پاورپوینت کامل یلدا، پیرزنی سپیدموی، به بلندای فرهنگ ایران ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یلدا، پیرزنی سپیدموی، به بلندای فرهنگ ایران ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یلدا، پیرزنی سپیدموی، به بلندای فرهنگ ایران ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یلدا، پیرزنی سپیدموی، به بلندای فرهنگ ایران ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

>

اشاره

یلدا نام دختران سریانی است و واژه ای از این سرزمین. یلدا در این زبان به معنای میلاد است و چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می کرده اند به این نام نامیده شد. یلدا از نظر معنی معادل با کلمه ی نوئل از ریشه ی ناتالیس رومی به معنی تولد است و نوئل از ریشه ی یلدا است. رومیان آن را ( ناتالیس انویکتوس ) یعنی روز تولد مهر شکست ناپذیر نامند.

فلسفه یلدا در ایران کهن

در دوران کهن، شب مظهر تاریکی و تباهی و وحشت بوده و اغلب سعی می کردند که شب هنگام با افروختن آتش و افزودن نور، خانه روشن باشد تا پلیدی و تباهی در آن راه نیابد. شب یلدا طولانی ترین شب هاست. یعنی تسلط تاریکی بر زمین از تسلط نور خورشید و روشنایی می کاهد و چون فردای این شب روشنایی بر ظلمت غالب و روز طولانی می شود، ایرانیان تولد دوباره ی خورشید را که مظهر روشنایی است جشن می گیرند. در ایران باستان هر یک از سی روز ماه نامی ویژه دارد، که نام فرشتگان است. نام دوازده ماه سال نیز در میان آن هاست. در هر ماه روزی را که نام روز با نام ماه یکی باشد، جشن می گرفتند. در ایران کهن، چهار جشن، وجود داشت. نخستین روز دی ماه و روزهای هشتم، پانزدهم و بیست و سوم، سه روزی که نام ماه و نام روز یکی بود و در این سی روز ماه، سه روز آن «دی» نام دارد و این چند روز را در گذشته جشن می گرفتند. امروزه از این چهار جشن تنها شب نخستین روز دی ماه، یا شب یلدا را جشن می گیرند، یعنی آخرین شب پاییز، نخستین شب زمستان، پایان قوس، آغاز جدی و درازترین شب سال.

یلدا فقط ایرانی نیست!

علاوه بر ایرانیان سراسر کشور که شب یلدا را مظهری از شادی می دانستند، مردمان اقوام دیگر نیز در آخرین شب پاییز، دور هم جمع می شدند و زیبایی این شب بلند را پاس می داشتند. فارسی زبانان کشورهای تاجیکستان و افغانستان در قرن های پیش هم شب یلدا را جشن می گرفتند و این شب میان مردمانی که با زبان پارسی سخن می گفتند نیز عزیز و حتی مقدس بوده است. بین غیرفارسی زبانان نیز تاریخچه و ردپای جشن آخرین شب پاییز دیده می شود. در یونان باستان نیز اگرچه دقیقاً به آخرین شب پاییز، یلدا نمی گفتند اما این شب را جشن می گرفتند و به آن جشن خداوند خورشید می گفتند. حتی گفته می شود مسیحیان سرزمین های اروپایی نیز در قرن های گذشته، آخرین شب پاییز و تولد حضرت مسیح را با یک دیگر جشن می گرفتند. مردم کشور باستانی مصر هم حدود ۴۰۰۰ سال قبل، به خوبی می دانستند که در این شب، مدت زمان تاریکی بیش تر از شب های قبل است و به بهانه ی این شب طولانی، تا روزهای متوالی به شادی و سرور می پرداختند. این شب نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورها با مفاهیم صلح، دوستی و شادی همراه بوده است و به دلیل این پتانسیل ها می توان گفت شب یلدای ایرانی می تواند یک آیین بشردوستانه، حافظ صلح و در بستری از شادی و سرور در اقصی نقاط جهان مانا شود.

میوه هایی نمادین از زندگی و زایش

اجداد ما این شب را تا صبح به جشن می گذراندند و گِرد سفره هایی رنگارنگ از میوه هایی چون هندوانه، خربزه، انار، سیب، خرمالو و بِه می نشستند. این میوه ها هریک، بار معنایی نمادین با خود دارد، هندوانه که قاچ های مدور می خورد چون خورشید، یادآور گرمای تابستان و فرونشاندن عطش است. انار صندوقچه ی دانه های مروارید سرخ که خود نماد تناسل و زایش است و شب چره هایی که شکستن آن شادی را با خود به همراه می آورد. پایان فصل خزان و فرارسیدن سرما و دگرگونی رنگ زمین از زردی خزان به سفیدی عشق و محبت را ایرانیان از دیرباز در شبی بلند و مهربان گرامی می دارند. در جای جای ایران زمین با کوله باری مملو از آیین های هزاران ساله، یلدا بلندترین شب سال را به گونه ای خاص و برگرفته از آیین ها و سنت های بومی خود به صبح می رسانند. آیین های شب یلدا گرچه در گذر ایام دست خوش تغییراتی شده، اما هم چنان در سنت های مناطق مختلف کشور مورد توجه است. هرچند زندگی ماشینی میان مردم ایران با سنت ها و آیین های گذشته فاصله انداخته، اما هنوز هم جلوه ها و نمادهایی از سنت های ویژه ی ایران باستان در ایامی مانند شب یلدا و نوروز به چشم می خورد.

