پاورپوینت کامل جایگاه و نقش مادری در جمهوری اسلامی ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه و نقش مادری در جمهوری اسلامی ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه و نقش مادری در جمهوری اسلامی ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه و نقش مادری در جمهوری اسلامی ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

[اهمیت فوق العاده به نقش مادری در نظام تربیتی حقوقی اسلام و جایگاه مکیدی مادر در فرهنگ سازی خانواده و جامعه، ایجاب می کرد، مقام رفیع مادر در قوانین جمهوری اسلامی ایران و عملکرد مسئولان نظام مورد اهتمام جدی قرار گیرد. این مقاله نیز سعی دارد جایگاه مادری در نظام جمهوری اسلامی ایران را با مروری بر قوانین حمایتی از مادران تبیین کرده، شرافت مادری را در آیینه عملکرد حضرت امام خمینی بنمایاند.]

مقدمه

مادر، زیباترین واژه آفرینش است و مؤثرترین عامل تربیت و نگاهبان سلامت روحی و روانی و جسمانی فرزند؛ مهم تر از همه عامل انتقال ارزش ها به کودک است، چرا که یکی از مهم ترین عوامل پای بندی فرزندان به مسائل ارزشی و دینی، چگونگی رفتار مادر با فرزند است. اگر کیفیت تعامل مادر با کودکان خوب باشد، آنها بیشتر به ارزش های خانواده و دین پای بند می مانند، افزون بر آن، پذیرش برنامه های دینی و ارزش های مذهبی را برای فرزند آسان می کند.

البته علاوه بر چگونگی رفتار مادران در انتقال ارزش ها، قوّت دینی مادر و پای بندی وی به مسائل مذهبی یکی دیگر از عوامل پای بندی کودکان به فرهنگ دینی و ملی است. در نهایت می توان گفت مادر اساس و ریشه همه نیکی هاست. نقش کلیدی مادران در فرهنگ سازی موجب شده که در نظام تربیتی و حقوقی اسلام، توجه و تأکید و اهتمام ویژه ای به حقوق مادران شود. در آموزه های دینی ضمن تأکید بسیار بر مقام والای مادری و جایگاه مادر، به ضرورت احترام به مقام رفیع مادری، توجه داده، اهتمام جدی نسبت به برآوردن حقوق مادران و توجه بسیار به سلامت جسمانی، روحی و روانی آنان کرده، چرا که سلامت جامعه به سلامت خانواده، و نشاط و اقتدار و پویایی خانواده به مادر وابسته است. نقش محوری مادر در سازندگی کشور بر هیچ کس پوشیده نیست.

در ایران به جهت برخورداری از نظام جمهوری اسلامی و با تغییر قانون اساسی مشروطه سلطنتی به برکت انقلاب بزرگ ملت ایران در بهمن ۱۳۵۷ و تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی توسط مجلس خبرگان، نگاه به زنان به ویژه حقوق مادران دستخوش دگرگونی جدی گردید.

قانونی که توسط خبرگان ملت تدوین شد و سپس مورد پذیرش مردم و امام خمینی(ره) قرار گرفت و پس از بازنگری و اعمال تغییراتی در آن، به تثبیت رسید.

همان طور که در اولین سطرهای مقدمه قانون اساسی آمده، مجموعه قوانین آن بر اساس اصول و ضوابط اسلامی است، چرا که مهم ترین ویژگی انقلاب، مکتبی و اسلامی بودن آن است. به این ترتیب، همه مواضع قانون اساسی و تمامی دیدگاههای آن از جمله «حقوق زن» همگون با اصول اسلامی تدوین و تبیین گردید و زنان به برکت انقلاب عظیم مردم و تدوین قانون اساسی بر اساس نگاه دینی، هویت اصلی و حقوقی خود را باز یافتند. چنان که مادری به عنوان محوری ترین نقش در خانواده (که واحد بنیادین جامعه و کانون اصلی رشد و تعالی انسان است و زمینه ساز حرکت تکاملی و رشدیابنده شخص در جامعه می باشد) به طور ویژه مورد توجه و عنایت قانونگذاران قرار گرفت، نیز حمایت از نقش مادری و فراهم کردن امکانات جهت ایفای صحیح این نقش کلیدی و اساسی در خانواده از مهم ترین وظایف قانون و حکومت اسلامی محسوب گردید. از این رو در اصل ۲۱ قانون اساسی آمده است:

«دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد:

۱ – ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او.

