پاورپوینت کامل در برنامه ریزی امور زنان، امور مردم را باید به مردم سپرد ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در برنامه ریزی امور زنان، امور مردم را باید به مردم سپرد ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در برنامه ریزی امور زنان، امور مردم را باید به مردم سپرد ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در برنامه ریزی امور زنان، امور مردم را باید به مردم سپرد ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگو با اطهره نژادی، معاون برنامه ریزی معاونت امور زنان و خانواده در ریاست جمهوری

پروانه سلامی

کارشناس ارشد مطالعات زنان

اطهره نژادی، دکتر برنامه ریزی محیط زیست با بیش از پانزده سال فعالیت در امور زنان و تجربه اندوزی در امور اجرایی و علمی، اکنون سکان برنامه ریزی و هماهنگی معاونت امور زنان و خانواده در ریاست جمهوری است.

معاونت امور زنان و خانواده در نهاد ریاست جمهوری، دارای تاریخچه ای پرفراز و نشیب به نسبت عمر کوتاه خود، از آغاز دهه ی هشتاد است. سابقه ی این معاونت، به صدور اولین حکم مشاورت رئیس جمهور برای یک خانم در سال ۱۳۷۰ برمی گردد که در زمان ریاست جمهوری آیت الله هاشمی رفسنجانی، برای خانم شهلا حبیبی صادر شد. پس از آن و برای پیش برد امور، دفتر امور زنان در نهاد ریاست جمهوری به ریاست خانم حبیبی تشکیل و به مدت شش سال، تلاش های وسیعی برای تسری پی گیری مسائل زنان به دیگر دستگاه های دولتی شد. پس از آن در دولت هفتم، دفتر امور زنان به مرکز امور مشارکت زنان تبدیل و ریاست این مرکز به مشاور رئیس جمهور در امور زنان، خانم زهرا شجاعی سپرده شد که تا پایان دولت هشتم، تداوم داشت و حوزه ی امور زنان در ریاست جمهوری با همین ساختار به فعالیت ادامه داد.

در دولت نهم، مرکز امور مشارکت زنان به مرکز امور زنان و خانواده تغییر نام یافت. این مرکز در دولت های نهم و دهم، مدیریت خانم ها سلطان خواه، طبیب زاده نوری و مجتهدزاده را در تاریخچه ی خود ثبت کرد و سرانجام در انتهای دولت دهم، ساختار مرکز به معاونت رئیس جمهور در امور زنان و خانواده ارتقا یافت. از ابتدای دولت یازدهم نیز خانم شهین دخت مولاوردی، با عنوان معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده، مدیریت این ساختار را بر عهده دارد.

برنامه ریزی و هماهنگی در این معاونت، از محورهای مهم بوده و مسئولیت آن برعهده ی دکتر اطهره نژادی است. وی مدرس دانشگاه و مسئول کمیته ی محیط زیست در سازمان غیردولتی خانه ی فرهنگ و توسعه ی پایدار نیز هست. گفت وگو با وی را بر محورهای مختلف قرار دادیم تا بتواند اطلاعات متنوعی در اختیار خوانندگان قرار دهد.

* لطفاً حوزه ی فعالیت معاونت امور زنان و خانواده را با تشریح وضعیت معاونت برنامه ریزی، روشن کنید.

در حال ‎ حاضر و برای انطباق با سیاست چابک سازی تشکل های دولتی، معاونت امور زنان و خانواده دارای دو معاونت برنامه ریزی و هماهنگی و معاونت بررسی های راه بردی و ستاد ملی زن و خانواده است که بنده با عنوان معاون برنامه ریزی و هماهنگی و سرکار خانم دکتر باستانی، با عنوان معاون بررسی های راه بردی در خدمت امور زنان و خانواده ی کشور هستیم.

