پاورپوینت کامل زنان داستان نویس پس از انقلاب اسلامی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنان داستان نویس پس از انقلاب اسلامی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنان داستان نویس پس از انقلاب اسلامی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنان داستان نویس پس از انقلاب اسلامی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

[ظهور زنان داستان نویس در عرصه ادبیات کشور به اواخر دهه سی برمی گردد اما دگرگونی های فرهنگی صورت گرفته در ایران پس از انقلاب، جلوه تازه ای از حضور زنان در این عرصه را رقم زده بگونه ای که آثار پرشماری از آنان طی سال های اخیر در بسیاری از جشنواره های کتب برگزیده، صاحب مرتبه شده اند.

در این پژوهش به مناسبت ۲۵ سال انقلاب از میان دهها نویسنده زن با عنایت به کیفیت آثار آنان ۲۵ زن داستان نویس در حوزه بزرگسالان و ۲۵ نفر در حوزه خردسالان به انتخاب نویسنده، معرفی شده اند.]

سرآغاز

وقتی به تاریخ ادبیات داستانی ایران می نگریم پیدایش، تداوم و موفقیت در آفرینش آثار برجسته را بیشتر مردها برعهده داشته اند.

اگر مبنای پیدایش داستان را در ایران «یکی بود یکی نبود» محمدعلی جمالزاده به حساب بیاوریم، حرفه داستان نویسی در واقع تخصصی مردانه به حساب می آمده است.

اگرچه در سال های اواخر دهه سی و چهل به بعد با حضور نویسندگانی چون سیمین دانشور و گلی ترقی و بعدها مهشید امیرشاهی نخستین آثار داستان نویسان زن مطرح می شود، اما این آثار در مقابل آثار گروه مردان به لحاظ کیفی و کمّی جایگاه قابل توجهی پیدا نمی کنند. اگر چه فرم تازه ادبی داستان، شرایط تازه ای برای نگاه به زندگی ایجاد کرده بود اما فرهنگ مردسالار جامعه هنوز چیرگی و سیطره خود را از کف نداده بود.

روایت نسل اوّل داستان نویسان ایرانی مانند محمدعلی جمالزاده، صادق هدایت، بزرگ علوی، چوبک و. .. روایتی از همین عصر را به نمایش می گذارد.

سیمین دانشور در اواخر دهه سی با انتشار چند مجموعه داستان مثل «آتش خاموش» (۱۳۲۷) و «شهری چون بهشت» (۱۳۴۰) به عنوان نخستین زن داستان نویس مطرح می شود. رمان «سووشون» او را به شهرت می رساند و او را همطراز دیگر نویسندگان نسل اوّل می کند.

البته اگرچه در «سووشون» دانشور پیش از اینکه سخنگوی زنان عصر خود باشد، روایتی از دنیای مردسالار عصر خود را باز می نماید.

پس از دانشور نویسندگان دیگری چون گلی ترقی با چاپ مجموعه داستان «من چه گوارا هستم» (۱۳۴۸) و سپس با داستان بلند «خواب زمستانی» (۱۳۵۲) حضور زنان داستان نویس را تثبیت می کنند. مهشید امیرشاهی و بعدها شهرنوش پارسی پور و غزاله علیزاده هم این جلوه خاموش را پرفروغ می سازند.

البته زنان دیگری هم بوده اند که در طول سال های پس از دهه سی و آغاز انقلاب اسلامی آثاری در حوزه داستان و رمان آفریدند که برخی از آنها در سال های پس از انقلاب هم به فعالیت های ادبی خود ادامه داده اند و بعضی دیگر با چاپ یک یا چند مجموعه، دیگر اثری از آنان منتشر نشد؛ کسانی چون عطیه شایانی با «ندا» (۱۳۳۷)، مهین مستوفی با داستان «خرما» (۱۳۳۷)، مهین توللی با «سنجاق مروارید» (۱۳۳۸)، ناهید سرفراز با اثر «گلیم های سیاه» (۱۳۳۹)، رؤیا مسعودی با «رؤیا» (۱۳۴۷)، فریده رهنما «یکشنبه سوم» (۱۳۴۲)، فریده گلبو «جاده کور» (۱۳۴۴)، مهین بینا «مسجد و دیر» (۱۳۴۸)، میمنت دانا «آهنگ جوانی» (۱۳۴۸)، منیر ابطحی «دزد ناموس» (۱۳۵۰)، سعیده پاک نژاد «کشاوان» (۱۳۵۶)، کبرا سعیدی «توبا» (۱۳۵۶)، مینا هنربخش «ماهی ها در خاک زندگی می کنند» (۱۳۵۶)، فاطمه رحیمی «زن بابا» (۱۳۵۷)، مهین افخم رسولی «چهارده داستان» (۱۳۵۷)، فیروزه غیاثی «قلب های شکسته» (۱۳۵۵)، شکوه میرزادگی «بنفشه های سیاه» (۱۳۵۵) و «گل آفتاب» (۱۳۵۶)، قدسی قاضی نور «گرگ و خرگوش» (۱۳۵۶) و….

