پاورپوینت کامل زنان کارگزار در رسانه ی ملی بارقه های نبوغ هستند ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنان کارگزار در رسانه ی ملی بارقه های نبوغ هستند ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنان کارگزار در رسانه ی ملی بارقه های نبوغ هستند ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنان کارگزار در رسانه ی ملی بارقه های نبوغ هستند ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

وگو با دکتر اعظم راودراد، استاد گروه ارتباطات دانشگاه تهران

افزایش تعداد زنان هنرمند در حوزه های مختلف هنری در طول زمان، نشان می دهد که ایدئولوژی نبوغ یک ویژگی مردانه ی قابل اعتماد نیست. این البته پیش تر هم توسط اندیشمندان بیان شده است و بسیاری از تحقیقات نشان داده اند که دلیل غیبت زنان در عرصه ی هنر تعداد کم اسامی آنان در اسناد تاریخی هنر، شرایط نامناسب اجتماعی است که در گذشته آنان را به طور نظام مند از حضور در عرصه ی هنر بازداشته است. در مورد زنان کارگزار در رسانه ی ملی، با سرکار خانم دکتر «اعظم راودراد»، استاد گروه ارتباطات دانشگاه تهران گفت وگویی داشتیم.

* خانم دکتر! موقعیت شغلی زنان در رسانه چگونه است و به چه عواملی بستگی دارد؟

موقعیت شغلی زنان در رسانه، وابستگی زیادی با موقعیت خانوادگی ایشان و نگاه مدیران و مسئولان رسانه درباره ی نقش و وظایف اصلی زنان در جامعه دارد. از یک طرف، تصور کلی این است که وظیفه ی اصلی زنان مادری و همسری است. از طرف دیگر، اگر زنان این دو وظیفه ی خود را به خوبی انجام دهند، معنای آن این است که آن ها باید متأهل و دارای فرزند باشند. در موقعیت شغلی معنای آن عدم ثبات کار زنان است؛ بدین معنا که زن متأهل ممکن است باردار شود و به مرخصی زایمان برود. به صورت نیمه وقت کار کند، حتی مدتی را تا بزرگ شدن فرزند در منزل بماند. نتیجه ی این امر در موقعیت شغلی زنان، این است که آن ها همواره شاغلینی موقتی و در معرض غیبت هستند؛ حتی اگر زن مجرد باشد، باز هم ممکن است روزی ازدواج کند و این چرخه ادامه یابد.

از طرف دیگر، سیاست پنهان سازمان با توجه به وضعیت تحصیلات فعلی دختران و پسران و معضل بیکاری، این است که چون مردان سرپرست خانواده هستند، بهتر است آن ها به کار مشغول شوند؛ بنابراین، در استخدام ها اولویت با مردان است؛ به خصوص در مورد کارگردان ها و تهیه کننده ها که نفرات اصلی در برنامه سازی هستند، این مسئله صادق است.

این دو، دلایلی هستند که براساس آن ها کارهای تولیدی مهم، چون تهیه کنندگی و کارگردانی تلویزیونی به زنان سپرده نمی شود؛ مگر این که آن ها در عمل نشان داده باشند که از این محدودیت ها و مشکلات خانوادگی تأثیر نپذیرفته و قادرند کار خود را به خوبی به انجام رسانند. همین دلایل موجب کم تر شدن مأموریت های شغلی زنان از مردان نیز می شود. خبرنگارانی که در اقصی نقاط دنیا برای صداوسیما خبر و برنامه تهیه می کنند، معمولاً مرد هستند و همین طور اگر قرار باشد کسانی را برای طی دوره های آموزشی کوتاه یا بلندمدت به خارج بفرستند، ترجیحاً این افراد مرد خواهند بود. استدلال پذیرفته شده حتی از جانب خود زنان هم این است که مردان به دلیل فراغت بال و نداشتن مشکل خانوادگی مشابه مشکل خانوادگی زنان، بهتر می توانند آموخته های خود را در سازمان به کار بندند و حتی آن را به دیگران منتقل کنند.

* آیا در فعالیت های رسانه ای زنان، نگاه منفی وجود دارد؟

یکی از تبعات نگاه سنتی به نقش و وظایف زنان، ایجاد تردید در توانایی کارکردن زنان، بدون عوارض جانبی است. نوع کار در رسانه، به ترتیبی است که فرد به ناچار با افراد زیادی در رابطه است و باید فعالیت های متعددی داشته باشد که گاه مستلزم صرف وقت زیاد با یک گروه برنامه ساز و مسئولان ذی ربط و هم چنین حضور در اماکن مختلف برای ضبط و تولید برنامه است. این مسئله موجد نگاه منفی نسبت به برخی فعالیت های رسانه ای خانم ها می شود و به حدی است که گاه خانم های فعال، از نظر اخلاقی زیر سؤال می روند. یک خانم برنامه ساز موفق اصولاً باید دو کار انجام دهد. یکی این که برنامه ی خوبی تهیه کند و پاسخ گوی هزینه ها و وقت صرف شده و مخاطب هدف باشد. دوم این که در هر لحظه باید در برابر نگاه های منفی و مشکوک همکاران از علت موفقیت خود به توجیه اعمال و رفتارش بپردازد.

