پاورپوینت کامل شب سفید ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شب سفید ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شب سفید ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شب سفید ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

>

سهم او از زندگی همین بود و من دلم برایش می سوخت. این روزها دلم یک سره بی تاب است و فقط تصویرهای کودکی ام را در قابی از خیال، مدام مرور می کنم. هر شب کنار پنجره، تنها گریه های پنهانی ام مونسی برای بی خوابی ام می شوند. نگاهش می کنم. ماسک اکسیژن روی صورتش حالا بزرگ تر از هر وقت جلوه می کند. تنها مشتی استخوان، کنار اتاق کوچک و نمور، روی تشک مخملی قرمزرنگ، ولو شده و ملحفه ای سفیدرنگ روی آن است. دیگر مغز استخوانم تیر می کشد، از آن سوی اتاق صدای چرخ خیاطی مادرم به گوش می رسد. آن قدر مادرم از آن کار کشیده که دیگر به زور کار می‎کند و صدایش خفیف به گوش می رسد و من، تنها مادرم را در سایه روشن مهتاب می بینم که از لای تور، توی اتاق تابیده است. نمی دانم چه طور کار می کند. دیگر قوتی برای دستان رنجور و خسته اش نیست. کاش می شد کاری کرد! پدر با صدای لرزان صدا می زند. از زیر ماسک هیچ به گوش نمی رسد. خودم را کنارش می رسانم. ماسک را برمی دارم. صدای یخ زده اش خانه را تکان می دهد: آب… آب… و من لیوان آب را از بالای سرش درست روی چارپایه ای که داروهایش روی آن است برمی دارم؛ حتی آب هم از گلویش پایین نمی رود. اشک، گوشه ی چشمان میشی رنگ و برآمده اش جمع شده است. من پشت این چهره ی بیمار و رنجور، پدری پر از عشق را می بینم که حالا بعد از سال ها مجروحیت، دیگر قدرت تکلّم هم ندارد. کاش می شد صدایش را بشنوم! طاقت نمی آورم. نمی دانم می خواسته تشکر کند یا…

نگاهم را به مادرم می دوزم. او کنار چرخ خیاطی خوابش برده و صورت مهتابی اش که گرد پیری روی آن نشسته، زیر نور ماه می درخشد. اعتراف می کنم خیلی خسته ام. بریده ام. ساعت ده را نشان می دهد و تمام حجم فضا سنگین است. کاش امشب تمام اندوهم در سیاهی شب جابماند و فردا در اوج شکفتنِ دیگری آرام بگیرد و پدر برای یک بار هم که شده، سلامم را بی پاسخ نگذارد! پدر ناله می کند و پیکر خاموش او در تب می سوزد. نسیم ملایمی از لای پنجره می دود و صورتم را نوازش می دهد. سکوت سنگین حیاط، حالم را به هم می زند. دلم برای جیرجیرک تنگ شده؛ تنها مونس تنهایی ام هم او بود. غم دردورنج تنهایی م