با پیشامد انقلاب اسلامی و دگرگونی های فرهنگی و اجتماعی شرایط تازه ای برای حضور زنان ایجاد شد. در مدت دو دهه پس از انقلاب دهها نویسنده که نامی از آنها در سال های پیش از انقلاب نبود با نوشتن داستان جلوه تازه ای از حضور زنان را به نمایش گذاشتند.

در این سال ها هم به لحاظ کمّی و هم به لحاظ کیفی آثار زنان رشد کرد و در بسیاری از انتخاب های کتاب های برگزیده، نهادهای دولتی و غیر دولتی صاحب رتبه بودند.

در این پژوهش تلاش بر این است که به مناسبت سپری شدن ۲۵ سال از انقلاب اسلامی در دو مرحله به معرفی ۲۵ زن داستان نویس بپردازیم، اگر چه انتخاب این تعداد محدود (پنجاه نفر) زن از میان زنان نویسنده کار دشواری است اما کوشش شد زنانی که از نظر کیفی فعالیت بیشتری داشته اند معرفی شوند؛ اگر چه به دلیل نبود یک منبع مشخص، یافتن زندگینامه و معرفی نامه آثار این نویسندگان کار دشواری بود.

* * *

شرحی بر داستان نویسان نامی

منیژه آرمین

منیژه آرمین در سال ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد. اولین اثر او «سفر به اروند» (۱۳۶۷) است که رمانی جنگی است و داستان آوارگی یک خانواده خرمشهری را بازگو می کند. یکی از پسران خانواده به جبهه می رود و دیگری که ضد انقلابی شده در برخورد با واقعیت، به راه راست برمی گردد.

«راز لحظه ها» (۱۳۷۲) داستان بلندی است که زندگی واقعی دختری فلج و مشکلات زیادی را که داشته، بررسی می کند و بیوگرافی – رمان محسوب می شود. این اثر، بافتی گزارش گونه دارد.

«آن روز که عمه خورشید مرد» (۱۳۷۴) رمانی است در سه بخش روایتی. داستانی از سال های ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۰ دارد. در این رمان تحولات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی گیلان به شکل داستانی بازگو می شود. رمان تلاش دارد به ظهور قدرت و زوال آن در یک خانواده بپردازد.

«کیمیاگران نقش» (۱۳۷۷) شرح داستان گونه زندگی هفت نقاش معروف ایرانی (علی اکبر صنعتی، محمود فرشچیان، علی کریمی، محسن سهیلی، عیسی بهادری، حسن اسماعیلی زاده و جواد حمیدی) است.

«بوی خاک» نیز رمانی از زنی مهاجر است که همراه خانواده اش به خارج از کشور سفر می کند.

«ای کاش گل سرخ نبود» (۱۳۸۱) رمان دیگری از خانم آرمین است که به روایت زنی می پردازد که در سال های پایانی عمر در آسایشگاه با بازگشت به خاطرات گذشته، رنج ها و مصایب او را شاهد هستیم. این رمان به مسائل اجتماعی سیاسی پیش از انقلاب و سال های پس از آن می پردازد.

«گزیده داستان های معاصر» (۱۳۸۰) برگزیده آثار آرمین است که توسط انتشارات نیستان به چاپ رسیده است.

«شب و قلندر» (۱۳۸۱) داستان سرکرده راهزنان است که با آوایی که از درون قالیچه می شنود، به دوران کودکی و خاطرات آن زمان باز می گردد.

