پاورپوینت کامل گذری بر تجربه های زنان در عرصه های مختلف ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گذری بر تجربه های زنان در عرصه های مختلف ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گذری بر تجربه های زنان در عرصه های مختلف ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گذری بر تجربه های زنان در عرصه های مختلف ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

چهره های ماندگار؛ تجربه های ماندگار

[در منطق اسلامی مفهومی به نام نژاد برتر جای ندارد و مردم ایران نژاد برتر نیستند، اما پیشینه آنان به ویژه در دوره اسلامی نشان داده است که استعداد و ظرفیت بالایی برای رشد و شکوفایی در زمینه های مختلف فکری، علمی، فرهنگی، هنری و ادبی دارند و بخش عمده ای از ظهور تمدن اسلامی مرهون ایرانیان مسلمان است.

سرمایه تمدنی مردم مسلمان ایران به رغم بی لیاقتی برخی حکومت های گذشته و غارت ها و چپاول های بسیار دیگران، آوازه جهانی دارد و هزاران شخصیت علمی، فرهنگی و هنری با آن همه آثار بی شمار گواه آن است. انقلاب اسلامی فرصت دو چندانی بود برای بروز و ظهور ذوق و توان و استعداد زنان و مردان ایرانی در زمینه های مختلف. در این میان زنان نیز خوش درخشیدند و صدها و هزاران چهره سازنده و نقش آفرین در عرصه های مختلف علمی، فرهنگی، سیاسی، هنری، آموزشی، مدیریتی و ایثارگری را رقم زدند؛ چه آنان که شاکله اصلی شخصیت و کار آنان از قبل شکل گرفته بود و انقلاب فرصت حضور تأثیرگذار آنان را فراهم ساخت یا تداوم بخشید و چه آنان که اساساً شخصیت شان در انقلاب شکل گرفته است.

اینک به بهانه گذشت ۲۵ سال از پیروزی انقلاب، به گزینشی دشوار دست زدیم و ۲۵ نفر را در زمینه های مختلف سیاسی، علمی، هنری، فرهنگی و اجتماعی، به هدف بهره جستن از تجربه های ماندگار آنان و آشنایی بیشتر نسل جوان با آنان، از گروه ها و گرایش ها و قابلیت های مختلف انتخاب کردیم تا به عنوان «مشت نمونه خروار»، سندی باشد بر حضور صدها و هزاران زن فرهیخته در بخش های مختلف جامعه و نظام جمهوری اسلامی ایران.]

اشاره

«تجربه»، اندوخته و گنجینه ای است که قدمت و ارزشی همپای تاریخ دارد. «تجربه» از منظری خودِ «تاریخ» است و نیز بیانگر «تاریخ». در واقع هر «تجربه»ای گویای وضع موجود در مقطعی از تاریخ است و گنجینه ای نه تنها برای هم نسلان که برای همه نسل ها در روند تاریخی جوامع مختلف.

زنان ایرانی طی دهه های اخیر در مقطع و وضع خاصی از تاریخ زندگی کردند؛ اوضاعی بسیار متفاوت با دوره های پیشین، نیز در تفاوت با دیگر جوامع هم عصر خود. انقلابی نوین و نوپا به وقوع پیوست و بی هیچ پیشینه تاریخی – دست کم در چند سده پیش از خود – با پدیده ها، گرایش ها، جریانات، حوادث و فراز و نشیب های خاص و جدیدی روبه رو شد؛ انقلابی که بر همه افراد جامعه تأثیر نهاد و به دنبال آن زنان ایرانی را با ویژگی های خاص خود که به آن شور و شعور و جسارت انقلابی نیز افزوده شده بود، تحت تأثیر قرار داد.

در این میدان و عرصه نوین، زنان از همه اقشار حضور یافته و تجربیات جدیدی را رقم زدند که جمع آوری و انتشار آن، همت و امکاناتی را می طلبد. اما به سبب هدفی که ویژه نامه در نظر داشت ضروری بود به برخی چهره ها و تجربیات برجسته زنان برای ثبت در تاریخ اشاره شود.

پس به سال های گذشته و چهره های مطرح زنان مراجعه کردیم؛ بسیار بودند؛ پر توان، تلاشگر، باانگیزه.

به ساحت های مختلف نظر انداختیم؛ گوناگون بودند و دشوار و پر فراز و نشیب.

انتخاب سخت بود و گاه ناممکن، بنابراین به تعداد سال های مورد مطالعه ویژه نامه، ۲۵ بانوی ایرانی را انتخاب کردیم که هر یک در موضوعی «اولین تجربه» باشند و یا «تجربه ای شاخص» و البته می دانیم که امکان پرداختن به بسیاری فراهم نشد.

اما آنچه در این جستجو و گزینش قابل تأمل بود:

۱- بر خلاف ضرب المثل «هر چه بیشتر گشتیم، کمتر یافتیم»، در این مورد هر چند کم جستجو می کردیم، بسیار می یافتیم!

۲- «تجربه ماندگار» واژه پر معنایی برای این گروه بود؛ زیرا بستر تاریخی کسب این تجربیات بسیار جالب و متفاوت بوده، برای نسل های آتی در هر شرایطی که زندگی کنند، کارساز و مفید خواهد بود.

۳- تجربیات ماندگار زنان ایرانی اغلب ریشه در فرهنگ و انگیزه های فرهنگی داشته، بیش از هر تأثیری به تحولی فرهنگی منجر شده است؛ چه در عرصه علمی، اجتماعی، چه سیاسی، مدیریتی. بیشتر این بانوان از عرصه های فرهنگی و آموزشی تلاش ها و فعالیت خود را آغاز کرده اند. برخی از آنان که بعدها به چهره های سیاسی یا حتی نظامی مبدل شده اند، در سابقه خود دارای فعالیت های فرهنگی بوده، نقطه بلوغ و تکامل کارنامه آنان به تحولی فرهنگی و تغییر نگرشی قابل توجه در عرصه مربوطه منجر شده است.

اینک با عذر تقصیر از سایر بانوان فرهیخته این مرز و بوم، به ویژه مادران و همسران فداکار شهدا و جانبازان سرفراز که همه ولی نعمت ما هستند و سربلندی و استقلال جامعه و برپایی و مانایی نظام اسلامی، مرهون ایثار و جهاد آنان است، مجموعه حاضر تقدیم می شود اما چه چهره ای بالاتر و کدام تجربه ماندگارتر از تقدیم عزیزترین سرمایه ها و جگرگوشه های خود و به استقبال شهادت رفتن؟! مجموعه حاضر را به عنوان مشتی نمونه خروار تقدیم تاریخ پر افتخار کشور – به ویژه در عصر انقلاب اسلامی – می کنیم.

بانوان افتخارآفرین

۱- ابتکار، معصومه

متولد ۱۳۳۹. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته تکنولوژی پزشکی در سال ۱۳۶۵ از دانشگاه شهید بهشتی دریافت داشته، سپس با اخذ درجه کارشناسی ارشد در رشته ایمونولوژی در سال ۱۳۶۹ فارغ التحصیل شده و در سال ۱۳۷۵ موفق به اخذ درجه دکترای ایمونولوژی از دانشگاه تربیت مدرس می شود.

ابتکار از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۶ به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده تربیت مدرس فعالیت کرده و اکنون دانشیار همان دانشگاه است. همچنین وی از سال ۱۳۷۶ تاکنون معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست است.

معصومه ابتکار فعالیت های مختلفی داشته، از جمله:

عضو هیئت رسمی سومین کنفرانس بین المللی زن در نایروبی، ۱۳۶۳؛ عضو مؤسس و هیئت امنای مرکز مطالعات و تحقیقات زنان؛ صاحب امتیاز و مدیرمسئول فصلنامه فرزانه – ویژه مطالعات و تحقیقات زنان – به زبان های فارسی و انگلیسی؛ مسئول دفتر هماهنگی سازمان های غیر دولتی زنان ۷۲ – ۱۳۷۷؛ نایب رئیس کمیته ملی چهارمین کنفرانس جهانی زن؛ رئیس کنفرانس بین المللی سازمان های غیر دولتی در مورد نقش زن و خانواده در توسعه انسانی، تهران، ۱۳۷۳؛ رئیس شبکه ارتباطی سازمان های غیر دولتی زنان در جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۳؛ مسئول پروژه توسعه مطالعات زنان؛ دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ۱۳۷۶؛ عضو هیئت های اعزامی جمهوری اسلامی ایران در بسیاری از کنفرانس های بین المللی از جمله اجلاس توسعه اجتماعی در کپنهاک و کنفرانس های منطقه ای سازمان ملل متحد از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۶؛ عضو آکادمی زنان دانشمند جهان سوم؛ عضو هیئت امنای انجمن آسم و آلرژی.

وی مقالات متعددی به زبان های فارسی و انگلیسی داشته که در نشریات معتبر به چاپ رسیده و دست اندرکار انتشار کتاب های زیر بوده است:

۱- سیستم ایمنی: تغذیه برای سلامت مطلوب (نظارت بر ترجمه)، ۱۳۷۶.

۲- آسم، علوم پایه و بالینی (مشارکت در تألیف) و ارائه مقاله علمی نقش «آلاینده های هوا در بروز آسم»، ۱۳۸۲.

۳- تسخیر (به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی).

