پاورپوینت کامل یک ستاره برای داستانی عامه پسند ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک ستاره برای داستانی عامه پسند ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک ستاره برای داستانی عامه پسند ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک ستاره برای داستانی عامه پسند ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

عنوان فیلم: پنج ستاره

فیلم نامه نویس: علی اکبر قاضی نظام

فیلم‎ساز: مهشید افشارزاده

نقش آفرینان: شهاب حسینی، شیرین بینا، بهنوش بختیاری، دیبا زاهدی، لیلا بلوکات و…

* مریم دانشگاه آزاد قبول شده؛ ولی قادر به پرداخت هزینه ی ثبت نام نیست. او تصمیم می گیرد برای پرداخت هزینه ی ثبت نام کار کند. مادرش هما که کارگر خدماتی یک هتل پنج ستاره است، موفق می شود برای مریم کاری در هتل دست وپا کند. مریم به دلیل زرنگی اش، مورد توجه رضا، سرکارگر هتل قرار می گیرد و حمایت رضا از مریم، حسادت فریبا، مدیر پذیرش هتل را برمی انگیزد که قبلاً ماجرای عاشقانه ی نافرجامی با رضا داشته است. در این میان، آمیتاب پاچان که از طرف یک شرکت فیلم سازی به ایران دعوت شده در هتل اقامت می کند؛ اما یک روز قبل از رفتنش، متوجه می شود ساعت گران بهایش مفقود شده و از آن جا که مریم، زری و ملیحه مسئول مرتب کردن اتاق او بوده اند، فریبا از آن ها شکایت می کند. رضا که متوجه شده پای فریبا در میان است، به او قول می دهد به خواسته اش تن دهد به شرط این که وی دست از شکایتش بردارد و ساعت را تحویل دهد. قائله ختم به خیر می شود و مریم از کار در هتل انصراف می دهد.

«مهشید افشارزاده»، بازیگر دیروز و فیلم ساز امروز، در اولین فیلم بلند خود به سراغ مضمونی به ظاهر ساده و تکراری رفته است؛ مضمونی که بارها و بارها دست مایه ی فیلم سازان ایرانی قرار گرفته است؛ فقر، نابرابری اجتماعی و…؛ اما آن چه «پنج ستاره» را از برخی نمونه های مشابه خود، به ویژه در میان آثار نمایش داده شده در جشنواره ی فجر ۳۲ متمایز کرده، نگاه مثبت و امیدوارانه ی فیلم ساز به این مضمون تکراری است. تنگ دستی خانواده ی مریم آزاردهنده نیست و اگر هم تلخی هست، در فضای شاد و صمیمی اثر، کم تر رخ می نماید و مناسبت های میان آدم های داستان فضا را تلطیف می کند. رابطه ی گرم و صمیمی توأم با احترام، میان مریم و پدر و مادرش تصویری واقعی و زیبا را از یک خانواده ی ایرانی سنتی ارائه می دهد؛ تصویری که متأسفانه این روزها به شدت مخدوش شده است!

سکانس هایی که در خانه ی مریم می گذرد، به خوبی روابط میان اعضای خانواده هایی از این دست را به تصویر کشیده و حس و حال این آدم های واقعی را به بیننده منتقل می کند. پدر مریم تنگ دست است؛ اما ذلیل و بدبخت نیست. او با مشکل هایی دست و پنجه نرم می کند که مشکل اغلب خانواده های امروزی است. او هم مثل اغلب پدرهای ایرانی، با تمام وجود به خانواده اش عشق می ورزد. حاضر است خانه اش را بفروشد تا دخترش به دانشگاه برود. برای قبولی دخترش در دانشگاه، جشن کوچکی ترتیب می دهد؛ اگرچه با سه تا پیتزای ناقابل! برای ثبت نام دخترش او را با موتور تا رودهن می رساند و همان قدر که نگران هزینه ی ثبت نام و کیفیت ناهار اوست، نگران حجابش هم هست. (اشاره ی کوتاه و مهربانانه ی پدر به مریم برای پوشاندن موهایش در دانشگاه، وقتی می خواهد از او جدا شود، یکی از کمیاب ترین لحظه ها در آثار چند سال اخیر سینماست!) به این ها اضافه کنید سکانس اثرگذار روبه رو شدن مریم با شغل واقعی مادرش، بوسیدن دست های مادر در آشپزخانه بعد از یک روز کار سخت، تلفن همراهی که پدر برای مریم خریده و غافل گیر شدن او در سرویس کارکنان هتل و…. «پنج ستاره» پیش از هر چیز، اثری شریف و قابل قبول است که تصویری تا حدی واقعی و ملموس از خانواده ارائه می دهد؛ عنصری که فقدانش در آثار سینمای امروز ایران به شدت احساس می شود!

«پنج ستاره» اثری ساده و جمع و جور است که اولین و مهم ترین ویژگی اش این است که قصه ای برای گفتن دارد. «افشارزاده» در اولین اثر سینمایی اش، ثابت کرده قصه گفتن را بلد است و قواعد جذب مخاطب عام را می داند. در «پنج ستاره» خبری از شعارهای گل درشت، دیالوگ های ثقیل و فلسفی، زوایای عجیب و غریب دوربین و فضاهای سرد و خفقان آور نیست. شخصیت ها ملموس و هم دلی برانگیزند و با وجود تنگ