در شرح وظایف معاونت برنامه ریزی، برنامه ریزی برای پیاده سازی و گسترش عدالت جنسیتی، برای شاخه ای از عدالت اجتماعی در محدوده ی وظایف دستگاه های اجرایی ملی و استانی، برنامه ریزی برای تحقق بودجه ریزی عمومی مبتنی بر حقوق و نیازهای زنان و خانواده و برنامه ریزی برای ارتقای توانایی های عمومی و تخصصی نهادهای مردمی مرتبط با زنان و خانواده مد نظر قرار گرفته است. هم چنین شناسایی، دسته بندی و ارزیابی نهادهای مردمی مرتبط با حوزه های زنان و خانواده بر حسب نوع فعالیت و تشکیل بانک اطلاعاتی از آن ها، ارزیابی برنامه ها، طرح ها و فعالیت های معاونت و دستگاه های اجرایی ذی ربط و اجرای نظام های مدیریت اطلاعات و اطلاعات مدیریت از امور تحت نظر این معاونت است. طبیعی است که برآورد و جذب هزینه های لازم، اجرای مقررات و آئین نامه های مالی قانون محاسبه های عمومی و دیگر مقررات موضوعه، برای مصرف صحیح اعتبارها و بودجه های مصوب و حسن اجرای دیگر مقررات مالی مربوطه نیز در وظایف این معاونت باشد. هم چنین برای پیش برد مسئولیت های معاونت و برقراری نظام مطلوب در امر سازمان دهی، تعیین وظایف و ایجاد سازمان مناسب و تدوین برنامه ی نیروی انسانی دستگاه در چارچوب برنامه ی جامع نیروی انسانی در بخش دولتی در معاونت، از وظایف معاونت برنامه ریزی و هماهنگی در نظر گرفته شده است.

بنابراین به طور مختصر، برنامه ریزی و هماهنگی برنامه های معاونت در حوزه ی مشارکت با دستگاه های اجرایی و سازمان ها و نهادهای مردمی و هم چنین امور مرتبط با نیروی انسانی معاونت برعهده ی این معاونت است.

* از جایگاهی که دارید، روی کرد دولت یازدهم در فعالیت های مربوط به زنان را تشریح کنید.

خوش بختانه دولت تدبیر و امید، نگاه مثبتی به امور زنان و خانواده دارد و این نگاه در وعده های انتخاباتی رئیس جمهور محترم به خوبی قابل مشاهده است! به نظر می رسد همه ی مسئولان دولتی نیز به امور زنان با نگاه توسعه ای می نگرند و ضرورت حضور اثرگذار زنان در فرآیند توسعه و بهره مندی عادلانه از مواهب توسعه را باور دارند. دولت معتقد است باید از طریق نگاه عادلانه به استعدادهای مدیریتی، علمی و پژوهشی زنان و افزایش مهارت های فنی ـ تخصصی و مدیریتی آنان، ارتقای شاخص های بهداشت و سلامت زنان و دختران، رفع محرومیت از چهره ی زن روستایی با اختصاص سهمی از اعتبارها و تسهیل های روستایی به آنان، ترمیم وضعیت اقتصادی خانواده ها، افزایش امکان های تفریحی خانواده و کم کردن تفاوت فاحش نرخ بیکاری زنان و مردان، به رفع چالش ها و موانع فراروی زنان در فرصت زمانیِ در اختیار بپردازد. هم چنین خانواده و تقویت بنیان خانواده، یکی از دغدغه های دولت است و در این باره بر هم گرایی و هم افزایی فعالیت های مختلف دستگاه های تخصصی متولی حوزه ی خانواده تأکید می شود.

* این ها البته آرمان های دولت است، برای دست یابی به آن بی شک با مشکل هایی روبه رو هستید؟

شاید مشکل نباشد و فقط یک مسئله باشد و احتمالاً حل آن نیازمند گذر زمان و از سوی دیگر، سازگارشدن مسئولان امور زنان با شرایط جدید و انطباق بیش تر با روش های اثرگذارتر مدیریت باشد! به این معنا که با ارتقای سطح مرکز امور زنان و خانواده به معاونت امور زنان و خانواده، انتظارهای جدید و گسترده تری از این سطحِ ارتقایافته انتظار می رود و در عین حال، با سیاست چابک سازی تشکل های دولتی، تعداد نیروی انسانی سازمان کاهش یافته است؛ بنابراین تصور کنید که در سال های پایانی برنامه ی پنجم توسعه، باید حجم بالایی از برنامه های اجرانشده اجرا شود و در عین حال، سازگاری با ساختار جدید و شرح وظایف گسترده تر نیز انجام پذیرد. تا این جای قضیه به ساختار درون سازمانی معاونت مربوط است؛ اما بخش جدی تر آن به ساختار امور زنان در کل بدنه ی دولت برمی گردد که متأسفانه تزلزل جدی در این ساختار هست و علت آن، ابلاغ بخش نامه ای بود مبنی بر لغو بخش نامه ای که از سوی معاون توسعه ی مدیریت و سرمایه ی انسانی، الزام در نظر گرفتن ساختار یک نواختی را برای امور زنان دستگاه ها تکلیف کرده بود! لغو این بخش نامه موجب شد که دستگاه ها خود را ملزم به در نظر گرفتن ساختار سازمانی مشخصی در حوزه ی امور زنان و خانواده ندانند و اکنون مشاوران امور زنان دستگاه ها، به اشکال سازمانی متفاوتی ایفای نقش می کنند که این مسئله، به انسجام عمل کردی آن ها ضربه می زند.

