پاورپوینت کامل چشم ها را باید بست ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چشم ها را باید بست ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چشم ها را باید بست ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چشم ها را باید بست ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

آسیب شناسی بیماری چشم‎چرانی و ارائه ی راه کار برای درمان آن

یکی از ساده ترین راه های ارتباط با دیگران نگاه کردن است؛ زیرا حواسِ دیگرِ انسان هر کدام در جای خود ساکن اند و تا چیزی به آن ها نرسد در طلب آن برنمی آیند؛ ولی چشم از دور و نزدیک همه چیز را صید می کند و شعاعش تا آن جا که مجال دید است، همه چیز را دربرمی گیرد. یکی از مسائلی که امروزه در سطح جامعه به چشم می ‎خورد و کم تر به آن پرداخته شده، مقوله ی چشم چرانی و نگاه آزاردهنده ی آن است که به ویژه در مورد زنان و دختران، نارضایتی ‎های بسیاری را برای حضور آنان در مراکز عمومی هم چون پارک ها، بازارها، کوچه ‎ها و خیابان ها به همراه دارد. اگر پدیده ‎ی چشم چرانی را که ناشی از نوعی بی اخلاقی و عدم رعایت احترام به آزادی های فردی افراد است، یک ناهنجاری و آسیب اجتماعی بدانیم، لزوم توجه و ریشه یابی علل به وجودآورنده ی آن برای برطرف شدن این معضل ضروری می شود. در این جا به بررسی عوامل مؤثر در ایجاد و گسترش بیماری چشم چرانی و ارائه‍ ی راه کارهایی در این خصوص در سطح جامعه پرداخته می شود.

چشم چرانی (ویریسم) را بهتر بشناسیم

«ویریسم (Voyeurism) » واژه ای فرانسوی است که از واژه‎ی «ویر» به معنای«تماشاگر» گرفته شده و معادل آن در فارسی چشم چرانی است. در این بیماری فرد مبتلا، با استفاده از موقعیت ها و وسایل، یا با تهیه ی آن موقعیت و ابزار، اقدام به تماشای افراد جنس مخالف می کند. در این جا تماس با افراد وجود ندارد، بلکه تماشا و دیدن است که برای بیمار ایجاد هیجان و تحریک جنسی می کند و فرد یا مستقیم با این صحنه ها و یا با تمسک به آن ها و خودارضایی به اوج لذت می رسد.

این اختلال از لحاظ جسمی برای فرد چشم چران مضر نیست؛ اما برای قربانی آن ناراحت کننده است. فرد چشم چران تکانه ای غیرقابل کنترل برای دیدزدن دیگران و معمولاً غریبه ها به طور دزدانه دارد. چشم چران ها عموماً مرد هستند و معمولاً خود را از دید عموم مخفی نگه می دارند. البته چنین نیست که چشم چرانی فقط در آقایان وجود دارد و خانم ها اصلاً مشکلی بدین نام ندارند؛ بلکه به این معناست که شیوع آن در آقایان بیش تر و ملموس تر است.

هرگاه چشم چرانی به صورت اختلالی عادتی درآید و بیمار با برنامه ‎های تکانشی به نگاه کردن مکان های خلوت همسایگان بپردازد، این حالت نوعی بیماری تلقی می شود که باید از نظر قانونی و درمانی با آن برخورد شود. این بیماری در مراحل خفیف به دلیل محرومیت های جنسی، اقتصادی و فرهنگی است که با بهبود شرایط، ممکن است این علائم از بین رفته و فرد بیمار به زندگی عادی خویش برگردد.

از نظر اجتماعی، چشم ‎چرانی چون تجاوز به حریم خصوصی دیگران است، حتی اگر در کوچه و خیابان و به آدم ‎های پوشیده باشد، نوعی رفتار خلاف شمرده می ‎شود. در بعضی موقعیت ‎ها شاهد هستیم که نگاه تند و هیز یک مرد به زنی محترم، خشونت نزدیکان او را برانگیخته و به ضرب وشتم و حتی قتل نیز منجر شده است.

پی آمدهای بیماری چشم چرانی چیست؟

به طور کلی، چشم دروازه ی ورود تصورات و اندیشه ها به وجود انسان است. در اکثر موارد انسان ابتدا چیزی را می بیند و سپس درباره ‎ی آن می اندیشد و در نهایت در ذهن آن را پردازش می کند؛ از این رو نگاه، مواد اولیه و مصالح لازم تصور و تخیل را فراهم می کند؛ لذا اگر نگاه شهوانی و نامشروع باشد، زمینه ساز افکار خطرناک و دردهای روحی و روانی می‎شود؛ افکاری که بدون شک خودارضایی و روابط نامشروع را در پی خواهد داشت؛ از این روست که «چشم چرانی به تعبیر روایات اسلامی نوعی زناست (حر عاملی، ج ۱۴، ۱۳۸)» و امیرمؤمنان در این باره می فرمایند: «هر فردی که چشم خود را آزاد بگذارد و به هر چیزی نگاه کند، حزن و اندوهش زیاد می شود (تحف العقول، ص ۹۷).»

چشم ‎چرانی نتایج شوم و خانمان سوز بسیاری دارد که با توجه بر کلام زیبای معصومان، این پدیده را از دو بعد می توان بررسی کرد: اول این که چه بسا افراد چشم‎چران با دیدن زنان و دختران زیبا، همیشه در حسرت و آرزوی کام جویی از آنان می مانند و چون هیچ گاه این امر برای آن ها میسر و مقدور نمی گردد؛ لذا حسرت و اندوه همیشگی برای آن‎ها به وجود می آید و یأس و افسردگی را به دنبال خواهد داشت و دوم این که ممکن است افراد چشم چران در مقام مقایسه ی زنان خود با زنان و دختران کوچه و بازار برآیند و در این قیاس، همسران خود را ناقص و زشت ببینند و از انتخاب همسر خود برای زندگی پشیمان و محزون گردند؛ که در این حالت نیز هم چنان یأس و افسردگی را نصیب خود می‎کنند. غافل از این اندیشه که اگر با فرد دیگر نیز ازدواج کنند، باز هم زنانی زیباتر از آنان پیدا خواهند شد.

