پاورپوینت کامل هشدار! روح و جسمش نیاز به مراقبت دارد ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هشدار! روح و جسمش نیاز به مراقبت دارد ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هشدار! روح و جسمش نیاز به مراقبت دارد ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هشدار! روح و جسمش نیاز به مراقبت دارد ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

نگاهی به حقوق کودک و والدین در اسلام

اشاره

حقوق انسان ها در تمامی دوران زندگی بشر همواره مورد توجه بوده و افراد سعی داشته اند تا به بهترین نحو بدین حقوق دست پیدا کنند. در این میان کودکان به علت عدم تکامل رشد بدنی و فکری محتاج مراقبت هایی خاص هستند. کودکان به تنهایی نمی توانند از حقوق خود دفاع کنند. آنان به علت محدودیت های طبیعی و اجتماعی بیش از دیگر اقشار جامعه آسیب پذیر بوده و خطرهای جسمی، روحی و تربیتی تهدیدشان می کند.

هر کودکی حقوق ویژه ای بر ضمه ی والدین دارد؛ که هر یک از آنان اگر آن حقوق را نشناسد یا به آن عمل نکند، به فرزند خویش ستم روا داشته است. افزون بر تأمین مخارج کودک از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن و دارو، فراهم ساختن شرایط تعلیم و تربیت و نظارت بر کارهای فرزند نیز از حقوق وی شمرده می شود. انجام این مسئولیت ها مستلزم فداکاری و ازخودگذشتی والدین بوده و نیازمند مدیریت، برنامه ریزی صحیح، مشارکت زن و شوهر و دیگر اعضای خانواده و تقسیم کار براساس ویژگی ها و قابلیت های هر کدام از آنان است (منتظری، ج ۱، ص ۳۵۱).

پدر و مادر برای فرزندشان چه کنند؟

خانواده مکتب سازندگی و فضیلت هاست. نسلی که متعهد، وظیفه شناس و نیز در حیات اجتماعی مسئولیت پذیر باشد، در خانواده به بار می آید. قانون تکامل و رشد که از مظاهر تکامل اجتماعی است از آن جا ریشه می یابد. خانواده وظیفه دارد به تولید نسل و ایجاد عادت های اخلاقی نیک در کودک بپردازد؛ البته در این راه، خود الگو و سرمشق فضائل باشد. این امر هم به خاطر انجام وظیفه ی مذهبی و هم بدان خاطر است که کودکان مقلدان خوبی هستند. مذهبی به اندازه ی اسلام درباره ی کودک و تربیت او سخن نگفته است. حقوق کودکان در اسلام حقوقی پردامنه، شامل و بسیار غنی است. امر تربیت طفل از همان دوران تکوّنش مطرح و مورد نظر بوده و تا ۲۱ سال از زندگی او را دربرمی گیرد. مادران تا دو سال فرزندان خود را شیر می دهند ( بقره، آیه ی ۲۳۳) و پس از آن نیز والدین تا ۲۱ سال به ادامه ی مراقبت وی می پردازند. اصولاً دید اسلام به کودک دیدی مثبت است. امام سجّاد(ع) فرمودند: «فرزند خوب، چیزی است که اگر بماند، دعای پس از مرگ والدین است و اگر پیش تر بمیرد، شفاعت گری است برای آنان (مجلسی، ج ۸۲، ص ۱۳۲).»

کودک باید تربیت شود، این تربیت باید در خانواده و توسط والدین صورت گیرد؛ چراکه تبسّم های مصلحتی پرستاران نمی تواند جانشین خنده های پدر و مادر شود. در این تربیت، مسائلی که با دیدی وسیع مورد عنایت قرار گرفته تربیت جسمانی، قوای ذهنی و عقلانی و جنبه های عاطفی است. والدین مؤظف اند به مراقبت دائم از رشد طفل بپردازند. به او قرآن بیاموزند، قرائت و کتابت یاد دهند، با فنون سواری، تیراندازی و شنا آشنایش کنند، به پیراستن و پاک کردن اندیشه ها و عادت ها و بالابردن مقام او بپردازند. بالأخره والدین بدانند که فرزندشان از پاره ی پیکرشان و زاده ی آن هاست و در سرپرستی او مسئول اند و باید نیکو ادبش کنند (قائمی، ۱۳، ۱۳۱).»

