پاورپوینت کامل نقش زنان در آموزش کشور؛ آمارها و تحلیل ها ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش زنان در آموزش کشور؛ آمارها و تحلیل ها ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش زنان در آموزش کشور؛ آمارها و تحلیل ها ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش زنان در آموزش کشور؛ آمارها و تحلیل ها ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

>

[مهمترین و برجسته ترین نقش زنان را می توان نقش آموزشی آنان دانست که تمامی فرایند زندگی را در بر می گیرد. این نقش به سه صورت قابل تقسیم بندی است:

۱- نقش آموزشی در خانواده

۲- نقش آموزشی در نظام آموزشی رسمی کشور

۳- نقش زنان در فرایند توسعه و پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به عنوان عناصر آموزش دهنده غیر مستقیم.

در این مقاله بر اساس داده های آماری، نقش های سه گانه فوق طی ۲۵ سال گذشته در جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته و در پایان کاستی های موجود در این زمینه بازگو شده است.]

مقدمه

زنان نقش بسیار مهمی در آموزش جامعه و در سطح اولیه در خانواده خود دارند. ایشان به دلیل جایگاه و نقش بارز و مشخصی که در تربیت و رشد نسل های آینده دارند، از مهم ترین عوامل منتقل کننده فرهنگ و یا به عبارتی آفرینش انگارهای فرهنگی به شمار می روند. به واسطه زنان بسیاری از سنت ها و آمیزه های فرهنگی و اجتماعی و آموزشی و فردی پایدار و به نسل بعد منتقل می شود، یا در اثر نادیده انگاشتن و کم اهمیت جلوه دادن از سوی آنها، کمرنگ شده و یا از بین می رود. اگر دقیق تر بنگریم اولین نقش زنان آموزش است. به جرئت می توان گفت اولین شغل زنان در جهان معلمی است. وقتی کودکی متولد می شود باید به وی آموخت که چطور راه برود، حرف بزند، با دیگران ارتباط برقرار کند و… بیشتر اینها توسط مادر آموزش داده می شود و این مهم نشان می دهد از نقش های اصلی زنان، آموزش در خانواده است.

مادر در سطوح بالاتر دانش آموز را آموزش می دهد، به دانشجویان درس می دهد، به کارمندان خود شیوه فعالیت را می آموزد و…

کودکان در خانواده اطلاعات اولیه چگونه بودن، چگونه سخن گفتن و چگونه با دیگران ارتباط برقرار کردن را یاد می گیرند؛ مواردی که نقش کلیدی در موفقیت یا شکست فرد در فعالیت های خانوادگی و اجتماعی وی در آینده دارد.

بنابراین بنیان جامعه، خانواده است و خانواده های آموزش دیده، جامعه ای آموزش دیده را در پی دارند. از منظری دیگر، اگر آموزش را از ارکان توسعه بدانیم بدون در نظر گرفتن زنان که نیمی از جمعیت کشور هستند، دستیابی به توسعه و آموزش عمومی میسر نخواهد بود. زنان معلمان واقعی جامعه اند. آنچه زنان انجام می دهند، اثر بسزایی بر بیشتر پروژه های توسعه ای دارد، حتی اگر نقش زنان به روشنی در طراحی و اجرای برنامه ها در نظر گرفته نشده باشد.

نقش آموزشی زنان

با این مقدمه نقش آموزشی زنان را می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد:

۱- نقش آموزشی زنان در خانواده.

۲- نقش آموزشی زنان در نظام آموزش رسمی کشور.

۳- نقش آموزشی زنان در فرآیند توسعه و پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به عنوان عناصر آموزش دهنده غیر مستقیم.

نقش آموزشی زنان در خانواده

اینکه زنان مهم ترین نقش را در آموزش و پرورش فرزندان جامعه و نسل های آینده دارند، سخنی است که از فرط تکرار شاید بی اثر شده باشد. بر کسی پوشیده نیست که انسان ها اولین تأثیرات را از مادر می گیرند و آنچه او به ایشان می آموزد، ساختار اصلی شخصیت فردای آنها را می سازد.