رمان تصویری از وضعیت اواخر دوران قاجار است. در این رمان تصاویری از گذشته تاریخ، مکاتب فکری مذهبی و جنگ همیشگی میان خیر و شر ارائه می شود.

فرخنده آقایی

فرخنده آقایی در سال ۱۳۳۵ در تهران به دنیا آمد.

نخستین اثر او مجموعه داستان «تپه های سبز» (۱۳۶۶) حال و هوایی وهمناک و سورآلیستی دارد. زنان این مجموعه با ترس و اندوه روزگار می گذرانند و داستان ها اغلب زبانی شاعرانه و پراستعاره دارد. دومین مجموعه داستان او «راز کوچک» (۱۳۷۲) آقایی را به عنوان یک نویسنده جدی در ادبیات معاصر معرفی کرد. این اثر در سال ۱۳۷۲ موفق به دریافت جایزه قلم زرین مجله گردون شد و جایزه بیست سال ادبیات داستانی را از آنِ خود کرد. قصه های «راز کوچک» برخلاف مجموعه اوّل رئالیستی است. روایت زنانی با خاطرات پراکنده؛ با الگویی بیرونی. آقایی تلاش داشته با انتقال رنج زنان، جامعه را تحریک کند به شناخت برسد.

مجموعه سوم این نویسنده «یک زن یک عشق» (۱۳۷۶) قصه آدم هایی است که با خاطرات شان زندگی می کنند. در این اثر رد پای واضح نوستالژی را می بینیم. آدم های «یک زن یک عشق» نمی توانند با واقعیت زمان خودشان کنار بیایند. «جنسیت گم شده» (۱۳۷۹) اولین رمان آقایی است که موضوعی جسورانه دارد. آقایی تلاش کرده است در این رمان از مشکل آدم هایی بگوید که آنها را ندیده می گیریم. اما نویسنده علی رغم روایتی تازه در قالب رمان توفیق چندانی به دست نیاورده است. مجموعه داستان «گربه های گچی» (۱۳۸۲) فضایی تازه را پیش روی ما قرار می دهد. فرار از وضع موجود، ترس از مرگ و تنهایی و نداشتن قدرت برای تغییر سرنوشت موقعیتی که شخصیت های مجموعه در آن قرار دارند.

شیوا ارسطویی

شیوا ارسطویی در سال ۱۳۴۰ به دنیا آمده است.

اولین اثر او داستان بلند «او را که دیدم زیبا شدم» (۱۳۷۲) است که نویسنده تلاش در آفرینش داستانی با ساخت نو در باره جنگ دارد. نویسنده در این اثر با به کارگیری زاویه گردان، فاصله نویسنده با راوی را حفظ می کند و به همه آدم های داستان امکان حرف زدن می دهد. در مجموعه داستان «آمده بودم با دخترم چای بخورم» (۱۳۷۶) راوی زنی است که موقعیتی را می سازد که در آن خودش را پیدا کند.

در رمان «نسخه اوّل» (۱۳۷۷) راوی نسلی را نمایندگی می کند که گذشته خود را نگاه می کند و از آن می گذرد. راوی با نگاهی گزارشی تلاش می کند از زبان ژورنالیستی به نفع داستان استفاده کند.

رمان «بی بی شهرزاد» و «آسمان خالی نیست» در خارج از کشور منتشر شده اند. در «آسمان خالی نیست» زن اثیری و زن لکاته این بار از زبان زنی روایت می شود که می خواهد اوّلی باشد و خون دومی را از رگ هایش بشوید. داستان کشمکش بین دو زن اثیری و لکاته، تنه اصلی داستان و ریشه بقیه کشمکش هاست و شهرزاد قربانی کشمکش دو نیم وجودش است. در مجموعه داستان «آفتاب و مهتاب» (۱۳۸۱)، ارسطویی برای اولین بار از راوی اوّل شخص جمع استفاده کرده است. این داستان کنش ها و واکنش های تیپ های یک اجتماع است و از میان نسلی به نام ما به آنچه می گذرد نگاه می کند.

در آثار ارسطویی مرز میان واقعیت و خیال چندان مشخص نیست و خواننده ها در داستان های او غالباً شخصیت ها و حوادث واقعی را می یابند.

کتاب شعر «گم»، «سینما در آینه خورشید» و «افیون» از دیگر آثار این نویسنده در عرصه مقاله نویسی است.