۲ – حمایت مادران بخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزندان و حمایت از کودکان بی سرپرست.

۳ – ایجاد دادگاه صالح برای حفظ کیان و بقای خانواده.

۴ – ایجاد بیمه خاص بیوگان و زنان سالخورده بی سرپرست.

۵ – اعطای قیمومیت فرزندان به مادران شایسته در جهت [مصلحت و] غبطه آنها در صورت نبودن ولی شرعی.»

در این اصل، برای استیفای حقوق زن، دولت موظف گردیده در پنج مورد اقداماتی انجام دهد که محور اوّل و اساسی آن «ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی» است. محورهای دیگر قانون، به حقوق زن در خانواده یعنی ایفای نقش مادری و همسری توجه کرده است؛ با توجه به این مهم که زنان نیمی از پیکره هستی را تشکیل می دهند، که توجه به حقوق آنان و همچنین رسیدگی به مشکلات و مسائل آنان باعث ارتقای سطح فرهنگی، رفاه و آسایش خانواده شده، مهم تر اینکه زن مسلمان به عنوان عنصر مؤثر و سازنده در جامعه در صورت فراهم بودن زمینه و امکانات می تواند به اساسی ترین و مؤثرترین نقش خود یعنی مادری و همسری با خیال آسوده بپردازد؛ علاوه بر آن جهت دستیابی به توسعه و خودکفایی جامعه هم کوشا باشد.

از این رو قانون اساسی توجه زیادی به وضع قوانینی در جهت حمایت از مادران مبذول داشته، همچنین جنبه بسترسازی جهت ایجاد شرایط لازم برای انجام رسالت مادری را دارد.

۱ – سپردن مسئولیت و سرپرستی خانواده به مردان.

۲ – قرار دادن نفقه به عنوان وظیفه مرد جهت آسودگی خیال زنان از هزینه ها.

۳ – همکاری مرد در تربیت فرزندان با همسر خود.

۴ – استفاده مادران (بانوان باردار) از معذوریت.

۵ – حمایت از مادران در دوران شیردهی.

۶ – اشتغال مادران و امکان خدمت نیمه وقت برای بانوان.

۷ – حق حضانت.

قانون حمایت خود را از مادران و ایجاد بستر مناسب جهت فراهم کردن آسایش و آرامش خیال مادر (که مهم ترین شخص برای پذیرش مسئولیت تربیت فرزندان است) با وضع قوانین اعلام کرده است، از جمله:

در این نوشتار سعی بر آن است که توجه خوانندگان را به برخی از قوانین حمایتی از مادران جلب کنیم تا جایگاه مادری در نظام جمهوری اسلامی ایران تبیین گردد.

ریاست خانواده

از آنجا که یکی از عوامل کارآمدی خانواده به عنوان یک نهاد کوچک اما بسیار حساس و مؤثر، برخورداری از سرپرستی مدیر و آگاه و دارای حُسن تدبیر و شایستگی های لازم می باشد (چون ضعف در تنظیم امور و تدبیر کارها و بی توجهی و بی کفایتی در مسئول و غفلت از وظایف، موجب ناکارآمدی خانواده می شود و چنین خانواده ای بستری مناسب جهت رشد فرزندان نمی گردد) در آموزه های دینی برای اینکه مادر به عنوان، مدیر و مسئول تربیت فرزندان بتواند در فضای آرام و به دور از هر گونه دغدغه و نگرانی در اجرایی خانواده به انجام وظیفه و رسالت مادری بپردازد، بار مسئولیت اداره خانواده و امور اجرایی مربوط بیرون منزل از دوش مادر برداشته شده، این مسئله امتیاز و لطفی است که خداوند به زنان به ویژه مادران کرده است.

