پاورپوینت کامل امام خمینی؛ حقوق زنان ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی؛ حقوق زنان ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی؛ حقوق زنان ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی؛ حقوق زنان ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

برای تبیین و ارایه یک تعریف روشن و جامع از ((حقوق زنان)) در سطح جهان تاکنون مطالعات و بررسیهای مختلف و گوناگونی با رویکردهای متفاوت و بعضا متناقض صورت پذیرفته است. در کشورهای مسلمان نیز چنین مطالعات و بررسیهایی، آن هم با دیدگاههای گوناگون انجام شده است و شاید بتوان گفت که در این کشورها نوعی بحران فرهنگی و فکری در زمینه های گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و از جمله در خصوص موضوع مورد بحث، جریان داشته و دارد. در میان کشورهای مسلمان، در کشور ما در صد سال اخیر شوون و حقوق زنان موضوع بحث، بررسی، مطالعه و حتی مناقشات مختلفی بوده است. بررسی و نقد موقعیت اجتماعی، مدنی و حقوقی زنان و خواستهای ترقی خواهانه در زمینه های اجتماعی، مذهبی، علمی و.. . حاصل پرسشهای جدید، نگرش و معرفت تازه به مسایل فردی و اجتماعی و در نهایت نتیجه نوعی بیداری فطرت انسانی، الهی افراد در جهت شکوفا ساختن استعدادهای نهفته بشری است.

با مطالعه تاریخ، نادیده انگاشتن حقوق انسانی و اجتماعی زنان، و ظلم و ستم نسبت به آنها را در طی قرون مختلف و همچنین در مقاطعی از زمان پیشرفتهای مثبتی در جهت رفع تبعیض و ظلم و ستم از آنان را ملاحظه خواهیم نمود. اما بحث در خصوص حقوق زنان در دوران اخیر از نهضت حقوق زنان در غرب در قرن بیستم آغاز و وارد مرحله ای جدید، بحث انگیز و مجادله آمیزی حتی در داخل خود کشورهای غربی شد.

((جنبشهایی که توسط دو جنگ جهانی متلاشی شد و سپس در حدود ۱۹۷۰ تولدی دیگر یافت.))[۱] این جنبشها به جنبشهای فمینیستی[۲] معروف هستند. ((فمینیستها یکپارچه نیستند. آنان نظریه های متعددی پدید آورده اند که در پی آن اند تا از علل فرو دستی زنان پرده بردارند و برای رهایی زنان سیاستهایی بیابند.))[۳] انواع نگرشهای فمینیستی ستمدیدگی زنان را مسأله اصلی دانسته اما تبیینهایشان در مورد علت ستمدیدگی زنان و نیز راهبردهای پیشنهادیشان برای از بین بردن آن متفاوت است.[۴] و صاحب نظران بسیاری معتقدند جنبش حقوق زنان علی رغم توفیقات و خدمات بسیارش در خصوص طرح مسایل زنان و احقاق حقوق آنها به صورت عملی، گرفتار تفریط و اشتباهات خطرناکی نیز شده است:

در دوران اخیر نظریه ای که، فرودستی زنان و نابرابریها و تفاوتهایی که موجب عقب ماندگی زنان و تبدیل شدن آنها به جنس دوم می شود را ناشی از تفاوتهای طبیعی و زیستی میان دو جنس می داند و هر گونه تغییر در این خصوص را نوعی هجوم به نظم طبیعی اشیاء می پندارد، مورد انتقاد شدید قرار گرفت و در مقابل نظریه ای نضج گرفت که نابرابریها و تفاوتهای یاد شده را نه نتیجه تفاوتهای طبیعی و زیستی و حاصل یک نظم طبیعی مبتنی بر این گونه تفاوتها و یا ناشی از اراده خداوند می داند بلکه تأکید می کند که این نابرابریها و تفاوتها نتیجه تأثیر محیط و رفتار اجتماعی نادرست و ناعادلانه با زنان، مجموعه ای از پیشداوریها، سنتها و قوانین نادرست و ناعادلانه در باره زنان، حقوق و نقشهای آنان و.. . می باشد. اجتماعی شدن بر اساس این پیشداوریها و سنتها و محروم بودن زنان از آموزش، امکانات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و فرصتهای برابر و گرفتاری آنها در چنگال سنتهای جاهلانه در طی قرون متمادی، از زنان موجوداتی ساخت که در موارد بسیاری خودشان نیز دچار این پندار شدند که آری، جنس دوم اند. و این گونه بود که جامعه هیچ گونه دینی نسبت به آنها احساس نمی کرد. با مورد سوال و انتقاد جدی قرار گرفتن این پیشداوریها و افکار و اعمالی که زنان را فرودست و ستمدیده می سازد، این نظر مطرح شد که زنان به عنوان موجوداتی انسانی حق شکوفایی تمامی استعدادها و ابعاد شخصیتی خود (فکری، اخلاقی، عاطفی، سیاسی، اجتماعی.. .) را باید داشته باشند.