سمیرا اصلان پور

سمیرا اصلان پور در سال ۱۳۴۱ به دنیا آمد.

داستان نویسی را از سال ۱۳۶۴ با نوشتن داستان در نشریات آغاز کرد. اولین اثر او «مبصر بعدی» (۱۳۶۸) مجموعه داستانی است برای نوجوانان. او «کوههای آسمان» (۱۳۶۸) را که شامل مجموعه داستان هایی در باره جنگ است برای بزرگسالان نوشت.

«نیلوفر و سپیدار» (۱۳۶۹) داستانی است برای کودکان «و قلب نقره ای شهر» (۱۳۷۳) را برای نوجوانان نگاشت. «چشم جبهه ها» (۱۳۷۶) مجموعه خاطرات جنگ است که در سومین دوره کتاب دفاع مقدس مورد تقدیر قرار گرفت.

«پیراهن سفید» (۱۳۷۶) داستانی است برای کودکان و «انار و آینه» (۱۳۷۶) زندگی نامه داستانی است. «تا ماه کامل شود» (۱۳۷۷) مجموعه داستانی است برای نوجوانان. آثار اصلان پور، بیشتر روایت زندگی نوجوانانی است که بیشتر دل مشغول هایی بزرگ سالانه دارند. همچنین مضمون جنگ تحمیلی و خاطرات جنگ دست مایه اصلی آثار اوست.

گزیده ادبیات معاصر، «پنجره من و حیاط شازده» و «قله های سپید دوردست» از دیگر آثار اصلان پور است.

فرزانه کرم پور

فرزانه کرم پور در سال ۱۳۳۳ به دنیا آمد.

اولین مجموعه او «کشتارگاه صنعتی» (۱۳۷۶) شامل ۸ داستان نیمه مستند است که به شیوه روایت داستان های گزارشی ارائه شده است.

«ضیافت شبانه» (۱۳۷۸) دومین مجموعه کرم پور است که در آن داستان ها پیرامون تیرگی ها و شب ها و شبزده ها می گردد.

رمان «زیر پوست شب» (۱۳۸۰) اولین رمان کرم پور است و درمان «دعوت با پست سفارشی» (۱۳۸۲) دومین رمان این نویسنده است.

کرم پور در داستان هایش بیش از آنکه دغدغه کشف درونیات خود را داشته باشد، در جستجوی رویدادهای بیرون از خود است و با نثری سرد و بی اعتنا وقایع داستان را برای خواننده روایت می کند.

مهشید امیرشاهی

مهشید امیرشاهی در سال ۱۳۱۹ در کرمانشاه به دنیا آمد.

از نویسندگانی است که ماجراهای شخصی خود را با ذوقی طبیعی و طنزی تنیده شده در تار و پود جملات باز می گوید. اولین آثار او «کوچه بن بست» (۱۳۴۵) و «سار بی بی خانم» (۱۳۴۷) توصیفی عاطفی از دوران کودکی و توخالی بودن آرزوهای خانواده ای مرفه را بیان می کند. امیرشاهی در «بعد از روز آخر» (۱۳۵۰)، «باران و تنهایی» و «به صیغه اوّل شخص مفرد» (۱۳۵۰) از طریق حدیث نفس هایی زنانه به غربت ها، ترس ها و آمال زنان می پردازد.

ترجمه هایی از «جیمز تربر» طنزنویس آمریکایی و چند کتاب برای کودکان از ترجمه های امیرشاهی است.

امیرشاهی اکنون در خارج از کشور زندگی می کند. مجموعه داستان «در حضر» (۱۳۶۴) «در سفر» و «مادران و دختران» از آثار او هستند که در خارج از کشور منتشر شده اند.

مهین بهرامی

مهین بهرامی در سال ۱۳۲۴ به دنیا آمد.

اولین اثر او مجموعه «زنبق ناچین» (۱۳۴۱) زندگی خانواده های اعیانی تهران قدیم را توصیف می کند. در مجموعه «حیوان» (۱۳۶۴) متأثر از گذران دوران کودکی در تهران سنتی می نویسد. در این مجموعه خروج از امنیت دوران کودکی و پرتاب شدن به مصیبت های دوران بزرگسالی دغدغه اصلی نویسنده به شمار می رود. مجموعه «هفت شاخه سرخ» (۱۳۷۹)، «ماه خانم و سفر کوچک به فضا» و «جستجوگر» از آثار دیگر بهرامی است. بهرامی در ساخت دنیای خانواده های اعیانی تهران اواخر دوره قاجار با وصف جزئیاتی از خانه و اشیا موفق است و تنهایی زنان؛ بندیان خانه و اندوه، که راه گریزی جز رفتن به تعزیه را ندارند به خوبی تصویر می کند.

