پاورپوینت کامل از کفر من تا دین تو ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از کفر من تا دین تو ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از کفر من تا دین تو ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از کفر من تا دین تو ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگو با رکسانا اسعدپاز، مسئول بخش زنان در روزنامه ی مؤذن

وقتی جنس شادی هایت آسمانی شود. وقتی عشق را با ذره ذره ی وجودت حس کنی، نفس بکشی، زمین بخوری و به مدد نیروی عشق، تمام قد بایستی و کم نیاوری و فضای وجودت پُر شود از عطر گل محمدی، بعد از آن، نفست حق می شود و کلامت دل نشین؛ چراکه خودش در معجزه ی بی نظیرش وعده داده است.

دختر پُرهیاهوی دنیای متمدن و پررنگ و لعاب غرب باشی، بهترین تفریح ها و به اصطلاح آزادی را داشته باشی، در کشوری بی قید وبند حجاب، قدکشیده باشی و تنها با جرقه ای، گرد و غبارها کنار روند و نامت از «رکسانا الیزابت» به «معصومه» تغییرکند، عجیب است. زنگ بیدارباش را با گوش جان بشنوی و «بله» بگویی، به مسیری پر از نور، چراغ، نشانه و…. این همه شور، این همه محبت و اشتیاق، این همه ذوق زندگی، سرزندگی و شادابی، سرچشمه اش کجاست؟

«رکسانا الیزابت ریکاردوباس» که به خاطر نام خانوادگی همسرش، معروف به «رکسانا اسعدپاز» است؛ متولد ۱۹۶۶ میلادی در آرژانتین است. او رئیس سازمان زنان مسلمان آرژانتین (OMMA)، مسئول بخش زنان روزنامه ی مؤذن، مسئول کمیته ی اسلامی امدادهای اجتماعی (AIAS)، مسئول انستیتوی آرژانتین و بانوی مسلمان شرکت کننده در کنگره ی جهانی بین الادیان در واتیکان است.

* خانم اسعدپاز! ابتدا برای خوانندگان «پیام زن» از کودکی تان بگویید و این که در چه خانواده ای رشد کردید؟

پدرم لبنانی و شیعه است که در جوانی به آرژانتین مهاجرت و ازدواج کرده بود. ما در آرژانتین با نام مسلمان زندگی می کردیم؛ اما مسلمانی که پای بند به احکام و اصول اسلامی نبودیم و فقط اسم اسلام را یدک می کشیدیم؛ چون آگاهی ما درباره ی دین مقدس اسلام، بسیار ناچیز بود. حجاب نداشتیم، نماز نمی خواندیم، با نامحرم معاشرت کردن و دست دادن را بد نمی دانستیم. فقط یک اعتقاد قلبی به خدا و پیامبر در قلب مان بود و البته همان باور، کمک مان کرد. من قبل از آشنایی درست با اسلام، زمانی که با دوستانم به مهمانی می رفتم، احساس بدی داشتم. حرف های شان برایم جذابیتی نداشت. دنیای من متفاوت بود و انگار در جست وجوی چیز دیگری بودم!

* درباره ی همان باورها و اعتقادهای اندکی که داشتید، بیش تر توضیح بدهید.

در آن زمان، اطلاعاتی در زمینه ی قیام عاشورا و اهداف اباعبدالله(ع) و مسائلی از این دست، نداشتیم و فقط فکرمی کردیم نوه ی پیامبر را به خاطر مسائل سیاسی به قتل رسانده اند. برای جشن عید فطر هم، با رقصیدن و پای کوبی جشن می گرفتیم. قبرستان ویژه ی مسلمانان هم داشتیم که روز سوم، هفتم و چهلمِ مسلمانانی که از دنیا می رفتند، قرآن می خواندیم. گوشت خوک و شراب نمی خوردیم و گوشت ذبح شرعی مصرف می کردیم؛ اما نمی دانستیم فرق ما که شیعه هستیم با مسلمانان سُنی چیست. کسی نبود به ما تفهیم کند و این مسائل را بگوید.