در قرآن کریم به سرپرستی مردان تصریح شده است:

«الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَی النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ وَ بِما أَنفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ فَالصَّالِحاتُ، قانِتاتٌ، حافِظاتٌ لِّلْغَیبِ بما حَفِظَ اللَّهُ…»[۱]

مفسّر ارجمند آیهالله جوادی آملی در تفسیر آیه می گوید:

«هرگز مرد قوّام و قیم زن نیست؛ این مسئله فقط مدیریت است. مدیریت، از آنجا که یک کار اجرایی است، فخر معنوی نیست… و چون مسئول تأمین هزینه مرد است، سرپرستی داخل منزل هم با مرد است. اما سرپرستی برای مرد مزیتی به حساب نمی آید. «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَی النِّساءِ» یعنی «یا ایها الرجال کونوا قوامین؛ ای مردها، به کار خانواده قیام کنید.»[۲]

در تفسیر نورالثقلین آمده که امام هشتم در ضمن جواب هایی که به محمد بن سنان نسبت به فلسفه و علل بعضی احکام داده است، می فرماید: «بر مرد است که خانواده خود را اداره کند و نفقه ایشان را بدهد اما بر زن مسئولیتی نیست که زوج را از جهت نیازمندی هایش اداره کند و همین است معنای بیان خدای عزوجل در آیه «الرجال قوّامون علی النساء….»[۳]

بنابراین اسلام امتیاز به زن داده و مسئولیت سنگین امور مالی را از دوش او برداشته، در عین اینکه مالک تمام مال و منافع ثروت خویش است.

طبق ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی «در روابط زوجین ریاست خانواده از ویژگی های شوهر است» از این ماده فهمیده می شود ریاست شوهر بر خانواده یک وظیفه اجتماعی، نه یک امتیاز و حق شخصی است.

ثمره واگذاری مسئولیت به مردان، آسودگی خیال، سبک کردن بار مسئولیت زنان و در پی آن ایجاد امنیت و آرامش روانی برای مادران جهت پرداختن به رسالت مادری است و در مجموع، عنایتی از طرف خداوند به زنان است.

نفقه زوجه

نفقه زوجه از تکالیف مالی زوج است که پس از عقد نکاح و شروع زندگی مشترک بر عهده اوست و ضامن استقلال خانواده و نموداری از شئون سرپرستی مرد بر کوچک ترین و در عین حال مهم ترین نهاد اجتماعی بشریت می باشد.

«نفقه» در لغت به معنای هزینه زندگی و عیال و اولاد است و آنچه انفاق می کند و انفاق به معنی صرف کردن نیز می باشد. و در اصطلاح، تأمین مخارج خانواده اعم از خوراک، پوشاک، مسکن و سایر مخارجی است که برای خانواده لازم می باشد. در فقه امامیه که منبع اصلی حقوق ایران است، تأمین آنچه که زن در زندگی زناشویی به آن احتیاج دارد، اعم از خوردنی، پوشاک، مسکن، لوازم آرایش… به عنوان نفقه بر عهده زوج قرار داده شده است.

قرآن کریم در سوره بقره، آیه ۲۳۴ به بیان حکم مدت شیر دادن فرزند از طرف مادر و الزام مرد به پرداخت نفقه همسر می پردازد، و در مورد اخیر می فرماید:

«… علی المولود له رزقهن و کسوتهن بالمعروف…؛ … و بر پدر است که به روزی و پوشاک همسر خود به خوبی و شایسته اقدام کند.»

از آنجا که مسئولیت و رنج و زحمات طاقت فرسای تولید نسل، از لحاظ طبیعی به عهده زن گذاشته شده و این از نیروی بدنی زن کاسته و توانایی او را در کسب و کار کاهش می دهد، توانایی های مرد برای کارهای اقتصادی و تولیدی، بیشتر از زنان است و نیاز زنان به پول و ثروت بیش از مردان می باشد، زیرا آراستگی و زینت جزو زندگی زن و از نیازهای اصلی او محسوب می شود، به همین علت عده ای از فقها آن را جزو نفقه محسوب کرده اند.

