پاورپوینت کامل زندگی و شخصیت حضرت فاطمه سلام الله علیها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی و شخصیت حضرت فاطمه سلام الله علیها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی و شخصیت حضرت فاطمه سلام الله علیها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی و شخصیت حضرت فاطمه سلام الله علیها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

جلوه هایی از زندگی و شخصیت حضرت فاطمه(س) در گفتگو با حضرت آیت الله امینی

یکی از پیشگامان تحقیق و تألیف عالمانه درباره بزرگ بانوی اسلام، حضرت صدیقه کبرا(س)، حضرت آیت الله امینی می باشند. نگرشی که ایشان در کتاب ((بانوی نمونه اسلام)) داشته اند خواننده را کمک می کند که در سلوک فردی و اجتماعی خویش، الگوی عملی تری از زندگی فاطمه زهرا(س) را فرا راه خود ببیند و این چنین است که ((بانوی نمونه اسلام)) تاکنون بیش از بیست بار منتشر شده و هنوز تازگی و طراوت لازم را داراست و برای خوانندگان کتابی راهگشاست. انگیزه و جهت گیری تألیف این کتاب، مهمترین ویژگی زندگی حضرت(س)، مسؤولیت جامعه اسلامی در این خصوص، و برخی انحراف ها که در ارائه شخصیت آن بزرگوار وجود دارد، از جمله مسائلی است که در این گفتگو آمده است.

پیام زن: با تشکر از محضر حضرت عالی که این فرصت را در اختیار مجله گذاشتید. کتاب ((بانوی نمونه اسلام)) کتابی است که حضرت عالی در باره زندگی و شخصیت حضرت زهرا(س) نوشته اید و همچنان پس از گذشت سال ها، کتابی نو و مورد استفاده علاقه مندان می باشد. لطفا بفرمایید که این کتاب را در چه سالی تألیف کردید؟

حضرت آیت الله امینی: بسم الله الرحمن الرحیم. با تشکر از شما و سلام به بانوی بزرگ اسلام، حضرت زهرا(س) و با سلام به خوانندگان محترم.

من از دوران جوانی و آغاز طلبگی به مسائل تربیتی و مخصوصا موضوعات مربوط به بانوان علاقه خاصی داشتم و کتاب هایی را که در این باره وجود داشت مطالعه می کردم. تا اینکه شروع کردم به تألیف اولین تألیف من کتاب ((دادگستر جهان)) بود که در سال ۱۳۴۷ چاپ شد. دومین تألیفم هم ((بانوی نمونه اسلام)) بود که آن را در سال ۱۳۴۹ نوشتم.

انگیزه تألیف آن چه بوده است؟

حضرت آیت الله امینی: مدتها این فکر برای من مطرح بود که باید یک خانواده نمونه را به عنوان الگو به جامعه اسلامی مان ارائه بدهیم که زنان و مردان ما بتوانند در همه زمینه ها از آن درس زندگی بگیرند. بهترین خانواده ای که برای این منظور می توانست مد نظر باشد خانواده علی بن ابی طالب(ع) و حضرت زهرا(س) بود، چرا که از میان مردها بعد از پیامبر(ص)، امیرالمومنین(ع) و از میان زنها حضرت فاطمه(س) برترین انسانها و دو شخصیت بزرگ اسلامند. این دو بزرگوار چون معصوم بوده اند به تمام وظایف دینی خود کاملا عمل نموده و بر اساس ارزش های الهی زندگی کرده اند و می توانند هم در مسأله ازدواج، هم در روابط درونی خانواده، اعم از همسرداری، بچه داری، خانه داری و… و هم در روابط اجتماعی، بهترین الگو برای خانواده ها باشند. این بود که به فکر افتادم که این خانواده را بررسی و به عنوان یک الگو معرفی کنم. واقعا هم ما در دنیا خانواده ای که هر دو رکن آن معصوم باشند جز خانواده علی(ع) و فاطمه(س) نداریم. حتی خانواده پیامبر هم، اینگونه نبود. شخص پیامبر معصوم بود ولی همسرش نه.