شهرنوش پارسی پور

شهرنوش پارسی پور در سال ۱۳۲۴ به دنیا آمد.

اولین اثر او قصه «توپک قرمز» بود که در سال ۱۳۵۱ برای کودکان نوشته شد. رمان «سگ و زمستان بلند» در سال ۱۳۵۵ به چاپ رسید و پس از آن مجموعه داستان «آویزهای بلور» در سال ۱۳۵۶ منتشر شد که در این دو کتاب می توان شاهد بیزاری نویسنده از مظاهر زندگی خرده بورژوازی بود. داستان بلند «تجربه های آزاد» هم در سال ۱۳۵۷ از این نویسنده منتشر شد.

«طوبا و معنای شب» دومین رمان این نویسنده است که در سال ۱۳۶۷ به چاپ رسید و منجر به شهرت وی شد. در این اثر پارسی پور با گرایش به رئالیسم جادویی مارکز، تاریخ و ماوراءالطبیعه را بر زمینه ای از تفکرات عرفانی و اسطوره ای در می آمیزد و آرامش را در بازگشت به بُن مایه های طبیعی می جوید. مجموعه داستان «زنان بدون مردان» اثر دیگری از این نویسنده است که در سال ۱۳۶۸ به چاپ رسید. داستان های این مجموعه پیرامون هویت زنانه ای شکل می گیرد که انکار شده و مورد تهاجم قرار گرفته است.

از دیگر آثار این نویسنده که در خارج از کشور به چاپ رسیده، مجموعه داستان «آداب صدف چای در حضور گرگ» و رمان «عقل آبی» و همچنین داستان علمی تخیلی «شیوا» می باشد.

مجموعه داستان «مردان تمدن های مختلف» در سال ۱۳۸۱ و مجموعه داستان «گرما در سال صفر» در سال ۱۳۸۲ به چاپ رسید که این مجموعه داستان از راه یافته گان به مرحله نهایی دریافت چهارمین دوره جایزه بنیاد هوشنگ گلشیری می باشد. پارسی پور با پوشاندن وقایع در هاله ای از ابهام و انزوا از عناصر واقعی، فضایی رؤیایی و تخیلی می آفریند.

زویا پیرزاد

زویاپیرزاد در سال ۱۳۳۰ در آبادان به دنیا آمد.

کتاب «مثل همه عصرها» (۱۳۷۰) اولین مجموعه داستان این نویسنده است. در آن زنانی که از تکرار به کسالت و ملال رسیده اند، زندگی شان در برشی کوتاه روایت می شود. اغلب قصه های این مجموعه در زمان حال روایت می شود و با گذر از خلال خاطرات دوردست در همان لحظه شروع به پایان می رسند و تنها یادآور تکرار و ملال و روزمرگی هستند. روایتی از طبقه متوسط که روال عادی بر زندگی شان حاکم است. شخصیت های این قصه ها که اغلب زن هستند، به خلوت خود پناه می برند.

ادامه روند قصه نویسی پیرزاد «در طعم گس خرمالو» (۱۳۷۶) بیانگر تأمل و مکث او در زندگی آدم های آثارش است. در هر پنج قصه این مجموعه، زوایایی از زندگی زنان و مردان معاصر شرح داده شده که برخلاف مجموعه اوّل، پرده از نارضایتی و عدم تفاهم از چهاردیواری خانه شان برداشته می شود. در این مجموعه زنان شاغل در برابر زنان خانه دار در مجموعه اوّل قرار دارند و زنان تحصیل کرده به روایت زندگی بی شور و شوق خود می پردازند. این کتاب موفق به دریافت جایزه بیست سال ادبیات داستانی در سال ۱۳۷۶ شد.