به نوعی می ‎توان گفت یکی از دلایل بروز این پدیده، بدحجابی زنان و هوس رانی مردان است. وقتی نگاه مرد به زنی می‎افتد، بدن نیمه عریان زن از یک طرف و عشوه گری، طنازی و خودنمایی های او از طرف دیگر، نگاه مرد را طولانی ‎تر و حریصانه تر می ‎گرداند و شعله ‎ی هوس را در او روشن می ‎کند؛ «در نتیجه همین نگاه های به نظر ساده، موجب حوادث ناگواری می ‎گردد؛ برای مثال گزارش می ‎شود که در سال ۱۹۶۲ میلادی در نیویورک بر اثر چشم ‎چرانی ۲۷۶۶ تصادف اتومبیل رخ داده و نیز بر اثر این بیماری ۶۰ درصد ازدواج ‎ها به طلاق انجامیده و ۵۰۰۰ پرونده ی نزاع و قتل شکل گرفته است (سقازاده و کریم‎خانی، ۱۳۹۱، ۲۴۳).

علل جامعه ‎شناختی در بروز بیماری چشم چرانی

وقتی با نگاهی آسیب ‎شناختی به مقوله ‎ی چشم چرانی بنگریم، چنین می‎ توان نتیجه گرفت که دلایل بسیاری در بروز این بیماری مؤثر است. در این جا به دو دلیل مهم که هر دو ریشه در کودکی فرد بیمار دارد، می پردازیم: اولی بحث کالاشدگی و دیگری بحث فرهنگ پذیری است.

عده ای از جامعه شناسان بر این اعتقادند که در بحث کالاشدگی به لحاظ فردی، وقتی شخصی دیگری را کالا می بیند، احتمالاً دچار نوعی بیماری به نام «فتیشیسم (Fitishism )» است. این بیماری به گونه ای است که فرد دچار «شیءشدگی جنسی» شده و در تصور خویش جنسیت را به جای یک موجود بی جان یا موجودی که با او رابطه ی یک طرفه دارد؛ رابطه ‎ ای که در آن عواطف فردی کم‎رنگ می شود. فرد در جایگاه انسان ارزش ندارد و فقط یک شیء است؛ عاری از عشق و عاطفه. سرچشمه‎ی این نوع نگاه به دوران کودکی فرد برمی‎گردد. بدین شکل که در شرایط نرمال، مادر باید روزانه چند ساعت فرزند خویش را در آغوش بگیرد، ببوسد و او را نوازش کند. اگر شخصی در دوران کودکی رابطه ‎ی عاطفی بدنی نزدیک با مادر را تجربه نکرده باشد، یکی از اصلی ترین پایه ‎های اختلال های جنسی روانی در او شکل خواهد گرفت. کسانی که به بیماری «پارافیلیا (اختلال های جنسی)» دچار می شود، عمدتاً از رابطه ی نزدیک عاطفی یا فیزیکی با مادر محروم بوده ‎، این نوع کمبود در او باعث می شود که همه جا دنبال رسیدن به خواسته‎ی خویش در جامعه حضور داشته و با چشم‎چرانی و برقراری ارتباط ناسالم، نیاز عاطفی خویش را برآورده کند. فردی که والدین در دوران کودکی به او کم لطفی و کم‎توجهی می کنند، چشم‎چرانی را تنها راه ارضای نیاز خود می‎داند.

دلیل دیگری که در بروز این پدیده مؤثر است این است که در فرهنگ کلی جامعه نیز نواقصی در زمینه ‎ی تربیت وجود دارد که بسیار ارزش مند بوده و حتماً باید مورد توجه قرار گیرد، اما هم چنان در نظر برخی خانواده ها بی اهمیت جلوه می‎کند. مثلاً در دوران کودکی بسیاری از پدر و مادرها بر این باورند که جلوی کودک نباید زیاد به یک دیگر محبت کنند، هم دیگر را در آغوش بگیرند و ببوسند، چراکه فکر می ‎کنند به زبان عامیانه «روی بچه زیاد می‎شود»، یا «چشم و گوش بچه بازمی ‎شود»، و… اما از نتایج این امر غافل‎اند که این کودک هیچ گاه محبت کردن را به طور واقعی درک نخواهد کرد و عشق ورزیدن و احترام به نوع بشریت هیچ گاه برایش ارزش مند نخواهد بود. درواقع زمانی که کودک احساس کند مادرش کالایی برای پدر است و تنها وظیفه اش این است که برای پدر غذا بپزد، از او پذیرایی کند و هیچ گونه رابطه ‎ی متقابل عاطفی را میان آن ‎ها نبیند، طبیعتاً از جنس مخالف نیز همین برداشت را خواهد داشت؛ یعنی فکر می ‎کند هر فردی به صورت نوعی کالا برای جنس مخالف است و ارزش دیگری در مقابل او ندارد. درواقع به نوعی می ‎توان نتیجه گرفت که نحوه ی جامعه ‎پذیری در محیط خانواده بسیار اثرگذار بوده و چنین نگاهی به روابط داخل خانواده کاملاً اشتباه است. این نگاه اشتباه، می ‎تواند آغازگر بروز بسیاری بیم