پاورپوینت کامل مدیریت مردان و زنان تفاوت دارد؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدیریت مردان و زنان تفاوت دارد؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدیریت مردان و زنان تفاوت دارد؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدیریت مردان و زنان تفاوت دارد؟ ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

در جامعه ی انسانی، زنان و مردان از جایگاه و حقوق اجتماعی و سیاسی برخوردارند و به فراخور آن نیز، تکالیف و مسئولیت هایی بر عهده دارند. زنان در بیش ترِ حقوق و وظایف، با مردان برابرند؛ حقوقی مانند کسب علم و دانش، کسب فضایل اخلاقی، کسب مال و ثروت، انجام معامله ها، قراردادهای بازرگانی و اقتصادی، مانند اجاره، وقف، عاریه و قرض الحسنه و نیز حضور در عرصه های آموزشی، پژوهشی، خدماتی و پزشکی. جسمِ زنان از مردان، ضعیف تر و توانِ بدنی آن ها کم تر است. اغلب، قوه ی تفکر و تعقل در آنان، تحت اثرِ احساس و عاطفه قرار می گیرد؛ اما در عوض، عواطف پاک، رقت قلب، دل سوزی و مهرورزی بیش تری دارند.

تکالیف، مسئولیت ها و مدیریت های سیاسی و اجتماعی در اسلام، به این تفاوت ها و ویژگی ها، توجه داشته و موارد متناسب با ویژگی ها به آنان واگذار شده است. مدیریت ها و مسئولیت های مهمی، مانند: رهبری و فرمانروایی جامعه و قضاوت، از مسئولیت هایی است که نیاز به تفکر و تعقل بسیار زیاد دارد؛ لذا بر عهده ی مردان قرار داده شده است تا جنبه ی خردورزی و فرزانگی، مقهور عاطفه و احساس نشود. این نوع مدیریت و مسئولیت، اصولاًَ با روحیه و طبیعت زنان، سازگار نیست و ویژگی هایی را می طلبد که مردان دارند.

یکی دیگر از وظایفی که بر عهده ی مردان قرار داده شده، حضور در میدان های نبرد و حمل سلاح های سنگین در فعالیت های نظامی است که جسمی قوی، توان بدنی فراوان و روحیه ای خشن می خواهد که اغلب در زنان نیست.

اسلام، زنان را از این مسئولیت ها معاف دانسته و آن ها را به مردان واگذارده است. امام علی ولایه علی بن ابیطالب حصنی می فرماید: «کاری که برتر از توانایی زن است، به او واگذار مکن که زن، گلِ بهاری است و نه مأمور انجام کارهای دشوار و خشن.»

در کشورهای پیش رفته حدود ۴۸ درصد زنان، در بخش های دولتی و غیردولتی استخدام شده اند که این میزان اشتغال، در ایران حدود ده درصد است. با وجود این و به دلایل مختلف، زنان کم تر توانسته اند پیش رفت کنند و به موقعیت های عالی برسند. در سازمان هایی که زنان در رتبه های بالا و متخصص فعالیت می کنند، هنوز این مسئله، درک نشده است که محیط کاری طراحی شده به دست مردان، لزوماً یک مکان مناسب و حمایت شده برای زنان نیست.

برای نفی توانایی مدیریت زنان، شواهدی منطقی در دست نیست؛ بنابراین، اگر زنان واجد شرایط، برای مدیریت هستند؛ چرا در هنگام استخدام زنان، تبعیض رخ می دهد؟ چرا بیش تر آنان، بعد از استخدام به رده های عالی مدیریتی نمی رسند؟ چرا اختلاف زیادی بین تعداد زنان و مردان شاغل و تفاوت فاحشی در موقعیت آنان هست؟ چرا درصد کم تری از زنان، کارکنان عالی سازمان را تشکیل می دهند؟

موانع موجود برای پیش رفت زنان

نام بردن دقیق عواملی که مانعی برای استخدام و به ویژه رسیدن زنان به رتبه های مدیریتی هستند، کار آسانی نیست؛ اما ترکیب و ساختار نیروی سازمان ها، خبر از تفاوت فاحش بین زنان و مردان دارد. کلیشه سازی های مدیریتی، تبعیض، تعصب های مردان درباره ی زنان، تجربه های قبلی، محرومیت زنان از شبکه های رسمی و غیررسمی و عدم برنامه ریزی برای فعالیت زنان ـ که می توانند بخشی از نیروهای یک سازمان باشند ـ از جمله ی این عوامل هستند. این تبعیض ها، ادراک ها و نگرش ها بر استانداردهای پیش رفت زنان، اثر می گذارند و به یقین، بخشی از فرهنگ و محیط اثرگذارِ سازمان می شوند. علاوه بر عوامل اجتماعی و فرهنگی، عوامل فردی نیز می تواند مانع ارتقای زنان شود. این ها عواملی هستند شامل: عوامل شخصیتی، مانند عدم اعتمادبه نفس، بی علاقه گی و خودکم بینی، روابط بینِ فردی، مانند نپذیرفتن روابط غیررسمی و عدم همکاری بین زنان و پایین بودن دانش و آگاهی.