در «یک روز مانده به عید پاک» (۱۳۷۷) نویسنده با تصویر و توصیفی دقیق، شخصیت ها و موقعیت آنها را می سازد. این داستان روایت یک جامعه ارمنی در رویارویی با سنت ها، اعتقادات و باورهایشان است. اگر در دو مجموعه پیشین پیرزاد زنان گرفتار تقدیر خویشند و به گونه ای منفعل، در یک روز مانده به عید پاک زنان فعال و تعیین کننده هستند. این سه مجموعه به صورت یک جا در کتابی به نام «سه کتاب» منتشر شده است.

اولین رمان پیرزاد «چراغ ها را من خاموش می کنم» (۱۳۸۰) داستان خانواده ای است ارمنی در آبادان. در این رمان زندگی علی رغم همه فرازها و نشیب ها همچنان با کندی ملال آوری در جریان است و قصه عشقی ممنوعه در جریان ملال آور زندگی رنگ می گیرد.

این رمان به عنوان بهترین رمان سال ۱۳۸۰ از طرف بنیاد گلشیری شناخته شد و لوح تقدیر نخستین دوره جایزه ادبی یلدا را در سال ۱۳۸۰ از آنِ خود ساخت، همچنین بهترین رمان در بیستمین دوره کتاب سال ۱۳۸۰ شناخته شد و به عنوان بهترین رمان از سوی مؤسسه پکا (مهرگان ادب) معرفی شد.

«عادت می کنیم» دومین رمان پیرزاد (۱۳۸۳) روایت جامعه بورژوازی است، دو گروه نو کیسه و ثروتمندان قدیمی. در این رمان جنبه های مختلف شخصیت زن به تصویر کشیده شده، زنی که با تمام مشکلات خم به ابرو نمی آورد و نماینده زن سختکوش ایرانی است؛ مرد این داستان هم مردی اسطوره ای و خاص است.

زبان رمان ساده و روان است و با موضوع همخوانی دارد.

راضیه تجار

راضیه تجار در سال ۱۳۲۶ در تهران به دنیا آمد.

او فعالیتش را پیش از انقلاب در حوزه های داستان نویسی، شعر و نثر آغاز کرد. اولین مجموعه داستان او «نرگس ها» (۱۳۶۸) به مسائل زندگی امروزی از دیدگاه زنان می پردازد. در اکثر داستان های این مجموعه شخصیت اصلی را زن تشکیل می دهد و این زنها همگی در انتظارند، در انتظار آمدن مردی. «زن شیشه ای» دومین مجموعه خانم تجار (۱۳۶۹) است که این مجموعه نیز به مسائل زنان می پردازد. زنانی عفیف که همدوش مردان در حرکتند اما همواره هاله ای از مظلومیت را به دنبال خود دارند. «سفر به ریشه ها» (۱۳۷۲) مجموعه دیگری از این نویسنده است. مسئله مهم اکثر داستان های این مجموعه، شناخت آدم ها از خود و دیگران است. در این داستان ها شخصیت ها در طول سفری که بیشتر صبغه ذهنی دارد، در صدد آنند است که خود و جهان خویش را بهتر بشناسند. در این داستان ها شخصیت از رؤیا به واقعیت و از واقعیت به رؤیا چنان در حرکتند تا به گوهر خویش می رسند. «بندهای روشنایی» (۱۳۷۵) مجموعه مقالات اجتماعی است که به سبک و سیاقی داستانی نوشته شده است. «هفت بند» (۱۳۷۵) مضمونی جنگی دارد. «ستاره من» (۱۳۷۶) زندگی نامه شهید حمید عرب نژاد است. رمان «کوچه اقاقیا» (۱۳۷۶) از دسته رمان های اجتماعی است که نویسنده ضمن توجه به ماهیت جامعه سنتی ایرانی عقاید مهمی را که در سطح جامعه مطرح است، در آوردگاه داستانی خود منظور کرده است. از ویژگی های بارز این رمان، ظلم واضح و روشن مردان به زنان، عدم توجه به عواطف روحی آنها، عدم شناخت زنان، مرموز بودن بانوان، ظلم زنان بر زنان از جمله مواردی هستند که مورد توجه نویسنده بوده اند.