حقوق فرزند در سنت اهل بیت

در تعالیم اسلامی مدیریت و مسئولیت اداره ی خانواده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پدر و مادر دوشادوش هم و با همکاری یک دیگر در محدوده ی توانایی خود باید در انجام این مهم کوشا باشند. آری، پرورش ایمان و اخلاق پسندیده در کودکی، یکی از حقوق فرزندان در آیین اسلام است و در این باره روایت های بسیاری وجود دارد. حضرت سجاد(ع) در ضمن حقوق فرزند فرموده است: «پدر، در حکومتی که به فرزند دارد مسئول است که طفل را مؤدّب و با اخلاق پسندیده پرورش دهد و او را به خداوند بزرگ راهنمایی کند (ابن شعبه حرانی، ص ۲۳).

رسول اکرم(ص) در حدیثی حقوق پسران و دختران را به پدران خود شرح داده است: «از حقوقی که پسر به پدر خود دارد این است که مادر وی را احترام کند، برای کودک نام خوب انتخاب کند، به او قرآن بیاموزد و طفل را به پاکی و پاک دلی پرورش دهد (کلینی، ج ، ص ۹ و فلسفی، ۱۳۸۱، ۱۷۵).» مردی از انصار به امام صادق(ع) عرض کرد: «به چه کسی نیکی کنم؟» امام(ع) فرمود: «به پدر و مادرت.» گفت: «آنان از دنیا رفته اند.» حضرت فرمود: «به فرزندت نیکی کن (عاملی، ج ۱۵، ص ۲۰۲ ).» هم چنین انس(ره) می گوید که رسول اکرم(ص) گفت: «پسری را که هفت روزه شد عقیقه کنید، نام نیکو بنهید و پاکیزه کنید. چون شش ساله شد ادب کنید، چون هفت ساله شد به نماز فرمایید و چون نه ساله شد جامه ی خواب جدا کنید. چون به بلوغ رسید، پدر او را زن دهد.» از دیگر حقوق فرزندان آن است که میان ایشان محبت برابر داشته باشند. نوازش و بوسیدن طفل سنّت است چنان چه حضرت محمد(ص) امام حسن(ع) را بسیار می بوسید (غزالی، ۱۳۸۳ ، ۴۳۱).

لزوم پرورش ایمان از نظر دانشمندان غربی

دانشمندان غرب نیز به لزوم تعالیم ایمانی برای حسن تربیت و تأمین سعادت کودکان معترف اند. «ریموند بیچ» می گوید: «تعلیمات اخلاقی و مذهبی بیش از دیگر مسائل بر عهده ی خانواده است؛ زیرا تربیت بدون اخلاق جز جنایتکار زیرک چیز دیگری به بار نمی آورد. از طرف دیگر قلب انسان، بدون مذهب نمی تواند به سوی اخلاق بگراید و اگر کسی بخواهد اصول اخلاقی را بدون مذهب بیاموزد، مانند این است که قصد کند پیکری زنده، بدون تنفس به وجود آورد. نخستین تصویری که کودک از خدا در ذهن ترسیم می کند از روابطش با پدر و مادر سرچشمه می گیرد. هم چنین نخستین آگاهی او درباره ی اطاعت، بخشندگی و راستی، به طرز عمل خانواده بستگی دارد و همه ی این مسائل بایستی در نخستین سال های کودکی انجام پذیرد؛ زیرا در این سال هاست که ذهن طفل، بهتر از مواقع دیگر برای ضبط آن چه درک می کند آمادگی دارد. والدین نه تنها فرصت و موقعیت مناسب برای توجه به پرورش روان و اندیشه ی کودک دارند، بلکه وظیفه مند هستند که خدا را با همه ی نیکی و نیرو، با همه ی اراده و بزرگی به فرزندان بشناسانند. بدین منظور آنان می توانند از دو منبع سرشار و غنی، یکی از مذهب و دیگری از طبیعت، استفاده برند (فلسفی، ۱۳۸۱، ۱۷۸).»

تکنیک­های برخورد با کودکان

کودک در سایه ی معاشرت، درمی یابد چگونه باید عمل کند و با حضور بر سر سفره ها و برخورداری از نعمت سرپرستی والدین درس زندگی می آموزد؛ بر این اساس تکیه گاه تربیتی طفل معاشرت است و والدین باید بدین امر توجه کنند. در مورد نحوه ی معاشرت و کیفیت برخورد با کودک به این مسائل توجه می شود.

پذیرش و احترام: نخستین اصل معاشرت این است که طفل را بپذیرند؛ زشت یا زیبا، پسر یا دختر، سالم یا ناقص و او را مورد احترام قرار دهند. آخرین پیامبر