بنابراین علت اصلی پایین بودن تعداد زنان در مشاغل تولیدی رسانه و همین طور در پست های مدیریتی، ناتوانی ایشان در انجام کار نیست. از این نظر زنان نشان داده اند که هرجا محدودیت های کم تری داشته اند، توانسته اند به خوبی از عهده ی انجام دشوارترین کارها با بالاترین میزان درگیری برآیند.

* حضور زنان را در رسانه به لحاظ کیفی چگونه ارزیابی می کنید؟

مهم تر از کمیت حضور زن، کیفیت این حضور است. در این مورد باید گفت: زنان به دلیل ویژگی های خاصی که در اشتغال خود دارند، روح تازه ای در فضای رسانه ای دمیده اند؛ اگرچه به دلیل محدودیت هایی که بیان شد و برای زنان وجود دارد، هنوز راه زیادی تا اثرگذاری تعیین کننده ی زنان در صداوسیما در پیش است.

* تمایل رو به رشد مدیریت کلان سازمان به حضور زنان در پست های مدیریتی چه اثری در پی دارد؟

یکی از اثرهای مثبت افزایش مدیریت زنان، افزایش خودباوری زنان شاغل در رسانه است. مدیران زن در ابتدا چندان مورد پذیرش هم جنسان خود واقع نشده بودند؛ حتی زنان دیگر با دیده ی تردید به مدیران زن نگاه می کردند و در عمل، از مدیران مرد خود حرف شنوی بیش تری داشتند؛ اما گذشت زمان نشان داد که مدیران زن هم توانایی های قابل ملاحظه ای دارند. همین امر موجب افزایش خودباوری زنان شده و اعتمادشان به خود و همین طور هم جنسان شان بیش تر شده است.

زنان در اکثر مشاغل رسانه ای رادیو و تلویزیون فعال هستند؛ اما حضور حتی یک زن در هر کدام از مشاغل تولیدی، نشان می دهد که زنان توانایی انجام آن مشاغل را دارند و غیبت ایشان در این مشاغل، به دلیل شرایط ساختاری و فرهنگی جامعه بوده است. عمده ترین ویژگی این شرایط، طبیعی دانستن بعضی از مشاغل برای خانم ها و بعضی دیگر برای آقایان است که در عمل موجب می شود با تمهیدات رسمی یا غیررسمی، زنان در بعضی مشاغل حضور نداشته باشند. با تحول جامعه و حرکت آن به سوی توسعه، بسیاری از این قانون ها و مقررات و همین طور روی کرد فرهنگی به نقش زنان تغییر کرده است.

زنان شاغل معتقدند که آنان در مشاغل مشابه رسانه ای وظیفه شناسی بیش تری از مردان دارند و کار خود را با دل سوزی و احساس مسئولیت بیش تری انجام می دهند.

یکی از دلایل این وظیفه شناسی که به دنبال افزایش نقش زنان در مشاغل ـ به طور سنتی ـ مردانه، می تواند مورد توجه قرار گیرد، تلاش زنان برای اثبات توانایی های خود در تولید برنامه های رسانه ای است. از آن جا که ورود زنان به بسیاری از مشاغل رسانه ای دیرتر از مردان بوده است، ایشان نیاز دارند با انجام شایسته و به موقع وظایف شغلی خود و حتی با فعالیت کاری فرا تر از انتظار، خود و توانایی های شغلی خود را توجیه و تثبیت کنند.

زنان شاغل در صداوسیما، بیش تر از آن که دنبال طرح نام خود باشند، دنبال بیان و اشاعه ی افکار خود هستند. همین امر باعث می شود حتی در برخی مواقع، در حالی که کارهای اصلی فکری و اجرایی برنامه ای توسط خانم یا خانم ها انجام شده، به دلیل ملاحظات خاص، نام آقایان بیش تر مطرح می شود؛ برای مثال، از آن جا که در فرهنگ جامعه ی ما بیرون بودن زن از خانه در نیمه های شب ناپسند است و رسانه هم می خواهد این فرهنگ را تثبیت کند، گاه پیش می آید که کار فکری و کارشناسی سخت برای تولید برنامه در چنین زمانی، توسط یک زن انجام گیرد؛ ولی نهایتاً با نام همکار مرد خود معرفی شود. در چنین موق