در این کار کدام یک از ابعاد این خانواده را بیشتر مورد توجه قرار داده اید؟

حضرت آیت الله امینی: برای بیان زندگی خانوادگی این دو بزرگوار دو جور می توانستیم وارد شویم. یک شیوه، بررسی فضایل ذاتی این دو بود. امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) هر کدام به عنوان یک معصوم دارای فضایلی ذاتی هستند که بررسی آنها، خود یک باب مفصل است. اما هدف من در این کتاب بیان رفتار خانوادگی و بعضا اجتماعی این دو بزرگوار بوده است. اگر هم کم و بیش به محور اول پرداخته شده باز برنامه عملی و رفتار این دو بزرگوار مورد نظر بوده است.

آیا در این مسیر با مشکل خاصی هم روبه رو شدید؟

حضرت آیت الله امینی: مشکلی که با آن مواجه شدم این بود که من فکر می کردم که منابع اسلامی ما در مورد زندگی حضرت زهرا(س) خیلی غنی و پرمحتوا است ولی وقتی وارد شدم دیدم متأسفانه منابع کمی داریم و آن طور که باید باشد نیست.

علت این امر چیست؟

حضرت آیت الله امینی: چون مدت زندگانی حضرت زهرا و مخصوصا مدت زندگی خانوادگی ایشان کوتاه است. علاوه بر این، بخش عمده ای از زندگی آن حضرت به اعتباری که یک زن بود معمولا در داخل خانه می گذشت و از داخل خانه هم دیگران کمتر اطلاع پیدا می کنند. از این جهت ما به جزئیات رفتار حضرت زهرا نسبت به علی بن ابی طالب(ع) و فرزندانش به طور گسترده مطلب نداشتیم. البته کمابیش مطالبی هست ولی آن طور که باید باشد نیست. از طرف دیگر به هر حال بانوان در آن زمان، محدودیت هایی داشتند و طبع این محدودیتها هم این بوده که کسی عنایتی به جزئیات رفتار آنها نداشته است. اصولا مسائل رفتاری را خیلی مهم نمی دانستند که بخواهند بیان کنند. ما به این مشکلات برخورد کردیم، ولی سعی کردیم از هر چه که می شود هر چند یک مطلب جزئی باشد استفاده کنیم و از آن نتیجه ای بگیریم.

آیا این کار برای خود حضرت عالی نیز جاذبه و تأثیر خاصی داشته است؟

حضرت آیت الله امینی: من ابتدا که وارد این کار شدم هدفم همین بود، اما بعد از چندی که وارد عمل شدم، کار برای خود من جاذبیت بیشتری یافت و یک جنبه معنوی پیدا کرد. به طوری که علاقه مفرطی داشتم به اینکه این کار را انجام بدهم. یعنی صریحا عرض کنم شخصیت کامل حضرت زهرا(س) شدیدا مرا تحت تأثیر قرار داد. به گونه ای که فراوان پیش می آمد که در حال نوشتن مطالب، گریه می کردم، مجذوب شده بودم. انگیزه ام هر لحظه تقویت می شد که این کار را بیشتر تعقیب کنم.

از این ارتباط معنوی و ثمرات آن خاطره خاصی هم به یاد دارید؟

حضرت آیت الله امینی: بله، یادم هست وقتی که کتاب تمام شد پیش خودم با آن حضرت زمزمه می کردم و می گفتم که ای دختر پیامبر! اگر این کار من قابل قبول و مورد نظر شماست، من یک صله ای از شما می خواهم. روی جریان طبیعی برای من امکان سفر حج وجود نداشت. برای اینکه من نمی خواستم به عنوان روحانی کاروان و یا با عناوین دیگر حج بروم، استیجاری هم نمی خواستم بروم و از طرفی هم پولی که بتوانم با هزینه خودم بروم نداشتم. طبیعتا تقریبا مأیوس بودم و لذا به محضر حضرت صدیقه طاهره(س) عرض کردم که اگر شما صله ای بخواهید لطف کنید من حجی می خواهم از پول خودم که در عین حال حج موفقی باشد و منتظر می مانم بلکه شما کاری انجام دهید. قبل از اینکه کتاب چاپ شود در همان سال وسیله این سفر همان طور که می خواستم برایم مهیا شد و وقتی که از حج برگشتم کتاب از زیر چاپ خارج شده بود.