تصور کنید وقتی سیستم امور زنان کشور، اجزای سازمانی خود را در دستگاه های مختلف به شکل منسجم و استوار نداشته باشد و بخواهد نیازهای اقشار مختلف گروه بزرگ زنان و خانواده های کشور را -که هر بخش از آنان مخاطبان خاص یک دستگاه ویژه را تشکیل می دهند-، برآورده سازد، راه دشواری پیش رو قرار داده شده است. هرچند ممکن است برخی معتقد باشند که فقط امور زنانِ دستگاه ها نیستند که باید دغدغه ی زنان و خانواده را داشته باشند و البته این حرف درستی است و همه ی مسئولان باید به این مسئله توجه داشته باشند؛ اما به هرحال، مشاوران، تسهیل گر توجه مسئولین سازمان به امور زنان و خانواده هستند و این امر بر کسی پوشیده نیست.

علاوه بر موضوع ساختار، در موضوع چندجانبه و پیچیده ای مانند خانواده نیز هرچند با ساده نگری می توان گفت «اقدام کاری ندارد و چرا عمل کرد خاصی در این زمینه نمی بینیم»؛ اما در واقع، موضوعی با این درجه از اهمیت، نیازمند بررسی دقیق وضعیت، بررسی مسائل مرتبط از زوایای گوناگون و مقیاس های متعدد و همین طور بررسی عمل کردهای مختلف دستگاه های دولتی، جامعه ی مدنی، پژوهش ها و غیره است؛ چراکه اگر قرار است اتفاق مثبتی رخ دهد، باید موارد و پارامترهای مختلف و وزن هر یک از پارامترها را مد نظر داشته باشیم که در این باره نیز پس از ماه ها بررسی، خوش بختانه به نتایج خوبی در زمینه ی روش های کار هم افزا دست یافته ایم.

به این نکته نیز اشاره کنم که از مطالعه ها، بررسی ها و طرح های انجام شده در دولت های پیشین نیز استفاده کرده ایم و در مرور منابع و عمل کردها، گزینشی عمل نکرده ایم.

* موضوع نقشه سازی وضعیت زنان را که در بخشی از برنامه ریزی در این زمینه طرح کرده اید، چیست؟

در مناطق مختلف کشور، زنان با مسائل متفاوتی روبه رو هستند. آداب و رسوم و سنن جای جای ایران، ضرورت نگاه بومی و منطبق بر شرایط و عرف و هنجارها را به ما یادآوری می کند و برای این که در یک نگاه مدیریتی بدانیم هر موضوع در هر استان، چه وضعیتی دارد و چه اولویتی در مقایسه با دیگر استان های کشور دارد، به نقشه سازی موضوعی درباره ی شاخص های وضعیت زنان پرداختیم. این نقشه های موضوعی، نگاه غیرمیانگینی، یا به عبارتی، نگاه نقطه به نقطه ای از وضعیت کل کشور درباره ی مسئله ی مورد نظر به ما ارائه می کند و از آن جا که علت اصلی برنامه ریزی، کم بود منابع و امکان های متعدد، از جمله زمان است، به ما کمک می کند که بدانیم اولویت های برنامه ریزی ما چه هستند و چه استان هایی در زمینه ی هر یک از شاخص ها، باید در اولویت برنامه ریزی امور زنان قرار گیرند یا از طرف دیگر، کدام مسائل در کشور مشترک و کدام مسائل خاص برخی استان هاست. شاید بگویید همه ی این موارد از طریق آمار هم قابل استخراج است! ولی بنده تأکید می کنم نقشه سازی، رتبه بندی ها و ضرورت ها را با سهولت بیش تری و در یک نگاه، ارائه می کند که ریشه ی این کار نیز، نگاه آمایشی به مسائل زنان است.

* در این نقشه سازی، موضوع تحکیم خانواده را چگونه دیده اید؟

تحکیم بنیان خانواده یک موضوع است و البته روشن است که خانواده، رکن نظام اجتماعی است و در هر زمانی، جایگاه خاصی دارد و لازمه ی تحقق آرامش بشر، خانواده های مستحکم، پایدار و آرام است.