پاورپوینت کامل زن روستایی، یک الگو ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن روستایی، یک الگو ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن روستایی، یک الگو ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن روستایی، یک الگو ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

((وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ)) (سوره توبه، آیه ۷۱)

((مردان مومن و زنان مومن بر یکدیگر ولایت دارند، به نیکی فرمان می دهند و از ناشایست باز می دارند.))

مقدمه:

در بررسی مطالبی که اینک به مناسبتهای مختلف و در خصوص ((زن)) و ((مسایل زنان)) گفته و نگاشته می شود؛ می توان دو دسته کلی را قایل شد. دسته ای که تمام هم خود را مصروف اثبات موجودیت زن نموده و از طرح نقشهای مختلف او در عرصه های مختلف زندگی، صرفا نفی نفی کنندگان موجودیت او را مد نظر دارند و دسته دیگری که تحت تأثیر ایده های افراطی فیمینیستی با محورهای مادرستیزی و همسرستیزی ((برابری)) را در ((مقابله)) می جویند! مقاله حاضر سعی دارد از زاویه ای متفاوت، با طرح دیدگاهی که زن را یاور، همسر و شریک زندگی می پندارد نشان دهد یک زن اصیل روستایی یک الگو است: الگویی بی نظیر در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و…

(۱) در آخرین پیش بینیهای جمعیتی سازمان ملل متحد، جمعیت جهان در سال ۱۹۸۵ (۱۳۶۴ش) ۸۳۷ /۴ میلیارد نفر برآورد شده که ۷ /۷۵ درصد یا ۶۶۳ /۳ میلیارد آن، متعلق به کشورهای در حال توسعه است. از این میزان، ۵۵۵ میلیون نفر (۵ /۱۱ درصد) در آفریقا، ۴۰۵ میلیون (۴ /۸ درصد) در آمریکای لاتین، ۲۶۴ میلیون (۵ /۵ درصد) در آمریکای شمالی، ۲۵۰ /۱ میلیارد (۸ /۲۵ درصد) در شرق آسیا، ۵۲۸ /۱ میلیارد (۴ /۳۲ درصد) در جنوب آسیا، ۴۹۲ میلیون (۲ /۱۰ درصد) در اروپا، ۲۵ میلیون (۵ /۰ درصد)در اقیانوسیه و ۲۷۹ میلیون (۸ /۵ درصد) در اتحاد جماهیر شوروی سابق مقیم هستند.

از زمان پیدایش بشر تا سال ۱۲۲۹ش (۱۸۵۰م) جمعیت جهان یک میلیارد نفر بوده است. اما تنها در عرض ۷۰ سال، یک میلیارد نفر دیگر به جمعیت زمین افزوده شد. پس از گذشت ۴۰ سال در سال ۱۳۳۹ش (۱۹۶۰م) جمعیت جهان ۳ میلیارد نفر شد و ۱۵ سال بعد، یعنی در سال ۱۳۵۴ش (۱۹۷۵م)، این رقم از مرز ۴ میلیارد نفر گذشت. از آن زمان تاکنون، در هر ۱۲ تا ۱۴ سال، یک میلیارد انسان زاده می شود.

بر پایه پژوهشهای بخش مطالعات سازمان ملل متحد، در فاصله زمانی سالهای ۱۳۶۹ش (۱۹۹۰م) تا ۱۴۰۴ش (۲۰۲۵م)، نزدیک به ۲ /۳ میلیارد نفر به جمعیت جهان افزوده خواهد شد. از این رقم بیش از ۳ میلیارد نفر به مناطق در حال توسعه و تنها ۲۰۰ میلیون نفر، به کشورهای پیشرفته صنعتی تعلق خواهند داشت. طی سالهای دهه ۹۰ میلادی که چیزی به پایان آن نمانده است، فزونی جمعیت نسبت به دهه ۸۰ به بیش از یک میلیارد نفر می رسد که ۹۳ درصد این تعداد، در کشورهای رو به توسعه چشم می گشایند.[۱]

