پاورپوینت کامل پانزده خرداد، چگونه گذشت ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پانزده خرداد، چگونه گذشت ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پانزده خرداد، چگونه گذشت ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پانزده خرداد، چگونه گذشت ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

خرداد را هم چون ماه های دیگر به تقویم آورده اند و هم چون دیگر ایام، صفحه یا سطری از یک دفتر را به آن اختصاص دادند؛ اما گویا تاریخ در این سطر و صفحه عریض شد، وسعت یافت، عمیق ‎ و و ژرف شد. قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲ یکی از مهم ترین حرکت های اعتراض آمیز در سده ی اخیر است که با رهبریِ منسجم امام خمینی، منشأ تحول های عظیمی در تاریخ معاصر ایران شد؛ از این رو، همواره توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. وقایع حماسه ی پانزده خرداد و خاستگاه اصلی این حرکت تاریخی، «نقطه ی عطفی بود در تاریخ مبارزه های ملت قهرمان ایران، که امام، آفریننده و شکل‎دهنده‎ی آن قیام الهی بود. روحانیان انقلابی در تداوم آن حرکت عظیم و پرخروش امت مسلمان ایران، طی یک دوره‎ی پانزده ساله، نقشی اساسی داشتند (حائری و همکاران، ۱۳۸۶، ۸۸).»

شاه در برابر قیام قهرآلود ملت، با رگبار مسلسل به جنگ ملت آمد، تظاهرکنندگان را با وضع فجیعی قتل عام کرد و تهران را در پانزده خرداد ۱۳۴۲، جوی خون ساخت. هم زمان با قتل عام مردم مبارز در تهران، کشتارهای فجیعی در قم، شیراز، مشهد، تبریز و دیگر شهرستان ها، به دست دژخیمان رژیم به وقوع پیوست و برای ادامه ی سیاست سرکوب با وجود سانسور شدید، خبرهای مربوط به دستگیری رهبر نهضت اسلامی ایران و قیام پانزده خرداد و کشتارهای قم، تهران، مشهد و دیگر شهرستان ها، در مدت کوتاهی در سراسر کشور پخش شد و موجی از خشم و نفرت علیه شاه راه افتاد.

هم زمان با دستگیری رهبر نهضت اسلامی و بسیاری از علما و وعاظ و شخصیت های ذی نفوذ در قم، تهران و شهرستان ها، زمینه ی یک سرکوب وحشیانه و خونین فراهم شد. اجتماع ها و تظاهرات مردمی زنان و مردان در اعتراض به بازداشت امام در قم، تهران و برخی دیگر از شهرستان ها، با هجوم نیروهای مسلح، به خاک و خون کشیده شد. دانشگاه تهران با تانک و مسلسل و افراد مسلح به محاصره درآمد. سیل خروشان کشاورزان غیور و کفن پوش ورامین، دهقانان کن و مردم جماران به سوی تهران سرازیر شد و انبوه جمعیت، تهران را به لرزه درآورد.

«خبرگزاری ها بازتاب گسترده ی قیام مردم را، در حمایت از رهبر نهضت و واکنش شخصیت های سیاسی، علمی و مذهبی اعتراض به دستگیری امام و کشتار مردم بی گناه به سراسر جهان مخابره کردند. یکی از آن ها اعلامیه ی اعتراض آمیزِ شیخ محمد شلتوت، مفتی و رئیس دانشگاه الأزهر مصر بود که شش روز بعد از دستگیری امام و فاجعه ی خونین پانزده خرداد صادر شد و در آن، دستگیری علما و اهانت به ساحت مقدس آنان، داغ ننگی بر پیشانی بشریت معرفی شد (مرکز فرهنگی تربیتی نور ولایت، ۱۳۷۹، ۱۵۴).» وی طی تلگرافی خطاب به شاه، خواست از تجاوز به حریم روحانیت و علمای اسلام ـ که پاسداران قوانین الهی هستند ـ خودداری کند و علمای بازداشت شده را هرچه زودتر آزاد سازد. حوزه های علمیه ی نجف اشرف، کربلا و کاظمین نیز به محض دریافت خبر بازداشت امام و کشتار پانزده خرداد بپاخاستند و با تشکیل اجتماع ها و طی تلگراف هایی به سلاطین و رؤسای جمهوری کشورهای اسلامی و سازمان های بین المللی، حمایت خود را از امام و تنفر خویش را از اعمال وحشیانه ی رژیم اعلام کردند. جمعی از علما در تهران و شهرستان ها نیز، هر کدام به گونه ای حمایت خود را ابراز کردند و خواستار آزادی حضرت امام شدند.

اعتصاب سراسری تهران، در ۲۱ خرداد، به مناسبت هفتم فاجعه ی خونین فیضیه، ضربه ای بود که رژیم را درمانده تر کرد. مهاجرت مراجع قم و مشهد، علمای سرشناس شهرستان ها به تهران موجب شد که رژیم، به سیاست آرام سازی و تشنج زدایی تن دهد و با آزادکردن امام، خشم ها را فرونشاند. ۱۱مرداد ۱۳۴۲ امام را آزاد و در مدت کوتاهی این آزادی به حصر بدل شد. رژیم از ترس سیل خروشان جمیعت ـ که برای دیدار امام می شتافتند ـ نخست وی را از زندان پادگان عشرت آباد به داودیه و از آن جا به قیطریه انتقال داد و بدین ترتیب، ایشان در یک منزل، تحت نظر و مراقبت شدید مأموران قرار گرفت. گرچه مردم با اطلاع از وضع امام، آرامش خاطر یافتند، اقامت مراجع قم و مشهد و علمای شهرستان ها در تهران تا مدتی ادامه داشت.

ماه محرم هر سال، یادآور قیام امام حسین ولایه علی بن ابیطالب حصنی است که همواره مشعلی فروزان برای نهضت های اسلامی است و جامعه ی تشیّع در طی قرن ها، به یاد ایشان می گرید و خون ایشان را، حیات بخش نهال آزادی، حق و عدالت می داند. مسلمان شیعه در هر کجای دنیا که باشد، دهم محرم را، عاشورای حسینی می داند و پیوندی معنوی و نامرئی با امام حسین ولایه علی بن ابیطالب حصنی برقرار کرده و برحسب استعداد، نکته هایی از پیامِ ایشان را از فراز نسل ها فرامی گیرد. چه بسیار انسان های والا که با لحظه هایی در یاد امام حسین ولایه علی بن ابیطالب حصنی همه‎ی عوامل ذلت و خواری را کنار گذاشته اند و در راه حق و پیوستن به مکتب او جان باخته اند. با حضور این نقطه ی درخشان، فرارسیدن محرم ۱۳۸۳ قمری و پابرجا بودن حوزه ی قم ـ با وجود تلاشی که دولت در تعطیل آن کرد ـ معنای بسیار داشت؛ معنای حضور امام حسین ولایه علی بن ابیطالب حصنی در مبارزه ای بزرگ؛ از این رو رژیم حاکم، تدابیر لازم را اندیشیده بود تا به هر ترتیب از محرم گذر کند.

«اعلامیه ی شهربانی کل کشور، عبارت هایی داشت که نگرانی دولت را می رساند و از مردم مسلمان، سوگواری مشروع می خواست؛ یعنی سوگواری ای که توأم با دعا به تاج وتخت شاه