پاورپوینت کامل امام خمینی؛ مادری و تربیت، شغل اول زنان ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی؛ مادری و تربیت، شغل اول زنان ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی؛ مادری و تربیت، شغل اول زنان ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی؛ مادری و تربیت، شغل اول زنان ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

>

کودک که به دنیا می آید باید دارای بینش و دانش اجتماعی گردد و اگر چنین نشود، رشد انسانی نخواهد یافت. والدین دنیای اجتماعی معینی دارند و با آمدن فرزند باید دنیای اجتماعی خود را به فرزند خود تعمیم دهند و البته دنیای اجتماعی والدین نیز گسترش خواهد یافت.

هر شخص انسانی دارای پرورش اولیه و پرورش ثانویه است و در هر کدام از این دو نوع پرورش، دانش معینی به او منتقل می گردد و او به دنیای اجتماعی معینی تعلق می یابد: پرورش اولیه، دانش اجتماعی اولیه و دنیای اجتماعی اولیه متناسب با یکدیگرند و پرورش ثانویه، دانش اجتماعی ثانویه و دنیای اجتماعی ثانویه نیز متناسب با یکدیگر. در واقع هر جهان اجتماعی دارای فرهنگ مخصوص خود است یعنی باورها، ارزشها، نمادها و هنجارهای خود را دارد، و به عبارت دیگر هر جهان اجتماعی دانش اجتماعی مخصوص به خود را دارد و در هر جهان اجتماعی، پرورش اجتماعی عهده دار انتقال دانش اجتماعی مربوطه به افراد تازه وارد است. به جامعه کنونی ایران توجه کنید: جهان اجتماعی یک کودک ایرانی ساکن مشهد مجموعه اموری است که به طور مشترک برای همه مشهدیها مطرح است: زندگی کردن در خانه، داشتن همسایه، به مدرسه رفتن کودکان و نوجوانان، خانواده هسته ای، بازی بچه ها در کوچه، رادیو و تلویزیون، خواندن و نوشتن، غذاهای معین، شیوه غذا خوردن و.. .

یک دانشجوی سال اول دانشگاه فردوسی مشهد که اهل مازندران بود، در گفتگو با یک همکلاس مشهدیاش می گفت:

((می دانی که کوه های مشهد لخت است!!)). در واقع در جهان زندگی اولیه جوان مازندرانی کوه همان کوه جنگلی است و کوه همیشه نقاط مرتفع و مشجر را به ذهن متبادر می کند در حالی که برای مشهدی و تهرانی و.. . کوه بلندیهای غیر سبز است. در کنار جهان اجتماعی اولیه که دانش اجتماعی اولیه مربوط به آن است و در پرورش اولیه به همه کودکان منتقل می شود، در جوامع پیچیده و دارای قشربندی بسط یافته و تقسیم کار فراوان، جهان اجتماعی ثانویه نیز وجود دارد. جهان اجتماعی شغلی، یک جهان اجتماعی ثانویه است. نوجوانی که به دبیرستان و دانشگاه می رود و در رشته فیزیک درس می خواند و وارد یک آزمایشگاه فیزیک می شود و تا پیری در آنجا کار می کند غیر از جهان اجتماعی اولیه که با خانواده و دوستان محلی و همشهریانش مشترک است؛ دارای جهان اجتماعی ثانویه ای است که جهان اجتماعی فیزیکدانان است و با جهان اجتماعی روانشناسان و پزشکان و روحانیون و خیاطان و.. . تفاوت دارد. این جهان اجتماعی ثانویه، دانش اجتماعی مخصوص به خود دارد، لذا وقتی تقسیم کار گسترده تر می شود جهانهای اجتماعی ثانویه متنوع تر و متعددتر می گردد و دانش اجتماعی ثانویه نیز بسیار متفاوت و متعدد می شود که می توان آنها را خرده فرهنگهای گوناگون در مقایسه با فرهنگ عمومی دانست. برای ورود به جهان اجتماعی ثانویه و مأنوس شدن با آن، دانش اجتماعی ثانویه لازم است که از طریق پرورش، اجتماعی ثانویه حاصل می شود.