اگر ممکن است بفرمایید که مقدمات سفر از چه راهی تأمین شد.

حضرت آیت الله امینی: واقعیتش این است که من یک روز، پیاده از خیابان صفائیه قم به طرف منزلمان می رفتم که یکی از آقایانی که آن روز آشنایی مختصری با هم داشتیم کنار خیابان وسیله اش را نگه داشت و تعارف کرد که مرا برساند; بالاخره سوار شدیم. پرسید منزلتان کجاست و همراه من آمد. در منزل، ایشان گفتند که ما می خواهیم برای تدریس به دانش آموزان برخی مدارس اسلامی تهران، یک کتاب تعلیمات دینی تألیف کنیم. اجازه این کار را هم از آموزش و پرورش گرفته ایم و من به نظرم آمده که این کار را به عهده شما بگذاریم تا با همکاری برخی دیگر، کتاب مناسبی برای این منظور تهیه نمایید. این کار برای من که تا حال در زمینه کتاب های کودکان کار نکرده بودم خیلی مشکل آمد و گفتم که نمی توانم. ولی ایشان اصرار کرد و بعد هم که می خواست برود، مصر بود که حتما این کار را بکنید، دو تا اسکناس هزار تومانی هم که در آن زمان تازه چاپ شده بود روی پیش بخاری ما گذاشت و رفت. من مدتی برای تهیه مقدمات این کار تلاش کردم تا اینکه ایشان دوباره به منزل ما آمدند. هر چه سعی کردم که از انجام این کار شانه خالی کنم قبول نکرد و گفت من این حرفها سرم نمی شود و این کتاب را به هر حال شما باید تهیه کنید و باز وقتی می خواست برود دو هزار تومان دیگر هم روی پیش بخاری گذاشت و رفت. این شد چهار هزار تومان، و به ناچار این کار بر عهده ما گذاشته شد. همان موقع در خیابان صفائیه برای حج ثبت نام می کردند. این چهار هزار تومان را بردیم و ثبت نام کردیم. پانصد تومان دیگر هم هزینه این سفر بود که یادم نیست از کجا تهیه شد و به هر حال آن سال به حج مشرف شدم. بعد از آن هم دوازده سفر دیگر موفق شدم که به مطلوبترین صورت به حج بروم. در دو تا از این سفرها توانستم داخل کعبه را زیارت کنم و این را چیزی جز همان لطف حضرت زهرا(س) نمی دانم.

این کتاب تا به حال چند بار چاپ شده است؟

حضرت آیت الله امینی: ظرف ۲۷ سالی که از انتشار ((بانوی نمونه اسلام)) گذشته است با لطف خداوند متعال، این کتاب تقریبا هر سال حداقل یک بار چاپ شده است. این هم که روی چاپ اخیر آن نوشته اند چاپ چهاردهم یا پانزدهم به خاطر این است که سابقا دوره چاپ را روی کتاب نمی نوشتند و گرنه خیلی بیشتر از این است; یعنی حداقل سالی یک بار تجدید چاپ شده است، و بعضی اوقات هم سالی ۲ بار. به چند زبان خارجی هم ترجمه شده و همان طور که شما فرمودید الان با وجودی که ۲۷ سال از تألیف آن می گذرد، هنوز هم یک کتاب نو محسوب می شود و این نیست جز از الطاف و عنایات مخصوص حضرت زهرا(س).

