پاورپوینت کامل طعم تلخ و ترش تمشک ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طعم تلخ و ترش تمشک ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طعم تلخ و ترش تمشک ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طعم تلخ و ترش تمشک ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

فیلم نامه نویس و فیلم ساز: سامان سالور

نقش آفرینان: مهدی پاکدل، نیکی کریمی، سمیرا حسن پور، مهران احمدی و…

هما و حمید که نمی توانند بچه دار شوند و دنبال یک رحم اجاره ای، سر از شمال کشور در می آورند. در آن جا با زنی به نام رضوان آشنا می شوند که به تازگی همسرش را از دست داده و در اداره ای متروکه زندگی می کند. رضوان قبول می کند در ازای سرپناهی برای زندگی، رحمش را به آن ها اجاره بدهد؛ اما در روزی که حمید و هما برای بردن رضوان به یک محل مناسب برای زندگی راهی شمال هستند، در راه تصادف می کنند. هما می میرد و حمید دچار فراموشی موقت می شود. از طرفی، رضوان که در انتظار آن هاست، ناگهان با پیداشدن سروکله ی برادرشوهرش ـ که مشکل روانی دارد ـ غافل گیر شده و برای فرار از دست او، دربه در دنبال حمید و هما می گردد تا این که بالأخره موفق می شود حمید را پیدا کند. حمید که با دیدن رضوان و صحبت‎های او کم‎کم حافظه‎اش را بازمی یابد، از رضوان می خواهد بچه را سقط کند؛ ولی رضوان قبول نمی‎کند. حمید که قصد رفتن به خارج از کشور داشت، نظرش عوض می شود و تصمیم می گیرد بماند؛ اما در پایان، برادرشوهر رضوان ـ که مدت‎ها به رابطه‎ی حمید و رضوان مشکوک بوده و حمید را تعقیب می کرده ـ او را با ضربه های چاقو از پا درمی آورد. در صحنه ی پایانی، رضوان را می بینیم که نوزادش را در آغوش گرفته است.

فیلم نامه

«تمشک» اثری قصه گو و ماجرا محور است و ایده ی جالبی دارد. زنی که به تازگی همسرش را از دست داده، جنین زن و شوهری را که نمی توانند به روش عادی بچه دار شوند، در رحمش حمل می کند. زن و شوهر هر دو می میرند و در انتها بچه به زنی که رحمش را به آن ها اجاره داده می رسد؛ اما این ایده ی خوب، متأسفانه با اشکال هایی که در فیلم نامه و اجرا هست، هدر رفته است! داستان شروع خوبی دارد. اطلاعات کم کم به تماشاگر داده می شود. تعلیق خوبی در داستان هست که سؤال هایی را در ذهن تماشاگر ایجاد می کند؛ اما درست از لحظه ای که فیلم ساز شروع به پاسخ دادن به این سؤال ها می کند، قصه هم افت می کند و به یک اثر ساده و ملال آور بدل می شود. نقاط اوج به جای این که در تار و پود داستان تنیده شده باشند، مثل وصله های ناجوری به آن چسبانده شده و از همه بدتر پایان تلخ آن است که بیش از این که غیرقابل پیش بینی باشد، ضدحال به تماشاگر است. گویی فیلم نامه نویس خواسته به همه بگوید دیدید اشتباه حدس زدید! با چنین پایانی، ورود و خروج جمال ـ برادرشوهر رضوان ـ به داستان، گویی تنها یک دلیل داشته که آن هم، کشتن حمید و شوکه کردن تماشاگر بوده است.

پی رنگ داستان، بیش از این که بر روابط علت و معلولی استوار باشد، بر پایه ی تصادف و تقدیر بنا شده است. هما و حمید تصادف می کنند و از همین جا، تصادف های داستان هم شروع می شود. حمید حافظه اش را از دست می دهد و پس از مدتی، تصادفی آن را به دست می آورد. جمال پس از مدت ها ناگهان سروکله اش پیدا می شود و تصادفی، هر بار رضوان یواشکی با تلفن حرف می زند، او هم حضور دارد و صدای رضوان را می شنود و متوجه ارتباط او با حمید می شود. حمید می خواهد برای زندگی به خارج برود؛ اما ناگهان تصمیمش عوض می شود و از رفتن به آلمان صرف نظر می کند؛ لابد به این دلیل که قرار است در پایان داستان، تصادفی به دست جمال کشته شود و آه از نهاد تماشاگر برآید!

شخصیت پردازی

تقریباً همه ی شخصیت های تمشک، تخت و یک بُعدی هستند و متأسفانه داستانی که پتانسیل داشته، با شخصیت پردازی درست اثری چندلایه و اثرگذار شود، در حالت فعلی به تله فیلمی معمولی بدل شده است! هما و حمید، گویی هیچ نقشی در پیش رفت داستان ندارند و تنها جرقه ی اولیه را زده و دنبال کارشان رفته اند. جمال، همان مترسک جالیز است که بود و نبودش فرق چندانی در پیش رفت ماجراها ندارد و گویی از اول هم فقط مسئول کشتن حمید و شوکه کردن تماشاگر بوده است. رضوان که شخصیت اصلی است و داستان با کنش های او پیش می رود، آن طور که باید و شاید موفق نمی شود هم دلی مخاطب را جلب کند؛ حتی وقتی حمید از او می خواهد جنین را از بین ببرد، رضوان نه به دلیل حس مادرانه اش به جنین، که بیش تر به خاطر ترس از کشتن انسانی که در او روح دمیده شده، از این کار سربازمی زند. ای کاش، خلوت رضوان را بیش تر می دیدیم و حداقل کشمکش درونی اش را با خود بر سر این که بچه سقط کند یا نگه دارد، پررنگ تر بود! رضوان می توانست یک قهرمان کنش مند باشد، یک تنه در برابر ناملایمت ها بایستد و مهر مادری اش خیلی قوی تر از ترس و واهمه اش از کشتن یک انسان باشد؛ اما آن چه از رضوان می بینیم فقط زن تنها، بی دفاع و بدبختی است که به رغم عمل شجاعانه ای که انجام داده، پر از ت