طی ۲۵ سال گذشته نیز بیان مطالب کلی و گاه کلیشه ای در خصوص نقش آموزشی زنان در خانواده بسیار رایج بوده، لیکن زنان ما نه به خاطر این مطالب و تعاریف مرتبط، بلکه با احساس و قدرت مادری و با پیروی از الگوهای دینی، ضامن پیروزی های بزرگی در عرصه های ایثار و شهادت، تلاش و فعالیت و پیشرفت های علمی و تخصصی فرزندان خود بوده اند که منافع آن تقدیم جامعه بزرگ ایران اسلامی شده است.

بنابراین نیازمند نگاه و بیانی نو در این موضوع هستیم، تا از تکرار پرهیز کرده باشیم.

پیشرفت و توسعه یافتگی، نیازمند نظام تربیتی است و یکایک افراد باید در فضایی علاقه مند به توسعه، تربیت شوند. در پرتو آموزش است که انسان ها دگرگون می شوند و در قالب فرهنگ و فلسفه حیاتی که به آن معتقدند، استحکام روانی و شخصیتی و اجتماعی می یابند. یکی از شاخصه های توسعه در کشورهای مختلف، میزان حضور زنان و چگونگی ایفای نقش آنها در عرصه های گوناگون است. زنان عهده دار نقش های متعددی از جمله همسری و مادری هستند که می تواند در زمینه های گوناگون همچون فرهنگ، آموزش و پرورش، بهداشت، حفاظت از محیط زیست، کاهش میزان جمعیت، افزایش تولید و به دنبال آن بهبود وضعیت اقتصادی، دستاوردهای مثبت و سازنده ای بر جای گذاشته و در از بین بردن فقر و حل مشکلات اجتماعی بسیار مؤثر باشد. بنابراین در دستیابی به توسعه پایدار باید وضعیت و امکانات زنان را در خانواده مورد توجه قرار داد و زمینه های بهبود جایگاه آنها را فراهم کرد؛ زیرا هنوز هم به رغم اهمیت و تأثیر بسزای نقش زنان در توسعه انسانی، آنها نتوانسته اند تمام حقوق خود را به دست آورده و از امکانات لازم برخوردار شوند، چنان که زنان اکنون، در بسیاری نقاط جهان از تبعیضات فراوان رنج می برند و بازتاب تبعیضات در حل نشدن مسائل اجتماعی نمود یافته است.

در این میان تحقیقات نشان می دهد آموزش زنان، بخشی از راه حل برطرف کردن مشکلات اصلی جامعه از جمله فقر، بیکاری و فساد اجتماعی است.

با استفاده از این گفته ها بهتر می توان دریافت که نقش آموزشی زنان در خانواده با توجه به نیازمندی های جوامع امروزی تا چه حد بنیادی و اصیل است. امروز دیگر نمی توان بسنده کرد که مادران فقط خوب راه رفتن، باادب سخن گفتن و نظافت درست را به فرزندان شان بیاموزند. تأکید بر تنوع و تعدد مسائل و موضوعات نشان می دهد که نقش آموزشی زنان در خانواده بسیار عمیق تر از باوری است که در عموم موارد به آن اشاره می شود. به علاوه این رسالت همواره رو به گسترش است و با پدید آمدن مسائل جدید، نقش آموزشی پرمسئولیت تری بر عهده مادران گذاشته می شود.

در این حال بدیهی است که تداوم موفقیت این نقش بستگی کامل با آموزش زنان و مادران پیدا می کند. اگر زنان ما از آگاهی های لازم در مسائل فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی برخوردار نباشند، قادر به ادای درست نقش آموزشی خود نخواهند بود. از سوی دیگر، رفتاری که جامعه با زنان و مادران دارد و میزان دستیابی آنها به کرامت و جایگاه انسانی، تأثیر مستقیم بر نسل های آینده خواهد داشت.

