پاورپوینت کامل زن در جمهوری اسلامی ایران نگاهی به دیروز ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن در جمهوری اسلامی ایران نگاهی به دیروز ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن در جمهوری اسلامی ایران نگاهی به دیروز ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن در جمهوری اسلامی ایران نگاهی به دیروز ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

>

نسل انقلاب، نسل امید

ما نسلی هستیم که به گذشته تعلق داریم اما هماره نگاهمان به آینده بوده است؛ آینده ای که با پیروزی انقلاب خجسته و سراسر افتخار اسلامی و برپایی نظام جمهوری اسلامی آغاز خواهد شد و روند استوار و دین مدار و بالنده آن ناهمواری ها را یکی پس از دیگری پشت سر خواهد گذاشت و فرهنگ و سیاست و اقتصاد و حقوق و همه مناسبات اجتماعی و حکومتی رنگی تازه خواهد گرفت؛ رنگ دین و ارزش های والای اسلامی، و «زن» که مظهر زایش و رویش و پرورش است به جایگاه درست خود باز خواهد گشت و از دام رژیم وابسته پهلوی که همه ارزش های انسانی و اسلامی او را با تیر نادانی و منفعت طلبی و وابستگی و بی دینی نشانه رفته، رهایی خواهد یافت. اینک همین نسل در پیشگاه تاریخ و در حضور نسل پس از انقلاب، با همه وجود و از سرِ راستی و ایمان به حقایق و ارزش هایی که پیامبر خاتم، صلوات اللَّه علیه و آله، و امامان والامقام، علیهم السلام، منادی آن بوده اند، گواهی می دهد که به رغم دشواری های بسیار و آفت ها و آسیب ها، انقلاب اسلامی به رهبری بزرگ مصلح تاریخ، حضرت آیت اللَّه العظمی امام خمینی – سلام اللَّه علیه – و خیزش عمومی بر پایه اسلام و آموزه های علمی و عملی اهل بیت، علیهم السلام، به ویژه حضرت صدیقه کبرا فاطمه زهرا، سلام اللَّه علیها، زنان از دام گسترده فرهنگ و ارزش های حاکم بر جامعه ای که به سیاست های رژیم پهلوی گرفتار شده بود، رهایی یافتند و دگرگونی سترگ، ژرف و گسترده در عرصه های گوناگون زندگی آنان پدید آمد و زنان و مردان، یکسان و همدوش در مسیر حرکت بالنده اسلامی و تحولات فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی قرار گرفتند.

نسل پیروزی

ما نسلی هستیم که از گذشته آمده ایم و همچنان، نگاه به آینده داریم؛ گذشته ای که اگر عنایت ویژه الهی شامل حال مان نشده بود و آن روند، آن گونه که شاه می گفت و می خواست و وعده دروازه های تمدن بزرگش! را می داد، ادامه می یافت، می توانستیم حدس بزنیم که اینک جامعه را از دروازه های جهنم سوزان فساد و فحشا و ستم مضاعف و وابستگی کامل و بی دینی عبور داده بود و به بهشت موهومی که رضاخان مستبد و بی سواد دست نشانده ترسیم کرده، لغزانده بود؛ بهشتی که یک گوشه آن را در کشف حجاب اجباری و به زور پاسبان و گزمه، نشان داده، فرزند وابسته ترش یک دروازه آن را در جشن هنر شیراز از کنار «دروازه ملل» تخت جمشید گشوده بود، نیز دروازه دیگرش را در جشن رسوای تاجگذاری و دروازه سومش را در بزرگداشت ۲۵۰۰ سال شاهنشاهی، اما خداوند حکیم و مهربان، آن وضع را خوش نداشت و مردی را از تبار نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و محمد و علی، صلوات اللَّه علیهم، فرستاد تا در دعوت به خیزش عمومی و نهضت فراگیر خود، همه را، چه زن و چه مرد به «کشتی نجات» فرا خواند و بت نادانی و خرافه و استعمار و دودستگی را با «تبر» روشنگری ها و قاطعیت خویش در هم فرو ریزد و ساره ها و هاجرها را به ساحت ابتلا و امتحان الهی در آوَرَد و زمزم معرفت و آگاهی و ایمان و بالندگی را به رویشان جاری سازد تا با طهارت روح و آن همه زیبایی و معنویت و ایثار که در انقلاب و جنگ از خود نشان دادند، هاجروار گِرد خانه حق به طواف در آیند.