از سوی دیگر جمال، نشاط و طراوت زن مستلزم آسایش بیشتر و تلاش کمتر وی است.

از همه مهم تر آنکه رمز موفقیت مادران در تربیت اولاد، بسته به وجود سلامت، نشاط، تأمین نیازهایی چون زینت و آرایش و فراغت خاطر و امنیت روانی است.

از این رو قوانین اسلامی و همچنین قوانین مدنی نظام جمهوری اسلامی ایران، نفقه زن را به عهده مرد گذاشته است. در ماده ۱۱۰۶ قانون مدنی آمده است «در عقد دائم نفقه زن به عهده شوهر است».

این ماده نشان می دهد که زوجه به مجرد عقد مستحق نفقه است. در ماده ۱۱۰۷ مصادیق نفقه را به شرح زیر برشمرده است:

مسکن و البسه، غذا و اثاث البیت که به طور متعارف با وضعیت زن متناسب باشد و خادم در صورت عادت زن به داشتن خادم یا احتیاج او به واسطه مرض یا نقصان اعضاء.

مجموعه این موارد، موجب می شود امکان پرداختن مادر به مسئولیت اصلی خود فراهم گردد.

حمایت از مادران شاغل

با توجه به اهمیت نقش تأثیرگذار و حساس زنان در خانواده و ضرورت وجود فراغت و آرامش خاطر زنان به عنوان شرط لازم جهت ایفای مسئولیت محوری و کلیدی همسری و مادری، از سوی دیگر با توجه به اینکه ایفای خوب این مسئولیت نیازمند صرف انرژی کافی و مفید در محیط خانه می باشد، به همین جهت اسلام، مسئولیت تأمین هزینه های اداره منزل و مخارج مربوط به آن را از دوش زنان برداشته است.

اسلام اشتغال و کسب درآمد را برای زنان ممنوع نمی داند و در اغلب مشاغل حضور زنان را بدون مانع می داند حتی در سیره رسول اکرم(ص) نقل شده است که حضرت هنگامی که با زنان شاغل رو به رو می شد، علاوه بر آنکه آنها را نهی نمی کرد، حتی ارائه راهکارها و راهبردها را جهت پیشرفت بیشتر به آنها ارائه می نمود.

می توان گفت موضعی را که اسلام در برابر این مسئله انتخاب کرده به طور کلی، تشویق زنان به پراختن به مشاغل خاص بانوان در صورت آسیب نرساندن به کانون خانه و خانواده و دوری از فعالیت ها و مشاغلی است که با ساختار جسمانی، روحی و روانی زنان همخوانی ندارد.

به بیان دیگر اسلام، اصالت را به شغل همسری و مادری زن می دهد، ولی آنان را از پرداختن به مشاغل ویژه زنان منع نکرده و گاهی تشویق هم نموده است.

انقلاب اسلامی ایران با پیروی از دین مبین اسلام و با الهام از حرکت پیامبر بزرگوار اسلام، به زنان جامعه که در نظام گذشته متحمل بیشترین صدمات شده و به بهانه آزادی از بسیاری حقوق اسلامی و انسانی خود محروم شده بودند، این امکان را داد که فارغ از دیدگاههای متحجرانه پوسیده یا مبتذل غرب زده، از سرچشمه اسلام ناب محمدی(ص) سیراب شوند و در جایگاه و منزلت واقعی خود قرار گیرند.

زنان به عنوان نیمی مؤثر از پیکره اجتماع، در صحنه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی وارد گردیدند و در تمامی عرصه ها، نقش آفرینی های قابل توجهی از خود نشان دادند.

نظام اسلامی به جهت ارج نهادن به تلاش زنان، به انتخاب سیاست های فرهنگی مناسب و حمایت های لازم قانونی از مشارکت ایثارگرانه بانوان اقدام کرد تا زنان جامعه اسلامی بتوانند ضمن ایفای نقش مادری و انجام وظیفه پاسداری از خانواده، از نظر اقتصادی هم بتوانند نقش آفرینی کنند.