(۲) ایران در سال ۱۳۶۴ش (۱۹۸۵م) با ۶۳۲ /۴۴ میلیون نفر جمعیت ۹۲ /۰ درصد کل سکنه کره زمین، ۵۸ /۱ درصد سکنه آسیا و ۲۲ /۱ درصد جمعیت کشورهای در حال توسعه را دارا بوده است. به اعتبار این داده ها، ایران از نقطه نظر شمار جمعیت، بیست و یکمین کشور دنیا است و در قاره آسیا در ردیف یازدهم قرار دارد. از دریچه داده های سازمان ملل، ایران در سال ۱۳۶۴ش (۱۹۸۵م) با نسبت جمعیتی ۹ /۱۰۳ درصد ترکیب جنسیتی نسبت به ۳ /۱۰۱ درصد جهان و ۹ /۱۰۴ درصد آسیا داشته است. ساختار سنی جمعیت ایران که مبتنی بر تمرکز ۷ /۴۲ درصد جمعیت در سنین زیر ۱۵ ساله است، در قیاس با ۴ /۳۴، ۵ /۳۴ و ۵ /۳۶ درصد جهان، آسیا و کشورهای در حال توسعه، وضعیت فوق العاده جوانی دارد. از سال ۱۳۶۵، جمعیت کشور با متوسط رشد ۳ /۳ درصد ادامه داشته، به طوری که به رقم ۹ /۵۹ میلیون نفر در سال ۱۹۹۱ (۱۳۷۰) رسیده است. طبق برآوردها، متوسط میزان افزایش سالانه جمعیت در ایران، در آخرین دهه قرن جاری میلادی، به حدود ۹ /۲ درصد کاهش می یابد و در نتیجه، میزان جمعیت کشور در سال ۲۰۰۰ میلادی به حدود ۹ /۷۷ میلیون نفر می رسد. همچنین این گزارش پیش بینی می کند، بر مبنای میزان رشد کنونی جمعیت ایران، در سال ۱۳۹۶ش (۲۰۱۷م) به دو برابر افزایش خواهد یافت. بر اساس آمارهای مندرج در گزارش توسعه انسانی، نرخ باروری در ایران در سال ۱۳۷۰ش (۱۹۹۱م)، حدودا ۱ /۶ درصد بوده و بر اساس آمار مندرج در گزارش نماگرهای توسعه دنیا، که توسط بانک جهانی تهیه می شود، در سال ۱۳۷۰ش (۱۹۹۱م)، حدود ۸ /۴۵ درصد کل جمعیت کشور کمتر از ۱۴ سال و ۵۱ درصد بین ۱۵ تا ۶۴ سال سن داشته اند.[۲]

(۳) شمار روستانشینان جهان از ۸۵۴ /۲ میلیارد نفر در سال ۱۳۶۴ش (۱۹۸۵م) به ۲۶۹ /۳ میلیارد، در سال ۲۰۰۰، یعنی با آهنگ رشد سالانه ای معادل ۹ /۰ درصد، ازدیاد داشته است. در حالی که جامعه روستایی ایران با ۱ /۱ درصد افزایش سالانه و نیل به جمعیتی در حد ۴ /۲۵ میلیون نفر در سال ۲۰۰۰، روند سریعتری از رشد را تجربه کرده است. با آنکه تعداد جمعیت روستانشین در مقاطع زمانی ۱۳۳۵ تا ۱۳۷۰ در حال افزایش بوده و از حدود ۱۳ میلیون نفر به ۲۴ میلیون نفر رسیده است، اما درصد جمعیت روستانشین در مقابل درصد جمعیت شهرنشین مرتبا در حال کاهش بوده است.[۳]

(۴) ۱-۴- آمارهای موجود نشان می دهند که جمعیت کشور از ۴۹۴۴۵ هزار نفر در سال ۱۳۶۵ به ۵۵۸۳۷ هزار نفر در سال ۱۳۷۰ رسیده است. از کل جمعیت سال ۱۳۷۰ رقم ۲۸۷۶۸ هزار نفر مرد و ۲۷۰۶۹ هزار نفر زن بوده است. علت افزایش جمعیت زنان به مردان و نسبت جنسی آنها را می توان کم شماری زنان در بدو تولد و دوباره شماری مردان در سرشماریها ذکر کرد.