همان طور که بیان کردیم در کشور ما در صد سال اخیر شوون و حقوق زنان موضوع بحث، بررسی، مطالعه و حتی مناقشات مختلفی بوده است.

در عصر رژیم پهلوی، حقوق زنان در شکلهای خشونتآمیز و بی توجه به هویت فرهنگی و دینی جامعه و حتی با شیوه دین ستیزانه مطرح شد.

گرچه حقوق زنان مسلمان و ایرانی در آن دوران در عرصه های گوناگون آموزش، فرهنگ، سیاست و اجتماع و.. . و در حوزه حقوق خانوادگی می بایست مورد توجه جدی قرار گرفته و برای مشکلات، محرومیتها و مسایل گوناگون آن چاره اندیشی می شد ولی این شیوه دین ستیزانه و بی توجه به هویت فرهنگی و مذهبی جامعه، در طرح حقوق زنان، خود سبب شد که علمای مذهبی، بحق آن را مقابله با اسلام و احکام آن و نقشه بیگانگان دانسته و به مقابله با آن برخیزند. اما در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن، نگاه و رویکرد به زنان، مسایل و حقوقشان چرخشی اساسی کرد. شایان ذکر است که حضور انبوه زنان مسلمان، تحصیلکرده، شاغل، خانه دار و.. . در انقلاب و مسایل سیاسی، اجتماعی آن نقشی تعیین کننده، لااقل در مطرح شدن این نگاه و رویکرد داشت. و کار به جایی رسید که انقلاب اسلامی ایران در سطح جهانی داعیه دار تعریف نوینی از شخصیت زن، حقوق و نقش وی در جامعه بر اساس نیازهای زمان و لزوم اصلاح و پیشرفت در حیات بشری می باشد. چنین وضعیتی بررسی کارشناسانه حقوق زنان و مسایل آنها را از طرف فقها، پژوهشگران و مفسران و اندیشمندان امور دینی، اجتماعی و حقوقی به طور جدی می طلبد. در واقع ((هیچ گاه مجتهدان و صاحبان رأی فقهی به شکل امروزی مجبور نشده بودند برای پرسشهای یک جامعه پیچیده پاسخهای متناسب با زمان و مکان پیدا کنند و در نتیجه موفق به محک زدن بازتابهای عملی نظریات خویش نبوده اند.))[۵] آیت الله هاشمی رفسنجانی در نخستین گردهمایی از سلسله ((همایشهای ادواری مروری بر حقوق زنان در قانون مدنی ایران)) می گوید: ((قرآن می فرماید که تفاوتی بین زن و مرد وجود ندارد و حقوق زن باید عادلانه داده شود.)) ایشان می افزایند:

((سعی کنید فکر و ذهن خودتان را از پیش داوریهایی که برخی عواطف و یا تقلیدها به وجود میآورد خالی کنید. مسأله مهم این است که این همایش و مطالعات بعدی، کاملا بر اساس اصول علمی و تحقیقی و با توجه به واقعیتها و مقتضیات برگزار شود.))[۶] ایشان با توجه به ضرورت اجتهاد در خصوص موضوع مورد بحث می گویند: ((خوشبختانه اجتهاد اسلام، پویا، تحول پذیر و همراه با منطق است.. . همه کارشناسان اسلام قبول دارند که احکام اسلام با منطق سازگار است و ما این را یک محور برای اجتهاد می دانیم.))[۷] اما چرخش اساسی در رویکرد به زنان، مسایل و حقوق آنها در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن با طرح نظرات و دیدگاه امام خمینی به عنوان مجتهدی که رهبری انقلاب را در دست داشت آغاز، و به دلیل اعتبار فقهی، اجتهادی و اجتماعی ایشان نافذ واقع شد.