مردی که با عصای موسوی و «ید بیضایی» اژدهای دو سر شرق و غرب را که فرعون وار زنان را «زنده» می دارند و از حقوق و «حیات» آنان دم می زنند تا در منافع خود به بردگی و کنیزی گیرند،[۱] واژگون ساخت، نیز راه روشن و نورانی حق را نشان داد تا زنان همراه و همدوش مردان بتوانند از «نیل»های خروشان و پرحادثه زندگی و جامعه گذر کنند. بزرگمردی که نفس مسیحایی او آن همه مرده و محتضر را حیات دوباره داد و دختران و پسران را از «پَرسه» در فساد و فحشا و بی هویتی و گناه به «عرصه» بندگی و بالندگی و مسجد و نماز و جهاد و شهادت در آورد.

مردی بر فراز مهر و قهر

آن «مرد» آمد. آن «مرد» از پسِ باران تیر تهمت و حصر و تبعید و هجرت و در سنگلاخ بیعت و مبارزه و قهر و مهر ۱۵ خرداد و ۱۹ دی و ۱۲ و ۲۲ بهمن آمد. آن «مرد» با «بُراق» راهوار علم و مرجعیت و هدایت و روشنگری و ایمان به هدف و باورهای عمیق مردم و نفوذ در عمق جان و خواست و اراده جامعه آمد و تا جایی پیش رفت که دیگران، که دیرزمانی مدّعی راه و هدایت بودند، باز ماندند و گفتند ما را همین مرحله بس است، که اگر کمی پیشتر آییم می سوزیم (لو دَنَوْتُ انملهً لَاحْترقتُ). کشش وجود مبارزاتی آنان بیش از این نبود.

آن «مرد» در وقتی آمد که در عقبه «بیعت» با او نه چند نفر زن بلکه میلیون ها زن در میدان هایی چون ۱۷ شهریور و تاسوعا و عاشورای ۵۷، دست بیعت به دعوت و رسالت اسلامی و رهبری او داده بودند. و سرانجام غریو شادی و سرود پیروزی را روزی سر دادند که در سالن انتظار فرودگاه مهرآباد، آن «مرد» را میان خویش دیدند، هر چند که هنوز به «مدینه» در نیامده بود، اما «فجر» طلوع کرده بود و پرتوهای خورشید خوشبختی و آزادی و استقلال و سربلندی و «حیات طیبه» بانوان از افق نمودار شده بود. این گونه بود که در میدان و خیابان «آزادی» و «انقلاب» و «بهشت زهرا»، میلیون ها زن همچون زنان و جوانان مدینه – چنان که گفته اند – شعر «استقبال» را می سرودند:

«طَلَعَ الْبَدْرُ عَلَینا، مِن ثنیاتِ الوداع»

«وَجَبَ الشُکرُ عَلَینا ما دَعا للَّه داعٍ»

«أیها المَبْعُوثُ فینا، جِئتَ بالْأمر الْمطاع»

«ای خمینی، تویی رهنمای ما»

«رهبر زنده و باوفای ما»

«بر لبم این سرود، بر خمینی درود»

«می کشیم ما همه انتظار تو»

«می کنیم جملگی جان نثار تو»

«بر لبم این سرود، بر خمینی درود»

گل توحید شکفت

آن «مرد» آمد تا تاریخ را به گواهی گیرد و در باره جایگاه زن بنویسد:

«تاریخ اسلام گواه احترامات بی حدّ رسول خدا(ص) به این مولود شریف [حضرت فاطمه(س)] است تا نشان دهد که زن، بزرگی ویژه ای در جامعه دارد که اگر برتر از مرد نباشد کمتر نیست.»[۲]

آن «مرد» آمد تا تاریخ دوباره ای بسازد و خود گواه راستین آن باشد:

«اینجانب در طول این جنگ، صحنه هایی از مادران و خواهران و همسران عزیز از دست داده دیده ام که گمان ندارم در غیر این انقلاب نظیری داشته باشد.»

و «گواه» آن خاطره ای است فراموش نشدنی از آن همه خاطرات:

«و آنچه برای من یک خاطره فراموش نشدنی است، با اینکه تمام صحنه ها چنین است، ازدواج یک دختر جوان با یک پاسدار عزیز است که در جنگ هر دو دست خود را از دست داده و از هر دو چشم آسیب دیده بود. آن دختر شجاع با روحی بزرگ و سرشار از صفا و صمیمیت گفت: حال که نتوانستم به جبهه بروم، بگذار با این ازدواج، دَین خود را به انقلاب و به دینم ادا کرده باشم.»