مادری که به لحاظ حقوقی احساس امنیت در خانواده نمی کند، ناخودآگاه بر فرزند نوعی بی اعتمادی به جامعه و حاکمیت را آموزش می دهد؛ بنابراین زنان برای نقش آفرینی بهتر در مراحل مختلف زندگی خانوادگی نیازمند اطلاعات و آگاهی و نیز احساس امنیت حقوقی هستند.

تحقق این پدیده، سبب ایجاد توانمندی برای به کارگیری اطلاعات، تقویت تفکر و دخالت در تصمیم گیری های مهم و سرنوشت ساز برای نسل های آینده می شود.

همچنین برخی صاحب نظران معتقدند نوسازی و توسعه، دستاوردهای نامتعادلی برای مردان و زنان در کشورهای در حال توسعه به همراه داشته است، به طوری که مردان، بهره مندان، و زنان، قربانیان این فرآیند بوده اند.

توانمندسازی زنان و مشارکت آنها در توسعه نیازمند پیشرفت فرهنگی آنان است. پیشرفت این قشر نیز موجب پیشرفت خانواده به عنوان هسته اصلی جامعه می شود. توسعه به معنای تغییر کشور بر اساس تصویری آرمانی با تأکید بر مسائل انسانی و اقتصادی است که تحقق آن نیازمند شیوه ها و اصول مشخصی است. البته در جامعه ما توجه به آموزش های دینی و ایجاد باورهای عمیق اعتقادی را می بایست در این اصول مشخص، لحاظ کرد، زیرا اعتقادات و باورهای دینی برای ما زیربنای پیشرفت فرهنگی و نیز دستیابی به حقوق انسانی و محور بومی شدن شیوه ها و قواعد توسعه در کشور است. بی تردید تکیه بر باورهای اصیل دینی در کنار حذف عقاید و برداشت های افراطی و تفریطی و گسترش آنها سبب تقویت نگرش های مثبت در جامعه زنان و مادران و در نتیجه بهسازی نسل های آینده می شود.

بنا بر گفته ها و تعاریف بالا باید گفت: زنان ما، در ایفای نقش آموزشی خود در خانواده طی ۲۵ سال گذشته، تلاش لازم را داشته و بر این رسالت آگاه بوده اند. آنها هر جا به آموزش های لازم در انجام این رسالت دسترسی داشته اند، موفق بوده اما آنجا که اطلاعات یا شرایط لازم از مادران دریغ شده، جامعه گرفتار آفت و صدمه شده است.

چنانکه با افزایش سوادآموزی یا رشد و گسترش تحصیلات عالی امروزه شاهد جامعه ای باسوادتر به ویژه در سطح دختران و بانوان هستیم. همچنین با امکان مشارکت سیاسی زنان و آموزش های غیر مستقیم در این زمینه به آنان، در حال حاضر از جامعه ای با رشد بالای سیاسی برخورداریم و جوانان ما نسبت به جوانان اغلب کشورها دارای آگاهی های سیاسی بیشتری هستند.

در عین حال می توان آثار منفی برخی کم توجهی ها یا عدم تحقق حقوق خانوادگی و اجتماعی زنان و مادران را در بی اعتنایی یا بدبینی تعدادی از جوانان یعنی فرزندان این مادران مشاهده کرد.