* از چه زمانی با اسلام، به درستی آشنا شدید و چه اتفاق هایی افتاد که مسیر عقایدتان تغییر کند؟

چهارده ساله بودم که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید و به دستور آیت الله خمینی، روحانی به آرژانتین فرستادند و مساجدی خریداری شد. در این مساجد، فعالیت های اسلامی انجام می شد و این اولین حرکت ارزش مندی بود که جمهوری اسلامی در کشور ما انجام داد و از آن به بعد، همه برای نماز به مسجد می رفتیم و بسیاری افراد، نمازخواندن را در آن جا یادگرفتند. مسجدالتوحید، نزدیک ترین مسجد به خانه ی ما بود و روحانی ای که در آن جا تبلیغ اسلام می کرد، جلسه های قرائت قرآن را شروع کرد.

ابتدا بدون حجاب وارد مسجد شدم و پیش روحانی رفتم. از دعای کمیل شروع کردیم و قرآن را با نوار صوتی شنیدیم. آن زمان، ترجمه ی کتاب «فروغ ابدیت» از «آیت الله جعفر سبحانی» را هم شروع کردیم. اطلاعی از داستان های امامان معصومf، امام زمانk، احکام و دستورهای دینی، حلال و حرام و… نداشتیم. با ترجمه ی رساله ی امام خمینی، همه را به تدریج فهمیدیم. برای تولد پیامبرh و امامانf جشن می گرفتیم، زیارت عاشورا می خواندیم، آن هم به زبان عربی و ترجمه اش را نمی دانستیم. فقط پیرمردها گریه می کردند و ما تعجب می کردیم. احترام قلبی برای امامان قائل بودیم؛ اما بدون شناخت.

* نقش والدین را در این آگاهی پررنگ تر می دانید یا اعزام روحانیون را به کشورتان؟

مسلماً هر دو نقش مهم و اساسی داشتند. من با این که در آرژانتین در قید و بند حجاب نبودم، تربیت خوب پدرم و حساسیت های زیادی که در زمینه ی رفت وآمدها و دوستانم داشتد، باعث می شد خیلی به بیراهه نروم. بعد از مدرسه، به مسجد محل مان می رفتیم و فضای مسجد به من آرامش عجیبی می داد. شاید اگر انقلاب ایران پیروز نمی شد، یا شخص روحانی نبود، تا ما را با دنیای زیبای اسلام آشنا کند، اگر میل به زندگی سالم از کودکی در من جوانه نمی زد، شاید در مسیر درستی قرارنمی گرفتم!

* به نظر شما، تربیت دینی کودکان در چه شرایطی موفق تر خواهد بود؟

از همان سنین پایین، نباید از تربیت صحیحِ کودکان غافل باشیم. چه خوب است به جای شعاردادن، ابتدا خودمان پیش گام باشیم و به اصلاح خودمان بپردازیم. کودکان با الگوگرفتن از ما، خیلی چیزها را می آموزند. رفت وآمد با خانواده های متدین و پای بند به ارزش های اخلاقی و دینی، بسیار مهم است. البته به قول آیت الله مطهری، باید بچه های مان را تشویق کنیم برای تحقیق بیش تر و باید عطش را در خودشان پدیدبیاوریم. در کشورهای غربیِ پُر از فساد، بچه ها تمرکزی روی درس ها ندارند و امروز یکی از معضل های مدارس و دانشگاه ها، بی بندوباری ها و فساد اخلاقی است.

* درباره ی وضعیت پوشش خودتان بگویید، از چه وقت با حجاب کامل در جامعه حاضر شدید و عکس العمل مردم چگونه بود؟

با این که در دوره ی دبیرستان، بعدازظهرهایم در مسجد به نماز، ترجمه ی کتاب های اسلامی، دعای کمیل و تجوید قرآن می گذشت، به این زودی تصمیم به محجبه شدن نگرفتم؛ چون تا آن زمان، بی حجاب ظاهر شده بودم و همه، مثل خودم بودند و این تغییر شکل ناگهانی، برایم سخت بود. وقتی در رشته ی پزشکی قبول شدم، برای ورود به دانشگاه که محیط جدیدی بود، تصمیم گرفتم از همان اول، باحجاب وارد شوم. در دانشگاه زیاد مشکل نداشتم. گاهی تعجب می کردند، سؤال هایی می پرسیدند و فکرمی کردند من یک خارجی هستم. از من اجازه می گرفتند و بعد درباره ی پوششم سؤال های شان را می پرسیدند. عده ای هم، گاهی رفتار