معصومه ابتکار به عنوان اولین زنی که طی ۲۵ سال اخیر در دولت در سمت معاون رئیس جمهور حضور یافته، تجربه ای گرانقدر را در اختیار ما می گذارد. او می گوید:

شاید برای یک زن که برای اولین بار پس از انقلاب اسلامی مسئولیتی را می پذیرد که تلقی عموم نسبت به آن مردانه است، کار دشواری باشد، ولی واقعیت این بود که من فضای دولت و همکاری در آن مجموعه و در آن سطح را اصلاً فضای منفی یا مشکل داری نیافتم.

البته یک زن باید بداند که بسیاری سقف های شیشه ای و نگرش هایی وجود دارد که ممکن است مانع کارش شود، بنابراین باید بتواند کار خود را پیش ببرد و از فضای منفی یا مشکل دار عبور کند. البته منظور از «عبور» این نیست که باید درگیر شود.

شاید یکی از اشتباهاتی که گاه در امور زنان داریم این باشد که بانوان ما با محدودیت ها به نوعی درگیر می شوند. این وضعیت هم خودشان را متوقف می کند و هم چالش را به چالش جنسیتی و رودررویی زن و مرد تبدیل می کند. در حالی که اگر بتوانند روش های مؤثری برای مواجه با چالش بیابند، از درونش عبور کنند و آن را پشت سر بگذارند، چالش ها و نگرش ها خود به خود اصلاح می شوند.

با این تجربه من همیشه از جدل بین زن و مرد پرهیز می کردم. خوشبختانه حیطه مسئولیت من در این سمت زنان نبود. البته محیط زیست حیطه ای است که خود چالش های ذهنی زیادی را برای کسانی که چندان با این مقوله آشنا نیستند ایجاد می کند.

مشکل اصلی من این نبود که به عنوان یک زن برای اولین بار چنین مسئولیتی را می پذیرم. فکر می کنم این تردید خیلی سریع در بین همکاران در دولت و وزرا – خصوصاً با حمایت ویژه ای که رئیس جمهور نشان داد – از بین رفت. تلاشم این بود که برای تأثیرگذاری بیشتر خیلی سریع مواضع و دیدگاههای خودم را از ابتدای کار روشن کنم و اجازه ندهم که سوء تفاهم ها یا تحلیل های نادرست و یا حداقل ابهام آلود شکل بگیرد.

باید یادآور شوم زنان در حیطه های اجتماعی اگر به خود تردید راه دهند و یا برای شکل گیری تردیدها فرصت دهند، کارشان دشوار می شود.

بر اساس همین تجربه از ابتدا، سریع، شفاف و با قاطعیت مسائل خود را مطرح کردم، در عین حال سعی می کردم از هر گونه رودررویی در حوزه جنسیت در مراحل اولیه جلوگیری کنم. بعد هم سعی کنم دیدگاهها را جا بیندازم. این کار از طریق ارائه اولین گزارش دستگاه دولتی در محیط زیست تقریباً دو هفته بعد از تشکیل دولت اوّل آقای خاتمی صورت گرفت. وضعیت محیط زیست کشور و فجایعی را که در حال اتفاق افتادن بود در این گزارش ارائه کردم. تأثیر بموقع و بجای این گزارش موجب شد که آقای رئیس جمهور به هنگام جمع بندی، دستور تهیه برنامه عزم ملی برای حفظ محیط زیست را دادند.

* * *

ابتکار طی مسئولیت هفت سال گذشته خود صدها بازدید و بررسی از مراکز صنعتی، کارخانجات، مناطق حفاظت شده در دل کوه، کویر، جنگل و دریا، نیز دهها بار حضور فعالانه در کنفرانس های بین المللی و در سطح وزرا داشته که آثار آنها در گسترش و تعمیق اقدامات زیست محیطی داخلی و مشارکت پروژه های بین المللی در بهبود وضعیت محیط زیست ایران مشهود است.

وی در این مورد می گوید: کار مشکلی نبود. شاید برخی تصور کنند که این فعالیت ها ورود در حوزه های مردانه است، در حالی که در عرصه اجتماعی نباید فعالیت ها را این گونه تعریف کرد. اتفاقاً حضور دیدگاههای زنانه در امری فرابخشی مثل محیط زیست با توجه به حس مادری و آینده نگری برای نسل های بعد در زنان، می تواند بسیار مفید باشد. این حضور سبب ارتقای بهره وری و سلامت در روند امور می شود.

۲- برزگر (ضابطیان)، مهری

متولد ۱۳۲۴، مشهد. تاریخ فوت ۱۳۷۸.

اعتقادات مذهبی و روشن بینی از همان کودکی در وجودش ریشه داشت، چنان که وقتی به علت ابتلای به بیماری در حدود هشت سالگی راهی آمریکا شده و چند سالی ناچار به اقامت در آن کشور شد، به رغم کمی سن، خللی بر اعتقادات و راه و روش زندگی اش وارد نیامده، به جای خودباختگی، از هر پدیده ای به خودباوری بیشتر رسید.

حدود دو سال پس از بازگشت، مهری برزگر پدر خود را از دست داد و مادرش سرپرستی خانواده را با سه دختر و دو پسر بر عهده گرفت. با این حال برپایی جلسات مذهبی و بحث و درس از برنامه های دایمی خانه آنها بود و او در چنین فضایی رشد یافت.

برزگر یک بار دیگر پس از ازدواج و در ۱۹ سالگی همراه همسرش راهی آمریکا شد و ضمن تحصیل دانشگاهی در دو رشته زبان انگلیسی و خانه داری، با دقت و کنجکاوی روش های تبلیغاتی رایج را برای گرایش و جذب مردم به سوی مسیحیت دنبال کرد.

می گفت: «همواره از خود می پرسیدم که چرا ما نباید برای گرایش جوانان مان به اسلام، از روش های نو و بدیع استفاده کنیم؟ برای پاسخگویی به این سؤال، چهار سال بعد که به ایران بازگشتم، فعالیتی جدی را آغاز کردم.

باز پایه گذار اصلی مادرم بود. خانه مسکونی اش را در مشهد به من بخشید و من آن را وقف مسجد و حسینیه کردم. در نظر داشتم برنامه های متنوعی را برای جذب مردم به ویژه اقشار جوان دبیرستانی و دانشگاهی در این مکان تدارک ببینم. همزمان به تحصیل علوم دینی پرداخته و در وزارت آموزش و پرورش به عنوان آموزگار علوم دینی مشغول به کار شدم. البته به خاطر هدفی که داشتم تدریس دروسی مانند آشپزی و خیاطی را نیز بر عهده گرفتم تا از این طریق، در فضای فرهنگی و اجتماعی آن روزگار بتوانم به اذهان بچه ها راه یابم.

* * *

بیش از ده سال به بروز و ظهور انقلاب اسلامی مانده بود. از سوی آموزش و پرورش بخشنامه ای در مورد تأسیس مکان هایی که در آن زمان «کلوپ» نامیده می شد، صادر شد. مهری برزگر میان فهرست کلوپ ها، تصمیم به تأسیس کلوپ دینی گرفت. شاید آن زمان همه تصور می کردند کمترین استقبال از کلوپ دینی به عمل می آید. اما او به خاطر رابطه دوستانه ای که با دانش آموزان برقرار کرده بود، موفق به جذب آنها شد و تعداد قابل توجهی در کلوپ وی ثبت نام کردند.

می گفت: «خودم را آماده کردم تا پاسخ مناسبی به استقبال دانش آموزان از تأسیس کلوپ دینی بدهم. باید خوراک خوبی برای آنها فراهم می شد و بدین گونه به رغم خستگی بچه ها در پایان کلاس ها و فعالیت درسی روزانه، کلوپ ما از شلوغ ترین و مستمرترین کلوپ ها بود. شاید دلیل بارز آن به کارگیری روش های تشویقی و طرح مباحث دینی در کنار کارهای هنری بود. با تازه واردین ابتدا خودم شروع به کار می کردم تا جذب شوند. اما با اوج گرفتن فعالیت ها کم کم مزاحمت های ساواک شروع شد. چندین بار مرا به مرکز ساواک کشاندند که چرا از حجاب می گویید؟ می گفتم: از آیات قرآن می گوییم. مگر شما قرآن را قبول ندارید؟ می گفتند: «به هر حال شما به حجاب کاری نداشته باشید.»

با این حال تلاش ها ادامه یافت و به برکت آن خانه ای که مبدل به حسینیه گشت، بازسازی شد، و به یکی از بزرگ ترین حسینیه های خاورمیانه تبدیل شد که امروز تنها در بخشی از آن حدود ۱۵۰ طلبه خواهر مشغول تحصیل هستند. خانم برزگر نام مادرش «نصرت» را بر حسینیه نهاد.

وی سال های بعد و پیش از انقلاب همراه همسرش به تهران آمد. شاید این مهاجرت هم جزیی از تقدیر پر فراز و نشیب او و زمینه ساز رسالتی بود که باید پس از انقلاب اسلامی بر عهده می گرفت.

او پس از پیروزی انقلاب و به محض اعلام تأسیس جهاد سازندگی از سوی امام(ره) به دفتری که بدین منظور ایجاد شده بود، مراجعه کرد و آمادگی خود را برای راه اندازی جهاد سازندگی بانوان اعلام نمود.

