پاورپوینت کامل مدیریت جهادی با مسئولیت پذیری اعضای خانواده شکل می گیرد ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدیریت جهادی با مسئولیت پذیری اعضای خانواده شکل می گیرد ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدیریت جهادی با مسئولیت پذیری اعضای خانواده شکل می گیرد ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدیریت جهادی با مسئولیت پذیری اعضای خانواده شکل می گیرد ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگو با دکتر فاطمه بداغی، دکترای حقوق

حضرت آیت الله خامنه ای در پیام نوروزی خطاب به ملت ایران، سال را سال «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مدیریّت جهادی» نامیدند. در این راستا مصاحبه ای با خانم دکتر «فاطمه بداغی» ترتیب دادیم تا دیدگاه ایشان را برای تحقق بیش تر این مهم جویا شویم. ایشان دکترای حقوق و سابقه ی دوازده سال تدریس را در دانشگاه در حوزه ی حقوق مدنی، اموال مالکیت و… دارد. وی در سمت های قضاوت و معاونت حقوقی دولت دهم نیز فعالیت داشته است. از جمله تألیفات او می توان به «شروط ضمن عقد نکاح»، «پاسخ به شبهات حقوقی»، «حقوق و اخلاق در خانواده» و «آیین دادرسی دادگاه های خانواده» و… اشاره کرد.

* خانم دکتر! با تشکر از این که وقت تان را در اختیار ما قرار دادید؛ لطفاً بفرمایید چه طور می شود سبک زندگی ایرانی اسلامی فعلی را مطابق با این نام گذاری به صورت بهتری سازمان دهی کرد؟

مجموعه ی نام گذاری هایی که مقام معظم رهبری در سال های اخیر به آن اقدام کرده اند، همه ی ضرورت ‎ها را در برگرفته و بسیار به هم مرتبط است و نوعی دگرگونی و انقلاب رفتاری را می طلبد. مسئله ی توجه به اقتصاد در سال های قبل نیز با نام پیش گیری از روی کرد مصرف گرایی و توجه به تولید ملی یا حماسه ی اقتصادی وجود داشته است. یادآوری موضوع فرهنگ در کنار اقتصاد تداعی کننده ی این است که این رشد باید به موازات هم در کشور ایجاد شود. در خصوص فرهنگ باید در بحث سبک زندگی توجه کافی به ارزش های ایرانی اسلامی داشته باشیم و آن ها را حفظ کنیم و در حوزه ی اقصاد نیز از گرفتاری های معاصر ناشی از آسیب های پیرامون مان بپرهیزیم. در حوزه ی فرهنگ آن چه باید اتفاق بیفتد، از یک سو توجه به قدمت و پیشینه ی فرهنگی بسیار غنی ایران اسلامی و بعد به روزرسانی و توجه به مقتضیات و بازتعریف آن مبانی است.

در مقوله ی فرهنگ، لزوماً هر چیز نویی را نمی توان پذیرفت؛ چراکه فرهنگ ریشه در دیرینگی، سنت ها، آداب و عرف های نهادینه ای دارد که مبتنی بر ارزش هاست. حداقل آن بخشی از سنت ها، آیین ها و آداب که مبتنی بر ارزش هاست باید حفظ و تقویت شود. در واقع، در فرهنگ از دیرینگی و سنت دفاع می کنیم؛ در حالی که در ابزارهای فرهنگی یا اقتصادی از نوآوری و روش های نوین متأثر می شویم؛ لذا نمی توانیم هر نوآوری در مقوله ی فرهنگ را پذیرا باشیم و باید آن را کاملا تحلیل کنیم؛ یعنی برای ورود عناصر فرهنگی یا خرده فرهنگ های جدید، حتماً مجموعه ی آن چه فرهنگ می شناسیم از خود واکنش نشان می دهد و چه بسا یک خرده فرهنگ و آداب جدید را نمی پذیرد و به خود راه نمی دهد یا برخی موارد را می پذیرد؛ اما آن را دگرگونه و استحاله می کند و با خود هموار می سازد.

در مقابل، در بحث اقتصاد معمولاً با هرچه نشان از توسعه ی ابزارها دارد و در حقیقت، جزئی از سیستم های اقتصادی است که می تواند منجر به شکوفایی اقتصاد کشور شود استقبال می شود؛ بنابراین، از ابزارهای مالی و تسهیلات اقتصادی که در دنیا شناخته می شوند کلاً استقبال می شود؛ یعنی در ابزارها گرفتاری وجود ندارد. در حوزه ی اقتصاد، مشکلات متعددی وجود دارد که باید سامان یابد. اولین مسئله که به نظر من ریشه ی فرهنگی هم دارد مسئله ی توجه به کار، تولید و تلاش مضاعف است. گرفتاری ای که ما در اقتصادمان داریم، این است که به کم کارکردن و زیاد بهره بردن آموخته شده و عادت کرده ایم؛ که این ویژگی بسیار آسیب زاست؛ یعنی آن چه به پیش رفت افراد منجر می شود، سرمایه های بادآورده و در حقیقت، سودبردن از سرمایه های خیلی معمولی به همراه توان مندی های حاشیه ای است؛ در نتیجه، لازم است در حوزه ی اقتصاد، نگاه مان به فرهنگ کار تغییر کند تا تأثیر آن را در بحث اشتغال هم شاهد باشیم.

* نقش زنان در تحولات اقتصادی به چه میزانی است و چه طور می توان این میزان را افزایش داد؟

نقش زنان در تحولات اقتصادی حتماً با تغییر روی کرد اشتغال ممکن است و تا وقتی الگوی اشتغال زنان منعطف و منطبق بر شرایط آنان نباشد، لزوماً قابل دفاع نیست.