نقش زنان در نظام آموزش رسمی کشور

در جامعه ایرانی، معلمی همواره بهترین و ارزشی ترین مشاغل برای زنان برشمرده شده است. این دیدگاه چه پیش از انقلاب و چه پس از پیروزی آن دیدگاهی مسلط در امر اشتغال زنان بوده است. در این امر شاید توانایی های خاص روحی و جسمی زنان نقش عمده ای داشته، اما بی شک موقعیت جنسیتی و شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه مهم ترین عامل گرایش زنان به این شغل بوده است، چرا که اغلب خانواده ها علاقه دارند دختران آنها معلم، استاد دانشگاه، مدرِّس و مربی شوند. به عبارت دیگر شرایط خاص اجتماعی و فرهنگی همواره جامعه زنان را به سمت مشاغل آموزشی هدایت کرده، به طوری که اگر از پدر و مادر یا همسر پرسیده شود: چه شغلی را برای دختر یا همسر خود برمی گزینید، در بیشتر موارد شغل معلمی را ترجیح می دهند.

البته پیشینه تاریخی و تجربه نیز نشان می دهد که زنان در بخش آموزش موفق تر از مردان بوده اند. این امر واقعیتی است که پژوهش های انجام شده نیز بر آن تأکید دارد، به عنوان مثال نتایج یک تحقیق در زمینه مقایسه پیشرفت دانش آموزان پسر دارای معلم مرد با دانش آموزان پسر دارای معلم زن در پایه دوم دوره ابتدایی شهرستان بوشهر در سال ۷۵ – ۷۴ این موضوع را ثابت می کند.

در این تحقیق کلاس های دوم به دو گروه کلاس های دارای معلم مرد و زن تقسیم شد. کل کلاس های دارای معلم مرد به تعداد چهارده کلاس به عنوان گروه اوّل نمونه و به همان تعداد کلاس های دارای معلم زن از طریق موازنه به عنوان گروه دوم انتخاب شد. برای اندازه گیری متغیرها، میانگین کل تحصیلی و میانگین نمرات کتبی دروس «املا»، «ریاضی» و «جمله نویسی» مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برای افزایش اعتبار داده های تحقیق، آزمودنی های هر دو گروه با سه آزمون پیشرفت تحصیلی که به وسیله پژوهشگر و تعدادی از معلمان مجرَّب دوره ابتدایی ساخته شد، مورد آزمایش قرار گرفت.

نتیجه کلی پژوهش به قرار زیر بود: دانش آموزان پسر دارای معلم زن در پایه دوم از نظر پیشرفت تحصیلی با دانش آموزان پسر دارای معلم مرد، تفاوت معنی داری داشتند. این تفاوت قابل ملاحظه به سود دانش آموزان پسر دارای معلم زن بود.

بدین ترتیب زنان چه به لحاظ توانایی های روحی و جسمی، چه به لحاظ موقعیت جنسیتی و شرایط اجتماعی و فرهنگی و چه به جهت پیشینه تاریخی و تجربه نقش بسزایی را در آموزش رسمی کشور ادا می کنند.

شایان ذکر است یونیسف در رهنمودهای خود برای گسترش آموزش زنان و سوادآموزی، استخدام بیشتر معلمان زن را لازم دانسته است.

در این حال رشد حضور زنان در نظام آموزش رسمی کشور پیش از دانشگاه و در مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه از روند یکسانی طی سال های مختلف پیش از انقلاب تا کنون برخوردار بوده است. در این زمینه دسترسی به آمار مشکل بوده، لیکن جدول زیر نشان دهنده این امر است.

ستون کنار جدول نشان می دهد که در سال ۱۳۵۷ در مقابل ۲۱۵ هزار و ۳۸۱ نفر کارمند مرد در آموزش و پرورش ۱۷۷ هزار و ۶۱۵ نفر کارمند زن فعالیت می کردند. مشابه همین وضعیت در سال های ۷۷ – ۷۶ و ۸۲ – ۸۱ به صورت کامل تری در مقاطع مختلف به دست آمده است. شایان ذکر اینکه از سال ۷۶ به بعد آمارهای مربوط به کارکنان آموزش و پرورش به لحاظ عامل جنسیت تهیه شده و پیش از آن بسیار کمتر این اقدام صورت گرفته است.