به همین جهت شورای عالی انقلاب فرهنگی در مصوبه دویست و هشتاد و هشتمین جلسه مورخ ۲۰/ ۵/ ۱۳۷۱، قوانینی در سیزده ماده به تصویب رساند. که در این بخش به جهت اهمیت مسئله متن کامل این مصوبات در معرض دید خوانندگان قرار می گیرد.

توجه به مسائل و مشکلات مادران شاغل

با عنایت به این مطلب که زنان از یک سو پاسداری از حریم خانواده و وظیفه سنگین تربیت نسل جدید را بر عهده دارند و از طرفی ضرورت های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه، مشارکت فعال ایشان را در امور خارج از منزل الزامی ساخته است و این دو ضرورت همزمان مسائل و مشکلاتی را برای زنان بخصوص کارگران زن فراهم آورده، بی توجهی و یا کم توجهی بدان ها می تواند صدمات جبران ناپذیری را نسبت به نهاد مقدس خانواده به بار آورد. شورای فرهنگی و اجتماعی زنان با توجه به رسالت عظیمی که در ارتباط با وظایف خود در جهت شناخت مسائل و مشکلات زنان شاغل و تلاش در رفع آنها دارد توجه خود را به این امر معطوف داشته تا گامی در راه شناسایی و کاهش مشکلات زنان شاغل برداشته و با کاهش و از میان بردن آنها، نقش خود را در رساندن جامعه به اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران ایفا نماید.

از این رو اقدام به شناسایی و دستیابی به مسائل و مشکلات فرهنگی اجتماعی زنان در ارتباط با محیط کار و اجتماع و همچنین شناسایی و دستیابی به مسائل و مشکلات حقوقی، رفاهی و بهداشت جسمانی و روانی زنان در ارتباط با محیط کار و مهم تر از همه شناسایی و دستیابی به مسائل و مشکلات زنان در ارتباط با خانواده و تربیت فرزندان، مصوب شورا قرار گرفت.[۴]

بر همین اساس مقرر گردید وزارت کار و امور اجتماعی با نظارت کامل شورای فرهنگی و اجتماعی زنان با توجه به توانایی های بالقوه در خصوص برنامه ریزی و اجرا، طرح بررسی مسائل و مشکلات زنان را به مرحله اجرا در آورد. در این مصوبه ضمن تأکید بر نقش زن در خانواده به عنوان شغل اصلی و ضرورت اشتغال مفید و مؤثر وی در این نهاد مقدس، سیاست های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران را بدین شرح اعلام کرد:

ماده ۱ – با توجه به قداست مقام مادری و تربیت نسل آینده و مدیریت خانه و با عنایت به اهمیت نقش زنان در فرآیند رشد فرهنگی و توسعه اقتصادی باید ارزش معنوی و مادی نقش زنان در خانواده و کار آنان در خانه در نظر گرفته شود.

ماده ۲ – اشتغال بانوان در مشاغل فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و اداری از جمله شرایط و لوازم تحقق عدالت اجتماعی و تعالی جامعه است و باید به آن وَقْع [و ارزش] لازم گذاشته شود.

ماده ۳ – همکاری و تعاون اعضای خانواده با یکدیگر برای اداره مطلوب امور خانه و به منظور ایفای هر چه بهتر مسئولیت های اجتماعی ضروری است.

ماده ۴ – شرایط و محیط کار اجتماعی بانوان باید به گونه ای مهیا شود که زمینه رشد معنوی، علمی و حرفه ای آنان فراهم شود و به دیانت، شخصیت، منزلت و سلامتی فکری و روحی و جسمی آنان لطمه ای وارد نیاید.

