می رفته اند. خداوند متعال در قرآن می فرماید؛

۱. اَطِیعُوا اللَّهَ وَ اَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الأمْرِ مِنکم؛ از خدا و رسول و کسانی که سرپرست شما هستند پیروی کنید. ( نساء / ۵۹)

امام باقر(ع) در این باره فرمود: بُنِی الإسلامُ عَلَی خَمْسِ دَعَائِمَ: اَلوِلاَیهُ وَ الصَّلاهُ وَ الزَّکاهُ وَ صَومُ شَهرِ رَمَضَانَ وَ الحَجُّ؛ اسلام بر پنج پایه بنا شده است: ولایت، نماز، زکات، روزه ی ماه رمضان و حج.۱

آسیب صلوات فرستادن: صلوات ابتر

زائران به طواف خانه ی خدا مشغول بودند و ابراهیم وار به دور خانه ی معشوق می گشتند. امام باقر(ع) در حجر اسماعیل(ع) نشسته بود و با پروردگار مناجات می کرد. صدای مردی که با ناله و زاری به پرده ی خانه چنگ زده بود، توجه امام را به خود جلب کرد. او پرده ی کعبه را در دستانش می فشرد و برای برآورده شدن دعایش پیوسته صلوات می فرستاد: «اللهم صل علی محمد.» مرد صلوات را کامل نمی فرستاد. امام باقر(ع) به او فرمود: «بنده ی خدا! تو با این صلوات به ما ستم می کنی. چرا دنباله ی دعای صلوات را نمی گویی و آن را کامل نمی کنی؟ بگو: “اللهم صل علی محمد و آل محمد.”»۲

ولایت پذیری

پرسشی بزرگ در ذهنش نقش بسته بود که فقط یک نفر می توانست به آن پاسخ دهد. در راه رسیدن به خانه ی امام باقر(ع)، پرسش را در ذهن خود تکرار می کرد. نزد امام رسید و اجازه خواست تا پرسش خود را مطرح کند. پرسش چنین بود: «کسی که بسیار عبادت می کند و در عبادت خود نیز فروتن است ولی ولایت شما را نمی پذیرد، آیا دعایش مستجاب می شود؟ آیا این همه راز و نیاز سودی به حال او دارد؟»

مانند همیشه چهره ی مهربان و سخن مشکل گشای امام، او را در رسیدن به پاسخی درست ره نمون شد. امام به او فرمود: “ای «محمد بن مسلم»! مَثَل ما خاندان پیامبر، مَثَل آن خانواده ای است که در قوم بنی اسرائیل به سر می بردند و هرگاه چهل شب به راز و نیاز و پرستش خداوند می پرداختند و پس از آن دعا می کردند، دعای شان مستجاب و خواسته شان برآورده می شد، ولی یک بار، یکی از آنان بر خلاف همیشه، پس از چهل روز راز و نیاز، دعایش مستجاب نشد. پس نزد حضرت عیسی(ع) رفت و گله کرد و از او خواست که برایش دعا کند.»

عیسی(ع) وضو ساخت و به نماز ایستاد و پس از نماز برای فرد دعا کرد. پس پروردگار به عیسی(ع) فرمود: «این بنده ی من، از دری که باید از آن به سوی من می آمد و راز و نیاز می کرد، نیامده است. او مرا می خواند، ولی در دلش نسبت به پیامبری تو شک وجود داشت. ازاین رو، اگر آن قدر با من به راز و نیاز بپردازد و گردنش را به قدری خم کند که بشکند و اگر آن قدر دست به دعا بردارد که انگشتانش بریزند، دعایش را هرگز به اجابت نخواهم رساند. پس از آن، عیسی(ع) از مرد پرسید: «آیا تو خدای خود را می خوانی ولی در مورد پیامبرش در دل خود شک می پروری؟» مرد سر به زیر انداخت و با شرمساری پاسخ داد: «ای روح خدا! به خدایت سوگند همین گونه است که می گویی و من درباره ی پیامبری تو شک دارم. حال از تو می خواهم تا دعا کنی تا پروردگار این شک را از دل من بزداید.» عیسی(ع) مهربان تر از آن بود که خواهش مرد را نپذیرد. پس از دعای عیسی(ع)، مرد توبه کرد. پروردگار هم توبه ی او را پذیرفت و آن مرد نیز مانند دیگر افراد خانواده اش، مستجاب الدعوه شد. از آن پس، هرگاه چهل روز به نیایش می پرداخت، سبد نیازش پر از گل بوته های اجابت می شد.”۳

محمد بن مسلم، پاسخ خود را یافته بود. او دانست که بدون پذیرش ولایت، دعای کسی مستجاب نخواهد شد.