آیا طی این چاپهای متعدد، تغییراتی هم در مطالب کتاب ایجاد کرده اید؟

حضرت آیت الله امینی: بله، با توجه به اینکه به تکمیل آن عنایت داشتم، همیشه در صدد بودم که اگر مطلب جدیدی در احادیث یا در قرآن مشاهده می شد یا به ذهن می آمد آن را در کتاب بیاورم و به اصطلاح پرونده کتاب مفتوح بوده و هنوز هم هست. در طول این مدت چند مرتبه تغییرات زیادی داده و مطالبی را اضافه کرده ام، و چه بسا این امر هم در حفظ تازگی کتاب موثر بوده است.

خیلی ممنون. حضرت عالی در مقام بیان دلایلی که باعث شده است تا ما اطلاعات چندانی از ابعاد زندگی حضرت(س) نداشته باشیم اشاره فرمودید به محدودیت بانوان در آن دوران. آیا این محدودیت ناشی از فرهنگ و تعالیم دینی بوده است یا اینکه به خاطر شرایط اجتماعی و موقعیت خاص زمان؟

حضرت آیت الله امینی: به خاطر شرایط زمان بوده است. اسلام و پیامبر(ص) عنایت داشتند که به هر حال حقوق واقعی زنان را تأمین کنند و زنان را در آن جایگاه واقعی شان قرار بدهند. سیره عملی خودشان هم همین طور بوده است، اما در یک محیطی بودند که مساعد نبود و زنان از حقوقشان محروم بودند. پیامبر(ص) در ایجاد تحول فرهنگی معمولا جنبه آمادگی و ظرفیت اجتماع را مراعات می کردند. طبیعی است که چنین تغییراتی را یکدفعه نمی توان انجام داد. آنها این کار را با همه دشواری هایش تدریجا به پیش می بردند و فرهنگ جامعه را عوض می کردند.

لطفا توضیح بیشتری بفرمایید؟

حضرت آیت الله امینی: مثلا زندگی حضرت زهرا(س) و زندگی حضرت خدیجه(س). مادر حضرت زهرا و همسر پیامبر اکرم(ص) به عنوان الگویی در برابر چشم مردم قرار داشت. مثلا پیامبر(ص)، زهرا(س) را در فعالیت های گوناگون به اجتماع می آورد و خود حضرت زهرا(س) در اجتماع حضور داشت، جلسات علمی و امثال اینها برگزار می کرد. بانوانی از همان وقت از حضرت زهرا(س) احادیثی نقل می کردند. حتی کسانی از مردها احادیثی را از آن حضرت نقل کرده اند. اینها تدریجا پیش می آمد و با آن افکار سابق مبارزه می شد. علاوه بر اینکه خود قرآن و احادیث هم تدریجا این مطالب را بیان می کردند.

فرمودید که انگیزه حضرت عالی از تألیف کتاب این بوده است که یک ((خانواده الگو)) را معرفی نمایید. حال در باره معرفی الگو و بویژه در خصوص اسوه بودن حضرت(س) برای زنان در همه عصرها و همه مکانها، چه ملاکها و چارچوبها و دستورالعمل هایی را باید دنبال کرد که گذشت زمان نتواند تأثیری در جنبه الگو بودن آن بگذارد؟ به عبارت دیگر چه محورهای ثابتی در این امر وجود دارد که ما می توانیم فردی را فارغ از تحولات زمان به عنوان الگوی همیشه انسان معرفی کنیم؟

حضرت آیت الله امینی: این نکته را باید توجه داشت که تغییرات زمان و تحولاتی که در شرایط زندگی انسان رخ می دهد، زمینه های کلان و اصول زندگی انسان را دستخوش دگرگونی و تحول نمی کند، بلکه تنها روبناها و شیوه های زندگی و قالب ارتباطات انسانی است که عوض می شود. مثلا فطرت انسان در همه عصرها و برای همه نسلها یکی است. سنتهای الهی و قوانین هستی، که قواعد حاکم بر زندگی انسان بخشی از آن است، همه ثابت و غیر قابل تغییرند. رابطه انسان با خدا و با جامعه – و از جمله خانواده – و طبیعت، یک رابطه ای است که در جوهر خود از اصول ثابتی تبعیت می کند و قابل تغییر نیست، و حضرت زهرا(س) به عنوان زنی که عالم به این ارزشها بوده و بر طبق موازین الهی و انسانی زندگی می کرده است می تواند الگوی همه انسانها تا انتهای تاریخ باشد. به تعبیر دیگر، می توان گفت همان طور که ((دین)) امر ثابتی است ((الگو)) هم می تواند ثابت و جاودانه باشد، لازم نیست که ما جزئیاتی را که فی نفسه جنبه ارزشی و مبنایی ندارد و دقیقا برآمده از ویژگی های خاص زمان و مکان است الگوی خود قرار دهیم. بلکه باید آن ملاکها و ارزش هایی را که برگرفته از سیره معصومین علیهم السلام است دقیقا بفهمیم و آنها را بر وفق مقتضیات زمان در زندگی مان اعمال کنیم.