می گفت: «دو روز بعد خبرم کردند و پس از انجام مصاحبه به عنوان مسئول جهاد سازندگی بانوان منطقه شمیران شروع به کار کردم. با کمک خانم های همراه و استقبال اقشار مختلف زنان، کار چنان ریشه گرفت که به فکر ایجاد جهاد سازندگی بانوان استان تهران افتادیم. بنا بر عملکرد خوب بانوان، مسئولان جهاد سازندگی با پیشنهاد ما برخورد بسیار مثبتی کردند، به طوری که در اولین گام ساختمان جهاد سازندگی استان تهران را به ما واگذار نمودند. بدین ترتیب یک تشکل مردمی فراگیر در سطوح بانوان با امکانات مورد قبول آن زمان آغاز به کار کرد. چندی بعد ۱۵ شعبه جهاد بانوان در شهرستان های کرج، ورامین، فیروزکوه و.. . راه اندازی شده بود.»

قدرت جلب مشارکت مردمی، جسارت پذیرفتن مسئولیت های بزرگ و تلاش خستگی ناپذیر از ویژگی های بارز جهاد سازندگی بانوان استان تهران به مدیریت خانم مهری برزگر بود، تا آنجا که پا را از امور واگذار شده فراتر گذاشته، و در کنار تربیت مبلّغ برای آموزش و پرورش، حمایت از ایتام و زنان سرپرست خانوار، برپایی کلاس های مختلف فرهنگی و علمی، تلاش هایی معطوف نقاطی که دارای محرومیت های بارز و خاص بودند، می شد. چنان که منطقه بشاگرد در استان هرمزگان که آن زمان حتی فاقد امکانات ابتدایی برای زندگی بود، مورد عنایت جهاد بانوان قرار گرفت.

در این باره می گفت: «وقتی به عنوان اولین گروه بانوان در سال ۵۸ قدم به بشاگرد گذاشتیم، مردم آنجا از ما و اتومبیلی که سوار آن بودیم فرار می کردند. مردم محرومی که غیر از خوردن چیزی نمی شناختند و حتی چادر و مقنعه ما برای آنها لباس غریبی بود. فقر اقتصادی و فرهنگی سراسر منطقه را گرفته، به خاطر بدی آب و هوا جز یکی دو معلم فداکار کسی برای یاری آنها قدم پیش نگذاشته بود. دختران را می فروختند و از سنین پایین به اجبار به عقد مردان ۸۰ و ۷۰ ساله در می آوردند. با تولد فرزند دختر خانواده ای خوشحال می شد، چون کالایی برای فروش به دست می آورد! زنان کار می کردند و مردان بیکار می گشتند و هزاران مصیبت دیگر.»

هشت سال به آن منطقه رفت و آمد کردند تا خدمتی انجام داده باشند. همکاری با آموزش و پرورش برای اعزام معلم به آن منطقه و پرداخت معادل حقوق به کسانی که داوطلب تدریس در بشاگرد می شدند، خرید دو دستگاه سنگ شکن برای حفر چاه که به دلیل سنگی بودن زمین منطقه و نبود امکانات پیش از آن، مردم دچار کمبود شدید آب بودند، آموزش قالی بافی، گلیم بافی و بسته بندی خرما به زنان و.. . از جمله خدمات ارائه شده بود.

با تصویب لایحه ای در مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه جهاد سازندگی باید اقدامات خود را به روستاها و نقاط محروم اختصاص دهد، از آن رو که فعالیت های جهاد بانوان استان تهران بیشتر جنبه فرهنگی برای استان تهران داشت، حدود چهار سال پس از تأسیس، این نهاد از جهاد سازندگی جدا شد و تحت عنوان بنیاد خیریه فرهنگی – خدماتی حضرت خدیجه(س) به کار خود ادامه داد. از آن به بعد این بنیاد بدون کمک دولت روی پای خود ایستاد و از طریق فعالیت های اقتصادی مانند تولید پوشاک، هزینه ها را تأمین می کرد.

با پایان یافتن جنگ، بنیاد با مشکلات بسیاری به خاطر قطع کمک های مردمی، تعطیلی واحدهای تولید پوشاک به دلیل تورم و عدم سوددهی و ورشکستگی کارخانه ای که در آن سرمایه گذاری کرده بود، روبه رو شد. از این رو به اجبار فعالیت ها به دو بخش، شامل تداوم حمایت از زنان سرپرست خانوار و آموزش علوم دینی محدود شد. از آن پس بیشتر توان بنیاد صرف تأسیس و راه اندازی حوزه علمیه حضرت خدیجه(س) شد، به طوری که تاکنون حدود ۱۵ دوره آموزش سطح را برگزار کرده و مرکز مدیریت حوزه علمیه قم آن را به رسمیت شناخته است.

اگر چه در کنار دست و پنجه نرم کردن با مشکلات اقتصادی و حفظ حوزه علمیه با کیفیت مطلوب، بنیاد در هنگام بروز حوادث و وقایع خاص ساکت ننشست.

خانم برزگر می گفت: «هنگام بروز حوادث غیر منتظره ای چون سیل و زلزله هرگز نتوانسته ایم بی اعتنا باشیم. در زلزله رودبار و منجیل با حکمی که از سوی دفتر مقام معظم رهبری داشتیم به منطقه رفته و پس از بررسی اوضاع و تهیه گزارش، مسئولیت دو نقاهتگاه پاسداران و آزادی که محل اقامت زلزله زدگان بود، بر عهده ما گذاشته شد.»

عمده فعالیت فرهنگی بنیاد در سال های اخیر تشکیل و اداره حوزه علمیه خواهران بوده که با دارا بودن مدرک دیپلم جهت تحصیلات عالی و گذراندن مراحل آزمون ورودی و مصاحبه، طلبه می پذیرد. اکنون این حوزه علمیه دارای دو شعبه، یکی در تهران با حدود ۳۵۰ طلبه در سطوح ۲ و ۳ و ۴ و ۲۰۰ طلبه در سطح ۲ و ۳ در مشهد است که در پایان تحصیلات، موفق به کسب مدرک رسمی سطح از مرکز مدیریت حوزه علمیه قم می شوند.

حوزه علمیه حضرت خدیجه(س) در سال ۱۳۷۷ به عنوان حوزه نمونه خواهران انتخاب شد.

می گویند: دو، سه روزی بود که خانم ضابطیان به دلیل ضعف جسمانی شدید با هیچ یک از عیادت کنندگان جز به حرکت سر و دست سخن نمی گفت. اما هنگام عیادت یکی از مسئولان مرکز امور مشارکت زنان، زبان به سخن گشوده و گفته بود: من تاکنون هر چه در توان داشتم، کردم. پس از این دست من کوتاه است، ولی این حوزه علمیه و طلاب آن نیاز به حمایت دارند.

بانوی خیر، مهری برزگر معروف به ضابطیان در بهار ۱۳۷۸ پس از تحمل بیماری سخت در ماههای آخر زندگی، بدرود حیات گفت.

۳- بیانی، شیرین

متولد ۱۳۱۷، تهران. دوران متوسطه را در فاصله سال های ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۶ در دبیرستان ژاندارک و انوشیروان دادگر در رشته ادبی گذراند. در سال ۱۳۳۶ در رشته تاریخ دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۳۹ مدرک کارشناسی گرفت. در همان سال در دانشگاه سوربن پاریس در رشته تاریخ پذیرفته شد و در ۱۳۴۱ با درجه دکترا، فارغ التحصیل شد. موضوع رساله او، «تاریخ آل جلایر» بوده و در همه مقاطع تحصیلی رتبه اوّل را داشته است.

شیرین بیانی از ۱۳۴۲ اشتغال خود را با تدریس در دانشگاه تهران، با رتبه استادیاری آغاز کرد. از ۱۳۴۶ دانشیار دانشکده ادبیات شد و در سال ۱۳۵۶ به مقام استادی آن دانشکده رسید و در حال حاضر حائز رتبه ۲۱ استادی است.

شیرین بیانی به بیست کشور در آسیا، اروپا و آمریکا سفر تحقیقاتی داشته، در سال های ۱۳۴۵ و ۱۳۵۱ هر کدام به مدت یک سال طی فرصت مطالعاتی خود در زمینه تاریخ در دوران های باستان و مغول تحقیق کرده است.

او بیش از پانزده مقاله در مجلات معتبر داخلی داشته و کتاب های زیر از او به چاپ رسیده است:

۱- تاریخ آل جلایر، (تألیف)، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۳.

۲- نظام اجتماعی مغولان، (ترجمه)، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۵.

۳- تاریخ عیلام، (ترجمه)، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۸.

۴- تاریخ سرّی مغولان، (ترجمه)، ۱۳۵۰.

۵- زن در ایران عصر مغول، (تألیف)، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۲.

۶- ایران در برخورد با مغول، (تألیف)، کتابخانه طهوری، ۱۳۵۳.

۷- هشت مقاله در زمینه تاریخ، (تألیف)، انتشارات طوس، ۱۳۵۲.

۸- شامگاه اشکانیان و بامداد ساسانیان، (تألیف)، انتشارات دانشگاه تهران، (۱۳۵۵).

۹- چنگیزخان، (ترجمه)، انتشارات اساطیر، ۱۳۶۳.

۱۰- دین و دولت در ایران عهد مغول، مرکز نشر دانشگاهی، جلد اول ۱۳۶۷.

۱۱- دین و دولت در ایران عهد مغول، مرکز نشر دانشگاهی، جلد دوم ۱۳۷۱.

۱۲- دین و دولت در ایران عهد مغول، مرکز نشر دانشگاهی، جلد سوم ۱۳۷۵.