شیطان، زمینه ساز گناه

در محضر امام باقر(ع) نشسته بودم و با امام گفت وگو می کردم که ناگهان «حمران بن اعین» وارد شد و سلام کرد. برای پرسیدن چند پرسش آمده بود. پرسش هایش را مطرح کرد و هنگامی که می خواست از جایش برخیزد و مجلس را ترک کند، از امام باقر(ع) پرسید: «وقتی که ما در محضر شما هستیم و سخنان ارزشمند شما را می شنویم، دلهای مان نرم و روان مان از بی رغبتی به این دنیا آسوده می شود و آن چه در دست مردم است و مال و ثروت دنیا در نظرمان بی ارزش جلوه می کند، ولی همین که از نزد شما مرخص و مشغول زندگی و داد و ستد می شویم، دوباره همان حالت های پیشین به سراغ ما می آید و معنویت در ما کم رنگ می شود. دلیل این تغییر حالت چیست؟»

امام باقر(ع) فرمود: «این حالت به دل شما مربوط است که گاه نرم و گاه سخت می شود.» آن گاه با نقل داستانی، پاسخ را برای او بیشتر شفاف کرد. امام فرمود: «روزی جمعی از اصحاب و یاران رسول خدا(ص) گرد آن حضرت نشسته بودند. یکی از آن ها پرسید: «ای رسول خدا! ما در مورد این که مبادا منافق شویم، سخت در هراسیم.» پیامبر فرمود: «چرا هراسان هستید؟» گفتند: «هنگامی که ما در حضور شما هستیم، شما با نصایح خود به ما تذکر می دهید و ما را به آخرت تشویق می کنید. در ما حالت ترس پدیدار می شود و دوستی دنیا را فراموش می کنیم، به گونه ای که بدان بی میل می شویم و گویی دوزخ را با چشم می بینیم، ولی وقتی که از حضور شما مرخص می شویم و به خانه های مان بازمی گردیم، گویا هرگز در حضور شما نبوده ایم و هیچ گونه حالت معنوی در ما ایجاد نمی شود. آیا شما از این که این حالت، نشانه ی نفاق در ما باشد، نگران نیستید؟» پیامبر با لبخندی سرشار از رضا فرمود: «نه، هرگز. این نشانه ی نفاق در شما نیست، بلکه وسوسه های شیطان است که شما را به سوی دنیا تشویق می کند. به خدا سوگند، اگر شما همان حالت را که می گویید در حضور من پیدا می کنید، نگه دارید و ادامه دهید، به مقامی دست می یابید که فرشتگان دست در دست شما می نهند و روی آب راه می روید. بدانید که مؤمن، همواره در خطر سقوط در پرتگاه گناه است. ازاین رو، بسیار توبه کنید. مگر این سخن خداوند را نشنیده اید که می فرماید: «خداوند توبه کنندگان و پاکان را دوست دارد.»(بقره: ۲۲۲) و خداوند می فرماید: «از پروردگار خویش درخواست آمرزش کنید و به سوی او بازگردید.”» (هود:۹۰).۴

شراب خواری، بزرگ ترین گناه

با گام هایی استوار وارد مسجد شد. گروهی از قریشیان با دیدن جلال او پرسیدند: «این مرد کیست؟» گفتند: «امام باقر(ع) پیشوای عراقیان است.» با خود گفتند: «بد نیست از او پرسش کنیم تا از جایگاه علمی او آگاه شویم.» به یکی از جوانان قبیله ی خود گفتند نزد او برود و از او سؤالی بکند.

جوان نزد امام باقر(ع) آمد و پرسید: «بزرگ ترین گناه کدام است؟» امام در پاسخ فرمود: «شراب خواری.» جوان پیش دوستان خویش بازگشت و آنان را از پرسش خود و پاسخ امام آگاه کرد. آنان دوباره او را نزد امام فرستادند. جوان آمد و پرسش خویش را تکرار کرد. امام پاسخ داد: «مگر به تو نگفتم بزرگ ترین گناه، شراب خواری است؛ زیرا شراب، فرد شراب خوار را به دزدی و آدم کشی وا می دارد و سبب کفر به پروردگار بلندمرتبه می شود. انسان شراب خوار کارهایی ان