و «ارزش» آن را با کدام یک از معیارهای رایج عصر پهلوی می توان برشمرد:

«عظمت روحانی این صحنه و ارزش انسانی و نغمه های الهی آن را نویسندگان، شاعران، گویندگان، نقاشان، هنرپیشگان، عارفان، فیلسوفان، فقیهان و هر کس را که شماها فرض کنید، نمی توانند بیان و یا ترسیم کنند و فداکاری، خداجویی و معنویت این دختر بزرگ را هیچ کس نمی تواند با معیارهای رایج ارزیابی کند.»[۳]

آن «مرد» آمد تا در دامن دعوت و هدایت و رهبری و نظام الهی خود دخترانی زینب گونه پرورش دهد که دامنه عفاف و پاکی شان هر کوی و برزن را در بر گیرد و آوازه دانش و خرد و تقوایشان در عالم پیچد، نیز کلام عالمانه و منطق استوار و آهنگ سخن شان، چنان در گوش جامعه و جهان طنین افکند که گویا زینب(س) است که مردم کوفه را بار دیگر به یاد امیر مؤمنان علی(ع)، انداخته است.

ما نسلی هستیم که شهادت می دهیم «امام» که آمد، به عهد و دعوت خود عمل کرد و آن همه سربلندی و شرف و معنویت و معرفت و رشد و فضیلت و دانش و در یک کلمه «تقوا» را برای زنان و مردان، دختران و پسران این سرزمین به ارمغان آورد و دامنْ دامنْ گُل انسانیت و شکوفه دینداری نثار جامعه کرد.

ریشه سرخ، امید سبز

ما از نسل گذشته ایم، اما نگاه به آینده داریم و اینک در مقطع گذشت ربع قرن از پیروزی انقلاب به رغم آن همه خاک و خاشاک، و آسیب و آفت، درخت امید هنوز در دل مان سبز است و جوانه می زند؛ امید به آینده بهتر و فردای روشنی که پیش روی زنان و دختران جامعه می بینیم، پیش روی نسلی و نسل هایی که گذشته را ندیده و سوگمندانه باید گفت، از آن نیز کم خوانده و کم شنیده است.

گواه گفته ما نسل پیش، آن همه دگرگونی ها و پیشرفت ها و دستاوردهاست که هیچ قلم و سخن و هنری نمی تواند آن را بازگو کند و ارزش معنوی آن را آشکار سازد. زبان آمار و ارقام و جدول و شاخص را راهی بر عالم معنا و معنویت نیست. گواه ما آن همه دانش و معرفت و رشد عملکرد مثبت و قابل ستایش است که در عرصه های مختلف اجتماعی در طول ربع قرن پس از پیروزی، جامه عمل پوشیده و گسترش یافته، آن همه دیدگاهها و نظریات علمی و تحولات فکری است که در حوزه های مختلف علمی فرهنگی رخ داده است. صفحاتی که پیش رو دارید و مجموعه ای که گرد آمده تنها بیانگر بخشی از آن است.

نگران امروز و فردا

ما نسلی هستیم که در عین امیدواری به آینده و فردایی بسیار بهتر، نگران آن نیز هستیم. فردایی که فاصله ۲۵ سال برای دستیابی به آن را، با پیشینه ای که شاهان و خانان و استعمارگران و نوکران آنان بر جای گذاشتند و در وضعیتی که گذرانده ایم، نباید زیاد شمرد. اما نگران نسلی هستیم که رویش و پرورش آن در دامن انقلاب و نظام و مدیریت اسلامی بوده است؛ نگران دختران امروز و زنان فردا؛ نگران آن همه سرمایه و دستاورد و امید و انتظار که – مباد – دستخوش سوء تدبیر و آز دنیاطلبی و هرزه خواهی این و آن شود. نگران گسترش دوباره فرهنگ و هویت غربی و بازگشت بدحجابی و بی حجابی و اختلاط حرام و آلودگی های فکری و اخلاقی و سستی بنیان خانواده و بازیچه شدن دوباره زنان و دختران جامعه خود هستیم، اما پیش از آن و بیش از آن، نگران برخی سیاست ها و برنامه ها و بی تدبیری و بی کفایتی و بی مبالاتی و نااهلی و کم مایگی برخی مدیریت ها در نظام هستیم که زمینه ساز برگشت به ارزش های حاکم بر جامعه و رژیم گذشته شاهنشاهی باشد.

ما نسلی هستیم که از گذشته حرکت کردیم و آینده روشن و نیک را در آینه سخن و کردار و هدف امام خ