خانم بیانی در سال ۱۳۷۶ به خاطر تألیف کتاب «دین و دولت در ایران عهد مغول» برنده جایزه کتاب سال شناخته شد. وی جایزه خود را وقف امور خیریه کرد.

۴- تندگویان، فاطمه

متولد ۱۳۳۲، تهران. خواهر شهید تندگویان، وزیر نفت در دولت شهید رجایی. دوره متوسطه را در رشته ریاضی به پایان رسانده و تا فوق دیپلم ریاضی ادامه داده است. سپس کارشناسی مدیریت آموزشی از دانشگاه تهران را در سال ۱۳۷۲ و در ادامه کارشناسی ارشد فلسفه تعلیم و تربیت از دانشگاه آزاد را در سال ۱۳۷۳ گرفته است.

وی کار خود را در آموزش و پرورش از ۱۳۵۲ با دبیری در مدرسه راهنمایی لاله های انقلاب شروع کرد، سپس مشاغل زیر را بر عهده داشته است: مدیریت فرهنگی امور تربیتی منطقه ۱۶ (۱۳۵۷)؛ مدیریت فرهنگی خواهران استان تهران (۶۴ – ۶۹)؛ راه اندازی هسته مشاوره خواهران استان تهران؛ همکاری با تشکیلات دانش آموزی استان تهران؛ راه اندازی اردوهای دختران در سطح حوزه های برون استانی؛ راه اندازی مشاوره دبیرستان های شاهد استان تهران؛ مشاور امور زنان و رئیس ستاد امور زنان وزارت آموزش و پرورش (از سال ۷۶)؛ مدیر کل دفتر امور زنان (از سال ۷۸ تا ۱۳۸۳)؛ عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان (از ۷۶ تاکنون)؛ عضو هیئت امنای پژوهشکده تعلیم و تربیت طی دو دوره متوالی؛ عضو هیئت امنای پژوهشکده سازمان کودکان استثنایی؛ عضو هیئت امنای سازمان دانش آموزی؛ عضو کمیته برنامه ریزی برنامه سوم و چهارم توسعه در کمیته های بخشی و فرابخشی.

خانم تندگویان در بخش سازمان های غیر دولتی نیز فعالیت داشته است: عضو هیئت امنای جمعیت دفاع از ملت فلسطین، عضو جمعیت فرهنگی توحید و تعاون، مدیر عامل مؤسسه فرهنگی پژوهشی رایحه فاطمه، مدیر عامل بنیاد نیکوکاری و کارآفرینی رایحه.

وی طی ۲۵ سال گذشته در پست های مدیریتی و مسئولیت های فرهنگی تلاش زیادی کرده، بخش عمده ای از سخنرانی های وی در استان های محروم و مرزی با هدف شکستن قالب های کلیشه ای و تبیین جایگاه زن مسلمان در نظام جمهوری اسلامی ایران و توسعه فرصت های برابر برای دختران و زنان صورت گرفته است.

خانم تندگویان از همه وزرای آموزش و پرورش از ابتدا تاکنون لوح تقدیر دریافت داشته، به عنوان کارمند نمونه ملی در جشنواره شهید رجایی (۱۳۷۷)؛ مدیر نمونه ملی در جشنواره شهید رجایی (۱۳۷۸)؛ پیشکسوت زنان در آموزش و پرورش و مدیر موفق در دفاتر ستادی امور زنان شناخته شده است.

وی که سفرهای متعددی برای شرکت در کنفرانس های مختلف بین المللی داشته، معتقد است: شرکت در اجلاس های بین المللی فرصتی مغتنم برای تبیین مواضع آموزش و پرورش در قالب برنامه ها و پروژه ها است.

او با ارائه تجربیات، برنامه ها و پروژه هایی که در حوزه زنان با رویکرد تعلیم و تربیت منجر به ارتقای وضعیت دختران شده، سهم مهمی در معرفی آموزش و پرورش ایران داشته است.

از سوی دیگر خانم تندگویان نقش پی گیری نتایج کنفرانس ها در برنامه ها و طرح های آموزش و پرورش را به عهده داشته، پس از بازنشستگی از آموزش و پرورش فعالیت غیر دولتی خود را با شتابی بیش از گذشته ادامه داده است.

در حال حاضر مدیر عامل مؤسسه فرهنگی پژوهشی رایحه فاطمه و مدیر عامل بنیاد نیکوکاری و کارآفرینی رایحه می باشد.

مؤسسه فرهنگی پژوهشی «رایحه فاطمه» با تحت پوشش قرار دادن ۴۰۰ زن خانه دار، به ارتقای سطح فرهنگی آنان از طریق بهره مندی از کارگاههای آموزشی می پردازد.

بنیاد نیکوکاری رایحه نیز با تحت پوشش قرار دادن ۲۴۰ زن سرپرست خانوار و فرزندان آنها، به مهارت آموزی، اشتغال زایی، کارآفرینی، مددکاری و کارهای فرهنگی می پردازد. حاصل این برنامه حمایتی، موفقیت ۳۰۰ دانش آموز این خانواده ها در مقاطع تحصیلی مختلف و موفقیت ۱۸ دانشجوی آنها در دانشگاههای کشور است.

همچنین در حال حاضر با انجمن خیرین مدرسه ساز، نیز در قالب همکار مستمر و پیوسته با بنیاد شهید به عنوان مشاور مدیر کل دفتر امور زنان بنیاد شهید همکاری دارد.

وی افتخار دارد که در چند سال گذشته همراهی خاصی با پدر و مادر خود که بیمار هستند داشته، با تربیت چهار دختر در سطوح عالی تحصیلی، موفقیت خود را به عنوان یک مادر جاودانه ساخته است.

خانم تندگویان آرزو دارد که زنان استعدادهای خود را بشناسند و از فرصت های زندگی بیشترین بهره را ببرند؛ نیز با اعتماد به نفس و خودباوری و با نگرش مثبت به زندگی، مسیر رشد و بالندگی را طی کنند. وی تأکید می کند: این مسیری است که قابل دسترسی و وصول است به شرط آنکه توان خود را باور داشته باشیم.

آرزو دارم که زنان ما هیچ مانعی را جدی تلقی نکنند و مطمئن باشند که اگر همت کنند می توانند همه قله ها را فتح کنند حتی تا آخرین روز زندگی. آرزو دارم که بدون افراط و تفریط به عنوان یک زن ایرانی به زیبایی نقش آفرینی کنند و در نقش همسری، زیباترین تصویر را از عشق ورزی ارائه دهند و در محور خانواده، مدیریتی رسا و سازنده داشته باشند؛ نیز در نقش اجتماعی فعال و کوشا و پر توان به پیش بروند؛ بدون غفلت از هیچ یک نقش ها که این شدنی است.

کتاب ها و پژوهش هایی که خانم تندگویان بر آنها نظارت داشته عبارتند از:

۱- نقش تحولی ابتلائات الهی بر فرد و جامعه، ۱۳۷۵.

۲- پژوهش اثرات تشویق های غیر مادی بر مدیران، ۱۳۷۳.

۳- هویت، ۱۳۷۹.

۴- گلبانگ سربلندی، ۱۳۸۰.

۵- ما و دختران امروز، ۱۳۸۳.

۵- جلودارزاده، سهیلا

متولد ۱۳۳۷، شهرری. در سال ۱۳۵۴ از دبیرستان اسدی تهران دیپلم ریاضی فیزیک گرفت. سپس در دانشگاه پلی تکنیک تهران در رشته مهندسی نساجی ادامه تحصیل داد و در ۱۳۶۴ درجه کارشناسی دریافت کرد. علاوه بر آن بر زبان انگلیسی مسلط شد.

وی از سال ۱۳۷۵ در دو دوره، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی بود و در مجلس ششم به عنوان عضو هیئت رئیسه انتخاب شد. خانم جلودارزاده اولین زنی است که پس از انقلاب اسلامی به هیئت رئیسه قوه مقننه راه یافت. مشاغل و سمت های عمده جلودارزاده عبارت بودند از: مدیر در مدارس شاهد و رشد از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۰؛ مشاور وزیر کار و امور اجتماعی، ۱۳۷۵ – ۱۳۶۸؛ عضو شورای فرهنگی – اجتماعی زنان از ۱۳۶۸ تاکنون؛ مؤسس مدرسه شهدای کارگر.

افزون بر آن در سازمان های غیر دولتی نیز فعال بوده است. مانند:

عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک ۱۳۵۹ – ۱۳۵۷؛ امدادرسانی کمیته پزشکی، اهواز، ۱۳۵۹؛ فعالیت در جهاد سازندگی، شهرری، ۱۳۶۱ – ۱۳۶۰؛ عضو شورای اسلامی جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران؛ عضو فعال مبارزات دانشجویی، پیش و پس از انقلاب؛ مؤسس کانون خواهران خانه کارگر، عضو انجمن دوستی ایران و بوسنی.

خانم جلودارزاده در زمانی که مشاور وزیر کار و امور اجتماعی بود، اولین اقدام را برای اصلاح قانون در جهت رفع تبعیض بین زنان کارگر و کارمند انجام داد، بدین معنی که زنان کارگر هم از آن زمان توانستند مانند زنان کارمند پس از بیست سال بازنشسته شوند.