موضوع اشتغال با یک چالش عمومی در کشور ما روبه روست. فهم عمومی از اشتغال در جامعه ی ما کارکردن براساس تحصیلات و مرتبط با حوزه ی تخصصی دانشگاهی است و این مفهومی است که با توجه به نحوه ی گزینش دانشگاه های ما و رقابت های تحصیلی در طی این سال ها ایجاد شده است. در زمینه ی ایجاد اشتغال، همواره به نظر می رسد لازم است که مشاغل دولتی و غیردولتی در بخش خدمات و اداری زیاد شوند؛ در حالی که نیازهای اقتصادی کشور ما اصلاً این ها نیست؛ بنابراین در بحث عام اشتغال، روی کرد ما به اشتغال باید دگرگون شود تا این مشکل در کشور حل شود؛ پس از یک طرف باید الگوی کار اصلاح شود و بپذیریم که باید زیاد کار کنیم و کار مولد و سخت را قبول داشته باشیم و از این طرف هم نوع کار را متفاوت تعریف کنیم؛ یعنی با توجه به این که روی کرد اقتصادی کوچک کردن دولت سال هاست که در سیاست های ما اعمال می شود، مفهوم دانشگاه رفتن برای احراز مشاغل خدماتی ـ اداری به خصوص در بخش دولتی تقریباً به حد اشباع می رسد و نمی تواند آینده ای داشته باشد.

به نظر من در مورد افراد جویای کار تا زمانی که تصورشان از اشتغال عوض نشود، هم چنان با معضل بیکاری مواجه هستیم. وقتی این اتفاق در کشور می افتد، فرصت های شغلی محدود می شود و افراد به فکر حذف رقبا می افتند که بخشی از رقبا خانم ها هستند و با توجه به قوانین اقتصادی خانوادگی ما، مسئول تأمین معیشت خانواده نیستند. در مقابل، با تغییر روی کرد اشتغال برای کارآفرینی و دورکاری، بخشی از مشکل حل می شود. دورکاری نظریه ای است که می گوید با به کارگیری ابزارهای الکترونیکی، چه در دولت و چه در بخش خصوصی، می توان خدمات کارشناسی و مشاوره ای را به شدت توسعه داد و در این روی کرد، محدودیتی برای خانم ها به وجود نمی آید؛ اما تا زمانی که اشتغال زنان با الگوی فعلی است؛ یعنی خانم ها باید صبح زود از خانه بیرون بیایند و ساعت پنج به خانه برسند و تازه به کارهای خانه و بچه ها رسیدگی کنند، فشار جسمی و روانی مضاعفی را تحمل می کنند و بعد از سال ها، متوجه می شوند به جایی نرسیده اند و هرچه درآورده اند، صرف کمی راحت تر زندگی کردن شده است. در واقع، امکان رشد و شکوفایی شخصیت و توان مندی علمی و اقتصادی را پیدا نکرده اند.

از آن جا که رسیدگی به همسر، تربیت فرزندان، توجه به تحصیلات آن ها و رفت وآمدهای خانوادگی برای زن ایرانی مهم است با این الگوی کار، فشار زیادی را متحمل می شود. در نتیجه، بهتر است زنان با این الگوی سنتی اشتغال تمام وقت، کار نکنند؛ بنابراین دفاع از چنین الگوی اشتغالی برای زنان چندان هم جالب نیست؛ اما اگر به زن را نیروی کارآمد جامعه بدانیم که می تواند با حضور، دل سوزی و توان مندی خود و با توجه به این مهم که زنان نوعاً از فساد مالی به دورند، در جامعه نقش آفرینی کند، لازم می شود که خود را مکلف به حمایت از آنان بدانیم و در این وضعیت موضوع اشتغال زنان دیگر با تردید مواجه نمی شود. تجربه ی موفق ما در این زمینه، جراحی زنان و زایمان است؛ طوری که الآن تردیدی وجود ندارد این حرفه در کشور ما توسط متخصصان زن به بهترین شکل می تواند صورت پذیرد؛ زیرا هم متأثر از نیاز واقعی جامعه است، هم با نوع زندگی زنان سازگاری دارد و هم در محیط اشتغال تردیدی در این که زنان باید میدان کار را در دست گیرند وجود ندارد؛ بنابراین حمایت های لازم را هم می گیرد؛ اما وقتی خانم ها حاضر می شوند در مشاغل سطح پایین با حقوق بسیار اندک بدون بیمه و با زیر پا گذاشتن اخلاقیات کار کنند و فرصت اشتغال را از یک مرد هم بگیرند، واقعاً این اشتغال چه جای دفاعی دارد؟ البته جایی که خانم ها بین گرفتاری به حرام یا اشتغال با درآمد پایین به اجبار بیفتند، آن جا مسئله فرق می کند.

* برای تحقق این امر، فکر می کنید تحولات حقوقی خاصی در زمینه ی حقوق زنان لازم است؟

من هم چنان معتقدم برای اشتغال منعطف زنان نیاز به قوانینی داریم که خوب تدوین و اجرا شوند. سال گذشته ملاحظه کردید که قانون افزایش مرخصی زایمان با چه کنش ها و واکنش هایی روبه رو شد. عده ای با این استدلال که با تصویب این قانون، سهم جذب زنان کاهش می یابد و در پی آن اشتغال زنان کم می شود مخالفت کردند. وقتی عده ای از خانم ها این طرز تفکر را دارند، طبیعی است که اجرای الگوی منعطف اشتغال با مشکل روبه رو می شود؛ در حالی که حتی در پیش رفته ترین کشورها که به جنسیت و اشتغال با مفهوم ما نگاه نمی کنند، مرخصی زایمان یک ساله دارند و آن قدر این مسئله برای شان اولویت دارد که حتی اگر آمار اشتغال زنان کاهش یابد از قانون