در جوامع ساده کشاورزی یا دامداری فقط جهان زندگی اولیه وجود دارد و جهان زندگی ثانویه و دانش اجتماعی ثانویه و پرورش اجتماعی ثانویه وجود ندارد. زیرا کشاورزی یا دامداری و استفاده از محصول به عنوان غذا با سایر وجوه زندگی خانوادگی و محلی توأم است. اما در جوامع گسترده و بزرگ خانه و محله از مراکز شغلی جدا است و اعضای مراکز شغلی با اعضای خانواده و محله جدایند و.. . جایگاه پرورش اولیه در تکوین شخصیت و رشد اجتماعی افراد با پرورش ثانویه تفاوتهای بسیاری دارد و ارتباط شخص با پرورش دهندگان اولیه خود، با ارتباط شخص با پرورش دهندگان ثانویه خود نیز تفاوتهای زیادی دارد.

((فرد نه به صورت عضو جامعه بلکه با نوعی گرایش و استعداد جامعه پذیری زاده می شود و در شمار یکی از اعضای جامعه در می آید.. . درونی گردانیدن در این مفهوم کلی پایه ای است اولا برای درک همنوع خویش و ثانیا برای فهمیدن جهان به منزله واقعیتی با معنی و اجتماعی. این درک از معنی آفرینیهای آزادانه افراد جداگانه، ناشی نمی شود بلکه با وارد شدن فرد به جهانی که دیگران هم در آن به سر می برند آغاز می گردد.

… در شکل پیچیده درونی گردانیدن، ((من)) نه تنها به جریانهای زودگذر ذهنی شخص ((دیگر)) پی می برم، بلکه جهانی را که او در آن به سر می برد نیز می فهمم و آن جهان از آن خود ((من)) می شود. این امر مستلزم آن است که ((او)) و ((من)) به نحوی نه چندان زودگذر در زمان و در چشم اندازی جامع شریک باشیم. در این حال ما نه فقط از تعاریف یکدیگر در باره موقعیتهای مشترک سر در می آوریم بلکه آنها را متقابلا تعریف می کنیم. پیوندی از انگیزشها میان ما برقرار می شود و به آینده بسط می یابد. از آن مهمتر، در این حال نوعی همانندی دو جانبه پایدار میان ما پدید می آید. ما نه تنها در جهانی واحد زندگی می کنیم، بلکه در هستی یکدیگر نیز شرکت می جوییم.))[۱] ((فرد فقط هنگامی عضو جامعه می شود که به این درجه از درونی ساختن نایل شده باشد. جریان تکامل فردیای که این امر به یاری آن حاصل می گردد ((پرورش اجتماعی)) است که می توان آن را کشانیدن همه جانبه و منظم فرد به درون دنیای جامعه یا بخشی از آن تعریف کرد. پرورش اجتماعی اولیه همان نخستین مرحله اجتماعی شدن فرد است که در کودکی صورت می گیرد و فرد از آن طریق به صورت عضو جامعه در می آید. پرورش اجتماعی ثانوی عبارت است از هر یک از فرایندهای بعدی که فرد قبلا اجتماعی شده را به بخشهای تازه ای از دنیای عینی جامعه اش سوق می دهد. جای هیچ تردیدی نیست که پرورش اجتماعی اولیه معمولا مهمترین عامل اجتماعی شدن فرد است و ساختار اساسی پرورش اجتماعی ثانوی ناگزیر باید با ساختار اساسی پرورش اجتماعی اولیه شباهت داشته باشد. هر فرد در ساختار اجتماعی عینی ای زاده می شود که در درون آن با اشخاص مهم و صاحب نفوذی که مسوولیت پرورش اجتماعی او را بر عهده دارند رویاروی قرار می گیرد. این اشخاص مهم و صاحب نفوذ بر فرد تحمیل می گردند. تشخیصها و تعریفهایی که آنان از موقعیت او دارند برای وی به عنوان واقعیتی عینی مطرح می شوند.

