پاورپوینت کامل دریچه ای رو به خیال ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دریچه ای رو به خیال ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دریچه ای رو به خیال ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دریچه ای رو به خیال ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

پنجره، نامی است که همیشه انسان را به فراسوی خود می خواند. پنجره، دریچه ای است به سوی مرزهای بی انتها تا آنجا که بال خیال به پرواز در آید.

«پنجره ای رو به کاشان و ابیانه» نام نمایشگاه عکسی است از «گروه عکاسان رویش آبی» وابسته به انجمن هنرهای تجسمی استان قم، به مدیریت آقای «محسن زمانی»، که خود از نقاشان و گرافیست های استان قم است.

نمایشگاه مذکور، حاصل سفر این گروه به شهر کاشان و روستاهای ابیانه و کامو می باشد. قابل ذکر است ابیانه، روستایی تاریخی در میان کوههای کرکس در اطراف شهر کاشان است که گفته می شود فرهنگ و نوع پوشش مردمان آن از ایران قبل از اسلام مانده است.

معماری این روستا نیز برگرفته از معماری دوران ساسانی است. اهالی این روستا اکثراً تحصیلات عالیه دارند و نسبت به جمعیت میانگین تحصیلکرده کشور، اهالی ابیانه در سطح ممتازی قرار دارند.

در «دیدار» این شماره دیداری خواهیم داشت از این نمایشگاه.

به هنگام ورود به سالن، پوستر نمایشگاه توجه مان را جلب می کند. عکسی که بخش وسیعی از آن را پهنه آبی آسمان فرا گرفته، در میان حاشیه مشکی به خوبی خودنمایی می کند و عبارتی که مخاطب را به دیدار از نمایشگاه عکس «پنجره ای رو به کاشان و ابیانه» دعوت می کند. در حالی که «رویش آبی» را در ذهن مان هجی می کنیم، وارد می شویم.

سالن نمایشگاه پذیرای بازدیدکنندگانی است که به تماشای عکس ها مشغول هستند. به جمع عکاسان نمایشگاه ملحق می شویم. بعد از آشنایی با اعضاء گروه «رویش آبی» تصمیم می گیریم ضمن تماشای عکس ها با دوستان عکاس نیز گفتگویی داشته باشیم.

قبل از تماشای عکس ها، علامت «گروه عکاسان رویش آبی» جلب توجه می کند. از آقای زمانی می پرسیم:

چرا «رویش آبی» را به عنوان نام گروه انتخاب کرده اید؟

رویش به منزله به وجود آمدن، جلوه کردن و در حرکت بودن و نمو داشتن است و آبی نشانه زلالی، پاکی و صداقت و آسمانی بودن. ان شاءاللَّه گروه تشکیل شده «رویش» خود را تا مقصد که کمال این راه است ادامه خواهد داد.

تعریف شما از عکاسی چیست؟

عکاسی در جهان دیروز و امروز از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و در آینده هم خواهد بود.

پیشرفت های علمی از یک سو و زمان درگذر از سوی دیگر، همه چیز را در تغییر و دگرگونی مداوم و لحظه ای قرار داده است. آنچه می گذرد دیگر تکرار نمی شود و به تعبیر حکیم یونانی: «ما دو بار به یک رودخانه وارد نمی شویم.» اما عکاسی توان بازگرداندن ما را به رودخانه جاری زندگی و زمان دارد.

عکاسی از طبیعت، سوژه های انسانی و. .. به گونه ای تغییر کرده و این تغییرات آنچنان در زندگی روزمره نفوذ کرده است که هیچ کجا نمی توان اثری از عکاسی را ندید. تزئینات منازل، تابلوهای مغازه ها، تبلیغات، مطبوعات، تجارت همگی به نوعی رابطه مستقیمی با عکاسی دارند و دیگر نمی شود مثل سابق عکاسی را به چهار عدد عکس خانوادگی محدود کرد.

به عقیده من عکاس با ثبت لحظات تکرارنشدنی، عمر آن لحظه را تا زمانی که عکس وجود دارد، طولانی می کند.

