پاورپوینت کامل «آزاده» شجاع، عالم و سخنور؛ پرورده دامن حلیمه سعدیه ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «آزاده» شجاع، عالم و سخنور؛ پرورده دامن حلیمه سعدیه ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «آزاده» شجاع، عالم و سخنور؛ پرورده دامن حلیمه سعدیه ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «آزاده» شجاع، عالم و سخنور؛ پرورده دامن حلیمه سعدیه ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

شرایط زمانی واقعه

دهه هفتاد بعد از هجرت است و بر سرزمین حجاز، سفّاکی خشن، خونریز، مستبدّ و ظالم حاکم می باشد. حجّاج بن یوسف ثقفی در سال ۷۲ از طرف عبدالملک بن مروان اموی به سرکوبی عبداللَّه بن زبیر اعزام شده و با به آتش کشیدن خانه خدا و کشتن ابن زبیر، بر حجاز مسلط گشته است. بغض و کینه حجاج نسبت به امام علی(ع)، اهل بیت، علویان و شیعیان بی نظیر و مثال زدنی است.

امام علی(ع)، اهل بیت و شیعیان از مدت ها قبل مورد هجوم تیرهای بغض و کینه قرار گرفته اند. مقام فوق العاده علمی، تقوایی، ایمانی و عملی امام نادیده انگاشته شده و از آن منزلت متعالی پایین کشیده شده و در ردیف و بعد از کسانی قرار داده شده که فاصله آنها با ایشان بسیار افزون تر از فاصله عرش تا فرش است. حضرت امام خودش در بیانی حزن انگیز می فرماید:

فرزند ابی قحافه (ابوبکر) ردای خلافت به تن کرد در حالی که خوب می دانست من محور سنگ آسیای خلافتم و علم بسان چشمه و سیل از کوهسار وجودم فوران می کند و هیچ پرنده بلندپروازی به اوج مقام من راه نخواهد یافت… کدام زمان بود که مرا با نخستین آنان [ابوبکر] مقایسه کنند که اکنون با اینان [طلحه، زبیر، عبدالرحمن بن عوف، سعد بن ابی وقاص] مقایسه می شوم؟![۱]

این نگاه تنزلی همچنان بر امام تحمیل شد تا اینکه در حکمیت، سخن بر این قرار گرفت که علی(ع) برای خلافت شایسته است یا معاویه؟!

با حاکمیت یافتن معاویه، وجه دیگری از ستم به امام علی(ع) و اهل بیت شروع شد و آن، مبارزه شدید با نقل فضایل امام و سخنان پیامبر(ص) در شأن ایشان بود. هر کس به دوستی امام یا سخن گفتن به مدح امام متهم می شد، با سخت ترین شکنجه مواجه می گشت و در زندان های تنگ و تاریک می پوسید.

از این به بعد دوست و دشمن بر خودداری از نقل فضایل امام متفق گشتند. دوستان از ترس، کتمان فضیلت می کردند و دشمنان از بغض و کینه. اگر کسی می خواست حدیثی در فضیلت امام از رسول خدا یا شأن نزول آیه ای از قرآن که در شأن حضرت نازل شده بود به دیگری بگوید، بعد از اطمینان از رازداری شنونده و ایمان و خداترسی او، وی را به خلوتی مطمئن می برد و از او پیمان ها و قسم های غلیظ و شدید بر کتمان می گرفت و آنگاه سخن را به آرامی در گوش او نجوا می کرد.

مکمل این اقدام، تحریض و تشویق به جعل و نقل حدیث در شأن دیگرانی بود که در جبهه مخالف امام بودند و برای حدیث سازان و ناقلان جوایز چشمگیر و ارج و قرب فراوان در نظر گرفته شده بود.

به همه اینها اضافه کنید شرایط خاص حجاز و روگردانی عمومی از اهل بیت را. حجاز موطن قبایلی بود که از امام کینه های بدر، احد و خندق را داشتند و هیچ گاه نتوانستند این کینه ها را از قلب خود بزدایند و این چنین است که مظلومیت تاریخی اهل بیت در حجاز همچنان ادامه دارد.

همه عوامل فوق دست به دست هم داده و در حجاز و عراق [دایره حکومت حجاج] خفقان بی نظیری برای شیعیان و علویان پیش آورده به طوری که اعلام علنی محبت به امام علی(ع) و سخن گفتن از فضیلت آن حضرت، زهره شیر می خواهد و جز نادری عاشق جان بر کف، کسی را چنین جرئت و جسارتی نبود.