تجربیات دوران مشاورت در وزارت کار و امور اجتماعی توانست طی دوره های نمایندگی در مجلس شورای اسلامی برای جلودارزاده بسیار کارآمد باشد. همچنین تجربیاتی که او در خانه کارگر و کانون خواهران کارگر کسب کرد، نیز حضور وی در مجامع بین المللی کارگری و به طور مشخص سازمان بین المللی کار. در این باره می گوید: حضور در مجامع کارگری مثل آموزش در یک آموزشگاه بود. مشاهده مسائل کارگران و مجموعه اطلاعات و آگاهی ها در این زمینه گنجینه ای بود که احساس می کنم توانست قدرت و توان مرا در مذاکرات برای احقاق حق کارگران افزایش دهد.

بی شک این توانمندی برای جلودارزاده، پشتوانه ای در دوره حضور وی در هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی نیز بوده است. او می گوید: همین تجربیات توانست در زمینه های اجرایی و قانونگذاری به من کمک کند، مثلاً زمانی که مشاور وزیر کار بودم، به سبب ضرورت رفع تبعیض بین بازنشستگی زنان کارگر و کارمند و تفاوت ۲۰ سال و ۳۰ سال اقدام کردم. به عبارتی پژوهش های اجتماعی کانون از دهه هفتاد منجر به مصوبات مربوطه در مجلس شد. همین طور تجربیاتی که از حضور در مجامع بین المللی کسب کردم. در اثر تجربیات چندجانبه است که می توان حرکت های همه جانبه را تحقق بخشید.

۶- حبیبی، شهلا

متولد ۱۳۳۷، کرمانشاه. دوره متوسطه را در دبیرستان جلال آل احمد کرمانشاه در رشته طبیعی گذراند (۱۳۵۶). در ادامه، در دانشگاه رازی کرمانشاه در رشته زیست شناسی ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۶۳ درجه کارشناسی دریافت کرد.

شهلا حبیبی فعالیت های شغلی خود را از سال ۱۳۶۳ با سمت کارشناس برنامه ریزی در دفتر تربیت معلم وزارت آموزش و پرورش آغاز کرد. از سال ۱۳۷۰ به عنوان مدرس در مراکز تربیت معلم تهران فعالیت خود را ادامه داد. از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۶ به عنوان اولین مشاور رئیس جمهور و رئیس دفتر امور زنان نهاد ریاست جمهوری عهده دار این امر مهم شد و از سال ۱۳۷۲ تاکنون عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان است.

همچنین از سال ۱۳۷۹ تاکنون به عنوان دبیر شبکه ارتباطی سازمان های غیر دولتی زنان با اکثریت آرای سازمان های غیر دولتی زنان انتخاب شد.

افزون بر آن مدیرمسئول مؤسسه فرهنگی هنری ریحانه و مدیرمسئول فصلنامه پوشش است. فعالیت های وی برای ارتقای وضعیت زنان بسیار چشمگیر است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

طراحی و راه اندازی انجمن های دوستی دوسویه زنان مسلمان ایرانی و زنان بیست کشور؛ تلاش در طراحی و تصویب نشان مهر برای اعطا به زنان و مادران نمونه کشور؛ تلاش در راه اندازی و تقویت سازمان های غیر دولتی زنان با طراحی ایجاد دفتر هماهنگی؛ صاحب امتیاز نشریه ریحانه از ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶؛ مشارکت در طراحی و ایجاد ستاد بزرگداشت مقام معلم و تقدیر از زنان معلم، تهران؛ مسئول ستاد بزرگداشت هفته زن و مقام مادر در شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی تا سال ۱۳۸۰؛ مسئول کمیته سازمان های غیر دولتی در ستاد بزرگداشت دهه فجر در ۱۳۸۳.

شهلا حبیبی کتاب برنامه ریزی و جنسیت را در ۱۳۷۷ به چاپ رسانده است. وی در کنفرانس ها، همایش ها و سمینارهای متعددی در داخل و خارج کشور حضور فعال داشته، از جمله:

همایش زن و دفاع مقدس (برگزارکننده)، تهران، ۱۳۷۲؛ بزرگداشت شعرای معاصر سپیده کاشانی و احمد زارعی (برگزارکننده)، تهران، ۱۳۷۲؛ کنفرانس منطقه ای اروپا (ارائه مقاله)، سازمان امور استخدامی، تهران، ۱۳۷۲؛ سمینار بررسی چهارمین کنفرانس جهانی زن، تهران، ۱۳۷۳؛ کارگاه آموزشی – مشورتی سازمان های غیر دولتی زنان و راهبردهای آینده، تهران، ۱۳۷۳؛ کنفرانس بین المللی نقش زن و خانواده در توسعه انسانی، تهران، ۱۳۷۴؛ همایش خانواده و بهره وری، تهران، ۱۳۷۴ و ۱۳۷۶؛ کارگاه آموزشی آمادگی برای پکن، تهران، ۱۳۷۴؛ چهارمین کنفرانس جهانی زن (رئیس هیئت اعزامی)، پکن، ۱۳۷۴؛ کارگاه آموزشی برنامه ریزی و جنسیت، تهران، ۱۳۷۴؛ کنفرانس زن و توسعه، جاکارتا؛ همایش زنان و تحولات، مالزی؛ سمینار نقش زن در جامعه، ازبکستان و قرقیزستان؛ سمینار حقوق بشر از دیدگاه علمی، سوئیس؛ سمینار زنان، وین.

شهلا حبیبی طی دوران خدمت خود در بخش های دولتی و غیر دولتی موفق به دریافت لوح های تقدیر بسیاری شد که مهم ترین آن دریافت نشان لیاقت و مدیریت از رئیس جمهور در سال ۱۳۷۶ بوده است.

وی به عنوان اولین زن مشاور رئیس جمهور سهم بسیار مهمی در ایجاد تشکیلات زنان در بخش های دولتی و شناسایی و تقویت سازمان های غیر دولتی زنان داشته است.

از برجسته ترین فعالیت های ایشان برگزاری نمایشگاه تشخص و منزلت زن در تهران؛ ایجاد آمادگی برای بانوان ایرانی جهت شرکت در چهارمین کنفرانس جهانی زن در دو بخش سازمان های غیر دولتی و سازمان های دولتی؛ ایجاد کمیته ارتباطی سازمان های غیر دولتی زنان و تدوین منشور زنان ایران بوده است.

۷- حدیدچی (دباغ)، مرضیه

متولد ۱۳۱۸، همدان. تحصیلات خود را از مکتب خانه آغاز کرد و از معلومات پدرش در یادگیری قرآن و نهج البلاغه بهره فراوان برد. در ۱۳۳۳ با محمدحسن دباغ ازدواج کرد. این ازدواج سرآغاز تحولات زندگی وی محسوب می شود. در آغازین روزهای زندگی مشترک به خاطر همسرش به تهران مهاجرت کرد. در تهران توانست تحصیلات علوم دینی خود را تا سطح (شرح لمعه) ادامه دهد.

فعالیت ها و حرکت های سیاسی خانم دباغ با پخش و توزیع اعلامیه در سال های ۴۱ – ۴۰ آغاز شد و با ورود به تشکیلاتی تحت هدایت شهید سعیدی در تهران شدت یافت. همچنین در این دوران با دانشجویان مبارز دانشگاههای تهران، ملی (شهید بهشتی)، آریامهر (صنعتی شریف) و علم و صنعت همکاری داشت.

خانم حدیدچی پس از شهات آیت اللَّه سعیدی در سال ۱۳۴۹ به مبارزه و تبلیغ خود علیه رژیم شاه شدت بخشید و سرانجام در ۱۳۵۲ توسط ساواک دستگیر شد. وی در کمیته مشترک به همراه دخترش شدیدترین شکنجه ها را تحمل کرد، در نتیجه سلامتی وی مورد تهدید جدی قرار گرفت. زمانی که امیدی به زنده ماندنش نبود از زندان آزاد شد، در حالی که دخترش (رضوانه) همچنان در زندان ماند.

دباغ پس از آزادی تحت عمل جراحی قرار می گیرد و از مرگ نجات می یابد، اما پس از چند ماه دوباره دستگیر و زندانی می شود. در این دوره از زندان به تقابل ایدئولوژیک با گروههای مارکسیستی پرداخت و دوباره بر اثر عوارض شکنجه ها در آستانه مرگ از زندان آزاد شد.

دباغ در سال ۱۳۵۳ برای ادامه مبارزاتش به خارج از کشور می گریزد و تا پیروزی انقلاب اسلامی در هجرت به سر می برد. وی در پایگاههای نظامی واقع در مرز لبنان و سوریه آموزش های رزمی و چریکی را طی کرد و در بسیاری از حرکت ها و فعالیت های مبارزان در خارج از کشور مانند تظاهرات و اعتصابات شرکت فعال داشت. دباغ پس از هجرت امام خمینی، به پاریس، در سال ۱۳۵۷ به خیل یاران ایشان پیوست و وظایف اندرونی بیت امام را به عهده گرفت. این در حالی بود که همسر و هشت فرزند او در ایران به سر می بردند.

خانم حدیدچی معروف به دباغ پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کشور بازگشت و در مصدر بسیاری از امور از جمله فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی همدان و مسئولیت بسیج خواهران قرار گرفت. وی سه دوره نماینده مردم تهران و همدان در مجلس شورای اسلامی بود. علاوه بر آن در دانشگاه علم و صنعت و مدرسه عالی شهید مطهری به تدریس پرداخت.

ایشان عضو هیئت نمایندگی حضرت امام برای ابلاغ پیام و نامه ایشان به گورباچف بود.