ماده ۵ – با توجه به نقش زنان در پیشرفت اجتماعی و توسعه اقتصادی به عنوان نیمی از جمعیت، باید تسهیلات لازم برای اشتغال آنان از سوی دستگاههای اجرایی فراهم آید و برنامه ریزی های مناسب بر حسب اولویت صورت گیرد و به علاوه قوانین و امکانات فوق العاده ای نیز برای اشتغال زنان تا سر حد رفع نیاز در ردیف های (الف) و (ب) مشاغل در نظر گرفته شود و در خصوص ردیف (ج)، زنان نیز مانند مردان قادر باشند بدون تبعیض، شغل مطلوب خود را به دست آورند.

الف) مشاغلی که پرداختن بدان از سوی زنان مطلوب شارع است مانند مامایی، رشته هایی از پزشکی و تدریس.

ب) مشاغلی که با ویژگی های بانوان از لحاظ روحی و جسمی متناسب است، مانند علوم آزمایشگاهی، مهندس الکترونیک، داروسازی، مددکاری، مترجمی.

ج) مشاغلی که هیچ گونه مزیت و برتری در آن برای شاغلان زن و مرد وجود ندارد و یا انتخاب آن به صورت طبیعی صورت می گیرد و ملاک آن تخصص و تجربه است، نه جنسیت (کارگری ساده در سایر رشته های فنی و خدماتی).

د) مشاغلی که یا به دلیل منع شرعی یا شرایط خشن کار و یا به دلیل ارزش های اعتقادی (فرهنگی و اجتماعی) برای بانوان نامناسب است مانند قضا و آتش نشانی.

ماده ۶ – تشویق بانوان تحصیل کرده و متخصص باتجربه به احراز سمت های مدیریت و مشاغل ستادی، به منظور امکان استفاده از کارآیی آنها در سطوح عالی اجرایی.

ماده ۷ – با توجه به اینکه نیروهای متخصص و تحصیل کرده در هر جامعه ای ارزشمندترین سرمایه های آن به شمار می آید و برای آموزش و تربیت علمی آنان سرمایه گذاری هنگفت صورت گرفته است باید:

اوّلاً: انتخاب صحیح و تحصیل در رشته های متناسب با اشتغال بانوان هر چه کامل تر امکان پذیر شود.

ثانیاً: تسهیلات لازم برای استفاده از توانایی های زنان کارشناس، متخصص و تحصیل کرده فراهم آید، به گونه ای که اهتمام آنان به ایفای نقش خود در خانواده و شرایط زندگی، منجر به کناره گیری از فعالیت اجتماعی نشود.

ماده ۸ – دستگاههای تبلیغاتی و رسانه های گروهی باید بر اساس سیاست های مصوب در زمینه اشتغال زنان، به گونه ای تبلیغ کنند که به هیچ وجه هموار کننده پیشرفت هجوم شرق و غرب به ارزش های اعتقادی و اسلامی ما نباشد و در عین حال زمینه ساز جذب زنان در فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، خدماتی و تولیدی و اصلاح بینش جامعه نسبت به اشتغال آنان و ضرورت حضور زنان در مرحله رشد و دوران سازندگی کشور باشد.

ماده ۹ – در تعیین ارزش کار در شرایط مساوی، دست کم حق الزحمه و مزایای مساوی منظور شود.

ماده ۱۰ – با توجه به اهمیتی که نظام جمهوری اسلامی ایران به استحکام بنیان خانواده و نقش تربیتی و سازنده زنان در خانه قائل است، مقررات و تسهیلات لازم، به مناسبت «شغل مادرانه» در نظر گرفته شود، از قبیل استفاده از مرخصی با حقوق، تقلیل ساعت کار، مزایای بازنشستگی با سنوات کمتر خدمت، امنیت شغلی، برخورداری از تأمین اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، پیری یا ناتوانی از کار.

ماده ۱۱ – امکانات آموزش های فنی و حرفه ای و فرصت های شغلی مناسب با اولویت برای قشر محروم بانوان نان آور خانواده خود، فراهم آید.

ماده ۱۲ – فرصت های شغلی مناسب برای مادران خانه دار در محیط خانه و در کنار فرزندان، بدون محدودیت وقت و با منظور کردن مزد در قبال کار و تسهیلات تعاونی، ایجاد شود.