در بیست و چهارم آبانماه سال ۱۳۵۷ خبرنگار روزنامه آلمانی دنیای سوم از ایشان می پرسد:

تشیع در نظر کشورهای غربی به عنوان عنصری محافظه کار در پیشرفت قلمداد شده است؛ همچنین ما خواستهای شیعیان را مبنی بر کناره گیری زنان از صحنه زندگی اجتماعی و نیز بازگشت به قوانین شیعی که می خواهد سنت مذهبی مبنای قوانین حکومتی قرار گیرد، همان طوری که در قانون اساسی که به طور غیرقانونی به صورت از بین رفته درآمده نیز ذکر شده است شنیده ایم. ما همچنین شنیده ایم که تشیع، سبک زندگی غرب را برای اینکه با سنتهای مذهبی توافق ندارد رد می کند؟ آیا ممکن است شما نظر خود را در باره این مسأله بر اساس مذهب تشیع بیان کنید؟

ایشان در جواب می فرمایند: ((تشیع که مکتبی است انقلابی و ادامه اسلام راستین پیامبر است همچون خود شیعیان همیشه مورد حمله ناجوانمردانه مستبدین و استعمارگران بوده است.

تشیع نه تنها زنان را از صحنه زندگی اجتماعی طرد نمی کند، بلکه آنان را در جامعه در جایگاه رفیع انسانی خود قرار می دهد. ما پیشرفتهای دنیای غرب را می پذیریم ولی فساد غرب را که خود آنان از آن ناله می کنند نه)).[۸] در سخنان یادشده، مشاهده می کنیم ایشان، این دیدگاه که تشیع به عنوان عنصری محافظه کار در قبال پیشرفت از جمله حقوق اجتماعی زنان لجوجانه مقاومت می کند را قاطعانه رد کرده و مورد انتقاد جدی قرار می دهد و تنها فساد در غرب را مورد نکوهش و ناپذیرفتنی می داند.

ایشان در فرازی از وصیت نامه خویش محرومیتهای زنان را ناشی از توطئه دشمنان و ناآشنایی دوستان از احکام اسلام و قرآن و نیز ناشی از خرافاتی که دشمنان برای منافع خود به دست نادانان و بعضی آخوندهای بی اطلاع از مصالح مسلمین به وجود آورده بودند می دانند.[۹] با توجه به مقدمات یادشده، بررسی کارشناسانه حقوق زنان و مسایل آنها از طرف فقها، پژوهشگران و اندیشمندان دینی، اجتماعی و حقوقی و شناخت اجتهادی حقوق زنان و فراهم آوردن زمینه های عملی تحقق حقوق زنان ضروری و اجتناب ناپذیر است.

نظراتی که امام خمینی در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن در خصوص موضوع مورد بحث ارایه کرده اند، اقدام عملی و آغاز تحقق این ضرورت محسوب می شود. و از آنجا که اعلام سال امام خمینی به ادامه راه ایشان نظر دارد پرداختن به چنین ضرورتهایی اقدامی برای پیمودن این راه محسوب خواهد شد.

در اینجا نگاهی به نظرات ایشان در باره مسایل و حقوق زنان می اندازیم. اما قبل از ورود به این مطلب، ذکر این نکته لازم است که حقوق زنان در دو حوزه عمومی و خصوصی قابل طرح و بررسی است. گرچه این دو حوزه از یکدیگر جدا نیستند و دارای تأثیر و تأثر متقابل اند. به طوری که ملاحظه خواهیم کرد، به دلیل شرایط زمان انقلاب و سالهای اولیه پس از آن و اینکه کانون پرسشها و توجهات بیشتر حول محور حقوق اجتماعی و زندگی عمومی آنها بوده است، اکثر سخنان امام خمینی در حوزه عمومی حقوق زنان است.

حقوق انسانی زن

حقوق انسان مترتب بر واقعیتهای وجودی او است. واقعیت خوردن، خوابیدن، حق خوردن و خوابیدن را در بر دارد. و واقعیت اندیشیدن، حق اندیشیدن را. زنان باید تمامی حقوق انسانی مترتب بر واقعیتهای وجودی خود را دارا باشند. اینکه مردان از حقوق انسانی خود بهره مند باشند اما زنان از حقوق مترتب بر واقعیتهای وجودی انسانی اشان و استعدادهای نهفته وجودیشان بهره مند نباشند یا به طور ناقص و دست و پا شکسته بهره ای داشته باشند، این عین تبعیض و مخالف اصول انسانی و سنتهای الهی است. محرومیت زنان از آزادی، در زندگی عمومی یا خصوصی، در واقع نوعی خشونت علیه آنان است. و نه تنها از موانع رشد و پیشرفت زنان است بلکه سبب رشدنیافتگی جامعه نیز می شود.