در کتاب خاطرات خانم دباغ در بخش سیاحت شرق پس از شرح ماجرای ملاقات و ابلاغ پیام حضرت امام به گورباچف آمده است: «موقع خداحافظی رسید، آقای گورباچف شروع به دست دادن با یک یک افراد کرد. وقتی در مقابل من ایستاد آقای جوادی آملی و سایرین مرا نگاه می کردند. شرایطی نبود که از حاج آقا بپرسم چکار کنم. دیدم اگر توی ذوق گورباچف بزنم خیلی بد است، از این رو وقتی او دستش را دراز کرد من چادر را روی دستم انداختم و با او دست دادم. این برخورد و این نوع دست دادنم برای گورباچف که رهبری امپراتوری شرق را به عهده داشت، سخت و گران آمد. سعی کرد به روی خود نیاورد و گفت: من دستم را برای دست دادن دراز نکردم، بلکه به سوی مادر انقلاب دراز کردم که بگویم ما همسایه های خوبی هستیم؛ ما دست بی اسلحه مان را به سوی شما دراز می کنیم، شما هم مردهایتان را تشویق کنید که دست بدون سلاح شان را به سوی ما دراز کنند.

… به یاد دارم آقای جوادی آملی در بخشی از سخنرانی خود در شهر مقدس مشهد با اشاره به مأموریت هیئت اعزامی به مسکو، گفتند: زنان ما این گونه در مقابل یک ابرقدرت ظاهر می شوند و با جرئت ابتدا دست او را عقب می زنند و بعد وی را به زانو در می آورند تا بگویند دست بدون سلاح خود را به سوی مردان شما دراز می کنیم.»

خانم دباغ در کتاب خاطرات خود در باره علت انتخابش برای این سفر می گوید:

«… حضرت امام در نظر داشت زنی در کنار مردان به شوروی بفرستد تا اعلام کند که در ایرانِ اسلامی زنان نیز در امور مهم و حکومتی حاضر و پیشتاز هستند. امام می خواست در کنار آن پیام مکتوب، پیامی شفاهی به دنیا بدهد که ما در عمل بیش از هر مکتبی دیگر به جایگاه واقعی زن ارج می نهیم و برایش ارزش قائلیم؛ ارزشی معنایی نه ارزشی ابزاری. امام می خواست با گماردن یک زن در این هیئت، به تمام تبلیغات غرب و شرق مبنی بر محدودیت و محذوریت زن در جامعه اسلامی پایان دهد، آن هم در زمانی که رسانه های گروهی غربی مرتب در مورد محصور کردن زنان در جمهوری اسلامی قلم فرسایی می کردند.. . حضرت امام می خواهند بفرمایند که حضور زنان در همه جا لازم و ضروری است. زنان باید میداندار باشند.. . حضرت امام علاوه بر این می خواستند حضور و ظهور زن را در نقش های مختلف اعلام کنند و بگویند من که رهبر شما هستم برای اولین و یا آخرین بار که می خواهم پیامی را برای جامعه بین الملل بفرستم، هم از میان زنان و هم از میان مردان هیئتی را انتخاب کرده و اعزام می کنم.. .. »

خانم دباغ اکنون قائم مقام جمعیت زنان جمهوری اسلامی است.

۸- رفیعی طاری، ربابه (فیاض بخش)

متولد ۱۳۲۵، همسر شهید دکتر فیاض بخش (وزیر مشاور و رئیس سازمان بهزیستی در سال ۱۳۶۰ و از شهدای فاجعه ۷ تیر).

خانم رفیعی طاری در حوزه علوم دانشگاهی با مدرک کارشناسی الهیات در حال تکمیل پایان نامه کارشناسی ارشد خود در رشته مدیریت دولتی با موضوع «تشخیص عوامل بازدارنده مشارکت زنان در ارائه خدمات بشردوستانه و امور امدادی» است. به علاوه او در حوزه علوم دینی به مدت ۱۲ سال از محضر روحانیون و اساتیدی نظیر شهید آیت اللَّه مطهری، شهید آیت اللَّه دکتر بهشتی، شهید دکتر باهنر و شهید لواسانی بهره برده است.

مسئولیت های اجتماعی خانم رفیعی طاری: نماینده رئیس سازمان بهزیستی در مراکز نگهداری دختران و کودکان بی سرپرست سازمان بهزیستی در سال ۱۳۵۸؛ فعالیت های آموزشی در مراکز تربیت معلم، دانشگاه شهید بهشتی و شاهد از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰؛ مشاور در امور کودکان و نوجوانان و مسئول امور زنان سازمان بهزیستی ۱۳۷۶ – ۱۳۷۰؛ مشاور وزیر و مدیر کل روابط عمومی و امور بین الملل وزارت تعاون ۱۳۷۸ – ۱۳۷۶ و مشاور وزیر تعاون در امور ایثارگران ۱۳۸۱ – ۱۳۷۹.

وی در حال حاضر مشاور رئیس جمعیت هلال احمر در امور زنان و رئیس دفتر مشارکت امور زنان سازمان داوطلبان است. در همین حوزه رابط و مدیرمسئول ارتباطات شبکه جنسیتی زنان منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا؛ عضو رسمی کمیته پیشگیری از ایدز و عضو شورای سردبیری مجله پیام هلال است.

در این حال خانم رفیعی طاری در بخش غیر دولتی نیز فعالیت داشته، از جمله عضو مؤسس، نایب رئیس و عضو شورای عالی خانه خیرین (۱۳۸۲) است؛ نیز عضو مؤسس و هیئت رئیسه سازمان مردمی ایثار – سماء (۱۳۸۱)؛ عضو مؤسس سازمان فرهنگی یاس (۱۳۸۱). او همچنین عضو مؤسس جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران یعنی اولین حزب سیاسی زنان است که با تأیید و توصیه حضرت امام(ره) توسط دختر ایشان خانم دکتر زهرا مصطفوی در سال ۱۳۶۵ تأسیس شد.

از خانم رفیعی طاری مقالات زیر به چاپ رسیده است:

نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی؛ نقش زنان در توسعه؛ نقش امام خمینی(ره) در بیداری زنان؛ مهاجرت ها و نقش زنان مسلمان؛ نقش زنان در جنگ؛ نقش زنان در صلح منطقه ای، جهانی و ملی؛ خانواده و بهره وری؛ جایگاه زن در اسلام؛ جایگاه اخلاق اسلامی در اشتغال زنان؛ تشخیص عوامل مشارکت زنان در جامعه و فراگردهای اجتماعی.

او در صدها گردهمایی، میزگرد، سمینار و کنگره های سراسری داخلی و بین المللی در ارتباط با موضوعات مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، سخنرانی یا حضور فعال داشته که از نتایج آن پیشنهاد و راه اندازی شبکه ارتباطات جنسیتی زنان در جمعیت های ملی خاورمیانه و شمال آفریقا در سال ۱۳۸۰ و تداوم آن تاکنون بوده است.

خانم ربابه فیاض بخش مهم ترین عرصه فعالیت خود را در دو حوزه سیاسی و آموزشی می داند و می گوید: سعی کردم هر جا که هستم موضوع آموزش را دنبال کنم. هم خودم فرا بگیرم و هم در حوزه کاری ام پشتیبان آن بوده ام.

وی مهم ترین تجربه خود را فعالیت های بشردوستانه می داند و می گوید: در فعالیت های بشردوستانه دیگر آن هیاهوی سیاسی نیست. وقتی در این بخش خدمت می کنیم کاری نداریم چه کسی چپ و یا چه کسی راست است یا چه کسی در عالم سیاست است یا نیست؟ ما باید وظیفه ای را که در قبال انسان داریم ادا کنیم. به قول دکتر نوربالا وقتی کسی را از زیر آوار در می آوریم از او نمی پرسیم تو مسلمانی یا نه؟

قرآن کریم می فرماید: «این کتاب (قرآن) ترساننده بشر است.» نمی گوید مسلمانان و مؤمنان. قرآن کریم اصلاً برای بشر آمده است. حضرت رسول(ص) می فرمایند که برای کل «مردم» مبعوث شده اند. وقتی ایشان با آن شأن و مرتبه چنین به مسائل نگاه می کند، ما حق نداریم گونه ای دیگر فکر کنیم.

خانم رفیعی تجربه مهم دیگر خود را از دوران فعالیت در سازمان بهزیستی یادگار دارد و آن تشکیل شورایی متشکل از زنان نیکوکار در سراسر کشور برای انجام فعالیت های خیریه ای، فرهنگی و اجتماعی است. در این طرح نزدیک به ۲۰۰۰۰ زن خانه دار فعال شدند. راه اندازی و تدوین آئین نامه کمیته های زنان خانه دار در سراسر کشور بر عهده وی بوده است. او می گوید: مراکز سازمان بهزیستی نیز در واقع بر اساس اهداف بشردوستانه حرکت می کنند و شرح وظایف شان این گونه است که بدون لحاظ هر گرایشی به مددجویان خدمت کنند. این تجربه البته به صورت کیفی تر در جمعیت هلال احمر تکرار شد.

خانم رفیعی طاری آرزو می کند: زنان ما بتوانند تحول اساسی را در کشور به وجود آورند. آنها هسته های اصلی سازندگی هستند و آرزویم این است که با مدیریت آشکار و پنهان و جدیت خاصی که دارند بتوانند بیش از پیش در مسیر پیشرفت کشور مشارکت کنند.