۲-۴- بر اساس سالنامه آماری سال ۱۳۷۰، تعداد جمعیت زنان روستایی کشور ۱۱۴۹۱۶۹۳ نفر در مقابل ۱۲۱۴۴۸۹۸ نفر مرد روستایی است. نسبت جنسی در نقاط روستایی (۱۰۴) است که کمتر از نسبت جنسی در شهرها (۱۰۵) است. بالاترین درصد جمعیت زنان در گروه سنی ۹-۵ سال (۸ /۱۶ درصد) و کمترین آن در گروه سنی ۶۴-۶۰ (۴ /۲ درصد) قرار دارد. طبق آمارهای موجود، زنان روستایی ۲۳ درصد از کل جمعیت کشور و ۴۹ درصد از کل جمعیت زنان کشور را تشکیل می دهند.[۴]

(۵) بر اساس آمار سال ۱۳۶۵ سن فعالیت، ۱۰ تا ۶۰ سالگی قلمداد شده که ۶۴ درصد آن در روستاست. زنان روستایی ۵ /۲۱ درصد جمعیت ده ساله و بیشتر را تشکیل داده اند. جمعیت فعال مرد روستایی ۴۰ درصد نسبت به کل جمعیت فعال کشور و جمعیت فعال زن روستایی نسبت به کل جمعیت فعال کشور ۵ /۴ درصد است. از مجموع جمعیت غیر فعال روستایی کشور در سال ۱۳۶۵ حدود ۸۵ درصد را زنان خانه دار تشکیل داده اند!! نسبت زنان خانه دار روستایی به مجموع زنان غیر فعال کشور در این سال، ۴ /۷۷ درصد است!!

(۶) ۱-۶- بخش کشاورزی، یکی از تواناترین بخشهای اقتصادی کشور است که تأمین کننده حدود یک سوم اشتغال، بیش ازچهارپنجم نیازهای غذایی کشور، نیمی از صادرات غیر نفتی،۹۱۰ نیاز صنایع به محصولات کشاورزی و ۱۵ تولید ناخالص داخلی کشور است. تولیدات این بخش حاصل کار ۲ /۴ میلیون خانوار روستایی است. میزان و نوع محصولات تولیدی خانوارهای روستایی که در گذشته تابعی از تقاضای مصرف هر خانوار بود امروزه علاوه بر نیازهای داخلی خانواده به بازارهای بزرگتری در سطح ملی و بین المللی نیز راه یافته است. زنان روستایی به عنوان رکن اساسی این واحدهای تولیدی همواره مطرح بوده اند و ساختار اقتصادی خانواده بدون حضور آنها نمی توانست و نمی تواند پایداری داشته باشد.[۵]

۲-۶- زن روستایی در ایران همانند سایر کشورها به چند صورت در صحنه کشاورزی فعال است: به صورت عضوی از خانوار بهره بردار کشاورزی، به صورت سرپرست خانوار و یا به صورت نیروی کار مزدبگیر. وجه غالب حضور زن روستایی ایرانی در فعالیتهای کشاورزی، به صورت عضو خانوار بهره بردار است. در ایران بنا به عرف پذیرفته شده، سرپرستی خانوار معمولا با مردان است. پذیرش این مسأله از سوی زنان، مانع از حضور آنان در صحنه فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی، در کنار مردان نیست. بر اساس یک تقسیم کار کلی و پذیرفته شده در کشور ما، معمولا گفته می شود که امور منزل به عهده زنان و فعالیت بیرون از خانه به عهده مردان است. فعالیتهای درون خانه شامل کلیه فعالیتهایی است که برای تهیه و تدارک غذای خانواده، تهیه برخی از اقلام پوشاک مورد نیاز، نگهداری و تربیت فرزندان و بالاخره نظافت منزل، صورت می گیرد. فعالیت بیرون از خانه نیز معمولا به کارهایی که برای کسب درآمد خانوار انجام می گیرد، اطلاق می شود.