زنان در خیلی از موارد، مجبورند، شغل خود را رها کرده و دوباره به آن بازگردند؛ مواردی مانند به دنیاآوردن فرزند، پرورش فرزند، مراقبت از افراد مسن خانواده و مسئولیت های شخصی که می تواند کار آنان را قطع کند. در واقع، بسیاری از زنان، در مرحله ای خاص از زندگی، بچه دار می شوند و بیش تر از مردان، مسئولیت مراقبت از افراد مسن ترِ خانواده را بر عهده می گیرند؛ لذا در مقایسه با مردان، درصد بیش تری از سال های مهم و اصلی شغل شان را خارج از سازمان می گذرانند و هنگامی که دوباره به سازمان بر می گردند، اغلب متوجه می شوند که دست مزدشان ـ در مقایسه با کسانی که شغل شان را ترک نکرده اند ـ پایین تر است. این تعلیق های شغلیِ زنان، در عدم توانایی زنان برای ارتقای موقعیت شغلی و افزایش حقوق آن ها بی اثر نیست. برخی از این دلایل عبارت اند از: چون کار را ترک کرده اند ارشدیت را از دست داده اند، مهارت های شغلی شان در طول زمانِ غیبت قدیمی و کهنه شده است و برخی مدیران، ترک دوباره ی شغل را شکافی در مسیرِ شغلی زنان می دانند.

در کشور ما، دیدگاه هایی درباره ی جنسیت هست که مشکل هایی در سازمان ها و شرکت ها پدید آورده است. این دیدگاه های کلیشه ای جنسیتی، در محیط کار و در روابط زنان و مردان نفوذ کرده است؛ یعنی روش هایی که هر دو جنس انتظار آن رفتار را دارند و روش هایی که رفتار دیگران را تفسیر می کند. این دیدگاه ها، تفاوت های فردی واقعیِ مردان و زنان را پنهان می سازد و البته گاهی ویژگی های شخصیتیِ فرد را آشکار می سازد.

مطالعه درباره ی رفتارهای جنسیتی، بیان کننده ی نگرش های منفی به زنان، در نقش های غیرسنتی است. در بسیاری از سازمان ها، دیدگاه رایج درباره ی زنان، عدم توانایی در انجام مشاغل خاص، به ویژه در سطوح مدیریتِ سازمان است و به همین خاطر، از آنان حمایت کافی نمی شود. البته با گذشت زمان، نقش های زنان و مردان تغییر می کند و ترکیب نیروی انسانی سازمان ها، تعدیل می شود که این، باعث ازبین رفتن تفکرهای کلیشه ای می شود.

در خیلی از سازمان ها، مدل مدیریتیِ مردانه، مدلی استاندارد و مقبول است و باعث نگرش های منفی به زنان، برای حفظ موقعیت یا پیش رفت به سطوح مدیریتی می شوند. قضاوت های تبعیض آمیزِ استخدام، ارتقای آن ها را از موقعیت های قدرتِ مردان، دور نگاه می دارد. سازمان ها تردید دارند که زنان بتوانند، شغل خاصی را همانند مردان انجام دهند و به شکل موفقیت آمیز، در انجام فعالیت های خاص، با مردان، همکاری و اشتراک مساعی داشته باشند. زنان نیز معتقدند با بودن چنین تفکری در سازمان ها، احتمال این که بتوانند به موقعیت های عالیِ مدیریتی برسند، بسیار اندک است.

تحقیق ها، نشان دهنده ی این است که تقریباً همه ی زنان استخدام شده در کشور در مشاغلی مانند مامایی، معلمی، بهیاری، حسابداری و امور دفتری مشغول اند و فقط پنج درصد از مشاغل، غیر از این هاست. هم چنین بسیاری از تجربه ها نشان می دهد که در بیش تر کشورها، موانعی سیستماتیک در مشاغلی خاص، نظیر خدمات مالی، پزشکی و مهندسی ایجاد شده است. در این مشاغل، به نظر می رسد که تفکیک جنسیتی، دائمی است؛ حتی در موارد دیگر نیز ـ که زنان، نیروی کار مسلط سازمان هستند ـ بیش تر در رتبه های پایین سازمان، می مانند.

در کشورهای پیش رفته نیز مانند کشورهای در حال توسعه، متأسفانه قضاوت ها و رفتارهای تبعیض آمیز درباره ی ویژگی ها، رفتار و محدودیت زنان در ترقی به مدارج بالای سازمان، رایج است! در مقایسه با این کشورها، وضعیت زنان در کشورهای عقب مانده، ناگوارتر است؛ اما در کشورهای پیش رفته، به دلیل این که توسعه ی جامعه، بیرون از ساختار سیاسی رسمی اتفاق می افتد؛ بنابراین، ساختارهای موجود و سلسله مراتبی که زیر سلطه ی مردان است، برای زنان چندان تهدیدکننده نیست. هم چنین، اصطلاح جنس ضعیف که درباره ی زنان به کار رفته، در طول زمان، برای حمایت شان در مقابل سختی های انواعِ خاصی از کارها، استفاده شده است.

مفروض های سنتی بر بسیاری از مردم، به ویژه مردان، اثرگذار است و آنان هنوز احساس می کنند که این اصطلاح ها، برای حمایت از زنان، لازم است و به شکل ناآگاهانه تصور می کنند زنان، قدرت و توان مقاومت در مقابل سختی های دنیای کار را ندارند؛ به ویژه افراد قدیمی تر ممکن است نگرشی پدرانه و حامیانه به زنانِ جوان تر داشته باشند و سعی کنند زنان را از موقعیت های مشکل دور کنند و در بعضی موارد، توان آن ها را در انجام شغل شان، زیرِ سؤال ببرند. این می تواند ف