۹- شادی طلب، ژاله

متولد ۱۳۲۴، سنندج. سال ۱۳۴۳ دیپلم گرفت و در همان سال وارد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران شد. در ۱۳۴۷ در رشته علوم اجتماعی درجه کارشناسی گرفت. از ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ در رشته جامعه شناسی از دانشگاه ایالتی ایندیانا (Ballstate) آمریکا درجه کارشناسی ارشد دریافت کرد. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ به تحصیل در مقطع دکترا در یکی از دانشگاه های آمریکا در رشته جامعه شناسی روستایی پرداخت. گرایش تغییرات اجتماعی و توسعه و روش تحقیق، رشته های تخصصی دوره دکترای او بوده است. طی دوران تحصیل در آمریکا، به موفقیت های علمی دست یافت. در دوران تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، بورس تحصیلی گرفت و از معافیت تحصیلی برخوردار شد. همچنین تز دکترای او با عنوان عوامل مؤثر بر پذیرش تکنیک های جدید کشاورزی در کشورهای کم توسعه یافته توسط آژانس بین المللی توسعه به عنوان بهترین طرح تز دکترا، برنده جایزه Von tunglenGeorge شد. وی در سال ۱۳۵۵ از سوی دانشگاه ایالتی آیوا به عنوان بهترین محقق سال برگزیده شد و در ۱۳۵۲ از سوی کمیسیون زنان ایالت ایندیانا به عنوان زنی فعال و برجسته، لوح تقدیر گرفت. مهم ترین فعالیت های اجرایی خانم شادی طلب عبارت است از:

۱- آمارگر اداره بررسی های گروه کی.بی.سی، تهران، ایران ۴۷ – ۱۳۴۳.

۲- مدیر اداره بررسی های گروه صنعتی کی.بی.سی، ۴۹ – ۱۳۴۷.

۳- مسئول گروه روستایی، مرکز آمایش سرزمین، سازمان برنامه و بودجه، سال ۵۸ – ۵۶.

۴- کارشناس مدیریت کشوری و عمران روستایی، سازمان برنامه و بودجه، سال ۶۲ – ۵۸.

۵- معاون برنامه ریزی مدیریت کشاورزی و عمران روستایی، سازمان برنامه و بودجه، سال ۶۳ – ۶۲.

۶- مدیر اجرایی طرح تحقیقاتی «دلایل کاهش تولید پنبه در گرگان و گنبد» و کارشناس مدیریت کشاورزی، وزارت برنامه و بودجه، سال ۶۴ – ۶۳.

۷- معاون برنامه ریزی مدیریت کشاورزی و عمران روستایی، وزارت برنامه و بودجه، سال ۶۵ – ۶۴.

۸- کارشناس شاخص های اجتماعی، دفتر جمعیت و نیروی انسانی، ۶۷ – ۱۳۶۵.

۹- مسئول ابعاد اجتماعی پروژه فقرزدایی سازمان ملل و وزارت اقتصاد و دارایی، سال ۱۳۷۵.

۱۰- مشاور وزارت کشاورزی، معاونت طرح و برنامه دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، ۱۳۷۳.

۱۱- سرپرست مرکز تحقیقات و مطالعات زنان، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، ۱۳۷۳.

۱۲- مدیر و مجری طرح «جنگلداری اجتماعی»، دانشگاه تهران، وزارت جهاد سازندگی، سال ۱۳۷۵.

ژاله شادی طلب از ۱۳۶۷ با سمت استادیار در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به تدریس پرداخته و اکنون دانشیار این دانشکده است.

وی با سمت ریاست مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران از سال ۱۳۸۰، سهم عمده ای در تحقیقات نظری مربوط به زنان را داراست. این مرکز با حمایت مادی مرکز امور مشارکت زنان تشکیل شده است.

مهم ترین فعالیت های علمی و تحقیقاتی وی عبارتند از:

۱- مقاله «تغییرات در ساختار کشاورزی ایران بعد از انقلاب اسلامی: منطقه گرگان و گنبد»، پذیرفته شده برای کنفرانس جامعه شناسان روستایی، سازمان برنامه و بودجه، سال ۱۳۶۴.

۲- «مروری بر مهاجرت روستا به شهر»، معاونت امور اقتصادی، وزارت برنامه و بودجه، اسفند ۱۳۶۶.

۳- «نقش مناطق آزاد تجاری در توسعه»، نامه علوم اجتماعی دانشگاه تهران، سال ۱۳۷۰.

۴- «ابعاد اجتماعی اقتصادی آسیب پذیری تهران (زلزله) مؤسسه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله»، سال ۱۳۷۱.

۵- «جامعه شناسی فاجعه: ابعاد اجتماعی زلزله منجیل» بنیاد مسکن و دانشگاه تهران، سال ۱۳۷۱.

۶- «زن در توسعه: ایران» ارائه شده در سمینار مشارکت اجتماعی زنان، دانشگاه شهید بهشتی، سال ۱۳۷۱.

۷- «سیستم اعتبار روستایی در ایران»، بانک کشاورزی، سال ۱۳۷۲.

۸- «مدیریت فاجعه: برنامه ریزی پس از فاجعه»، مجله علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۲.

۹- «ابعاد اجتماعی مدیریت فاجعه های طبیعی: ایران» پذیرفته شده برای ارائه در سمپوزیوم بین المللی سوانح، چین ۱۹۹۳، ۱۳۷۲.

۱۰- «آمار اجتماعی: یک عامل مؤثر در مدیریت فاجعه»، ارائه شده در کنفرانس بین المللی پیش بینی زلزله، ایران، ۱۳۷۲.

۱۱- «سیستم اعتبار کشاورزی در ایران»، ارائه شده در کنفرانس سالانه بانک توسعه اسلامی، اندونزی، ۱۳۷۴.

۱۲- «جامعه شناسی زنان»، ارائه شده در کنفرانس سالانه انجمن جامعه شناسی ایران، ۱۳۷۴.

۱۳- «نظریه های توسعه و عقب ماندگی زنان: ایران»، ارائه شده در کنفرانس سالانه انجمن جامعه شناسی ایران، ۱۳۷۳.

۱۴- «جامعه شناسی فاجعه، یک رشته جدید»، ارائه شده در کنفرانس سالانه انجمن جامعه شناسی ایران، ۱۳۷۲.

۱۵- «جامعه شناسی یک رفتار اقتصادی: پس انداز روستایی»، پذیرفته شده برای ارائه به سمپوزیوم، دانشگاه سیستان و بلوچستان، ۱۳۷۵.

۱۶- «زنان کشاورز در برنامه های توسعه ایران»، ارائه شده در سمینار «زن در کشاورزی»، سال ۱۳۷۴.

۱۷- «اشتغال زنان و نقش تعاونی ها»، ارائه شده در کنفرانس دانشگاه تبریز، سال ۱۳۷۴.

۱۸- «راهنمای مدیریت سوانح طبیعی»، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، ۱۳۷۴.

۱۹- «نادیده انگاشتن کار زنان یک پدیده فرهنگی»، پذیرفته شده برای چاپ در نامه علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، ۱۳۷۵.

۲۰- مدیر تحقیق و مشاور بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، تحقیق در زمینه ابعاد اجتماعی مدیریت فاجعه، سیل گنبد، سال ۷۳- ۱۳۷۰.

۲۱- مدیر تحقیق و مشاور بانک کشاورزی ایران، تحقیق در زمینه سیستم اعتبارات روستایی، ۷۵ – ۷۰.

۲۲- محقق مؤسسه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، در زمینه ابعاد اجتماعی، اقتصادی آسیب پذیری شهر تهران در برابر زلزله، ۷۱ – ۱۳۷۰.

۲۳- مدیر تحقیق و مشاور بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، تحقیق در زمینه ابعاد اجتماعی مدیریت فاجعه، زلزله منجیل، ۷۱ – ۱۳۶۹.

۲۴- محقق و مسئول «بررسی ابعاد اجتماعی مدیریت و بهره برداری از مراتع» در منطقه شرق تهران و سمنان، وزارت جهاد سازندگی، ۶۹ – ۶۷.

۲۵- محقق دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، طرح «ارزیابی کارآیی شوراهای اسلامی ده در استان خراسان، ۶۹ – ۱۳۶۷».

۲۶- روش شناختی شاخص های توسعه اجتماعی رفاه – دانشگاه ایالتی آیوا، سال ۱۳۵۵.

۲۷- نگرشی بر ابعاد اعتباری اصلاحات ارضی در ایران، وزارت برنامه و بودجه، سال ۱۳۶۰.

۲۸- دلایل کاهش تولید پنبه در سال های بعد از انقلاب اسلامی: منطقه گرگان و گنبد، وزارت برنامه و بودجه، ۱۳۶۴.

در حال حاضر مسئولیت مجله پژوهشی زنان که توسط مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران منتشر می شود، بر عهده خانم شادی طلب است.

۱۰- شجاعی، زهرا

متولد ۱۳۳۵، تهران. دوران متوسطه را در دبیرستان علوی اسلامی گذراند و دیپلم تجربی گرفت. از ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۹ در دانشگاه تهران در رشته علوم سیاسی در مقطع کارشناسی به تحصیل پرداخت. از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱ در دانشگاه آزاد اسلامی در مقطع کارشناسی ارشد ادامه تحصیل داد. موضوع رساله پایان نامه او، «مشارکت سیاسی زنان در ایران» است.