امام خمینی در باره ابعاد وجودی زن می گویند: ((برای زن ابعاد مختلفه است، چنانچه برای مرد و برای انسان، این ورق صوری طبیعی نازل ترین مرتبه انسان است و نازلترین مرتبه زن است و نازلترین مرتبه مرد است. لکن از همین مرتبه نازل حرکت به سوی کمال است. انسان موجود متحرک است، از مرتبه طبیعت تا مرتبه غیب، تا فنا بر الوهیت.))[۱۰] و در زمینه تساوی زنان با مردان می گویند: ((اسلام نظر خاص بر شما بانوان دارد. اسلام در وقتی که ظهور کرد در جزیره العرب، بانوان حیثیت خودشان را پیش مردان از دست داده بودند؛ اسلام آنها را سربلند و سرافراز کرد، اسلام آنها را با مردان مساوی کرد.))[۱۱] همچنین ایشان در باره تساوی زن و مرد و حق دخالت در سرنوشت برای زنان مطالب دیگری دارند که به برخی موارد آن اشاره می کنیم: ((ما می خواهیم زن به مقام والای انسانیت برسد. زن باید در سرنوشت خودش دخالت داشته باشد.))[۱۲] در مصاحبه با روزنامه هلندی دیولت گرانت، در پاسخ به این سوال که مشخصا حقوق زنان در جمهوری اسلامی چه خواهد بود؟ می فرمایند:

((از حقوق انسانی، تفاوتی بین زن و مرد نیست زیرا که هر دو انسانند و زن حق دخالت در سرنوشت خویش را همچون مرد دارد. بله در بعضی از موارد تفاوتهایی بین زن و مرد وجود دارد که به حیثیت انسانی آنها ارتباط ندارد.))[۱۳] مصادیق این تفاوتها که به حیثیت و حقوق انسانی زن و مرد ارتباطی ندارد باید توسط فقها و پژوهشگران دینی به طور دقیق مشخص شود تا از کمین کردن افکار و اندیشه های ناصواب در خصوص حقوق انسانی زنان در سایه روشن نبودن این مصادیق، ممانعت به عمل آید. ((اسلام زن را مثل مرد در همه شوون، در همه شوون، همان طوری که مرد در همه شوون دخالت دارد، زن هم دخالت دارد، همان طوری که مرد باید از فساد اجتناب کند، زن هم باید از فساد اجتناب کند.. . زنها اختیار دارند، همان طوری که مردها اختیار دارند.))[۱۴] در مصاحبه با نشریه فرانسوی زبان لوموند مطرح می شود که شما را مخالف با تمدن قلمداد می کنند و شما نیز همین اتهام را به شاه برمی گردانید و این مطلب لزوما قانع کننده نیست، لطفا ممکن است موقع و موضع خود را راجع به سه موضوع اصلی ایران بفرمایید، اصلاحات ارضی، صنعتی کردن مملکت و زنان، ایشان می فرمایند:

((در خصوص زنان، اسلام هیچ گاه مخالف آزادی آنها نبوده است. بعکس اسلام با مفهوم زن شیء شده و به عنوان شیء مخالفت کرده است و شرافت و حیثیت وی را به وی باز داده است. زن مساوی مرد است، زن مانند مرد آزاد است که سرنوشت و فعالیتهای خود را انتخاب کند، اما رژیم شاه است که با غرق کردن آنها در امور خلاف اخلاق می کوشد تا مانع آن شود که زنان آزاد باشند و اسلام شدیدا معترض به این امر است.. . ما می خواهیم که زنان را از فسادی که آنها را تهدید می کند آزاد سازیم.))[۱۵]

بنابراین، از آنجا که اسلام زن را مساوی مرد قرار داده است، و در قانون اساسی نیز ((تأمین حقوق همه جانبه افراد از زن و مرد و ایجاد امنیت قضایی عادلانه برای همه و تساوی عموم در برابر قانون))[۱۶] ذکر شده است، می بایست اول: از تجاوز به حقوق انسانی زنان پیشگیری شود. و متخلفین ارشاد و در صورت غیر مفید بودن، مجازات شوند. دوم