یلدا در خراسان و شب نشینی های طولانی

شب یلدا در خراسان به «شب چله» معروف و دارای پیشنیه ی دیرینه ای است و مردم در این شب با شرکت در شب نشینی های طولانی و خوردن انواع میوه و تنقلات سعی در بهتر گذراندن طولانی ترین شب سال دارند. مردم این منطقه برای استقبال نخستین روز از سردترین فصل سال در خرید میوه های مخصوص شب یلدا مانند هندوانه، انار و خربزه کوتاهی نمی کنند. بردن هدیه به خانه عروس از دیگر مراسم شب یلداست. در این شب برای دخترانی که به تازگی نامزد شده اند از سوی خانواده ی داماد، هدایایی فرستاده می شود و خانواده های عروس و داماد دور هم جمع می شوند. در این شب افراد با جمع شدن در خانه ی بزرگ فامیل، گرفتن فال حافظ، خواندن شعر و داستان، خوردن شیرینی، آجیل و انواع تنقلات، بلندترین شب سال تا پاسی از شب بیدار می مانند.

یلدا در خراسان جنوبی و کف زدن

یکی از آیین های ویژه ی شب یلدا در استان خراسان جنوبی برگزاری مراسم «کف زدن» است. در این مراسم ریشه ی گیاهی به نام چوبک را در آب خیسانده و پس از چند بار جوشاندن، در ظرف بزرگ سفالی به نام «تغار» می ریزند. مردان و جوانان فامیل با دسته ای از چوب های نازک درخت انار مایع مزبور را آن قدر هم می زنند تا به صورت کف درآید و این کار باید در محیط سرد صورت گیرد تا مایع مزبور کف کند. کف آماده شده با مخلوط کردن شیره ی شکر آماده ی خوردن شده و پس از تزیین با مغز گردو و پسته برای پذیرایی مهمانان برده می شود. در این میان گروهی از جوانان قبل از شیرین کردن کف ها با پرتاب آن به سوی هم دیگر و مالیدن کف به سر و صورت یک دیگر شادی و نشاط را به جمع مهمانان می افزایند. هندوانه به عنوان نمادی کروی که بیرونش سبز و درونش قرمز است و سمبل خورشید است، به عنوان مهم ترین میوه بر سر سفره قرار می گیرد.

عمو چله خوش آمدی!

از دیگر بخش های این آیین در اصفهان قدیم پهن کردن تمام البسه و رخت خواب ها در هوای آزاد به ویژه در مقابل خورشید با هدف خوش آمدگویی به «عمو چله و چله زری» بوده است.

عشق شیرین و فرهاد در یلدای کرمانشاهی

در استان کرمانشاه نیز که از شهرهای باستانی و کهن ایران زمین است، شب یلدا از جایگاه ویژه ای در میان مردم برخوردار است و همواره با مراسم زیبا و باشکوهی همراه است. مردم استان کرمانشاه براساس آیینی کهن در این شب بیدار می مانند تا با شعر خواندن، قصه گفتن، فال حافظ گرفتن و آجیل خوردن با مادر جهان در زادن خورشید همراهی و هم دردی کنند. میوه هایی نیز در این شب خورده می شود که به گونه ای نمادی از خورشید است مانند هندوانه ی سرخ، انار سرخ، سیب سرخ و یا لیموی زرد، قصه هایی از عشق جاودانه شیرین و فرهاد، رستم و سهراب، حکایت حسین کرد شبستری و خواندن اشعار زیبا و دل نشین شامی کرمانشاهی در گذشته نقل مجالس شب یلدا در کرمانشاه بود. آن روزها افراد فامیل بنابر رسمی دیرینه به خانه ی بزرگ ترین فرد فامیل که معمولاً پدربزرگ و مادربزرگ بودند می رفتند و با تکاندن برف های زمستان از لباس های شان در گرمای آرامش بخش کرسی فرو می رفتند. افراد فامیل بر سر یک سفره با هم شام می خوردند و بر روی سفره ی مخصوص این شب خوردنی های متنوعی چیده می شد. خوردنی هایی از قبیل آجیل، راحت الحلقوم، مشکل گشا، شیرینی محلی دست پخت مادربزرگ ها به خصوص نان شیرینی معروف «نان پنجره ای، کاک و نان برنجی» و میوه هایی چون انار، سیب و هندوانه که نگین این سفره بود. یکی از آداب زیبایی که شب یلدا در استان کرمانشاه وجود دارد گرفتن فال حافظ است که مردم با اعتقادات خاص خود رهنمودهایش را چراغ راه مشکلات خود در زندگی قرار می دهند. هم چنین دختران دم بخت با این کار از باز شدن بخت خود در آن سال خبری می گرفتند.

یلدای خانواده های زاهدانی

مردم استان زاهدان نیز براساس یک سنت دیرینه در شب یلدا در خانه ی بزرگ قوم خویش