ماده ۱۳ – سازمان امور اداری و استخدامی کشور و نیز وزارت کار و امور اجتماعی موظفند با همکاری شورای فرهنگی و اجتماعی زنان نسبت به تهیه آئین نامه ها و بخش نامه های اجرایی این سیاست ها اقدام کنند و در تهیه و ابلاغ آئین نامه و بخش نامه های آینده خود و اصلاح مصوبات و ابلاغیه های قبلی، مفاد این سیاست ها را مورد توجه قرار دهند و نتیجه را به اطلاع شورای عالی انقلاب فرهنگی برسانند.

قانون خدمت نیمه وقت بانوان

یکی دیگر از حمایت های قانونی از زنان شاغل، وضع قوانین مربوط به خدمت نیمه وقت بانوان است تا زمینه ای فراهم گردد که مادران (ضمن اینکه دارای فعالیت های اجتماعی می گردند و در تأمین بخشی از نیازمندی های اقتصادی خانواده و جامعه یاری می کنند) بتوانند به مسئولیت اصلی که تربیت فرزندان و تأمین نیازهای عاطفی خانواده است در فرصت بیشتری بپردازند. تحقیقات حکایت از این مهم دارد که یکی از دلایل افزایش بزهکاری و ناهنجاری ها در جامعه، خلأ عاطفی نوجوانان و کودکان است که عمدتاً ناشی از عدم توجه خانواده به ویژه مادران به فرزندان می باشد، به همین دلیل نظام جمهوری اسلامی ایران با وضع قانون کار نیمه وقت بانوان، گامی مؤثر جهت زمینه سازی برای حضور اجتماعی زنان با حفظ کیان خانواده و در ضمن وارد نیامدن فشارهای روانی ناشی از خستگی مفرط کارهای بیرون از خانه و مسئولیت داخل خانه برداشته است.

از این رو مجلس شورای اسلامی در مصوبه ۱۰/ ۹/ ۱۳۶۲ به کلیه وزارتخانه ها و مؤسسات مشمول قانون استخدام کشوری و شرکت های دولتی ابلاغ کرد که می توانند در صورت تقاضای بانوان کارمند رسمی و ثابت خود و موافقت بالاترین مقام مسئول خدمت آنها را نیمه وقت تعیین کنند.[۵]

جهت تشویق بیشتر زنان شاغل به استفاده از این فرصت در ماده ۷، قانون مربوط به خدمت نیمه وقت بانوان مصوب ۱۰/ ۹/ ۱۳۶۲ آمده است:

سنوات خدمت نیمه وقت بانوان از لحاظ سابقه خدمت لازم برای بازنشستگی و استفاده از حقوق و مزایا یا مستمری، به طور کامل محسوب خواهد شد.

حمایت های قانونی دوران بارداری و وضع حمل

یک از زیباترین دوران حیات زندگی زن، دوران بارداری است که در این هنگام زن عهده دار پرورش یک انسان در وجود خود است. مادر در این دوران با کودک خود رابطه خونی و وراثتی برقرار می کند. بر اساس تحقیقات و تجارب علمی مسلّم، مراقبت هایی که از مادر در این دوره صورت می گیرد، سهم عمده ای در آینده کودک دارد.

به هر حال زندگی پیش از ولادت، بسیار حساس و پرخطر برای کودک و مادر است. مادر و کودک در این دوره در معرض دهها خطر جسمی و روانی قرار می گیرند، بدین جهت نیاز به مراقبت و حمایت های ویژه دارند. در روایات متعدد به ارزش و اهمیت این دوره اشاره شده است و پاداش های زیادی را خداوند برای زن در این دوره قائل شده و در مضامین دینی ما زن در دوران بارداری همچون مجاهد در راه خدا است و اگر در هنگام زایمان بمیرد، اجر شهید را دارد.

روزی پیامبر اکرم(ص) در فضیلت جهاد صحبت می کر