آیا کسی می تواند اعا کند که اصل اختیار و انتخاب همسر مناسب، سادگی و بی پیرایگی زندگی، احترام و تفاهم متقابل زوجین، ایثار و فداکاری برای زندگی، دفاع از حق و حقوق خانواده، صداقت و یکرنگی، اهمیت دادن و تلاش برای تربیت فرزندان، احساس مسوولیت در قبال جامعه و اموری از این قبیل، چیزهایی هستند که با گذشت زمان، ((ارزش)) بودن و حقانیت آنها مورد تغییر قرار می گیرد؟! همه اینها در زندگی حضرت زهرا(س) مشاهده می شود و امثال اینها می تواند برای همه و برای همیشه الگو باشد.

از نقطه نظر روابط و مناسبات خانوادگی، مهمترین و راهگشاترین ویژگی که در زندگی حضرت(س) توجه شما را به خود جلب کرده چه بوده است؟

حضرت آیت الله امینی: واقعیت این است که زندگی حضرت زهرا و امیرالمومنین علیهماالسلام از همه جهات جالب و الگو است اما آنچه بیشتر از همه مرا مجذوب کرد ساده زیستی در زندگی آنها بود. حضرت علی(ع) دومین شخصیت اسلام و داماد پیامبر(ص) بود. اگر تلاش و جانبازی امام علی(ع) نبود اسلام به این سادگی به این پیروزیها نمی رسید. او از هر جهت شخصیت ممتازی بود. فاطمه زهرا(س) هم بزرگترین زن، دختر پیامبر و مورد احترام ایشان بود. اما با وجود این، در نهایت سادگی زندگی می کردند، یعنی سعی می کردند که زندگی شان حتی از سطح معمول و متعارف آن زمان هم پایین تر باشد. سختی های زندگی را بیش از دیگران تحمل می کردند و حضرت زهرا نیز برای این امر کاملا آماده بود. این، موضوع خیلی مهمی است چرا که در آن زمان وجوهات دست پیامبر اسلام بود و مثلا می توانست بگوید برای دخترم باید یک جهیزیه مفصلی تهیه کنم تا آبرویمان محفوظ باشد یا بگوید که به عنوان قدردانی از علی(ع)، دامادم که خدماتش هم خیلی به اسلام زیاد بوده کمکشان کنم، یک تشریفاتی برای زندگی شان درست کنم، اما می بینیم این کار را نکرد و حضرت زهرا(س) این ارزش را به خوبی مراعات می کرد، همه سختیها را با جان و دل تحمل می کرد و هیچ بهانه و ایرادی نمی گرفت. آن قضیه معروف را شنیده اید که روزی پیامبر(ص) در منزل حضرت زهرا(س) پرده ای دید که وقتی آمد بیرون و به مسجد رفت آن حضرت احساس کرد که پیامبر از داشتن این پرده ناراحت شده اند، پرده را جمع کرد و توسط فرزندانش به مسجد، نزد پیامبر فرستاد. پیامبر بسیار خوشحال شد و فرمود که دخترم آن کاری را که می خواستم انجام داده، سراسر زندگی آنها نمونه ساده زیستی است و این به نظر من بسیار با اهمیت است.