در مورد زنان روستایی این تقسیم بندی بخصوص در مورد فعالیتهای خارج از منزل خیلی دقیق به نظر نمی رسد. زنان روستایی علاوه بر انجام فعالیتهای موسوم به خانه داری، در مزرعه نیز به ایفای نقش پرداخته و در بسیاری از امور مربوط به کاشت، داشت و برداشت محصولات مختلف کشاورزی و نیز نگهداری و پرورش دام و طیور و تولید صنایع دستی مشارکت دارند. نوع فعالیتهای زنان روستایی، در مناطق مختلف کشور، تا حدودی متفاوت است. در استانهای شمالی کشور، گیلان و مازندران، نشا و وجین شالی عمدتا به عهده زنان است. در مناطق کردنشین، زنان حتی در کارهای سخت نیاز مشارکت دارند. در مناطق لرنشین، بویژه در بین عشایر، زنان بیشتر در امور مربوط به دوشیدن شیر گله ها و تهیه انواع فرآورده های لبنی از شیر و همچنین پشم ریسی و تولید انواع بافته ها نظیر جاجیم و گلیم، مشارکت دارند. در ایران نیز همانند اکثر کشورهای جهان، برآورد دقیقی از میزان تولید حاصل از فعالیتهای زنان روستایی، اعم از آن که در خانه انجام گرفته یا در مزرعه، در دست نیست. یک مطالعه محدود که در مورد نقش زنان روستایی در زراعت برنج در استان گیلان انجام شده، حاکی از آن است که در زراعت برنج فعالیتهایی نظیر وجین و نشاکاری به عهده زنان است. همچنین میزان مشارکت آنان در فعالیتهای مربوط به تهیه خزانه ۸۰ درصد، در فعالیتهای مربوط به درو محصول و بسته بندی ۴۸ درصد و در خرمنکوبی تا ۳۰ درصد بوده است. مطالعه مذکور همچنین نشان می دهد که تأمین ۷۰ درصد از نیروی کار لازم برای زراعت یک هکتار به عهده زنان بوده که از این مقدار، ۳۰ درصد را نیروی کار زن خانوار و ۲۰ درصد را نیروی کار مزدبگیر زن تشکیل داده است.

در مورد نقش زنان در تولید سایر محصولات اگرچه آماری در دست نیست، اما یک نکته مسلم است و آن اینکه زن روستایی در درون خانوار بهره بردار کشاورزی بر اساس تواناییهایش در بسیاری از امور تولیدی خانوار، مشارکت مستقیم دارد. زن روستایی علاوه بر این در مواردی نیز رأسا به تولید مصنوعات و فرآورده های صنایع دستی می پردازد که ممکن است برای مصرف خانوار باشد و یا با هدف کسب درآمد صورت گیرد. علاوه بر فعالیت به صورت نیروی کار عضو خانوار، زن روستایی ممکن است در موقعیت سرپرست خانوار به فعالیت کشاورزی بپردازد. در ایران آمار دقیقی از زنان روستایی سرپرست خانوار در دسترس نیست اما به نظر می رسد که تعداد این قبیل زنان در مقایسه با کل زنان روستایی و یا زنانی که به صورت عضو خانوار بهره بردار فعالیت می کنند، اندک باشد.

بر اساس نتایج آمارگیری جمعیت ۱۳۷۰، تعداد کل خانوارهای دارای سرپرست زن