«صدای پای آب» (۱۳۷۶)، «فرصت سبز» (۱۳۷۶) مجموعه آثار شاگردان راضیه تجار است که به تساوی منتشر شده است. مجموعه داستان «سنگ صبور» (۱۳۷۶) بخشی از داستان های تجار است که در مجلات هفتگی چاپ شده و مضمونی اجتماعی دارد. در مجموعه داستان «شعله و شب» (۱۳۷۶) مضمون تنهایی و غربت انسان، بستر تمامی قصه ها را تشکیل می دهد.

«از خاک تا افلاک» (۱۳۷۷) زندگی نامه داستانی عطار نیشابوری است.

«مجموعه گزیده ادبیات معاصر» (۱۳۷۸) و «جایی که آسمانش میناکاری است» (۱۳۷۹) داستان های مربوط به جنگ است.

تجار، نویسنده پرکاری است که از تجربه های فراموش شده می نویسد و گاه تجربه های زندگی خودش را در قالبی احساسی به نمایش می گذارد و با نثری شاعرانه به آفرینش داستان می پردازد. سوژه او از میان عشق ها و رنج های بشری انتخاب می شود و قصه زنان و مردانی است که زمانی به امنیت خاطر دست پیدا می کنند که ایثار کنند و در معنویت پناهگاهی یابند.

گلی ترقی

گلی ترقی در سال ۱۳۱۸ به دنیا آمد. او از سال ۱۳۴۴ با چاپ داستانی در مجله «اندیشه و هنر» کار ادبی خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۴۸ اولین مجموعه داستان او به نام «من چه گوارا هستم» به چاپ رسید. در سال ۱۳۵۲ داستان بلند «خواب زمستانی» را منتشر کرد. «خاطرات پراکنده» و بعد مجموعه داستان «جایی دیگر» در سال ۱۳۷۹ از این نویسنده منتشر شد. کتاب اخیر یکی از نامزدهای دریافت جایزه بنیاد گلشیری در سال ۱۳۸۰ بود و سه داستان «انار بانو و پسرهایش»، «بزرگ بانوی روح من» و «درخت گلابی» از این مجموعه به عنوان تک داستان های برگزیده در سال ۱۳۸۰ توسط بنیاد گلشیری موفق به دریافت جایزه شد. مجموعه داستان «دو دنیا» نیز در سال ۱۳۸۲ از این نویسنده به چاپ رسید. گلی ترقی کتاب شعری به نام «دریا پری کاکل زری» هم دارد.

گلی ترقی از نویسندگان ایرانی معاصر است که سال هاست در خارج از کشور زندگی می کند و از نویسندگان مهاجر ایرانی در فرانسه به شمار می آید. اما آثار او به طور مرتب در ایران به چاپ می رسد. داستان های ترقی اغلب در زمان حال شروع می شود و نقبی به گذشته او پیدا می کند. ترقی اغلب از خاطرات مستند خود می نویسد و تلاش دارد موقعیت انسانی را در فضای این سال ها نمایش دهد.

«عادت های غریب آقای الف در غربت» آخرین اثر منتشر شده نویسنده است.

مریم جمشیدی

مریم جمشیدی در سال ۱۳۴۱ به دنیا آمد.

او در سال ۱۳۶۷ مجموعه داستان «گهواره چوبی» را برای نوجوانان منتشر کرد و همان سال مجموعه داستان «عالم و آدم» را چاپ کرد. محتوای داستان های این مجموعه، ناراحتی ها و گرفتاری ها و مسائل ارزشی زن در دوران پس از انقلاب اسلامی است. داستان بلند «آوازی برای آدم برفی» (۱۳۷۲) از آثار دیگر جمشیدی است که برای نوجوانان نوشته شده و پس از آن مجموعه داستان «باد و باران» (۱۳۷۳) دومین مجموعه داستان اوست که محور داستان های این مجموعه را نیز زنان تشکیل می دهند. نویسنده کوشیده است در این مجموعه به تحلیل شخصیت زن بپردازد.

«چشمه آفتاب» (۱۳۷۳)، «دو حلقه مروارید» (۱۳۷۵)، و «روزی که نخل ها به دنیا آمدند» (۱۳۷۶) مجموعه داستان های جمشیدی هستند که برای نوجوانان نوشته شده اند و «مرغابی های رود درینا» (۱۳۷۵) و «سحر، شب بوها، نماز» (۱۳۷۵) در حوزه کودکان نوشته شده اند.

داستان بلند «ملکه عاشقی» (۱۳۷۸) زندگینامه بانو امین اصفهانی است که توسط این نویسنده منتشر شده است.