ساده زیستی و پرهیز از مصرف گرایی و تجملات به چه دلیل ارزش محسوب می شود و آیا این کار برای همه قابل توصیه است یا فقط برای مسوولین و رهبران و خانواده هایشان؟

حضرت آیت الله امینی: این یک اصل عمومی است که افرادی که دارای امکانات بیشتری هستند باید به طبقات ضعیف و نیازمند کمک کنند و علاوه بر این به گونه ای زندگی نکنند که گرایش به تجملات در میان اقشار جامعه تشدید و تقویت شده و موجب ناراحتی طبقات پایین شود. اسلام به هیچ وجه با مسابقه در تجملات موافق نیست. آنچه را که می خواهد صرف تجملات شود باید صرف رسیدگی به امور اجتماعی و دستگیری از نیازمندان کرد. اما مسوولین و کسانی که از نظر سیاسی یا معنوی، دارای موقعیت و شخصیت خاصی هستند باید توجه خاصی به این مسأله داشته باشند. اینها اگر حتی از اموال شخصی و حلال خودشان هم بخواهند با تجمل زندگی کنند و مقید به رفاه باشند آن وقت دیگران هم همین شیوه را دنبال می کنند و زندگی برای کسانی که توان اقتصادی خوبی ندارند دشوار می شود. ضرر دیگری که از این ناحیه متوجه جامعه می شود این است که مبانی اعتقادی و ارزشی در ذهن و دل مردم خدشه دار می شود و آنها بین خودشان می گویند وقتی شخصیت های ما این طور رفتار می کنند معلوم می شود که اصل، همان پول و مادیات است و معنویت اعتباری ندارد.

حال اگر فقیر و نیازمندی در جامعه نبود و رفاه طلبی و تجمل گرایی مرفهین، تأثیر چندان سوئی بر دیگران نگذاشت آیا باز هم ضرورتی برای ساده زیستی وجود دارد؟

حضرت آیت الله امینی: اسلام کلا با اسراف و تبذیر مخالف است و این کارها را ناپسند می شمرد، هر چند که فقیری در جامعه وجود نداشته باشد. لذا سرمایه ها به جای اینکه صرف تجملات و تشریفات زیاد بشود باید در مسیر رشد و تعالی جامعه به کار بیفتد تا مردم و اجتماع از هر نظر رشد یافته و مقتدر باشند.

جدای از انگیزه های متعدد اجتماعی که مانع گردآوری بیش از حد مال و حبس آن می شود آیا عوامل معنوی هم در این موضوع دخیلند. مثلا آیا می توان گفت که جمع ثروت و کنز و تکاثر هم معلول دنیاخواهی و غفلت از خدا و آخرت است و هم باعث سرگرم شدن به دنیا و بازماندن از ارزش های معنوی است؟ به همان تعبیر برگرفته از قرآن که امام راحل(ره) فرمودند بحث دنیاخواهی و آخرت جویی دو مقوله ای است که هرگز با هم جمع نمی شوند.

حضرت آیت الله امینی: این یک حقیقتی است که هر چه تعلق آدمی به دنیا بیشتر شود از معنویات بیشتر فاصله می گیرد. اما دنیاخواهی صرفا به معنای پولدار بودن یا برخورداری از امکانات خوب و زندگی مرفه نیست بلکه به معنای علاقه مفرط به این امور است. حتی ممکن است کسی فقیر هم باشد ولی نه به خاطر بی رغبتی به دنیا، بلکه شاید در عین شدت علاقه به دنیا موفق به کسب آن نشده باشد یا ممکن است کسی چیز اندکی از مال دنیا داشته باشد ولی به همان اندک، به شدت شیفته و وابسته باشد.

این گرایش روحی انسان، در روشها و مجاری کسب ثروت نیز موثر است. اگر کسی شیفته دنیا باشد از هر طریقی دنبال آن می رود و از ظلم و ستم و گناه و بی انصافی در این راه پرهیز نمی کند ولی کسی که شیفته آن نباشد راه های نامشروع را پیش پای خودش باز نمی بیند و از تعدی به حقوق دیگران خودداری می کند.

