پاورپوینت کامل فرشته های بال دار ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرشته های بال دار ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرشته های بال دار ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرشته های بال دار ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

>

نشسته ام کنار بابا، لب جوی آبی متعفن و تیره. بابا خم شده، لبش را گذاشته لب جوی و می مکد. یک دفعه سرش را بلند کرده، به من نگاه می کند. از نوک دماغ و گوشه های لبش لجن می چکد. می گوید: «بخور، نازنینم بخور!»

نمی توانم بگویم نه. یادم نمی آید تا به حال از حرفش سرپیچی کرده باشم. سرم را نزدیک جوی می برم. بوی تند لجن حالم را به هم می زند. بابا می گوید: «به من نگاه کن. زانو بزن. این جوری، دست هایت را بگذار لب جوی و سرت را خم کن.» دوباره سرش را بالا می گیرد. نگاهش می‎کنم. حالا به ابروها و پیشانی اش هم لوش و لجن چسبیده، می پرسد: «نازنینم چرا نمی خوری؟ گفتم بخور.»

زانو می زنم. دست هایم را می گذارم لب جوی. سرم را خم می کنم. لبم را می گذارم لب جوی. دهانم پرمی شود از کثافت. عق می زنم. از چشم ها، دهان و بینی ام آبی سیاه، غلیظ و بدبو بیرون می آید. به بابا نگاه می کنم. سرتا پایش آلوده است. احساس می کنم، دارم خفه می شوم. صورتم را فرومی برم توی خاک. از شدت درد و نفرت دلم می خواهد بمیرم. بابا می گوید: «عادت می کنی. بخور نازنینم!» دل و روده ام می خواهد بالا بیاید. داد می زنم: «نمی خورم، نمی خورم!»

مامان تکانم می دهد: «عزیزم پاشو! چی شده، چرا توی خواب داد می زنی؟» در تخت خواب می نشینم. قلبم تندتند می زند. خیس عرق شده ام. دهانم تلخ است. دلم آشوب می کند. می روم دست شویی و چندبار دست و صورتم را می شویَم. هنوز عق می زنم. حس می کنم دهانم بوی لجن می دهد. می آیم بیرون. مامان می پرسد: «خوبی دخترم؟ بیا سر میز یک چایی نبات بخور، شاید نفخ کردی!» می خواهم بگویم خوب نیستم؛ اما نمی توانم. مامان ادامه می دهد: «حالا چی خواب می دیدی؟ خیر باشه!» بابا می نشیند سر میز. می گوید: «خواب بعد از سپیده دم تعبیر نداره؛ کابوسه.»

سرم گیج می رود. چشم هایم تار می بیند. می خواهم خودم را برسانم به مبل راحتی توی هال. می خورم به مجسمه ی برنزی کنار دیوار. من و مجسمه پرت می شویم روی کارناوال شیشه ای و پاورپوینت کامل فرشته های بال دار ۲۳ اسلاید در PowerPoint پرواز می کنند تا روی قالیچه ی ابریشمی.

***

دراز کشیده ام روی تخت. مامان زنگ زده به خاله مهین. خاله تب سنج را گذاشته زیر زبانم. فشار خونم را می گیرد و قندم را کنترل می کند. به مامان می گوید: «نگران نباش! چیزیش نیس، از استرسه. هم دانشگاه می ره، هم کلاس های هنری، هم ورزشی. حالا هم که این آقای مهندس پاپیچش شده. یه کم از کلاس های غیردرسی ا ش بزنین خوب می شه. اصلاً برنامه ی امشب رو کنسل کنین.» مامان می گوید: «حرف تو دهنش نذار! چندتا از اون آمپولای مرده زنده کن رو بهش بزن. برنامه ی امشب رو نمی تونم کنسل کنم.»

یک لیوان شیر و عسل سرمی کشم. حالم بهتر می شود. صدای بابا را از توی اتاق می شنوم: «چه طوری مهندس! چی، میل گرد چهارده؟ نه جون مهندس خبر ندارم! چند روزه نرفتم سر ساختمون.»

طبق معمول بابا تقصیر را می اندازد گردن مدیر پروژه و او پاس می دهد به سرپرست کارگاه. آخر سر هم، همه متفق القول می گویند: «چهارده با شانزده زیاد توفیری نداره، داره مهندس؟» البته آقای مهندس بعد از گرفتن حق الحساب، تأیید می کند: «نه نداره!»

ساعت نُه بار دینگ ودانگ می کند. مامان تصویر مریم خانم را در آیفون می بیند و قبل از این که زنگ بزند، در را باز می کند. مریم خانم، هر روز ساعت نُه می آید و ساعت سه بعدازظهر می رود. انگار این جا شرکت است! مامان به مریم خانم می گوید: «مریم جون! امشب مهمون داریم، می خوام خونه برق بزنه. تمام ظروف توی بوفه، روی اُپن، دکوری ها، گلدون ها، لوسترها و آینه ها، همه رو با محلول آب و سرکه برق بنداز.