فرخنده حاجی زاده

فرخنده حاجی زاده متولد ۱۳۳۲ است.

داستان «خاله سرگردان چشم ها» (۱۳۷۳) از ذهن پریش خاله روایت می شود. سفر راوی با تاکسی به سفری ذهنی در رنج های انباشته شده زنان و مردان داستان بدل می شود تا زمینه های روحی – اجتماعی خودکشی داودی آشکار شود. داستان که با خوابی کابوس وار آغاز شده، در مه ای ابهام انگیز فرو می رود.

«خلاف دمکراسی» (۱۳۷۷) و «از چشم های شما می ترسم» (۱۳۷۸) داستان آدم هایی است که گمکرده ای دارند که یادش ذهن شان را مشغول کرده است. «تقدیم به کسی که قاتلم نبود» (۱۳۸۲) و «گربه های گچی» (۱۳۸۲) از دیگر آثار فرخنده حاجی زاده هستند. در این دو مجموعه فرار از وضع موجود، پناه بردن به دلخوشکنک هایی برای ادامه زندگی، ترس از تنهایی و مرگ و نداشتن قدرت کافی برای تغییر سرنوشت، درونمایه اکثر این داستان ها را تشکیل می دهد. «در گربه های گچی» خلق موقعیت و زمینه سازی برای داستانی که نویسنده تعریفش نمی کند، با مهارت صورت گرفته است. فرخنده حاجی آثار دیگری نیز دارد که از جمله می توان به «کتابشناسی اساطیر و ادیان» مجله «بایا»، قصه های گزارش گونه «من، منصور و آلبرایت» اشاره کرد. او در ضمن ناشر و سردبیر نیز هست.

فریده خردمند

فریده خردمند درسال ۱۳۳۶ در تهران به دنیا آمد و در رشته نمایش و ادبیات نمایشی به تحصیل پرداخت. از سال ۱۳۶۹ – ۱۳۶۷ به عنوان نمایش نامه نویس، کارگردان و بازیگر به فعالیت پرداخت. اولین کار او «آرزوی سهره» (۱۳۷۳) داستانی است برای کودکان. «پرنده ای هست» (۱۳۷۶). «بادبادک» (۱۳۷۷) داستان کودکان و «هفت زن هفت داستان» (۱۳۷۸) مجموعه داستان های هفت زن نویسنده، «آرامش شبانه» (۱۳۷۸)، «آب حیات» (۱۳۸۱) «سیلویا، سیلویا» (۱۳۷۹) «وقتش است که با من زندگی کنی» (۱۳۸۰)، «فصل گمشده» (۱۳۸۲) از آثار خردمند هستند. ارائه برش کوتاه از زندگی، شکار لحظات اثرگذار و تکان دهنده از روابط پیچیده میان انسان ها از ویژگی داستان های کوتاه خردمند است.

سیمین دانشور

سیمین دانشور در سال ۱۳۰۰ در شیراز به دنیا آمد.

او همسر جلال آل احمد بود. نخستین مجموعه داستانش «آتش خاموش» در سال ۱۳۲۷ چاپ شد. مجموعه داستان «شهری چون بهشت» در سال ۱۳۴۰ منتشر شد و اولین رمان او «سووشون» در سال ۱۳۴۸ چاپ شد. این اثر معروف ترین اثر داستانی دانشور محسوب می شود که با اقبال عمومی روبه رو شد و اوج کار این نویسنده محسوب می شود.

دانشور در این رمان زندگی خانوادگی یوسف ورزی را در سال های جنگ جهانی دوم تصویر می کند و می کوشد شناختی درونی و هنرمندانه از فضای عاطفی و اجتماعی آن دوره ارائه دهد.

«زری» در ابتدا تلاش می کند از نفوذ مسائل سیاسی به درون حریم خانه اش جلوگیری کند. اما با مرگ شوهر مبارزش به وسیله بیگانگان، به چهره ای آرمان خواه مبدل می شود. مجموعه داستان «به کی سلام کنم» در سال ۱۳۵۹ منتشر شد. مجموعه داستان از «پرندگان مهاجر بپرس» سومین مجموعه داستان اوست و دو رمان «جزیره سرگردانی» و «ساربان سرگردان» هرکدام به ترتیب در سال های