آقای زمانی، در این نمایشگاه از چند قطعه عکس استفاده شده است؟

با توجه به روند موضوع کاشان و روستای ابیانه و کامو که بتوان تا حدودی موقعیت مکانی و طبیعت و مردم آنجا را در معرض دید مردم قرار داد، بعد از حذف کردن تعدادی از عکس ها، ۴۹ قطعه عکس، انتخاب نهایی بود که در این نمایشگاه به نمایش عموم گذاشته شده است.

به جز دوستان حاضر، افراد دیگری هم عضو این گروه هستند؟

بله، چند نفر دیگر هم هستند که متأسفانه امروز نتوانستند در جمع ما حاضر باشند.

آقای زمانی در حالی که آماده رسیدگی به کارهای دیگر نمایشگاه می شود، می گوید: «و حالا اگر اجازه بدهید شما را با عکاسان گروه تنها بگذارم.»

در میان عکس های نمایشگاه به عکسی از خانم «زهرا مرادی» می رسیم. از عکاس می خواهیم که از خودش و علاقه و انگیزه اش در این رشته بگوید و او با شوخ طبعی خاصی که در رفتارش هویدا است، شروع به صحبت می کند.

نمی دانم عکاسی را از کی شروع کردم. در واقع می توانم بگویم از کودکی. البته شناختم از این رشته هنری از دبیرستان آغاز شد و بعدها با ورودم به کانون عکاسان و تشویق های آقای زمانی و مادرم به ادامه کار در این رشته مصمم شدم.

دوست داری بیشتر در چه زمینه ای کار کنی؟

به کارهای اجتماعی علاقه مندم، اما در کل آنچه مرا در این رشته راضی می کند آن است که چیزی را به ثبت می رسانم.

مطالعه در زمینه عکاسی چقدر به پیشرفت کار کمک کرده است؟

رشته اصلی من گرافیک است و مطالعاتم بیشتر در رابطه با گرافیک است نه عکاسی، با این حال در بهتر شدن کارم بی تأثیر نبوده است.

به عکسی از خانم «فخرالسادات طباطبایی» می رسیم و او می گوید: «آموزش عکاسی را سه سال پیش با تشویق پدرم و زیر نظر استادم آقای زمانی آغاز کردم.»

چه عاملی باعث شد که عکاسی را به صورت جدی دنبال کنی؟

من به همه هنرها علاقه مندم اما به عکاسی، به خاطر اینکه کمک می کند تا دیدگاه و نگاهم را ثبت کنم، علاقه دارم خصوصاً وقتی که در طول زمان به تدریج این تغییر نگاه و زاویه دیدم را می بینم.

عکس پیرمردی ایستاده در گورستان، که سایه اش موازی و همسو با سایه سنگ قبرها کشیده شده، نظرمان را جلب می کند. رو به خانم «محبوبه معارف وند» می پرسیم:

نظرت در مورد این کارت چیست؟

خودم به این عکس علاقه دارم. زمانی که برای عکاسی وارد قبرستان روستای کامو شدیم، در آن قبرستان خالی که سنگ قبرها از قطعات سنگ کوه بودند، پیرمردی تکیده با نگاهی بی فروغ به شکلی ایستاده بود که گویی خود او هم یکی از سنگ قبرهاست. این نگاه و طرز ایستادن او مرا بر آن داشت تا در قاب فریم او را ثبت کنم.

در کارهای شما معمولاً ارتفاع دوربین با سوژه یکی نیست. آیا این موضوع عمدی بوده است؟

بله، این زاویه کار را دوست دارم، چون که زاویه روبه رو معمولاً عادی است و مثل اینکه همه می توانند از این زاویه ببینند و من با تغییر ارتفاع دوربین نسبت به سوژه از نگاه معمولی فاصله می گیرم و زاویه جدیدی را برای بیننده خلق می کنم.

در باره رنگ و ترکیب بندی هنری آنها در عکاسی برا