جهاد و مبارزه آزاده

«آزاده» (حرّه)، پرورش یافته دامن حلیمه سعدیه – صاحب شیری که شایستگی دایگی رسول خدا(ص) را داشت – از این نوادر جان بر کف و مبارز بود.[۲] او علاوه بر شجاعت و جان بر کفی، از علم و بیان هم حظ و بهره فراوانی داشت و چنین کسانی هستند که می توانند تاریخ ساز باشند و بینی جباران را به خاک بسایند. «آزاده» نه تنها به علی(ع) و مرام او عشق می ورزد که این عشق را در آن شرایط خفقانی علنی هم کرده است و خبرچینان حکومت آن را به حجاج اطلاع داده اند که آزاده نه تنها علی(ع) را دوست دارد بلکه او را از خلفای قبل از خودش که در نظر عموم جامعه و بخصوص حکومت، افضل و برتر هستند، برتر می شناسد و چه جرمی بالاتر از این؟!

دستور احضار آزاده صادر می گردد و آزاده را در مجلس حجاج حاضر می کنند. امرا و فرماندهان و مشاوران و رجال همه در جایگاههای خود به خدمت ایستاده و حجاج بر مسند حکومتی تکیه زده است. هیبت و جباریت حکام ستمگر بخصوص در مجلس رسمی که سرداران و نظامیان مسلّح ایستاده اند و رجال حکومت گوش به فرمانند، بسیار چشمگیر و خیره کننده و خوف آور است و زهره شیر را آب می کند.

آزاده را در چنین مجلسی احضار کرده اند تا مسحور قدرت و شوکت و جباریت حجاج شود و قدرت دفاع نیابد و محکوم گردد ولی شجاعت، جسارت، علم و سخنوری آزاده، دست به دست هم داده او را به چنان اوجی رسانده است که این هیبت ها را لگدکوب می کند و بر بساط این جباریت گام می نهد و جلو می رود و با استناد به قرآن – که همه ادعای تمسک بدان را دارند – چنان دلیل می آورد که دشمن سنگ به دهان و مبهوت می گردد.

کیفرخواست و دفاع آزاده

گمان حجاج این است که وقتی کیفرخواست خوانده شود، آزاده که هیبت مجلس، زهره اش را آب کرده، با سکوت به جرم خود اعتراف می کند یا حداکثر به دروغ شمردن آن متوسل می گردد و او نیز شهودی را که آماده کرده احضار می نماید و به ظاهر این محاکمه عادلانه با محکومیت قطعی آزاده تمام می گردد از این رو با صدای بلند می گوید:

تو آزاده دختر حلیمه سعدیه ای؟ خدای را شکر که تو را اسیر حکم ما کرد و به دام ما انداخت تا تنبیه و کیفر شوی! آیا راست است که تو علی(ع) را بر خلفای سه گانه قبل از او برتری می دهی و افضل می شماری؟

چند لحظه سکوت بر مجلس حاکم می شود و چشم ها به سوی آزاده و عکس العمل او خیره می گردد و ناگاه همه با ناباوری تکذیب گیج کننده آزاده را می شنوند. آزاده ادعای مطرح شده در کیفرخواست را تکذیب می کند اما نه آن گونه که حجاج و امیران و سرداران او انتظار دارند. آزاده متین، محکم و استوار لب به سخن می گشاید و می گوید:

دروغ گفته است آن کس که تو را خبر داده من علی را فقط از این سه برتر می دانم؟

سخن آزاده همچون پتکی آهنین بر مغز حجاج فرود آمده و او را گیج و مبهوت کرده است. ناباورانه و خشمگینانه می پرسد:

یعنی از غیر اینان نیز برتر می دانی؟

و جواب می شنود:

– آری، من علی را از [حضرات] آدم، لوط، ابراهیم، موسی، داوود، سلیمان و عیسی بن مریم نیز برتر می دانم.

حجاج از یک طرف به شدت خشمگین و درمانده است زیرا نه تنها آزاده اتهام را نفی نکرده و عذر نخواسته، بلکه اتهام های سخت تری را هم خودش اضافه کرده است. در جامعه ای که باید علی(ع) بعد از نمازها، در خطبه جمعه و عید و در مراسم های رسمی به عنوان عبادت و تقرب به خدا دشنام داده شود، در جامعه ای که مسلمان دانستن امیرالمؤمنین علی(ع) جرم است، کسی پیدا شده که در جلسه رسمی حکومت نه تنها از این جرم عظیم عذر نمی خواهد بلکه به صراحت و شجاعت و افتخارِ تمام، جرم های سنگین تری در این زمینه را بر عهده