از این رو فرد نه تنها در یک ساختار عینی اجتماعی بلکه در یک جهان عینی اجتماعی نیز تولد می یابد. اشخاص صاحب نفوذی که میان او و این جهان قرار می گیرند در جریان میانجی بودنشان، جهان را جرح و تعدیل می کنند. آنان بر طبق جایگاهی که در ساختار اجتماعی دارند و نیز بر حسب خصایص فردی خود که از سیر تاریخچه زندگی شان نشأت می گیرد، جنبه هایی از آن جهان را برمی گزینند. دنیای اجتماعی از ((صافی)) این گزینش دوگانه می گذرد و به او می رسد. به این ترتیب کودک متعلق به طبقه پایین، نه تنها چشم انداز مربوط به دنیای اجتماعی طبقه پایین را جذب می کند، بلکه این جهان را با رنگ و روی خصایصی فردی که والدینش به آن می بخشند به درون خود می برد.))[۲] ((شاید نیازی به افزودن این نکته نباشد که پرورش اجتماعی اولیه متضمن چیزی بیش از یادگیری صرفا شناختی است.

پرورش اجتماعی در اوضاع و احوالی که آکنده از جنبه شدید عاطفی است صورت می پذیرد. کودک با شیوه های عاطفی متعددی با افراد مهم دور و بر خود احساس انطباق و یگانگی می کند. آنها هر گونه که باشند، درونی گردانیدن فقط هنگامی روی می دهد که این انطباق صورت پذیرفته باشد. کودک نقشها و گرایشهای ذهنی و اخلاقی افراد صاحب نفوذ را می پذیرد، یعنی آنها را درونی می گرداند و از آن خود می سازد؛ و از طریق این انطباق با دیگرانی که برایش اهمیت دارند قادر می شود که هویت خویش را تشخیص دهد و از نظر ذهنی هویت منسجم و موجه کسب کند.. . فرد نه تنها نقشها و گرایشهای فکری و رفتاری دیگران را می گیرد بلکه دنیای آنان را نیز در همین جریان می پذیرد.. . هرگونه تعیین هویتی در درون افقهایی صورت می پذیرد که بر دنیای اجتماعی خاص دلالت می کند. کودک متوجه می شود که همان چیزی است که او را بدان می نامند.))[۳] ((در پرورش اجتماعی اولیه از آنجا که کودک هیچ اختیاری در انتخاب افراد صاحب نفوذ یا مربیانش ندارد، همذات شدن او با آنان تقریبا خود به خودی یا نیمه ماشینی است. به همین دلیل کار او در درونی گردانیدن واقعیت خاص آنان تقریبا اجتناب ناپذیر است.))[۴] ((درونی گردانیدن در مورد دست کم نخستین اصول و مبانی ابزار توجیه گری، صورت می پذیرد؛ کودک یاد می گیرد که ((چرا)) ماهیت برنامه ها چنین است.. . پس در پرورش اجتماعی اولیه، نخستین دنیای فرد ساخته می شود. علت کیفیت خاص استحکام آن را باید دست کم تا حدی در اجتناب ناپذیر بودن رابطه فرد با نخستین صاحبان نفوذ و مربیان وی جستجو کرد. در هر حال دنیای کودکی چنان ساخته شده است که در وجود فرد بتدریج ساختاری هنجاری را می پروراند که بر اساس آن وی ممکن است اطمینان داشته باشد که ((همه چیز رو به راه است.))))[۵]

((پرورش اجتماعی اولیه قابل تحقق نیست مگر آنکه کودک خود را با مربیان صاحب نفوذش به شدت از نظر عاطفی همذات سازد، حال آنکه در بخش اعظم پرورش اجتماعی ثانوی می توان از این نوع همذات شدن صرف نظر کرد و فقط با آن حد از یگانگی متقابلی که در هر