فرمایش حضرت عالی کاملا متین است که فقر و نداری را نمی توان معادل با آخرت جویی و معنویت خواهی قلمداد کرد، چرا که ممکن است کسی حریص به دنیا باشد و از هر راهی حاضر باشد که آن را به دست بیاورد ولی به هر دلیل از هدف و مقصود خود بازمانده باشد. ولی ظاهرا این قاعده، از آن طرف، قطعی است یعنی افرادی که بیش از حد معمول به جمعآوری مال می پردازند و خصوصا در شرایطی که نیازمندی های فراوانی در جامعه نسبت به این اموال وجود دارد از بذل و انفاق آنها خودداری می کنند، در مورد این گونه افراد با قاطعیت می توان حکم کرد که اینها دنیاطلب و شیفته به مادیات هستند. چرا که اگر دنیاخواه نبودند و آخرت و معنویت را بر دنیا ترجیح می دادند دلیلی نداشت که با وجود اینکه به آسانی می توانند متاع فانی دنیا را با نعیم باقی آخرت عوض کنند از این کار امتناع نمایند. همان طور که در روایت آمده است که مال جز با این پنج خصلت انباشته نمی شود: بخل شدید، حرص غالب، آرزوهای طولانی دنیوی، قطع رحم و دنیا را بر آخرت ترجیح دادن.

حضرت آیت الله امینی: بله معمولا در جوامع مشکلاتی وجود دارد و این فرض، فرض درستی نیست که کسی بگوید هیچ مشکلی در اجتماع وجود ندارد که صرف مال در راه آن از مصرف در تجملات شخصی و خرج های مسرفانه ضروری تر باشد. درست است که همه ما باید در این مسیر تلاش کنیم که در روی زمین هیچ فقر و کاستی و محرومیتی وجود نداشته باشد ولی با محاسبات عادی تا رسیدن به این هدف راه بسیار طولانی و درازی در پیش است. پس اگر کسی اموالی را بیش از حد نیاز متعارف خودش جمع آوری کرده و فرضا از راه حلال هم به دست آورده اینجا وظیفه دینی و اجتماعی و اخلاقی او این است که سعی کند با آنها مشکلات جامعه را حل کند، آنها را در راه کمک به مردم و برای رفاه عمومی صرف کند. این کار، هم نوع دوستی است و هم آخرت جویی. حالا اگر کسی خودخواه و دنیاطلب باشد چنین کاری را نمی کند و به جای اینکه به فکر این گونه کارها باشد به آینده و منافع مادی خود و فرزندانش می اندیشد و این چیزی جز همان خودباختگی و شیفتگی به دنیا نیست.

پس حضرت عالی تأیید می فرمایید که در رابطه با زراندوزان و مرفهین بی درد با قاطعیت می توان حکم به شیفتگی به دنیا و غفلت از معنویات و آخرت کرد.

حضرت آیت الله امینی: انسان در جامعه افرادی را می بیند که زندگیشان در کمال فقر می گذرد. مثلا کسی برای من نوشته بود که مرا برای دویست هزار تومان وام ازدواج آنقدر بردند و آوردند که دیگر خسته شدم و اصلا از ازدواج، با اینکه مقدمات آن طی شده بود، صرف نظر کردم. در کنار همین شرایط می شنویم که عروسی هایی با چه هزینه های سرسامآور برگزار می شود. پدر داماد یک خانه چند ده میلیونی به پسرش می دهد. پدر عروس یک خودروی فوق العاده گران قیمت خارجی به دخترش هدیه می کند و هزار ریخت و پاش دیگر. چنین اجتماعی یک اجتماع عادلانه نیست. اسلام این را نمی پسندد. کسانی که این گونه خرجها را می کنند و با این پولها به کار گرفتاران رسیدگی نمی کنند معلوم است که شیفته به دنیا هستند و گرنه این همه کارهای ثواب اجتماعی هست، چرا نمی کنند؟! جز شیفتگی به دنیا است؟ جز این است که به اموالشان خیل