زهرا شجاعی از سال ۱۳۵۶، ابتدا در مدرسه رفاه و سپس در دبیرستان علوی به تدریس پرداخت. از ۱۳۶۱ به مدت دو سال مدرس مرکز تربیت معلم تهران بود و سپس رئیس دبیرستان عفت شد. از ۱۳۷۰ به مدت یک سال مشاور وزیر کشور و رئیس کمیسیون های امور بانوان آن وزارتخانه بود. از ۱۳۶۷ تاکنون عضو شورای فرهنگی – اجتماعی زنان و مسئول کمیته آموزش شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده، مدتی نیز ریاست شورای فرهنگی، اجتماعی زنان را بر عهده داشت.

او پس از مدیریت اداره کل امور بانوان وزارت کشور از سال ۱۳۷۶ تاکنون مشاور رئیس جمهور در امور زنان و رئیس مرکز امور مشارکت زنان است.

سایر فعالیت های زهرا شجاعی عبارتند از:

عضو هیئت امنای مرکز مطالعات و تحقیقات مسائل زنان از ۱۳۷۵ تاکنون؛ عضو شورای مرکزی شبکه ارتباطی سازمان های غیر دولتی زنان جمهوری اسلامی ایران از ۱۳۷۵ تاکنون؛ عضو هیئت مؤسس انجمن دوستی زنان ایران و بوسنی هرزگوین از ۱۳۷۳ تاکنون.

او در سمت مشاور رئیس جمهور و پیش از آن سفرهای زیادی در داخل و خارج از کشور داشته، همچنین در نشست ها و همایش های متعددی با ارائه مقاله یا سخنرانی شرکت کرده است، از جمله:

– سیره عملی و نظری حضرت امام، ۱۳۷۳؛ نقش زن در دفاع مقدس، ۱۳۷۴؛ مشارکت اجتماعی، ۱۳۷۱.

– کنفرانس اروپا، ۱۳۷۲؛ کنفرانس بانو امین، ۱۳۷۰؛ رشد و بقای کودک (یونیسف)، ۱۳۷۰؛ آموزش زنان در کشورهای اسلامی (قرقیزستان)، ۱۳۷۰.

خانم شجاعی در اجرای طرح های تحقیقاتی زیر شرکت داشته است:

۱- بررسی میزان تأثیرپذیری برنامه های کودک و سیما از فرهنگ مردسالاری (مسئول و مجری)، ۱۳۷۰، صدا و سیما.

۲- جایگاه دختران در نظام جدید آموزش و پرورش، ۱۳۶۸، مسئول و مجری.

۳- جایگاه زن در قوانین اساسی کشورها، ۱۳۷۰، محقق.

۴- منشور جایگاه زن در نظام جمهوری اسلامی ایران، مشاور، شورای فرهنگی اجتماعی زنان، ۱۳۷۲.

۵- سیاست های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی، مشاور.

۶- بررسی سیاست های آژانس بین المللی انرژی، محقق، ۱۳۶۹.

۷- طرح تدوین سیاست های تبلیغی، فرهنگی در هفته زن، مدیر و مجری، ۱۳۷۵.

۸- فهرست موضوعی تحقیقات و مقالات پیرامون زن و آموزش، مدیر، تهیه و تدوین، ستاد امور بانوان، ۱۳۷۶.

از او مقالات زیر چاپ شده است:

۱- دیدگاههای تربیتی بانو امین، مجموعه مقالات سمینار بانو امین (تألیف)، ۱۳۷۲.

۲- عدالت اجتماعی از دیدگاه حضرت امام، مجموعه مقالات سمینار سیره عملی و نظری حضرت امام (تألیف)، ۱۳۷۳.

۳- نقش زنان در دوران جهاد اکبر، مجموعه مقالات سمینار نقش زن در دفاع مقدس (تألیف)، ۱۳۷۴.

۴- فاطمه حاصل معراج (تألیف)، ندای جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۳.

۵- شروط ضمن عقد، راهگشای مشکلات (تألیف)، همشهری، ۱۳۷۵.

۶- تأثیرپذیری برنامه های کودک و سیما از فرهنگ مردسالاری، سروش، ۱۳۷۰.

۷- فاطمه زهرا الگوی انسان کامل، اطلاعات، ۱۳۷۲.

۸- زن و انتخابات، همشهری، ۱۳۷۱.

۹- نقش زن در انقلاب اسلامی، کیهان هوایی.

۱۰- مشارکت زنان در جمهوری اسلامی، کیهان، ۱۳۷۰.

۱۱- انقلاب اسلامی ایران، اطلاعات بین الملل، ۱۳۷۴.

۱۲- انتخابات، کیهان، ۱۳۷۵.

وی همچنین مدیر و محقق مجموعه «زندگینامه زنان نام آور ایران» بوده که از سوی مرکز پژوهش های فرهنگی وزارت ارشاد به چاپ رسیده است.

خانم زهرا شجاعی به عنوان مشاور رئیس جمهور بنا به دعوت ریاست محترم جمهوری در جلسات و هیئت دولت شرکت می کند و این فرصت بسیار مناسبی برای طرح مسائل زنان در سطوح کلان است. تلاش وی در گنجاندن مسائل زنان در سیاستگذاری ها، برنامه ریزی ها و تصمیم گیری ها در عرصه های مختلف بوده است.

زهرا شجاعی به عنوان مشاور رئیس جمهور راهبرد خود را در امور زنان چنین عنوان می کند: تأمین مشارکت زنان در عرصه فعالیت های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی کشور؛ برنامه ریزی برای تحکیم بنیاد خانواده سالم و سازنده با نقش آفرینی زن و مرد؛ هماهنگی با دستگاههای اجرایی کشور در رسیدگی و توجه بیشتر به امور زنان؛ برنامه ریزی برای بالا بردن میزان آگاهی و توان بانوان برای حضور فعال در اجتماع.

۱۱- صدراعظم نوری، زهرا

متولد ۱۳۴۱، تهران. دوره متوسطه را در دبیرستان هدایت در رشته علوم تجربی گذراند و در سال ۱۳۵۹ دیپلم گرفت. سپس در دانشگاه آزاد اسلامی در رشته الهیات و معارف اسلامی ادامه تحصیل داد و در ۱۳۶۸ درجه کارشناسی دریافت کرد. علاوه بر آن کارشناسی ادبیات عرب را از دانشگاه تربیت معلم تهران در سال ۱۳۷۰ اخذ کرد. در سال ۱۳۷۵ نیز از دانشگاه آزاد اسلامی در مقطع کارشناسی ارشد در رشته فلسفه و حکمت اسلامی فارغ التحصیل شد.

دوره آموزش مدیریت تحول و نوآوری، سازمان مدیریت آموزشی، ۱۳۷۴ و دوره آموزش سازماندهی، سازمان مدیریت صنعتی، ۱۳۷۵ از جمله دوره هایی بود که گذرانده است.

زهرا نوری فعالیت های شغلی را از ۱۳۶۰ با تدریس در دبیرستان های تهران، نیز به عنوان معاون پرورشی آغاز کرد. در ادامه از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۵ به عنوان مدرس در مرکز تربیت معلم شهید رجایی تهران به تدریس مشغول شد. اما آنچه سبب شد وی به عنوان اولین زن در سمت شهردار منطقه ۷ از سال ۱۳۷۵ تا سال ۱۳۸۲ انجام وظیفه کند، فعالیت های فرهنگی و اجتماعی او به ویژه نقشی بود که در راه اندازی فرهنگسرای خاوران داشت.

از دیگر فعالیت های شغلی او می توان به موارد زیر اشاره کرد:

عضو شورای سیاستگذاری کمیسیون امور بانوان وزارت کشور، ۱۳۷۲ – ۱۳۷۱؛ عضو هیئت مدیره و معاون آموزشی مؤسسه فرهنگی قلم، تهران، ۱۳۷۲ – ۱۳۷۱؛ عضو گروه مرکزی آموزش و پژوهش معارف اسلامی وزارت آموزش و پرورش، تهران، ۱۳۷۱؛ مدیر عامل مؤسسه فرهنگی قلم، تهران؛ مدیر عامل فرهنگسرای خاوران، تهران، ۱۳۷۵؛ عضو شورای بررسی مسائل اجتماعی شهر تهران، شهرداری تهران، ۱۳۷۵.

وی به علاوه در بخش های غیر دولتی فعالیت های چشمگیری داشته که از جمله می توان به ایجاد و راه اندازی مراکز فرهنگی – اجتماعی زنان مناطق محروم تهران از سال ۱۳۷۴ و مدیر عاملی صندوق های قرض الحسنه قلم (۱۳۷۱) و صندوق قرض الحسنه هاشم آباد (۱۳۷۴) اشاره کرد. او اکنون به عنوان رئیس هیئت مدیره انجمن زنان مدیر فعال است. اولین شهردار زن در مناطق بیست و چندگانه تهران اکنون تجربیات خود را در مدیریت اداره محیط زیست شهر تهران به کار گرفته است.

۱۲- صفاتی، زهره

متولد آبادان. آموختن علوم اسلامی را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد. دوره مقدمات را نزد استادان این رشته به پایان رساند. در سال ۱۳۴۹ برای ادامه تحصیل به شهر مقدس قم رفت و دروس سطح را آموخت. سپس با گذراندن دوره خارج در حوزه علمیه قم به سطوح عالی فقه نائل آمد. خانم صفاتی نزد اساتیدی چون آیت الله شهیدی، آیت الله حقی و آیت الله مشکینی ش